Mocne było z tym psem.Jak on gryzł. Mocna książka. Mocno się czyta.

Mocne było z tym psem.Jak on gryzł. Mocna książka. Mocno się czyta.

Książka tego typu, że gdy czytasz przynajmniej w moim przypadku, boje się bardziej niż bohaterzy. Godna polecenia.

Książka tego typu, że gdy czytasz przynajmniej w moim przypadku, boje się bardziej niż bohaterzy. Godna polecenia.

Jakże miła odmiana po tych wszystkich Mrozach i Puzyńskich. Dobry kryminał, a na tle dzieł wyżej wymienionych autorów, książka genialna.

Jakże miła odmiana po tych wszystkich Mrozach i Puzyńskich. Dobry kryminał, a na tle dzieł wyżej wymienionych autorów, książka genialna.

Opis jest bardzo uproszczony, a przez to mylący, nie sugerujcie się nim za bardzo :) To nie jest książka o ściganiu pedofila-mordercy. To opowieść o ludziach, którzy mają do czynienia z pedofilią jako zbrodnią - o lekarzach ciała i duszy, policjantach zmuszonych do zaglądania w robaczywe umysły, nauczycielach i katechetach pochopnie typowanych na sprawców, rodzicach, wreszcie o ofiarach, dzieciach, które mają ambicję sobie poradzić i przetrwać. Prawdziwa uczta dla wyobraźni i umysłu, wymagająca skupienia i zapamiętywania szczegółów, które prowadzą nas przez bardzo rozgałęzione i wielowątkowe śledztwo. Ambitna i ciekawa koncepcja z rozbudowaną warstwą psychologiczną (ale nie nudne wywody, tylko konkretne sceny do wyciągania własnych wniosków) oraz złożone osobowości bohaterów sprawiają, że w trakcie czytania po prostu żyłam tą książką, musiałam się w niej zanurzyć i wejść do tego świata. Odkrycie mordercy nie kończy opowieści, autorka zaskoczy Was jeszcze czymś dodając kolejną warstwę... Zjadłam ten tort do ostatniego okruszka i polecam wszystkim.

Opis jest bardzo uproszczony, a przez to mylący, nie sugerujcie się nim za bardzo :) To nie jest książka o ściganiu pedofila-mordercy. To opowieść o ludziach, którzy mają do czynienia z pedofilią jako zbrodnią - o lekarzach ciała i duszy, policjantach zmuszonych do zaglądania w robaczywe umysły, nauczycielach i katechetach pochopnie typowanych na sprawców, rodzicach,...

Na swój sposób strasznie trudno jest mi ocenić te książkę. Z jednej strony autorka bardzo starała się sprawić, aby była to bardzo wiarygodna i brutalna opowieść, a z drugiej dziesięcioletnie dziewczynki wydają się ponadprzeciętnie dojrzałe jak na swój niski wiek, co skutecznie odwiodło mnie od skończenia książki - za wiele rzeczy w ich zachowaniu wydawało mi się zbyt nierealne, zwłaszcza w ich sytuacji. Sięgając po kryminał/thriller oczekuje spójności i realizmu(tak, pomimo, że to książka),a tutaj mi tego zabrakło.

Na swój sposób strasznie trudno jest mi ocenić te książkę. Z jednej strony autorka bardzo starała się sprawić, aby była to bardzo wiarygodna i brutalna opowieść, a z drugiej dziesięcioletnie dziewczynki wydają się ponadprzeciętnie dojrzałe jak na swój niski wiek, co skutecznie odwiodło mnie od skończenia książki - za wiele rzeczy w ich zachowaniu wydawało mi się zbyt...

Druga książka autorki, z którą miałam przyjemność czytać. Znacznie lepsza od poprzedniej "Trzy kubki". Trzymająca w napięciu fabuła, realistyczni bohaterowie. Polecam.

Druga książka autorki, z którą miałam przyjemność czytać. Znacznie lepsza od poprzedniej "Trzy kubki". Trzymająca w napięciu fabuła, realistyczni bohaterowie. Polecam.

zapowiadał się mocny triller, a niestety momentami wiało nudą

zapowiadał się mocny triller, a niestety momentami wiało nudą

długo mi się ją czytało, prawde mówiąc nie poleciłabym jej.

długo mi się ją czytało, prawde mówiąc nie poleciłabym jej.

Carol O'Connell ma umiejętność kreowania w swoich powieściach silnych, młodych kobiet, które zdecydowanie się wyróżniają ciekawą osobowością. W "Trzech kubkach" była to inspektor Mallory, teraz doktor psychologii Ali Cray. Nigdy też nie spotkałam się z tak intrygującą postacią dziewczynki jaką jest Sadie. Za każdym razem kiedy się pojawiała byłam w kropce co o niej sądzić. Momentami myślałam, że autorka przekracza pewne granice realności opisując jej zachowanie, ale z drugiej strony dzięki niej i innym wyrazistym bohaterom książkę zapamiętam na długo.

Ta powieść jest ciekawsza od poprzedniej, którą czytałam. Tu łatwiej śledzić wydarzenia i zrozumieć postępowanie bohaterów.
Plus za postać Rouge'a. Był taki jaki być powinien, z ciężarem jakim była dla niego strata ukochanej siostry, funkcjonował z dnia na dzień, bez zbędnego entuzjazmu robił to, co do niego należało, był bystry i skuteczny.

Cały czas zastanawiałam się kto tak naprawdę jest sprawcą. Jaką rolę odgrywa stryj Mortimer? Autorka umiejętnie podtrzymuje niepewność i napięcie. A zakończenie jest zaskakujące i bardzo smutne. Zdecydowanie zostaje w pamięci.

Carol O'Connell ma umiejętność kreowania w swoich powieściach silnych, młodych kobiet, które zdecydowanie się wyróżniają ciekawą osobowością. W "Trzech kubkach" była to inspektor Mallory, teraz doktor psychologii Ali Cray. Nigdy też nie spotkałam się z tak intrygującą postacią dziewczynki jaką jest Sadie. Za każdym razem kiedy się pojawiała byłam w kropce co o niej sądzić....

Nie mogę dać oceny, bo zwyczajnie jej nie skończyłam (to dopiero 2 niedokończona książka w moim życiu). Nie jestem w stanie, miałam 3 podejścia. Dobrnęłam do mniej więcej 1/5 i koniec. Nie dam rady. I nawet nie chcę próbować.

Nie mogę dać oceny, bo zwyczajnie jej nie skończyłam (to dopiero 2 niedokończona książka w moim życiu). Nie jestem w stanie, miałam 3 podejścia. Dobrnęłam do mniej więcej 1/5 i koniec. Nie dam rady. I nawet nie chcę próbować.