Calvin i Hobbes - duet doskonały! Jeśli ich nie znasz - popraw się!!!

Zawsze w punkt, zawsze zabawnie.
Na Billu W. można polegać - rewelacyjna rozrywka! 😁

Calvin i Hobbes - duet doskonały! Jeśli ich nie znasz - popraw się!!!

Zawsze w punkt, zawsze zabawnie.
Na Billu W. można polegać - rewelacyjna rozrywka! 😁

Jesteś fanem Fistaszków? Wejdź na grupę Fanklub Charlesa M. Schulz

Jesteś fanem Fistaszków? Wejdź na grupę Fanklub Charlesa M. Schulz

SEKRETNE ŻYCIE PLUSZAKÓW

„Calvin i Hobbes” Billa Wattersona to jedna z naszych ulubionych serii komiksowych. Hobbes nie jest wprawdzie typowym mruczkiem, lecz pluszowym tygrysem, który ożywa wyłącznie w obecności Calvina, ale kto by się przejmował takimi drobiazgami… .

Niemal każdy maluch posiada ukochanego pluszaka i zwykle nie jest to ten najdroższy w pokoju, wymuskany i efektowny, lecz jakiś wymiędlony zezwłok z naderwanym uchem, odklejonym okiem czy wielokrotnie cerowanym brzuchem. Utytłany w owsiance, przeczołgany przez piaskownicę, bezustannie pod ręką, we dnie i w nocy, niczym Anioł Stróż. Bywa, że maluchy próbują rozmawiać ze swoimi ulubionymi pluszakami, jednak na ogół się nie zdarza, aby te im odpowiadały. Wygląda na to, że Calvin ma wyjątkowe szczęście, chociaż on sam mógłby wam podać dziesiątki powodów, które każdemu normalnemu chłopcu utrudniają osiągnięcie tego jakże pożądanego stanu.

Na przykład dziewczynki. Obrzydliwie grzeczne stworzenia, które zgarniają wszystkie piątki, nie pozwalają ściągać i zamiast kropki rysują nad „i” głupawe serduszka. To przez nie Calvin nie może wygrać żadnego konkursu, ponieważ zawsze zajmują pierwsze miejsca. A najgorsza jest Zuzia.

Skoro już jesteśmy przy szkole: czy może być gorsze miejsce dla zdrowego, prawidłowo rozwijającego się chłopca? Po co uczyć się głupiej matematyki, skoro za pięć dolców można kupić sobie kalkulator? W szkole jest nudno. Pani Kornik opowiada tylko o nieinteresujących rzeczach, w dodatku w bardzo nieciekawy sposób. Nie przyjmuje do wiadomości, że nowe pokolenie wymaga innego systemu nauczania, najlepiej zredukowanego do „faktoidów”. Ponadto w Calvinie narasta podejrzenie, że skoro nie może opanować materiału, to pani Kornik nie jest chyba dobrą nauczycielką. Oczywiście, należy ją o tym niezwłocznie poinformować. Najlepiej przy całej klasie.

Rodzice – ci, co potrafią popsuć najlepszą zabawę. Pozbawieni fantazji dorośli, którzy nad smaczne, zabawne i fajowskie przedkładają zdrowe, bezpieczne i nudne. Zdaniem Calvina, odbierają mu prawo do własnych decyzji, przez co nie może się realizować.

Calvin ma też na pieńku ze świętym Mikołajem. Wolałby, żeby Mikołaj publikował zasady oceniania grzeczności dzieci i uwzględniał ich motywację. Wiadomo, że szlachetnemu nudziarzowi łatwo przyjąć normy, które dla Calvina stanowią niemałe wyzwanie.

A pory roku? Jak to jest, że lato mija tak szybko, a jesień ciągnie się bez końca? I ile można czekać na śnieg? Przecież tak się nie da kierować Wszechświatem! Zerowa efektywność, zerowa odpowiedzialność.

