Historia powszechna. Wiek XVI-XVII

Może i podręcznik nieco przestarzały, ale ja zwróciłabym uwagę na styl Autora, dzięki któremu książkę czyta się bardzo dobrze, i to pomimo wielu szczegółów.

Spośród wszystkich części "Historii powszechnej" PWN-u ta jest moim zdaniem napisana najlepiej, oczywiście pod kątem warsztatu literackiego.

Może i podręcznik nieco przestarzały, ale ja zwróciłabym uwagę na styl Autora, dzięki któremu książkę czyta się bardzo dobrze, i to pomimo wielu szczegółów.

Spośród wszystkich części "Historii powszechnej" PWN-u ta jest moim zdaniem napisana najlepiej, oczywiście pod kątem warsztatu literackiego.

Mocno przestarzały podręcznik, niektóre rozdziały dotyczące e.g. gospodarki z wiadomych powodów należy po prostu pominąć. Miejscami różne zastanawiające wpadki. Swego czasu jednak całkiem dobry podręcznik, a konieczność sięgania do niego pokazuje, że brakuje jakiejkolwiek porządnej, nowej syntezy. Mimo wszystko mam do tej pozycji jakąś niezrozumiałą sympatię i sentyment.

Mocno przestarzały podręcznik, niektóre rozdziały dotyczące e.g. gospodarki z wiadomych powodów należy po prostu pominąć. Miejscami różne zastanawiające wpadki. Swego czasu jednak całkiem dobry podręcznik, a konieczność sięgania do niego pokazuje, że brakuje jakiejkolwiek porządnej, nowej syntezy. Mimo wszystko mam do tej pozycji jakąś niezrozumiałą sympatię i sentyment.

Treść miejscami trochę "przykurzona", przydało by się ją odświeżyć, ale i tak daje książk niezły przegląd omawianej epoki.

Treść miejscami trochę "przykurzona", przydało by się ją odświeżyć, ale i tak daje książk niezły przegląd omawianej epoki.

Książka Zbigniewa Wójcika to w skrócie podręcznik akademicki opisujący historię początków ery nowożytnej. Pomimo ciekawej tematyki jest on napisany nierówno i pełen przestarzałej już wiedzy. Nie należy go jednak z tego powodu skreślać. Choć jego treść pachnie dziś metodologią marksistowską to dalej może on być źródłem choćby i podstawowej wiedzy na temat wydarzeń XVI i XVII wiecznych. Wiedzę tę jednak należy przyjmować z rezerwą i potem korygować sobie monografiami traktującymi o konkretnych wydarzeniach z omawianych ram czasowych.

Mój wykładowca powiedział o nim, że: "może i nie jest to najlepszy podręcznik, ale nic lepszego nie mamy". Z takim podejściem należy się za niego brać, będąc też, jak już wspomniałem, wyczulonym na czasy, w których był on pisany.

Książka Zbigniewa Wójcika to w skrócie podręcznik akademicki opisujący historię początków ery nowożytnej. Pomimo ciekawej tematyki jest on napisany nierówno i pełen przestarzałej już wiedzy. Nie należy go jednak z tego powodu skreślać. Choć jego treść pachnie dziś metodologią marksistowską to dalej może on być źródłem choćby i podstawowej wiedzy na temat wydarzeń XVI i XVII...

Moje wydanie jest z 1991 roku, więc cóż mogę powiedzieć. Zgodzę się z jednym z czytelników, że pozycja już na dzisiejsze czasy trochę przestarzała. Towarzyszyła mi i do matury i na studiach. Kiedyś troszkę inaczej się pisało. Fakty zebrane przez autora są przedstawione poprawnie, ale nie ma w tym życia, niestety. Jako podręcznik akademicki trochę mi posłużył. Z ciekawości zajrzałam na półkę i znalazłam jeszcze notatki studenckie... Nieźle...

Moje wydanie jest z 1991 roku, więc cóż mogę powiedzieć. Zgodzę się z jednym z czytelników, że pozycja już na dzisiejsze czasy trochę przestarzała. Towarzyszyła mi i do matury i na studiach. Kiedyś troszkę inaczej się pisało. Fakty zebrane przez autora są przedstawione poprawnie, ale nie ma w tym życia, niestety. Jako podręcznik akademicki trochę mi posłużył. Z ciekawości...

Uważam, że ta książka jest już za stara na bycie podręcznikiem akademickim, a nowe wydania nie uratują starego trupa. Wiele faktów zostało pominiętych bądź w zaledwie kilku stronach opisanych. Tak jak przedmówcy pisali, pomimo aktualizacji pozostało sporo naleciałości z czasów słusznie minionych. Mimo wszystko książkę dalej można przeczytać i wynieść z niej pozytywne przemyślenia, ale na bycie podstawowym podręcznikiem akademickim już na pewno nie.

