Tę książkę o zakochanych skończyłam czytać w Walentynki. Jest to dość banalna historia miłości, która sprowadza przeszkody i cierpienie. Napisana dość dobrym stylem, dogłębnie analizuje uczucia dwojga bohaterów. Miłość w powieści kończy się dramatycznym rozstaniem spowodowanym niemożnością małżeństwa pomiędzy Europejczykiem i Hinduską wtedy, czyli w latach 30-tych XX wieku. Po części historia autobiograficzna.

Tę książkę o zakochanych skończyłam czytać w Walentynki. Jest to dość banalna historia miłości, która sprowadza przeszkody i cierpienie. Napisana dość dobrym stylem, dogłębnie analizuje uczucia dwojga bohaterów. Miłość w powieści kończy się dramatycznym rozstaniem spowodowanym niemożnością małżeństwa pomiędzy Europejczykiem i Hinduską wtedy, czyli w latach 30-tych XX wieku....

Beletrystyczna książka jednego z najbardziej znanych religioznawców Mircea Eliade barwnie ukazuje zderzenie spojrzenia Europejczyka na kulturę indyjską oraz mężczyzny na miłość.
Oba wątki splatają się ze sobą, tworząc wyjątkowy rodzaj powieści-pamiętnika, w której zdumienie i fascynacja odmienną kulturą są niebywale intrygujące.

Beletrystyczna książka jednego z najbardziej znanych religioznawców Mircea Eliade barwnie ukazuje zderzenie spojrzenia Europejczyka na kulturę indyjską oraz mężczyzny na miłość.
Oba wątki splatają się ze sobą, tworząc wyjątkowy rodzaj powieści-pamiętnika, w której zdumienie i fascynacja odmienną kulturą są niebywale intrygujące.

Indie to moja fascynacja. Wszystko co z nimi związane. Ta książka jest magiczna.

Indie to moja fascynacja. Wszystko co z nimi związane. Ta książka jest magiczna.

Pomijając kontekst autobiograficzny i próby analizy zaprezentowane w posłowiu, bo to jest w sumie najciekawsze, to historia sama w sobie jest raczej miałka, jako dzieło literackie samo w sobie ciężko mi obronić, bo ciężko się te werteryzmy czytało. Pozycja raczej dla fanów Eliadego i dłubania w konktestach.

Pomijając kontekst autobiograficzny i próby analizy zaprezentowane w posłowiu, bo to jest w sumie najciekawsze, to historia sama w sobie jest raczej miałka, jako dzieło literackie samo w sobie ciężko mi obronić, bo ciężko się te werteryzmy czytało. Pozycja raczej dla fanów Eliadego i dłubania w konktestach.

Eliade dał mi twardy orzech do zgryzienia.
'Majtreji' to książka, która wymyka się jakimkolwiek ocenom. Nie można jednoznacznie stwierdzić, że chodzi o romans Europejczyka z Hinduską. Zależnie, co kogo interesuje, to co innego zobaczy: wątki porównujące różne, tak odmienne od siebie kultury, trochę religii, psychologii, miłości romantycznej w pojedynku z XX wiekiem, dziennika neurotycznego mężczyzny, autobiografię pisarza - do wyboru, do koloru.
Co ja widzę? Właśnie neurotycznego bohatera, który jest prawie jak Werter. Prawie, bo ma trochę oleju w głowie. Nie uważam, że to czysta autobiografia, bo w końcu Eliade coś tam po swojemu mógł dodać, zmienić lub usunąć. Coś czuję, ze ciekawa będzie odpowiedź w formie książki 'Mircea'. Bo aż mnie pali, aby dowiedzieć się, jak tytułowa Majtreji to wszystko widziała, pamiętała lub ubarwiła.

Eliade dał mi twardy orzech do zgryzienia.
'Majtreji' to książka, która wymyka się jakimkolwiek ocenom. Nie można jednoznacznie stwierdzić, że chodzi o romans Europejczyka z Hinduską. Zależnie, co kogo interesuje, to co innego zobaczy: wątki porównujące różne, tak odmienne od siebie kultury, trochę religii, psychologii, miłości romantycznej w pojedynku z XX wiekiem,...

Eliade zabiera nas w podróż do Indii. Pokazuje nam zwyczaje, swój etnologiczny zachwyt obyczajami. Miesza swoją badawczą wiedzę z prozą. Balansuje między sacrum i profanum w rodzinie swojej ukochanej Majtreji. Przy okazji stosuje sztuczkę pisania w pierwszej osobie, co wprowadza czytającego w niepewność, co jest fikcją, a co jest prawdą.
PS: NIE CZYTAJCIE WSTĘPU!!! To jeden wielki spojler. Już po kilku stronach streszcza nam najważniejsze akcje.

Eliade zabiera nas w podróż do Indii. Pokazuje nam zwyczaje, swój etnologiczny zachwyt obyczajami. Miesza swoją badawczą wiedzę z prozą. Balansuje między sacrum i profanum w rodzinie swojej ukochanej Majtreji. Przy okazji stosuje sztuczkę pisania w pierwszej osobie, co wprowadza czytającego w niepewność, co jest fikcją, a co jest prawdą.
PS: NIE CZYTAJCIE WSTĘPU!!! To...