Kontrapunktem dla narzekań Calvina są celne, niepozbawione złośliwości uwagi Hobbesa. W tym duecie to tygrys bywa najczęściej głosem rozsądku, chociaż on również potrafi się rozbrykać. Celuje zwłaszcza w przeprowadzanych znienacka atakach. Prawdziwie szatańskie pomysły rodzą się jednak w głowie Calvina. To dziecko naprawdę ma charakterek.

Jeśli nie poznaliście dotąd komiksowej serii Billa Wattersona o Calvinie i Hobbesie, radzę wam szybko nadrobić zaległości. Dzięki przezabawnym historyjkom przeniesiecie się ponownie w czasy dzieciństwa, kiedy życie było pełne wyzwań, a fantazja nie znała granic.

SEKRETNE ŻYCIE PLUSZAKÓW

„Calvin i Hobbes” Billa Wattersona to jedna z naszych ulubionych serii komiksowych. Hobbes nie jest wprawdzie typowym mruczkiem, lecz pluszowym tygrysem, który ożywa wyłącznie w obecności Calvina, ale kto by się przejmował takimi drobiazgami… .

Niemal każdy maluch posiada ukochanego pluszaka i zwykle nie jest to ten najdroższy w pokoju, wymuskany...

Mam już całą serię.

Mam już całą serię.

Prześmieszny ciąg dalszy przygód przesympatycznych bohaterów.

Calvin i Hobbes to znakomita seria, żal więc okropny, że miałem w rękach ostatni tom przygód tej dwójki... Przyznaję się bez bicia, że wcześniejsze tomy muszę w dużej mierze nadrobić, jednak szkoda trochę, że seria jest zamknięta i nic nowego się tutaj nie wydarzy...

Główni bohaterowie bawią, śmieszą i w stylu nie do podrobienia potrafią poprawić czytelnikowi humor. To znak firmowy tej serii. Przeznaczonej, jak się okazuje, nie tylko dla dzieci, ale również dla dorosłych - poziom komiksu jest na tyle elastyczny, że bez trudu każdy odnajdzie w nim coś dla siebie (niezależnie od przedziału wiekowego). I bardzo fajnie - to cecha naprawdę dobrych komiksów.

Uwagę pod kątem technicznym zwraca bardzo ładna kreska i sam format komiksu - przyjemnie się czyta takie książeczkowe wydanie, naprawdę. Czepiać można by się tego, że jest w znakomitej większości czarno-biały, lecz nie jest to wcale mankament, więc mi osobiście ten fakt nie przeszkadzał.

Zachęcam do sięgnięcia po to cudo ;) "Dziki kot..." jest naprawdę godny uwagi i poświęconego czasu. Podobnie jak cala seria.

Polecam!

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Egmont Polska za udostępnienie niniejszej pozycji.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
http://cosnapolce.blogspot.com/2017/01/dziki-kot-psychopatyczny-morderca-bill.html
Zapraszam!

Prześmieszny ciąg dalszy przygód przesympatycznych bohaterów.

Calvin i Hobbes to znakomita seria, żal więc okropny, że miałem w rękach ostatni tom przygód tej dwójki... Przyznaję się bez bicia, że wcześniejsze tomy muszę w dużej mierze nadrobić, jednak szkoda trochę, że seria jest zamknięta i nic nowego się tutaj nie wydarzy...

Główni bohaterowie bawią, śmieszą i w stylu...

To już 30 lat, jak Bill Waterson postanowił zająć się Calvinem i Hobbsem i stworzył serię komiksów, która wywołuje u mnie zawsze uśmiech, nie zależnie od sytuacji. Mały łobuziak, który wierzy, że jego pluszowy tygrys, to prawdziwa żywa istota. Czy może być coś bardziej sympatycznego?

A wszystko zaczyna się kiedy to Calvin dostaje anonimy, które są po prostu bezczelne! Kto mógłby być tak złośliwy? Jedyne co jest pewne, to to, że listy przychodzą z niedaleka...
Boże Narodzenie, to czas, kiedy to wszystko jest magiczne, a jedyne co się liczy to oczekiwanie na to, jakież to prezenty przyniesie Mikołaj.
A Zuzia to złośliwa jędza, której największą przyjemność sprawia upokarzanie Calvina. A zemsta jest słodka, ale czy na pewno dziewczynka, jest taka bezbronna jakby się wydawało?
I o wiele więcej.

