Ta seria jest bardzo specyficzna. Sytuacje są tak abstrakcyjne, że nie ma szans, żeby znaleźć je gdzieś indziej. Pasuje mi poczucie humoru autorki. Książka nie każdemu przypadnie do gustu, ale ja bardzo lubię ten odrealniony klimat.

Ta seria jest bardzo specyficzna. Sytuacje są tak abstrakcyjne, że nie ma szans, żeby znaleźć je gdzieś indziej. Pasuje mi poczucie humoru autorki. Książka nie każdemu przypadnie do gustu, ale ja bardzo lubię ten odrealniony klimat.

Świetnie napisana książka. Język jakim posługuje się aktorka, jest niezwykle abstrakcyjny, żywiołowy, przyozdobiony surowością z odrobiną ironii. Dochodzi do tego bardzo specyficzny rodzaj szyderczego żartu. To wszystko sprawia że cała seria jest w moim mniemaniu wyjątkowa. Duch, to część która w szczególny sposób przypadła mi do gustu.
Polecam całą serię.

Świetnie napisana książka. Język jakim posługuje się aktorka, jest niezwykle abstrakcyjny, żywiołowy, przyozdobiony surowością z odrobiną ironii. Dochodzi do tego bardzo specyficzny rodzaj szyderczego żartu. To wszystko sprawia że cała seria jest w moim mniemaniu wyjątkowa. Duch, to część która w szczególny sposób przypadła mi do gustu.
Polecam całą serię.

Zita i Spirito znali się od dzieciństwa i już wtedy złożyli sobie przysięgę, że nic ich nie rozdzieli i pozostaną ze sobą na zawsze. Niestety los im nie sprzyjał i rozdzieli na długie lata. Mimo iż nie mogli być ze sobą, Spirito z oddali wciąż czuwał nad bezpieczeństwem Zity, jednak obawiał się, że gdy spotkają się ponownie, dziewczyna nie wybaczy mu, że nie dotrzymał złożonej jej obietnicy. Czy tak będzie naprawdę, czy może dziewczyna zrozumie, czym kierował się Spirito?




"Spirito" zalicza się do jednej z tych książek, które są ciężkie w ocenie. Były momenty, podczas których nie można było się oderwać od tej opowieści, jednak niestety były również tak pokręcone i dziwne, że najchętniej miało się ochotę przekartkować kilka stron do przodu, po prostu były one trudne w odbiorze. Poziomem książka zbliżona jest do drugiej części tego cyklu, główna bohatera jest narwana i odrobinę naiwna, natomiast główny bohater trochę szalony i nieprzystosowany do życia w społeczeństwie. Historię ratuje poczucie humoru zawarte w książce, muszę przyznać, że niejednokrotnie podczas jej czytania pojawiał się u mnie uśmiech na twarzy. Jednak to trochę za mało na wyższą ocenę.

Zita i Spirito znali się od dzieciństwa i już wtedy złożyli sobie przysięgę, że nic ich nie rozdzieli i pozostaną ze sobą na zawsze. Niestety los im nie sprzyjał i rozdzieli na długie lata. Mimo iż nie mogli być ze sobą, Spirito z oddali wciąż czuwał nad bezpieczeństwem Zity, jednak obawiał się, że gdy spotkają się ponownie, dziewczyna nie wybaczy mu, że nie dotrzymał...

Dla mnie rewelacyjna cała seria ,polecam

Dla mnie rewelacyjna cała seria ,polecam

🔥 Recenzja przedpremierowa 🔥

Autorka @aga.kalicka
Wydawnictwo @wydawnictwoinanna
"
Zaprzysiężony, za życia wskrzeszony, po kres związany przysięgą…"