Dość piękna historia miłosna, mimo że nie ustrzegła się paru banałów i momentów niedalekich od werterowskiego obłędu (ostatecznie szczęśliwie wychodzi na prostą dojrzałości i realizmu),to jednak piękna, z chwilami wiarygodnej namiętności i bliskości. Choć nigdy nie czułem fascynacji kulturą Indii (więcej mnie już w nich odpycha niż przyciąga),nawet dla mnie znalazły się momenty w miarę ciekawe w tym swobodnym, okazyjnym odmalowywaniu jej elementów przez autora. Największą zaletą tej powieści jest natomiast nie historia i nie motywy indyjskie, a może nie genialna, ale świetna introspekcja głównego bohatera. Eliade oddaje myśli, uczucia i reakcje swojego autobiograficznego Allana i precyzyjnie - ładnym i jasnym językiem - i wiarygodnie, bo nie uciekając od tych niezręcznych, tych nie na miejscu, nawet nie złych, ale zdradzających tę część natury człowieka, którą niechętnie dzieli się z innymi. Nielekko pomogło w tym zapewne filozoficzne zacięcie autora, co rusz przesączające się z kolejnych zdań.

7.0/10

Dość piękna historia miłosna, mimo że nie ustrzegła się paru banałów i momentów niedalekich od werterowskiego obłędu (ostatecznie szczęśliwie wychodzi na prostą dojrzałości i realizmu),to jednak piękna, z chwilami wiarygodnej namiętności i bliskości. Choć nigdy nie czułem fascynacji kulturą Indii (więcej mnie już w nich odpycha niż przyciąga),nawet dla mnie znalazły się...

Nigdy wcześniej nie miałem do czynienia z rumuńską prozą. Majtreji to moje pierwsze rumuńskie doświadczenie. Wybrałem ją ze względu na nazwisko - wiele już o Eliade słyszałem, między innymi to, że nie można zapominać o tym, iż był również powieściopisarzem. Książkę czyta się bardzo dobrze, nie mógłbym jej nic zarzucić, poza tym, że tak szybko się kończy. Niewątpliwie bardzo interesujące zetknięcie się kultur zachodniego i wschodniego świata. Postać głównego bohatera sama w sobie jest sla mnie nad wyraz inspirująca. Polecam, polecam, i jeszcze raz polecam!

Nigdy wcześniej nie miałem do czynienia z rumuńską prozą. Majtreji to moje pierwsze rumuńskie doświadczenie. Wybrałem ją ze względu na nazwisko - wiele już o Eliade słyszałem, między innymi to, że nie można zapominać o tym, iż był również powieściopisarzem. Książkę czyta się bardzo dobrze, nie mógłbym jej nic zarzucić, poza tym, że tak szybko się kończy. Niewątpliwie...

Pewnie prawie każdy autor wplata wątki ze swojego życia w powieści, czyniąc to bardziej lub mniej świadomie i w różnym stopniu je przerabiając i maskując. Ale własne życie nigdy nie jest tylko własne. Inni, prawdziwi ludzie mogą się różnie zareagować na to jak zostali ,,wpleceni''. Tak stało się z Mirceą Eliade i Maitreyi Devi. On swoje wspomnienia o ich wspólnych chwilach przerobił na powieść, zmieniając imiona i część fabuły. W zasadzie metoda Eliadego niczym nie różniła się od podejść wielu innych pisarzy. Ale dla niej, dla Maitreyi Devi, to był skandal i upokorzenie, bo według niej Eliade zmienił fakty, ale pozostawił historię na tyle bliską prawdzie, że mogła stać się podstawą podejrzeń i plotek. I tak powstała ,,Mircea'', która, w przeciwieństwie do ,,Majtreji'', była książką nie kryjącą kogo opisuje i powstałą po to, by sprostować to, co według Devi Eliade wykrzywił. Mnie ,,Mircea'' czytał się znacznie lepiej, a ,,Majtreji'' wydało mi się jakieś płytkie (ale też od ,,Majtreji'' zacząłem, a to chyba błąd?). Trochę rozumiem Eliadego, bo, jak podkreśliłem, jak wielu innych autorów napisał powieść na bazie swoich doświadczeń. Jednakże jeszcze bardziej rozumiem reakcję Devi i w tym literackim ,,pojedynku'' jestem sercem po jej stronie. Tak czy inaczej, to bardzo ciekawy przykład opisu jednej znajomości z dwóch stron (nawet jeżeli nie ma tu równowagi, bo jedna ze strona nie postawiła sobie wcale za cel opisania ,,całej prawdy'').

Pewnie prawie każdy autor wplata wątki ze swojego życia w powieści, czyniąc to bardziej lub mniej świadomie i w różnym stopniu je przerabiając i maskując. Ale własne życie nigdy nie jest tylko własne. Inni, prawdziwi ludzie mogą się różnie zareagować na to jak zostali ,,wpleceni''. Tak stało się z Mirceą Eliade i Maitreyi Devi. On swoje wspomnienia o ich wspólnych chwilach...

Fascynująca, egzotyczna a zarazem autobiograficzna opowieść Eliadego, która uzyskała po latach książkową odpowiedź głównej bohaterki, Maitrey Devi: Mircea

Fascynująca, egzotyczna a zarazem autobiograficzna opowieść Eliadego, która uzyskała po latach książkową odpowiedź głównej bohaterki, Maitrey Devi: Mircea