To niestety ostatni zbiór przygód przesympatycznych bohaterów. Smuci mnie to niezmiernie, bowiem seria ta, jak żadna inna przekonała mnie do komiksów. Może nie zacznę "czytać" historii o niestworzonych superbohaterach, ale takie historie jak te, właśnie przeze mnie przeczytane, zasługują na moją uwagę. Polecam nieustająco.

To już 30 lat, jak Bill Waterson postanowił zająć się Calvinem i Hobbsem i stworzył serię komiksów, która wywołuje u mnie zawsze uśmiech, nie zależnie od sytuacji. Mały łobuziak, który wierzy, że jego pluszowy tygrys, to prawdziwa żywa istota. Czy może być coś bardziej sympatycznego?

A wszystko zaczyna się kiedy to Calvin dostaje anonimy, które są po prostu bezczelne! Kto...

Calvin i Hobbes stali się jednymi z naszych ulubionych bohaterów. Interesujące przygody chłopca i jego tygrysa-pluszaka skutecznie przyciągają uwagę córki, której wcale nie przeszkadza, że jeszcze nie czyta. Wystarczy, że ilustracje są interesujące i ja jej przeczytam poszczególne scenki.
Komiksowa opowieść o sześcioletnim chłopcu nieco ironicznie patrzącego na świat zasad jakimi kierują się dorośli oraz rówieśnicy, których motywacji postępowania nie rozumie. Jedynym przyjacielem na jakiego może liczyć to Hobbes – tygrys-zabawka ożywiająca w wyobraźni chłopca. Dzięki temu bohater może przeżywać niezwykłe przygody, kształtować swój charakter. W czasie zabawy Calvin wciela się w astronautę Spiffa, niesamowitego Mana, pocisk Smugowy oraz dinozaury. Do tego jest wynalazcą takich bardzo ważnych narzędzi ułatwiających życia jak wehikuł czasu, duplikatro, transmutator, etykator. Jego spostrzeżenia mają na celu poprawę świata (czyli ułatwienie mu życia):
„Wiesz, jaki jest problem ze światem? – Calvin.
-Hm… -Hobbes
-Brakuje mu biura obsługi klienta z bezpłatną linią pomocy technicznej, gdzie można by było składać skargi, dlatego nikt nie usuwa usterek! Gdyby świat miał sensowny zarząd, w przypadku niezadowolenia mielibyśmy pełną refundację.
-Ale on jest za darmo!
-To kolejna sprawa. Powinni wprowadzić opłatę wejściową i nie wpuszczać tu żadnej hałastry!”
„Dziki kot – psychopatyczny morderca” to jedenasty tom komiksów z przygodami Calvina i Hobbesa. Czytelnicy po raz kolejni zostaną wprowadzeni w świat humoru chłopca z bujną wyobraźnią. Wszystkie tomy są na wysokim poziomie, który udało się utrzymać. Dzieci znajdą w nich wiele rzeczy im bliskich, a dorośli sporo znanych z życia sytuacji. Chodzący do szkoły bohater nie jest łatwym dzieckiem. Często dorosłym trudno zrozumieć motywy jego postępowania. Złe odczytywanie jego intencji przysparza mu sporo kłopotów. Prostoduszna naiwność, bujanie w obłokach zderzone z zasadami dorosłych sprawiają, że zwykłe wydarzenia wywołują na naszej twarzy uśmiech.
Każdy tom zaczyna się intrygująco. Autor niczym w horrorze lub kryminale buduje napięcie: do Calvina przychodzą tajemnicze zaszyfrowane listy. Chłopiec musi wykazać się sprytem i odczytać wiadomość. Znalezienie sprawcy to nie lada wyzwanie, ale olśnienie przyjdzie pewnego dnia i to niespodziewanie.
W jedenastym tomie nie zabraknie też zimowo-świątecznych klimatów. Walka z własnym charakterem, dbanie o robienie dobrych uczynków jest niezwykle trudne. Zwłaszcza kiedy na jego drodze staje nielubiana koleżanka. A gdyby w psotach dostrzec dobre intencje? Czy wówczas Calvin ma szansę na prezent i jednocześnie dobrą zabawę?
Nie zabraknie też scenek pokazujących dziecięce zniecierpliwienie. Zmęczeni rodzice w tle, manipulacja świętym Mikołajem, pisanie listów z prośbą o prezenty.
Nie zabraknie też życiowych prób uporania się z przegraną (zwłaszcza, kiedy zwyciężczynią konkursu jest Zuzia),tworzenia list najbardziej wkurzających rzeczy, przechytrzania Hobbesa, obserwowania otoczenia, negocjowania przesuwania granic tego, na co pozwalają dorośli.
Cała seria wciągnęła nas niesamowicie. Do komiksów Billa Watersona będziemy wracały jeszcze nie raz, a wszystko przez to, że poza ironią, interesującym spojrzeniem, ciekawą akcją komiks składa się ze scenek, które tworzą spójną całość, ale bez problemu można czytać je wybiórczo. Paski komiksu znane z gazet pozwalają na maksimum treści na minimum przestrzeni.
Poziom humoru odpowiedni jest zarówno dla dzieci, młodzieży, jak i dorosłych (szczególnie rodziców i osób pracujących z dziećmi). Wiele rzeczy znanych z życia pokazanych jest z niepowtarzalnej perspektywy Calvina
Komiks jest także interesujący graficznie. Proste rysunki skutecznie przyciągają wzrok zarówno dzieci, jak i starszych czytelników. Prostota i dosadność sprawiają, że ilustracje są integralną częścią opowieści.
Serię polecam każdemu, kto poszukuje lektury pełnej humoru.