Trzecia część "Mano d’onore", był Efesto i Etna, był Mephisto i Alma. Pora na opowieść o Zicie i Spirito.
Wydawało mi się po przeczytaniu Mephisto, że ten to jest dopiero gagatek. Zmieniłam zdanie Spirito bije poprzednie części na głowę. Jest zwieńczeniem całej serii. Tu się dopiero dzieje, tu jest zamęt, niewyjaśnione sytuację.
Autora świetnie wykreowała głównego bohatera. Człowiek, który praktycznie nie ma w sobie emocji, bezduszny, ciężko wyprowadzić go z równowagi i tylko on sam rozumie czym się kieruje. Spirito - Duch 👻 jest tak niezwykłym bohaterem, można powiedzieć z psychologicznym defektem 🙈😅
Zita wydaje się jego przeciwieństwem, ale można powiedzieć kolokwialnie, że brakuje je piątej klepki 🙈
Są skrajnie różni on pogrążony w mroku, ona tryskająca radością, ale to tylko pozory. Łączy ich przerażająca przeszłość z dzieciństwa, która jest w nich głęboko ukorzeniona. Mimo, tego co się wydarzyło i lat, które upłynęły oboje pamiętają swoją obietnicę "ty i ja ".
Fenomenalnie rozbudowana relacja, trudna, ale jednocześnie silna. Istny majstersztyk w wykonaniu autorki.
W tym tomie niewyjaśnione wątki z poprzednich części zostaną wyjaśnione, wiemy jak wyglądają relacje Efesta i Etny oraz Almy i Mephista, który również w tej części pokarze swojej rogi 🤫
Autorka nie bawi się w koloryzowanie, można powiedzieć brutalnie wali z mostu. Perfekcyjnie porusza trudne, ciężkie i dramatyczne tematy nie owijając w bawełnę. Całość książki obrazuje się dość przerażająca i mocno wiarygodna. Sceny opisane wypadają zdecydowanie bardzo dobrze.
Autorka postawiła bardzo wysoką poprzeczkę, udowodniła, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwych, że potrafi perfekcyjnie wykreować bohatera z ciężkim charakterem, mafioza zabijającego z zimną krwią. Tak się wyczytałam, że w pewnym momencie wydawało mi się, że oglądam film komodiowo, dramatyczno, kryminalno psychologiczny.

@aga.kalicka pisz dalej kobieto bo robisz to fenomenalnie, wielkie gratulacje i szapoba za taką wyobraźnię tylko gratulować i zazdrościć.💋

🔥 Recenzja przedpremierowa 🔥

Autorka @aga.kalicka
Wydawnictwo @wydawnictwoinanna
"
Zaprzysiężony, za życia wskrzeszony, po kres związany przysięgą…"

Trzecia część "Mano d’onore", był Efesto i Etna, był Mephisto i Alma. Pora na opowieść o Zicie i Spirito.
Wydawało mi się po przeczytaniu Mephisto, że ten to jest dopiero gagatek. Zmieniłam zdanie Spirito bije poprzednie...

Cóż tu dużo pisać...Uwielbiam tą serię! Każda z części jest fenomenalna na swój własny sposób. Bohaterowie są szalenie niedoskonali, a ich przemyślenia i dialogi to jak zawsze majstersztyk. Zita to żywy chaos, a jej pomysły dorównują pomysłom Etny. Spirito jest śmiertelnie poważny i opanowany. Te ich podchody to była istna komedia. Wybuchy śmiech gwarantowane. Fantastyczna to była przygoda.

Cóż tu dużo pisać...Uwielbiam tą serię! Każda z części jest fenomenalna na swój własny sposób. Bohaterowie są szalenie niedoskonali, a ich przemyślenia i dialogi to jak zawsze majstersztyk. Zita to żywy chaos, a jej pomysły dorównują pomysłom Etny. Spirito jest śmiertelnie poważny i opanowany. Te ich podchody to była istna komedia. Wybuchy śmiech gwarantowane. Fantastyczna...

Cała seria jedyna w swoim rodzaju. Dużo humoru, ale też bardzo ciężkich tematów. Dziwny miszmasz, który zadziwiająco dobrze się czyta. Bohaterki tej serii są szalonymi istotami, a ich partnerzy nie są słodkimi misiami. Nie ma tu cukru, lukru i buziaczków, ale subtelna nić porozumienia pomiędzy każdą z tych par, która sprawia, że czytelnik im kibicuje i chce poznawać ich dalsze "pokręcone" losy.

Cała seria jedyna w swoim rodzaju. Dużo humoru, ale też bardzo ciężkich tematów. Dziwny miszmasz, który zadziwiająco dobrze się czyta. Bohaterki tej serii są szalonymi istotami, a ich partnerzy nie są słodkimi misiami. Nie ma tu cukru, lukru i buziaczków, ale subtelna nić porozumienia pomiędzy każdą z tych par, która sprawia, że czytelnik im kibicuje i chce poznawać ich...

