POPKulturowy Kociołek:
Trwający już od pewnego czasu konflikt pomiędzy klanami dzieciaków, osiągnął swoje apogeum. Zakończyło się tu utknięciem bohaterów w czerwonej strefie, która zapadła się pod ziemię. Na dodatek zagrażają im zombie. W sytuacji bez wyjścia nie ma mowy o podziałach i trzeba współpracować, jeśli tylko chce się przeżyć. Los społeczności spoczywa więc na barkach Dodjiego i Saula, którzy będą musieli odłożyć na bok swoje nieporozumienia.

Zarys fabuły siódmej odsłony serii pokazuje więc, że na czytelnika czeka tu spora dawka wrażeń. Fabien Vehlmann kolejny raz trzyma czytelnika w napięciu, zabierając go w fantastyczną przygodę z wieloma tajemnicami i chwilami grozy.

Zasiadając do lektury tego tytułu, można więc być pewnym, że na pewno nie doświadczymy tu nudy. Widowiskowość i tajemniczość scenariusza ma jednak tym razem również swoje pewne niedociągnięcia. Fabuła od pierwszych stron oscyluje pomiędzy kilkoma wątkami i opiera się na serii powtarzających się scen odwagi młodych bohaterów. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby autor nie usiłował w dość krótkim komiksie poruszyć zbyt wielu tematów. Skutkiem tego jest trochę zbyt zawiły scenariusz w niektórych momentach (zwłaszcza dla młodszego odbiorcy),który dodatkowo stara się łączyć tajemniczość z humorem.

Dopiero gdzieś pod koniec historia powraca na swoje sprawdzone tory, kończąc się oczywiście mocnym cliffhangerem zachęcającym czytelnika do szybkiego sięgnięcia po kolejną odsłonę. Pod żadnym pozorem nie należy jednak albumu uznawać za zły. Historię nadal czyta się świetnie, po prostu momentami kondensuje ona trochę zbyt wiele tajemnic na jednej stronie...

https://popkulturowykociolek.pl/sami-tom-7-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Trwający już od pewnego czasu konflikt pomiędzy klanami dzieciaków, osiągnął swoje apogeum. Zakończyło się tu utknięciem bohaterów w czerwonej strefie, która zapadła się pod ziemię. Na dodatek zagrażają im zombie. W sytuacji bez wyjścia nie ma mowy o podziałach i trzeba współpracować, jeśli tylko chce się przeżyć. Los społeczności spoczywa więc na...

Wcześniejsze tomy serii komiksowej Sami Bruna Gazzotti i Fabiena Vehlmanna zaintrygowały i mnie, i Wojtka. Sprawdziły się jako komiksy skierowane do młodszej młodzieży i pozostawiły nas w oczekiwaniu na kontynuację. Chociaż znam już niejedną katastroficzną czy antyutopijną opowieść o dzieciakach zdanych na siebie we wrogim otoczeniu, twórcy raz za razem dowodzą, że mogą stworzyć oryginalną fabułę. Nie inaczej jest w przypadku kolejnego zeszytu z serii - W przepaści.

Niesamowite w tej serii jest to, że wraz z pojawianiem się kolejnych odpowiedzi na nurtujące bohaterów i czytelników pytania, pojawiają się kolejne niewiadome i zagadki do rozwiązania. Choć wiemy już, że dziwne miejsce, w której wszyscy znaleźli się SAMI, bez dorosłych, jest wymiarem zawieszonym między życiem a śmiercią, nie mamy pojęcia, jak dokładnie te wszystkie dzieci się tam znalazły i co je czeka.

Jednocześnie na te rozważania nie ma wcale zbyt wiele czasu, bo bohaterowie wciąż muszą walczyć o przetrwanie, a niezidentyfikowane zagrożenie czyha dosłownie wszędzie. Dzieciaki uczą się polegać na sobie, choć wcale to nie jest łatwe, ale we wrogim otoczeniu to wszystko, na co mogą liczyć.

Tekstu w komiksie jest niewiele, dialogi są proste, ale dobrze dopasowane do fabuły. Wypełniają tę przestrzeń, której nie można oddać samym obrazem, a jednocześnie nie stanowią bariery dla odbiorców, którzy wprawiają się w czytaniu. Scenariusz Vehlmanna muszę uznać za rzeczywiście udany i dopracowany pod kątem potencjalnego odbiorcy. Sama jestem ciekawa, z czym jeszcze mierzyć się będą bohaterowie. Frajdę sprawia mi nie tylko odkrywanie mechaniki tego świata, ale snucie teorii o przyczynach zastanego stanu i tego, dokąd może ta historia prowadzić.

W przepaści znów ciekawie rozwija historię i kontynuuje rozpoczęte wątki, a scenariusz raz za razem zaskakuje. Seria, która wydawała się opowieścią postapokaliptyczną okazała się bardziej science fiction o dodatkowym wymiarze, a jednocześnie wciąż jest interesującą historią skupioną na przetrwaniu, zaufaniu oraz dynamice grupy. A finałowy cliff-hanger sugeruje, że twórcy nadal nie postawili kropki nad i.

Wcześniejsze tomy serii komiksowej Sami Bruna Gazzotti i Fabiena Vehlmanna zaintrygowały i mnie, i Wojtka. Sprawdziły się jako komiksy skierowane do młodszej młodzieży i pozostawiły nas w oczekiwaniu na kontynuację. Chociaż znam już niejedną katastroficzną czy antyutopijną opowieść o dzieciakach zdanych na siebie we wrogim otoczeniu, twórcy raz za razem dowodzą, że mogą...