Na którejś z wyprzedaży garażowych wpadło mi w łapska "Imperium Lęku". Patrząc po okładce spodziewałem się hektolitrów posoki, flaków, płaskich do bólu postaci i niewiarygodnej , infantylnej fabuły. Tymczasem spotkała mnie niezła niespodzianka...

Fabuła rozgrywa się na przestrzeni wielu lat i łączy fakty historyczne z wątkami nadprzyrodzonymi. Oto Wampiry rządzą światem, strzegąc zazdrośnie tajemnicy swej potęgi, jednak na swój sposób koegzystując z rodzajem ludzkim. Tu pojawia się Noell Cordery, który kontynuuje badania swego ojca, pragnącego posiąść tajemnicę nieśmiertelności, by móc wreszcie stawić czoło wampirzej potędze. W wyniku niesprzyjających okoliczności ląduje on w Afryce, gdzie po namowie swojego mentora Quintusa i pirata Langoisse'a postanawia ruszyć wgłąb czarnego lądu, by odnaleźć kolebkę wampiryzmu.

W zasadzie od pierwszych stron okazuje się że okładka to tylko zmyłka. Książce bliżej do powieści przygodowej, bowiem blisko połowę jej objętości stanowi opis wędrówki przez czarny ląd i towarzyszących temu tajemniczych rytuałów plemiennych. Swoją drogą trzeba się nieźle skupić, by nie pogubić się w skomplikowanym nazewnictwie. Autor wyraźnie chciał spłodzić coś ambitniejszego, niż tylko kolejny horror o wampirach. I moim zdaniem mu się to udało. Może to kwestia wieku, może upodobania, ale rozległe opisy i dłużyzny aż tak mi nie przeszkadzały i nie zniechęcały do porzucenia lektury w trakcie czytania. Ta książka okazała się być tak inna od tego co oczekiwałem, że z każdą stroną moja ciekawość rosła i nie mogłem się doczekać co dalej Brian Stableford wymyśli.

Przyznaję bez bicia, nie jest to lektura dla wszystkich. Wiele osób się od niej odbije, znudzi i nie dotrwa do końca. Mi się jednak udało i nie żałuję. Bardzo mi się podobało przedstawienie głównego bohatera, który jest prawdziwym człowiekiem z krwi i kości. Nie ma na wszystko gotowych odpowiedzi, świadom jest swoich ułomności i słabości, nie wszystko zawsze idzie zgodnie z jego planem. Mimo iż jego działaniom przyświeca szczytna idea, to on sam nie jest przekonany co do prawości swoich poczynań i dręczą go potworne wyrzuty sumienia. Dość zaskakujące, jak na tani horror.

Reasumując:
Określiłbym książkę jako "historyczny horror przygodowy", niestety momentami nazbyt rozwleczony, ale w ogólnym rozrachunku przyzwoity.

Na którejś z wyprzedaży garażowych wpadło mi w łapska "Imperium Lęku". Patrząc po okładce spodziewałem się hektolitrów posoki, flaków, płaskich do bólu postaci i niewiarygodnej , infantylnej fabuły. Tymczasem spotkała mnie niezła niespodzianka...

Fabuła rozgrywa się na przestrzeni wielu lat i łączy fakty historyczne z wątkami nadprzyrodzonymi. Oto Wampiry rządzą światem,...

Autor miał swoje ambicje pisząc tę intrygującą z początku powieść, ale finalnie można to nazwać artystyczną porażką. Wampiry i świat alternatywny, opanowany przez nie miały tu być jedynie pretekstem do poszukiwania metafizycznego i naukowego źródła wiecznego życia. W swej formie "Imperium lęku" przyjmuje postać rozciągniętej na stulecia epopei, jest wątek podróży do jądra ziemi niczym z "Jądra ciemności", są wątki przygodowe, filozoficzne, wojenne, romansowe. Całość się jednak totalnie nie spina, czytelnik poszukuje punktu zaczepienia, chwytając się głównej intrygi rozmywanej w niekończących się opisach pierdół i zbędnych wątków. Trzeba dużo samozaparcia, żeby tę powieść skończyć, sam uczyniłem to dopiero po dwóch miesiącach, kiedy to przerwałem lekturę w połowie. Do tego, zamiast stworzyć całkowicie fikcyjny świat, to autor trawestuje znaną nam historię, czerpiąc z postaci i wydarzeń historycznych, co nie wnosi nic, poza kierowaniem tropów w ślepy zaułek.
Z osnowy jestem zadowolony, sama lektura była czyśccowa, wystarczy przeczytać posłowie, które zawiera to, czego czytelnik nie znajdzie niestety w powieści.

Autor miał swoje ambicje pisząc tę intrygującą z początku powieść, ale finalnie można to nazwać artystyczną porażką. Wampiry i świat alternatywny, opanowany przez nie miały tu być jedynie pretekstem do poszukiwania metafizycznego i naukowego źródła wiecznego życia. W swej formie "Imperium lęku" przyjmuje postać rozciągniętej na stulecia epopei, jest wątek podróży do jądra...

Prawda przeciw światu - albo powieść o świecie opanowanym przez wampiry i ludziach... no właśnie, nie tyle walczących z wampirami, ile chcących, by pewne dary były równo dzielone między wszystkich. A okładka wygrywa konkurs na najdebilniejszą, najgorzej dopasowaną okładkę wszechczasów.

Prawda przeciw światu - albo powieść o świecie opanowanym przez wampiry i ludziach... no właśnie, nie tyle walczących z wampirami, ile chcących, by pewne dary były równo dzielone między wszystkich. A okładka wygrywa konkurs na najdebilniejszą, najgorzej dopasowaną okładkę wszechczasów.

