Głównie w odniesieniu do opowiadania Znaki i symbole, bardzo ogólnie. Nabokov, jak żaden inny pisarz potrafi oddać trudną sytuację, w której znajduje się osoba w psychicznym kryzysie. Robi to w sposób wirtuozerski i wieloaspektowy m.in. dlatego, że sytuację tę uchwyca zarówno z tej solipsystyczno - idiosynkratycznej perspektywy cierpiącej, chorej jednostki, jak i - perspektywy jej bliskich - na których także odbija się stan chorego. Może okazuje się on tutaj także powodem do rewizji dotychczas zaniedbanych więzów rodzinnych. Błyszczące od piękna i przenikliwe teksty. Poezja w prozie.

Głównie w odniesieniu do opowiadania Znaki i symbole, bardzo ogólnie. Nabokov, jak żaden inny pisarz potrafi oddać trudną sytuację, w której znajduje się osoba w psychicznym kryzysie. Robi to w sposób wirtuozerski i wieloaspektowy m.in. dlatego, że sytuację tę uchwyca zarówno z tej solipsystyczno - idiosynkratycznej perspektywy cierpiącej, chorej jednostki, jak i -...

Świetny język pisarza, wręcz majstersztyk, zabrakło akcji w tych opowiadaniach, mimo to wiem, że pora na Mistrza i Małgorzatę

Świetny język pisarza, wręcz majstersztyk, zabrakło akcji w tych opowiadaniach, mimo to wiem, że pora na Mistrza i Małgorzatę

Nabokov potrafi zbudować opowiadanie wokół jednej emocji i czyta się to świetnie.

"Ultima Thule" - kapitalna gra z czytelnikiem i mocne Lolita/Blady Ogień vibes.

Parę tekstów średnich i lekka powtarzalność motywów (śmierć bliskiej osoby pojawia się niemal w każdym) wpływają na moją końcową ocenę.

Nabokov potrafi zbudować opowiadanie wokół jednej emocji i czyta się to świetnie.

"Ultima Thule" - kapitalna gra z czytelnikiem i mocne Lolita/Blady Ogień vibes.

Parę tekstów średnich i lekka powtarzalność motywów (śmierć bliskiej osoby pojawia się niemal w każdym) wpływają na moją końcową ocenę.

Zbiór opowiadań Nabokova z tekstami z lat 1924-1952 zawiera 17 krótszych i dłuższych historii, z przewagą tych pierwszych. Część z nich, w moim odczuciu szczególnie tych "starszych", przesiąka coś, co w prozie Nabokova tak ujmuje za zmysły, to wyrafinowanie języka okręcającego czytelnika dookoła kubków smakowych, lecz niestety całe to przesiąkanie w niektórych z opowiadań jest ledwo widoczne. I tak pojawiają się te, które warto wyróżnić wspomnieniem z tytułu: Szczegółowy opis zachodu słońca, Powrót Czorba (wg mnie najlepsze!),Leonardo, Pasażer, Ultima Thule (tu styl Nabokova znany choćby z Lolity czy Zaproszenia na egzekucję jest najwyraźniejszy),Kartoflany Elf, Krąg, Pierwsza miłość oraz Gdy raz w Aleppo. Tak, wiem, wymieniłem połowę tekstów, ale to dlatego, że pomiędzy tymi bardzo udanymi i wciągającymi historiami (ach, to budowanie napięcia!) a pozostałymi jest ogromna przepaść. Zbiór ten zawiera również takie teksty, których przeczytanie było ogromnym rozczarowaniem, bo nie nazwę kilkustronnicowych opowiadań "stratą czasu'. Każdy tekst oceniłem osobno, a średnia moich ocen to 6,67. Czyli jest dobrze. Do miłośników autora: musicie koniecznie przeczytać. Do nieznających go jeszcze: poznajcie mistrza Nabokova wpierw w innych jego większych tekstach, żeby się nie zniechęcić trafiając na przypadkowo wybrane opowiadanko.

Zbiór opowiadań Nabokova z tekstami z lat 1924-1952 zawiera 17 krótszych i dłuższych historii, z przewagą tych pierwszych. Część z nich, w moim odczuciu szczególnie tych "starszych", przesiąka coś, co w prozie Nabokova tak ujmuje za zmysły, to wyrafinowanie języka okręcającego czytelnika dookoła kubków smakowych, lecz niestety całe to przesiąkanie w niektórych z opowiadań...

Jak dla mnie, nierówna to książka. Jedne opowiadania dały się przeczytać, przez inne przebrnęłam z trudnością. Całość nie zachwyciła. Dobrnęłam jednak do końca, ufff...

Jak dla mnie, nierówna to książka. Jedne opowiadania dały się przeczytać, przez inne przebrnęłam z trudnością. Całość nie zachwyciła. Dobrnęłam jednak do końca, ufff...

Panie Nabokov, jeśli mnie Pan słyszy - kocham Pana za "Ultima Thule" !

Panie Nabokov, jeśli mnie Pan słyszy - kocham Pana za "Ultima Thule" !

czy tylko Nabokov potrafi tak wyciszyć ? :)

czy tylko Nabokov potrafi tak wyciszyć ? :)

Kocham opowiadania. A najmocniej kochać mogę tylko Opowiadania Nabokova. Nie odstają zbyt mocno od ogólnej jego twórczości, stylu etc. Zachwycają mnie po prostu, są doskonałe. Polecam każdemu na rozgrzewkę, na przerwę, na powrót do czytania. Albo do pociągu też.

Kocham opowiadania. A najmocniej kochać mogę tylko Opowiadania Nabokova. Nie odstają zbyt mocno od ogólnej jego twórczości, stylu etc. Zachwycają mnie po prostu, są doskonałe. Polecam każdemu na rozgrzewkę, na przerwę, na powrót do czytania. Albo do pociągu też.