Pomysł - gdyby mi ktoś tę książkę streścił w punktach - rozwija się dobrze. Niestety, wszystko rozbija się o wykonanie: słaby styl i papierowych bohaterów.

Tak, styl można jeszcze zwalić na tłumaczenie, ale bohaterów? Tych paru, którzy w poprzedniej części wykazywali jakiś potencjał (Finghin przykładowo) też się to tyczy. Nie umiem się tu przywiązać do absolutnie nikogo, a już zwłaszcza do głównej bohaterki. Przyspieszony rozwój Alei z drugiej części pierwszego tomu sprawił, że czytelnik niezbyt ma punkt oparcia, by ją polubić. Popycha fabułę jak należy, ale sama jako postać po prostu nie istnieje. Co innego sądzą inni bohaterowie: Alea, niczym klasyczna Mary Sue, nieustannie zaprząta myśli wszystkich dookoła.

Naprawdę szkoda, że wyżej wspomniane wady tak bardzo biją po oczach, bo sytuacja polityczna na wyspie komplikuje się w sposób naprawdę interesujący. W praktyce niestety - cykl i jego sztuczni bohaterowie nie budzą właściwie żadnych emocji, nawet gdy umierają w sposób teoretycznie dramatyczny.

Żałuję, że ten plan wydarzeń nie trafił do porządniejszego pisarza. Zmarnowany potencjał.

Pomysł - gdyby mi ktoś tę książkę streścił w punktach - rozwija się dobrze. Niestety, wszystko rozbija się o wykonanie: słaby styl i papierowych bohaterów.

Tak, styl można jeszcze zwalić na tłumaczenie, ale bohaterów? Tych paru, którzy w poprzedniej części wykazywali jakiś potencjał (Finghin przykładowo) też się to tyczy. Nie umiem się tu przywiązać do absolutnie nikogo,...

Pewne co to to że książka nie nudzi. Bardzo dużo się dzieje. Miło się czytało chociaż jednym z głównych wątków jest śmierć. Książka jakby stara nam się pokazać jak może zaboleć śmierć przyjaciela, obrońcy a nawet obcego. Bardzo poruszyła moje serce. Zabieram się za nastepną część. Polecam.

Pewne co to to że książka nie nudzi. Bardzo dużo się dzieje. Miło się czytało chociaż jednym z głównych wątków jest śmierć. Książka jakby stara nam się pokazać jak może zaboleć śmierć przyjaciela, obrońcy a nawet obcego. Bardzo poruszyła moje serce. Zabieram się za nastepną część. Polecam.

Widać, że książka trzyma poziom poprzedniego tomu. Powiem więcej, nawet trochę go podnosi. Ciekawe zakończenie, chociaż nie aż tak zaskakujące (przynajmniej dla mnie). Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po ostatni tom.

Widać, że książka trzyma poziom poprzedniego tomu. Powiem więcej, nawet trochę go podnosi. Ciekawe zakończenie, chociaż nie aż tak zaskakujące (przynajmniej dla mnie). Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po ostatni tom.

Dalszy ciąg przygód Alei urzekł mnie i jestem pewna że sięgnę natychmiast po ostatnią część trylogii. Wielu ludzi uważa że Alea w książce jest za młoda jak na rzeczy które robi, ale myślę że właśnie o to chodzi, dzięki temu że jest Samildanachem stała się dojrzalsza niż inne nastolatki. Jest wręcz wzorem.

Według legendy wraz z Samildanachem zbliżają się wielkie zmiany, Alea postanawia za wszelką cenę dowiedzieć się jakie jest jej przeznaczenie, chce wiedzieć co musi zrobić, czy powinna walczyć? Dziewczyna ma coraz więcej wrogów, ale i potrafi sobie znaleźć sprzymierzeńców gotowych dla niej zginąć. Dodatkowo smutek Alei wzmaga się codziennie z tęsknoty za ukochanym Erwanem.

Tym razem Wilczyca Imala ma w książce większą rolę do wykonania, musi pomóc Alei odnaleźć przyjaciół i... reszty dowiecie się czytając książkę, nie chcę zdradzać za wiele. :)

Książka sprawia że targają mną różne uczucia, potrafi wzbudzić silne emocje, zarówno płacz jak i śmiech. Polecam ją wszystkim którzy chcą przeżyć wspaniałą przygodę wraz z Aleą i jej przyjaciółmi.