Uwielbiam czytać książki Agi Kaliskiej, chociaż czytać to niezbyt dopasowane słowo; bardziej pasuje pochłaniać. Dla Spirito zarwałam nockę i nie żałuję.

Za każdym razem, gdy sięgam po książkę Agi, w mojej głowie kotłuje się myśl, że przy poprzedniej postawiła tak wysoko poprzeczkę, że ciężko będzie napisać po raz kolejny tak genialną książkę. I guzik. Za każdym razem się mylę.

Bohaterzy tej części (jak i poprzednich) zostali wykreowani nieziemsko. Kiedy Aga opisuje, że ktoś się śmieje, ja dosłownie słyszę ten śmiech. Wyobraźnia pracuje jak szalona, twarz się cieszy, a ja nie mogę się odkleić od czytania, dopóki nie skończę.

Kolejnym, co wybitnie podoba mi się u autorki, jest gra słów i zmuszanie czytelnika do pogłówkowania. Uwielbiam, kiedy autor podaje wskazówki między wierszami, a nie rzuca wszystkimi informacjami prosto w twarz.

Nie zgadzam się z opinią, jaką napisał ktoś poniżej, że listy były zapchaj-dziurą. Listy (pomijając fakt, że były zabawne jak i wzruszające) nakreśliły charakter Ugo, pokazały jego relację ze Spirito, jak i uświadomiły sporo Zicie.

Jak już przy Zicie jestem, to z ręką na sercu mogę powiedzieć, że to jedna z lepszych bohaterek literackich o jakich kiedykolwiek czytałam.

Podsumowując (bo te peany mogą trwać i trwać),jeśli szukacie serii:

z pokręconymi bohaterami
która wywołała u was salwy śmiechu
i zmusi do myślenia
a też wzruszy, rozczuli i sprawi, że zapragniecie więcej

To wiecie, co czytać. Polecam szalenie i czekam na kolejne książki od autorki 😊

Uwielbiam czytać książki Agi Kaliskiej, chociaż czytać to niezbyt dopasowane słowo; bardziej pasuje pochłaniać. Dla Spirito zarwałam nockę i nie żałuję.

Za każdym razem, gdy sięgam po książkę Agi, w mojej głowie kotłuje się myśl, że przy poprzedniej postawiła tak wysoko poprzeczkę, że ciężko będzie napisać po raz kolejny tak genialną książkę. I guzik. Za każdym razem się...

Z tomu na tom jest coraz gorzej, infantylnie, nudno. Może i rozwój relacji między Zitą a Spirito byłby dobrze naszkicowany, ale jest zbyt mozolny, obarczony treściami, które nie miały uzasadnienia, by się znaleźć w fabule. Dużo pustych informacji jak instrukcja pisania listu.
W "Efesto" zaintrygowała mnie postać Mephisto, która została skopana w drugim tomie. W "Mephisto" moją uwagę przykuła Zita. Ta nieprzewidywalna, wzbudzająca uśmiech świruska w tej części okazała się nudna. Autorka nadal ma problem ze zbudowaniem i utrzymaniem napięcia. Skoro nie udało jej się tego wypracować przez 9 napisanych powieści, to już raczej to się nie stanie. Dlatego ta książka była ostatnią z jej dorobku, po którą sięgnęłam.
Żeby nie czepiać się tylko pisarki... We wcześniejszych częściach zauważalne były braki w obróbce redaktorskiej i korektorskiej wydawnictwa. W "Spirito" niewiele się zmieniło.

Z tomu na tom jest coraz gorzej, infantylnie, nudno. Może i rozwój relacji między Zitą a Spirito byłby dobrze naszkicowany, ale jest zbyt mozolny, obarczony treściami, które nie miały uzasadnienia, by się znaleźć w fabule. Dużo pustych informacji jak instrukcja pisania listu.
W "Efesto" zaintrygowała mnie postać Mephisto, która została skopana w drugim tomie. W...

Jak zwykle dobra zabawa. Uwielbiam styl autorki i te zabawy słowem

Jak zwykle dobra zabawa. Uwielbiam styl autorki i te zabawy słowem