Opis na okładce "Czarownicy" Barbary Michaels przywodził mi na myśl zwyczajny, swojski romans przeznaczony dla kobiet z elementami fantastycznymi. Rzeczywistość okazała się zgoła inna, co zdecydowanie mnie usatysfakcjonowało.

Przede wszystkim, pączkująca znajomość Ellen z nowo poznanym sąsiadem jest zaledwie tłem tej interesującej powieści. Jeśli ktoś oczekuje po tej książce gorącej miłości między dwojgiem nowo poznanych ludzi, to z pewnością nie będzie uradowany.

Wielowątkowość fabuły jest definitywnie wielkim atutem. Historia toczy się na tyle dynamicznie, że nie jest w stanie ani zanudzić, ani też przesycić czytelnika wydarzeniami w niej zawartymi.

Autorka świetnie potrafi operować naszymi emocjami podnosząc napięcie, gdy najmniej się tego spodziewamy.

Nie brakuje także zróżnicowanych postaci, każda z nich ma dobrze zarysowany charakter i osobowość. Czytając dialogi, niewykonalnym jest by pomylić ze sobą persony. Natychmiast wiemy, kto mógł wypowiedzieć dane słowa.

Tytuł ma też i w sobie dość dużo humoru, który fundują nam wcześniej wspomniani już bohaterzy.

Sam finał jest na tyle zaskakujący, że absolutnie nie byłam w stanie nawet przez moment pomyśleć nad takim wariantem zakończenia lektury.

W mojej opinii - bezsprzecznie - jest to twór godny polecenia.

Opis na okładce "Czarownicy" Barbary Michaels przywodził mi na myśl zwyczajny, swojski romans przeznaczony dla kobiet z elementami fantastycznymi. Rzeczywistość okazała się zgoła inna, co zdecydowanie mnie usatysfakcjonowało.

Przede wszystkim, pączkująca znajomość Ellen z nowo poznanym sąsiadem jest zaledwie tłem tej interesującej powieści. Jeśli ktoś oczekuje po...

Ciekawie przedstawiona historia z tajemnicą i niepowtarzalnym klimatem małego miasteczka i jego mieszkanców.Czyta się lekko ,miło i przyjemnie Polecam.

Ciekawie przedstawiona historia z tajemnicą i niepowtarzalnym klimatem małego miasteczka i jego mieszkanców.Czyta się lekko ,miło i przyjemnie Polecam.

https://oczymszumiakartki.wordpress.com/

https://oczymszumiakartki.wordpress.com/

"Ellen March kupuje wymarzony własny dom, stary dworek ukryty w sosnowym lesie".

To zdanie z opisu, w połączeniu z uroczą okładką z kotem, sprawiło, że po prostu musiałam przeczytać tę książkę. Uwielbiam klimat starych domów, a stary dworek w lesie to dla mnie wymarzone tło dla wszelkich historii. I chyba największe życiowe marzenie, oczywiście poza własną, wielką biblioteczką :)

Spodziewałam się szablonowego romansidła i tu się pozytywnie zdziwiłam, ponieważ wcale tak źle i mało oryginalnie nie było :) Intryga wymyślona przez autorkę dość przewidywalna, ale książkę przeczytałam z przyjemnością, pomijając szpile zazdrości wysyłane w kierunku głównej bohaterki z powodu tego pięknego, starego dworku będącego w jej posiadaniu.

"Ellen March kupuje wymarzony własny dom, stary dworek ukryty w sosnowym lesie".

To zdanie z opisu, w połączeniu z uroczą okładką z kotem, sprawiło, że po prostu musiałam przeczytać tę książkę. Uwielbiam klimat starych domów, a stary dworek w lesie to dla mnie wymarzone tło dla wszelkich historii. I chyba największe życiowe marzenie, oczywiście poza własną, wielką...

Bardzo wciągająca więc bardzo szybko się czyta ;-)
Polecam.

Bardzo wciągająca więc bardzo szybko się czyta ;-)
Polecam.

Szczęśliwy traf w bibliotece. Nie spodziewałam się, że za pierwszym lepszym schwytanym pod literą "M" tomem ukryje się taka historia. Z nutą dreszczyku, niepewności. Pozornie nieszkodliwa opowieść o pragnącej wiejskiego spokoju kobiecie, która przeprowadza się do rzekomo nawiedzonego przez ducha czarownicy domu. O łagodnym początku i zaskakującym zakończeniu.
Kto by pomyślał, iż zaufany, szarmancki sąsiad potrafi rozkołysać wielki tłum?

Szczęśliwy traf w bibliotece. Nie spodziewałam się, że za pierwszym lepszym schwytanym pod literą "M" tomem ukryje się taka historia. Z nutą dreszczyku, niepewności. Pozornie nieszkodliwa opowieść o pragnącej wiejskiego spokoju kobiecie, która przeprowadza się do rzekomo nawiedzonego przez ducha czarownicy domu. O łagodnym początku i zaskakującym zakończeniu.
Kto by...