Uważam, że ta książka jest już za stara na bycie podręcznikiem akademickim, a nowe wydania nie uratują starego trupa. Wiele faktów zostało pominiętych bądź w zaledwie kilku stronach opisanych. Tak jak przedmówcy pisali, pomimo aktualizacji pozostało sporo naleciałości z czasów słusznie minionych. Mimo wszystko książkę dalej można przeczytać i wynieść z niej pozytywne...

Średni jako lektura i kiepski jako podręcznik. Autor nie zawsze w sposób czytelny przedstawia swoje argumenty, pomija wiele istotnych faktów by ich kosztem móc rozpisać się o ogólnych zagadnieniach. Dodatkowym minusem jest obecność - mimo poprawek naniesionych w latach 90. - licznych naleciałości ideologicznych z czasów słusznie minionych.

Średni jako lektura i kiepski jako podręcznik. Autor nie zawsze w sposób czytelny przedstawia swoje argumenty, pomija wiele istotnych faktów by ich kosztem móc rozpisać się o ogólnych zagadnieniach. Dodatkowym minusem jest obecność - mimo poprawek naniesionych w latach 90. - licznych naleciałości ideologicznych z czasów słusznie minionych.

Książka rzeczywiście bardzo nierówna (w ramach jednego rozdziału, który był mi potrzebny. ) Analiza i opis sytuacji społecznej Anglii przedrewolucyjnej wygląda zachęcająco, ale im dalej w las, tym bardziej mamy do czynienia z suchym opisem faktów. Wiedza oparta na "czystych datach" nie jest prawdziwą wiedzą. Jeżeli mogę oceniać na podstawie jednego rozdziału, to książka nie umywa się do bliźniaczej pozycji Rostworowskiego( XVIII w.).

Książka rzeczywiście bardzo nierówna (w ramach jednego rozdziału, który był mi potrzebny. ) Analiza i opis sytuacji społecznej Anglii przedrewolucyjnej wygląda zachęcająco, ale im dalej w las, tym bardziej mamy do czynienia z suchym opisem faktów. Wiedza oparta na "czystych datach" nie jest prawdziwą wiedzą. Jeżeli mogę oceniać na podstawie jednego rozdziału, to książka nie...

Podręcznik byłby wzorcowy (nieprzeładowany niepotrzebnymi informacjami, jasno wykładający fakty i poświęcający sporo uwagi modzie czy życiu codziennemu),gdyby nie wszechobecne wstawki marksistowskie i uparte trzymanie się przez autora zdezaktualizowanych i wydumanych teorii (rzekoma linia Łaby dzieląca Europę na dwie strefy gospodarki feudalnej z rentą odrobkową na wschodzie i pieniężną na zachodzie; jakaś szczególna aktywizacja chłopstwa i kobiet, która miała wystąpić na polu kultury renesansowej - podczas gdy statystyki pokazują coś zupełnie innego; używanie anachronicznego pojęcia 'narodu', podczas gdy procesy narodotwórcze zaczynały się dopiero wykluwać; wreszcie wyraźna demonizacja kapitalizmu jako przeżytku dziejowego, czegoś właściwego nowożytnej i współczesnej Anglii, a przenigdy Polsce). Wyrywkowo, pomimo nienajlżejszego pióra, można go polecić nawet laikom zainteresowanym poszczególnymi zagadnieniami - z zastrzeżeniem, aby nie ufali autorowi bezkrytycznie.

Podręcznik byłby wzorcowy (nieprzeładowany niepotrzebnymi informacjami, jasno wykładający fakty i poświęcający sporo uwagi modzie czy życiu codziennemu),gdyby nie wszechobecne wstawki marksistowskie i uparte trzymanie się przez autora zdezaktualizowanych i wydumanych teorii (rzekoma linia Łaby dzieląca Europę na dwie strefy gospodarki feudalnej z rentą odrobkową na...

Niezły podręcznik do dziejów nowożytnych. Może trochę już przestarzały, niemniej wciąż spełnia nieźle swoją rolę. Z treści książki widać doskonale, jakie tematy prof. Wójcik lubi najbardziej ;)

Niezły podręcznik do dziejów nowożytnych. Może trochę już przestarzały, niemniej wciąż spełnia nieźle swoją rolę. Z treści książki widać doskonale, jakie tematy prof. Wójcik lubi najbardziej ;)