Zgodzę się z przedmówcami, że przeczytanie tej książki nie jest łatwe. Momentami przybiera to nieomal wymiar traktatu filozoficznego na temat dobra i zła. Rozważa się tu ciągle postępowanie poszczególnych bohaterów, w szczególności zaś Noella Cordery. Ocenia się postępowanie wampirów, ich pochodzenie itd.

Zgodzę się z przedmówcami, że przeczytanie tej książki nie jest łatwe. Momentami przybiera to nieomal wymiar traktatu filozoficznego na temat dobra i zła. Rozważa się tu ciągle postępowanie poszczególnych bohaterów, w szczególności zaś Noella Cordery. Ocenia się postępowanie wampirów, ich pochodzenie itd.

Książka tylko dla ludzi o stalowej woli - bez tego przeczytanie jej do końca jest chyba niemożliwe. Zaczyna się obiecująco i muszę przyznać główny wątek jest interesujący, jednak styl pisarski autora wszystko niszczy. Książkę czyta się strasznie ciężko, niektóre opisy są wręcz niemożliwe do przetrawienia, jedna z najgorszych i najnudniejszych książek jakie miałam w rękach. Niestety nie ma Oceny pt "uciekaj - jak najszybciej i jak najdalej". Nie polecam. Nikt Wam nie zwróci straconego czasu nad tą pozycją.

Książka tylko dla ludzi o stalowej woli - bez tego przeczytanie jej do końca jest chyba niemożliwe. Zaczyna się obiecująco i muszę przyznać główny wątek jest interesujący, jednak styl pisarski autora wszystko niszczy. Książkę czyta się strasznie ciężko, niektóre opisy są wręcz niemożliwe do przetrawienia, jedna z najgorszych i najnudniejszych książek jakie miałam w rękach....

Powieść historyczna osadzona w średniowieczu, lecz zahaczająca o odrodzenie. Świat budzi się z mroków do życia, powstają nowe wynalazki, ludzie zaczynają doceniać naukę. Żyjące pośród nich wampiry - rodzaj intelektualnej, długowiecznej elity - ostrożnie wspierają te ruchy, choć boją się, że stracą przez nie swój status. Niektórzy z nich, jak chociażby książę wołoski Dracula, są przeciwni wszelkim tego typu inicjatywą. Preferują zamordyzm.

Głównego bohatera poznajemy jako nastolatka pracującego w laboratorium swojego ojca. Mężczyzna służy pięknej wampirzycy, swojej dawnej kochance. Obawiając się, że zbudowany z wielkim trudem mikroskop zostanie mu odebrany, dołącza do spisku i zaraża ją śmiertelną chorobą. Wkrótce później ginie.

Chłopiec dorasta pod okiem zakonników. Poświęca się nauce, choć chce też zgłębić tajemnice wampirów. Nie wie jeszcze, że czeka go spotkanie z piratami i niebezpieczna wyprawa do serca Afryki. Zupełnie jak w powieści przygodowej! Piękne, rozbudowane opisy, liczne nawiązania historyczne i ciekawie zarysowane postacie nie ratują jednak książki przed porażką. A przyczyną tego jest nuda. Powieść nie wciąga, bohaterowie nie są zbyt interesujący, a ich przygody nie elektryzują. Brakuje tempa...

Powieść historyczna osadzona w średniowieczu, lecz zahaczająca o odrodzenie. Świat budzi się z mroków do życia, powstają nowe wynalazki, ludzie zaczynają doceniać naukę. Żyjące pośród nich wampiry - rodzaj intelektualnej, długowiecznej elity - ostrożnie wspierają te ruchy, choć boją się, że stracą przez nie swój status. Niektórzy z nich, jak chociażby książę wołoski...

Zaczyna się obiecująco. Wciągający styl, ciekawa historia.
Niestety w pewnym momencie książka, staje się nudna. Opowieść wlecze się , a ciekawe opisy staja się nużące. Akcja spada do minimum, i czytanie idzie jak krew z nosa. Dopiero pod koniec widać niebywałą poprawę, szczególnie w ostatniej księdze. Może chodzi o odległość czasową, jednak autorowi lepiej idzie pisanie o przyszłości niżeli o czasach wcześniejszych. Może to tylko moje odczucie, znudzonej opisami rozległych i powolnych bitew, planowaniem bardziej wojennym żargonem.
Mniejsza o to. Jeżeli chodzi o treść, historia jaką przedstawia Stableford jest niezwykła. Niebywale oryginalna wizja wampirów, surowa i przyjemna do przełknięcia. Szczególnie dobre jest zakończenie z miłym morałem - a wizja przyszłości całkiem innej od naszej, i wcale nie niemożliwej powoduje, że aż chce się powiedzieć "Co by było Gdyby...?".
Pozycje należy przeczytać jeśli jest się fanem horrorów i wampirów, ale chyba raczej należy do cięższych lektur z powodu długich i rozległych momentów. Polecam dla trochę starszych i wytrwalszych czytelników.

Zaczyna się obiecująco. Wciągający styl, ciekawa historia.
Niestety w pewnym momencie książka, staje się nudna. Opowieść wlecze się , a ciekawe opisy staja się nużące. Akcja spada do minimum, i czytanie idzie jak krew z nosa. Dopiero pod koniec widać niebywałą poprawę, szczególnie w ostatniej księdze. Może chodzi o odległość czasową, jednak autorowi lepiej idzie pisanie o...