O ile pierwszy tom był bardzo dobry, to drugi okazał się wręcz świetny i to napisany z takim rozmachem, że aż dech zapiera. Rozsmakowałam się w tej powieści historycznej tak, że odłożyłam na bok wszystkie inne książki, które miałam w planach do przeczytania. Zarówno wątek dotyczący budowy katedry jak i wątki związane z monarchią, klerem i życiem prywatnym bohaterów, zostały rozbudowane w sposób monumentalny i niezwykle barwny. Boże, jak cudownie się to czyta!

Po tym jak Ellen opuściła Toma i wróciła ze swoim synem Jackiem do lasu, Tom w końcu znalazł pracę u przeora Kingsbridge - Philipa przy budowie nowej katedry, gdyż stary kościół spłonął. O zdolnościach budowlanych Tomach niech świadczy cytat: " Z trudnością przychodziło mu czytanie i pisanie, ale umiał zaprojektować katedrę, narysować palny, obliczyć ilość ludzi i czas , jaki budowa zajmie, oraz przedstawić koszty". Niestety, zarówno przeor jak Tom budowniczy wciąż napotykali przeszkody finansowe, formalne czy spowodowane knuciem rodziny Hamleighów, którzy robili wszystko co w ich mocy (posuwając się również do gwałtów i przemocy, zabijania) aby przeszkodzić w powstawaniu tego sakralnego dzieła.

Po uwięzieniu w lochach zamku jego byłego właściciela - hrabiego Bartłomieja, los jego dzieci: Alieny i młodszego syna Ryszarda okazał się niezwykle trudny, okrutny i chciało mi się płakać gdy czytałam jak ta dwójka walczyła o przetrwanie, gdy każdy nimi pomiatał, bił ich i okradał. Znikąd żadnej pomocnej dłoni, żadnej litości. Ale jak mówi stare przysłowie" "Co mnie nie zabije, to mnie wzmocni", dlatego z czasem ich los się odmienił, ale zanim do tego doszło, doświadczyli tak wiele okrucieństwa, że aż trudno mi było o tym czytać, bo krew się we mnie gotowała z wściekłości.

Czarny charakter tej powieści, a mianowicie William Hamleigh gdziekolwiek się pojawił, siał spustoszenie. Wraz ze swoją przyboczną świtą dokonywał gwałtów, morderstw, podpaleń i dopuści się tylu okrutnych czynów, że zachodziłam w głowę jak to jest możliwe, że to wszystko uchodziło mu płazem tylko dlatego, że umiał się "zakręcić" przy ludziach będących u władzy i wchodzić im w tyłek. Człowiek przebiegły, okrutny, brutalny i dodałabym jeszcze, że zboczony sadysta, biorąc pod uwagę to, co robił z kobietami.

W tej części jest sporo opisów walk, pojedynków, a najbardziej spektakularną bitwą okazała się ta pod Lincoln, której efektem były roszady na szczytach władzy, co również miało wpływ na pewne decyzje związane z budową katedry.

Dla mnie najbardziej ciekawą i pozytywną postacią jest przeor Philip, który do każdego człowieka wychodzi z sercem na dłoni, potrafi użyć sprytu aby osiągnąć zamierzone cele, a wszystko to w imię wyższych celów, związanych z budową świątyni. Rozczulał mnie też sposób w jaki traktował porzuconego na pewną śmierć synka Toma, który wychowuje się w klasztorze i jest tam otoczony opieką i miłością. Przeor jest dobry, szlachetny, mądry, ale pokazany od ludzkiej strony, z różnymi słabościami i przywarami. Czyli po prostu człowiek z krwi i kości.

Końcówka książki rozdarła mi serce. Nie mogę uwierzyć, że autor zaplanował takie zakończenie. Spłakałam się jak bóbr. Po prostu nie wierzę... Zachęcam do sięgnięcia po tę powieść i gwarantuję, że nie będziecie się w stanie od niej oderwać. Ten autor jest po prostu genialny. Zabieram się od razu za III tom licząc na równie mocne wrażenia.

O ile pierwszy tom był bardzo dobry, to drugi okazał się wręcz świetny i to napisany z takim rozmachem, że aż dech zapiera. Rozsmakowałam się w tej powieści historycznej tak, że odłożyłam na bok wszystkie inne książki, które miałam w planach do przeczytania. Zarówno wątek dotyczący budowy katedry jak i wątki związane z monarchią, klerem i życiem prywatnym bohaterów, zostały...