Nie wiem skąd to się u mnie wzięło, ale uwielbiam wszystko co związane z czarownicami. Mogłabym na ten temat wiele czytać i chyba nigdy mi się ta tematyka nie znudzi. Kiedyś nawet zbierałam różne czarownice, na miotłach, i te nowocześniejsze, niestety po paru latach stały się tylko siedliskiem kurzu. Dlatego jak tylko zobaczyłam tę książkę na Fincie, to od razu wiedziałam, że muszę ją mieć, i szczęście mi dopisało!

Ellen March to całkiem zwyczajna kobieta, taka ot gospodyni domowa, wychowująca córkę i trzech siostrzeńców. Po rozwodzie zamieszkała ze szwagrem i zajmowała się jego rodziną, niestety z czasem zakochując się w mężu nieżyjącej siostry, co wydawało jej się bardzo nie na miejscu. Dlatego gdy dzieci dorosły i miały rozjechać się do różnych szkół, Ellen postanowiła, że wyprowadzi się od szwagra do własnego upragnionego domku. Bardzo szybko udaje jej się go znaleźć i to nawet po atrakcyjnej cenie, jest tylko jeden mały haczyk – w starym dworku tym mieszkała kiedyś czarownica, która popełniła samobójstwo.

Ellen twardo stąpająca po ziemi i nie przejmująca się przesądami i legendami, bez chwili wahania nabywa dworek, znajdujący się na uboczu miasteczka, w sosnowym lasku, mając za najbliższe towarzystwo światowego sąsiada, i niesamowitego przystojniaka – Normana McKaya. Wszystko wydaje się być prawdziwą sielanką do czasu, kiedy mieszkańcy tego nieco sennego miasteczka, zaczynają widzieć w Ellen czarownicę. Najpierw podczas zabawy z nastolatkami przepowiada ona dla żartu przyszłość, która staje się rzeczywistością, a następnie nie chce przystąpić do Ziemskiego Kościoła Gniewu Bożego. Do tego dokarmia białego kota czarownicy no i sama jest posiadaczką kota imieniem Isztar. A na sam koniec wyciąga pomocną dłoń do Tima, miejscowego chuligana i mordercy zwierząt, jako jedyna wierząc, że coś tu bardzo nie pasuje.

Mieszkańcy zaczynają żądać krwi, i wszystko wskazuje, że przeszłość nie została pogrzebana, że legenda powraca zza grobu!

Miałam dobre przeczucia co do tej książki i się nie pomyliłam. I choć samej czarownicy jest mało, jest ona tylko tłem do wydarzeń to i tak książka mi się spodobała. Podobała mi się legenda i miasteczko, które stworzyła autorka. Taka mała miejscowość, gdzieś na „końcu świata”, zapomniana przez ludzi i Boga, którą rządzi sklepowa i pastor z Ziemskiego Kościoła Gniewu Bożego. Gdzie każde odchylenie od normy jest czymś strasznym, gdzie sprawy załatwia się między sobą, nie angażując nie daj boże policji, gdzie ludźmi rządzi strach i zabobony. Do tego bohaterowie świetnie wykreowani, zarówno jako grupa, jak i jednostki się z niej wyłamujące. No i intryga, choć pod koniec troszkę przewidywalna, to jednak bardzo ciekawa byłam do samego końca.

„Czarownica” Barbary Michaels to nie jest kolejna książka, o małym domku na wsi. Ta książka ma swój niepowtarzalny klimat, i tajemnicę. To ciekawa powieść obyczajowa, z małym dreszczykiem napięcia, o uleganiu wpływom i sugestiom, oraz o tym, że czasem warto wierzyć w Czarownice i ich moc ;)

Nie wiem skąd to się u mnie wzięło, ale uwielbiam wszystko co związane z czarownicami. Mogłabym na ten temat wiele czytać i chyba nigdy mi się ta tematyka nie znudzi. Kiedyś nawet zbierałam różne czarownice, na miotłach, i te nowocześniejsze, niestety po paru latach stały się tylko siedliskiem kurzu. Dlatego jak tylko zobaczyłam tę książkę na Fincie, to od razu wiedziałam,...

Bardzo wciągająca pozycja:-) Nie z serii ambitnych - po prostu dobrze napisana powieść z elementami sf czy magii. Ale naprawdę był to miło spędzony czas. No, i uwielbiam koty, więc każdy kot w książce to dodatkowy plus;-P

Bardzo wciągająca pozycja:-) Nie z serii ambitnych - po prostu dobrze napisana powieść z elementami sf czy magii. Ale naprawdę był to miło spędzony czas. No, i uwielbiam koty, więc każdy kot w książce to dodatkowy plus;-P

Niezapomniana p

Niezapomniana p