Dalszy ciąg przygód Alei urzekł mnie i jestem pewna że sięgnę natychmiast po ostatnią część trylogii. Wielu ludzi uważa że Alea w książce jest za młoda jak na rzeczy które robi, ale myślę że właśnie o to chodzi, dzięki temu że jest Samildanachem stała się dojrzalsza niż inne nastolatki. Jest wręcz wzorem.

Według legendy wraz z Samildanachem zbliżają się wielkie zmiany,...

Jest to druga część trylogii francuskiego pisarza. Według mnie jest ona najlepsza ze wszystkich trzech.
Rozłąka z ukochanym jest dla Alei coraz cięższa. Widzą to towarzyszący jej w podróży Faith i Mjolln. Dodatkowo co noc dziewczyna wymyka się na spotkanie z tajemniczą białą wilczycą. Zwierzę jest w stosunku do niej nieufne, z czasem jednak przekonuje się do Alei.
Cała Gaelia przeżywa kryzys, nawet w Radzie Druidów dochodzi do rozłamu.
Bardzo podoba mi się styl pisania tego Autora. Nie lubię, gdy w rozdziale jest poruszany więcej niż jeden temat (mam tu na myśli gwiazdki oddzielające poszczególne wydarzenia w danym rozdziale),jednakże w tej książce w ogóle mi to nie przeszkadzało. Opisy walk i bitew nie są przytłaczające, nie zanudzają. Za to duży plus.
Może to wina mojej kiepskiej inteligencji, ale akcja jest nieprzewidywalna. Raz akcja toczy się na polu bitwy, raz w pałacu a raz w podróży. Najbardziej zaskakuje zakończenie. Gdy czytałam ostatnie karty, słowa Autora wzbudziły we mnie kilka uczuć naraz.
Książkę gorąco polecam, jest warta swojej ceny.

Jest to druga część trylogii francuskiego pisarza. Według mnie jest ona najlepsza ze wszystkich trzech.
Rozłąka z ukochanym jest dla Alei coraz cięższa. Widzą to towarzyszący jej w podróży Faith i Mjolln. Dodatkowo co noc dziewczyna wymyka się na spotkanie z tajemniczą białą wilczycą. Zwierzę jest w stosunku do niej nieufne, z czasem jednak przekonuje się do Alei.
Cała...

Jak i pierwsza część jest lekka, dobrze się czyta, cały czas jest utrzyma akcja. Szczerze polecam :-)

Jak i pierwsza część jest lekka, dobrze się czyta, cały czas jest utrzyma akcja. Szczerze polecam :-)

„Wojna wilków” to druga cześć trylogii Mojra. Tym razem Alea musi odnaleźć w sobie siłę, by znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania oraz pokonać wrogów. Do przyjaciół dołączają nowe twarze, ale niestety kilku z nich polegnie w tej nierównej walce. A wszystko przez dziewczynę – cud. Alea Córka Ziemi, zostaje zmuszona szybko dorosnąć. Stać się osobą odważną, a przede wszystkim drogowskazem, do którego mają podążać jej zwolennicy.
Druga część jest zdecydowanie lepsza od pierwszej, akcja nabiera tempa, więcej jest w tej historii magii, walki, oraz tego niepowtarzalnego klimatu dla takich powieści Fantazy. Jak tutaj odnajduje się wilczyca Imala? Jest przewodnikiem Alei, jest tam, gdzie dziewczyna nie może być.
Wiele przeplatających się emocji, radość, smutek, żal, ból, zemsta, tęsknota, nadzieja… Naprawdę „Wojna wilków” mnie urzekła i warto sięgnąć po pierwszą część (trochę słabszą od drugiej),by móc przy niej naprawdę odpłynąć do świata magii.
Z niecierpliwością zabieram się za ostatnią część trylogii.

[http://dzosefinn.blogspot.com/2013/02/loevenbruck-henri-wojna-wilkow.html]

„Wojna wilków” to druga cześć trylogii Mojra. Tym razem Alea musi odnaleźć w sobie siłę, by znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania oraz pokonać wrogów. Do przyjaciół dołączają nowe twarze, ale niestety kilku z nich polegnie w tej nierównej walce. A wszystko przez dziewczynę – cud. Alea Córka Ziemi, zostaje zmuszona szybko dorosnąć. Stać się osobą odważną, a przede...

no i wilczyca górą :)

no i wilczyca górą :)

Wspaniała.

Wspaniała.

Dziwna historia jednak ciekawa.. Wciąga Cię w akcję książki ..

Dziwna historia jednak ciekawa.. Wciąga Cię w akcję książki ..