Calvin i Hobbes stali się jednymi z naszych ulubionych bohaterów. Interesujące przygody chłopca i jego tygrysa-pluszaka skutecznie przyciągają uwagę córki, której wcale nie przeszkadza, że jeszcze nie czyta. Wystarczy, że ilustracje są interesujące i ja jej przeczytam poszczególne scenki.
Komiksowa opowieść o sześcioletnim chłopcu nieco ironicznie patrzącego na świat zasad...

REFORMATOR I FILOZOF

„Dziki kot – psychopatyczny morderca” to jedenasty i ostatni już tom zbiorczego wydania komiksowych pasków z przygodami Calvina i Hobbesa. Szkoda, że nowych opowieści już nie będzie, ale ważniejsze jest, że do samego końca seria zachowała wysoki poziom. „Kot…” więc zachwyca, bawi i skłania do myślenia. I przy okazji tak znakomicie poprawia humor, że po odłożeniu książeczki na twarzy na długo pozostaje błogi uśmiech.

Tym razem ktoś zaczyna wysyłać do Calvina listy. Chłopiec, który do tej pory nie mógł narzekać na nadmiar korespondencji nagle otrzymuje coraz więcej dziwnych wiadomości pisanych nie wiadomo przez kogo. Nadawca każdą z nich sygnuje znakiem czaszki i coraz mocniej obraża Calvina. Kto to może być? I dlaczego to robi? Wiadome jest jedno, listy wysyła ktoś z tego miasta…
To jednak dopiero początek! Nastała zima, zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, a jak wiadomo Calvin do najgrzeczniejszych dzieci nie należy. Czy lepiej opłaca się więc próbować na siłę (nad)robić dobre uczynki w oczekiwaniu na prezent czy jednak bawić się dobrze i bezkompromisowo już teraz? A może za złe uczynki nie dostanie prezentu, ale takiego, na którym wcale mu nie zależy? I pozostaje jeszcze oczywiście kwestia listu do Świętego Mikołaja i tego, jaką taktykę obrać, by jak najlepiej wmanewrować go w prezenty…

Ta seria jest po prostu rewelacyjna. Wyrosła na gruncie nieśmiertelnych „Fistaszków” Schultza oferuje nie tylko to, co w paskach tworzonych do codziennych gazet najlepsze, ale przede wszystkim własny, niepowtarzalny styl i charakter. Specyficznego klimatu także nie można jej odmówić. Scenariusze poszczególnych odcinków, czy to łączących się w większą całość czy też stanowiących autonomiczną opowiastkę (jak każdemu miłośnikowi komiksu wiadomo także i te wyrwane ze środka większych treści znakomicie nadają się do samodzielnego czytania),to rozbrajające historyjki, mocno satyryczne i gorzkie w swym brzmieniu. A jednak nie sposób się przy nich nie śmiać.

Co ważne, a może nawet najważniejsze, poziom humoru jest odpowiedni zarówno dla dzieci, młodzieży, jak również dorosłych. Każdy też inaczej odbierze prezentowaną treść, a ta jest naprawdę głęboka, zaangażowana i ciekawa. Nie przypadkiem daj główni bohaterowie, mały chłopiec i pluszowy tygrys, który ożywa w jego oczach dzielą imiona reformatora chrześcijaństwa i filozofa.

Jak komiks prezentuje się pod względem graficznym? Wprost znakomicie! Jak w przypadku „Fistaszków” czy „Garfileda”, tak również tutaj największą siłą jest prostota. Ale prostota absolutnie zachwycająca. A co więcej autor pokazuje się także nie raz od bardziej złożonej i realistycznej strony, nie zapominając także o porcji odcinków w pełni kolorowych.

W skrócie: rewelacyjna rzecz. Dobrze, że Egmont wydał tę serię i dobrze, że ją wznowił. Warto po nią sięgnąć, warto przeczytać i warto wracać raz po raz. Nie zastanawiajcie się, dobra i inteligentna zabawa gwarantowana. Dlatego polecam bardzo gorąco.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/12/19/calvin-i-hobbes-11-dziki-kot-psychopatyczny-morderca-bill-watterson/

REFORMATOR I FILOZOF

„Dziki kot – psychopatyczny morderca” to jedenasty i ostatni już tom zbiorczego wydania komiksowych pasków z przygodami Calvina i Hobbesa. Szkoda, że nowych opowieści już nie będzie, ale ważniejsze jest, że do samego końca seria zachowała wysoki poziom. „Kot…” więc zachwyca, bawi i skłania do myślenia. I przy okazji tak znakomicie poprawia humor, że po...

Świetna kreska, dojrzała tematyka historyjek, ukazująca w krzywym zwierciadle codzienne życie każdego z nas. Teoretycznie dla dzieci, w praktyce większość tekstów zrozumiałych tylko dla dorosłych.
Całość kojarzy się z Garfieldem i Dilbertem. Podobało mi się, sięgnę po więcej.

Świetna kreska, dojrzała tematyka historyjek, ukazująca w krzywym zwierciadle codzienne życie każdego z nas. Teoretycznie dla dzieci, w praktyce większość tekstów zrozumiałych tylko dla dorosłych.
Całość kojarzy się z Garfieldem i Dilbertem. Podobało mi się, sięgnę po więcej.

Hobbes nie jest ani dzikim kotem, ani psychopatycznym mordercą, ale jego "numery" sześcioletni Calvin komentuje według swojej wyobraźni i własnej interpretacji. Takim sposobem zwykły pluszak przybiera postać nieokiełznanego dzikiego zwierzaka z sadystycznymi odruchami.
Bill Watterson wie jak wciągnąć dorosłych i dzieci do wspólnej zabawy przy czytaniu, to wielka nauka zjawisk socjologicznych dla dzieci i terapia śmiechem dla wszystkich.
Sposób kadrowania obrazków jest dość oszczędny, a wyrażenie emocji na nich, poprzez doskonałą kreskę, jest niesamowicie sugestywny.

Hobbes nie jest ani dzikim kotem, ani psychopatycznym mordercą, ale jego "numery" sześcioletni Calvin komentuje według swojej wyobraźni i własnej interpretacji. Takim sposobem zwykły pluszak przybiera postać nieokiełznanego dzikiego zwierzaka z sadystycznymi odruchami.
Bill Watterson wie jak wciągnąć dorosłych i dzieci do wspólnej zabawy przy czytaniu, to wielka nauka...