Kolejna z książek Bertranda Russella, która napisana została, a następnie wydana w naszym kraju w okresie między dwiema wojnami światowymi. Jest to jedyne wydanie w Polsce, co niesie za sobą pewne konkretne następstwa. W odróżnieniu od prac „O wychowaniu”, czy też „Wychowanie a ustrój społeczny”, jej tłumaczeniem nie zajęła się Janina Hosiasson, lecz Jan Krassowski, inny wybitny uczony tamtego okresu. Niestety tłumaczenie to jest o wiele gorsze. I nawet nie chodzi o dosyć archaiczny język (książka posiadająca ponad 90 lat siłą rzeczy musi się pod względem językowym różnić od tych nam współczesnych),lecz sam sposób przekładu, powodujący często wrażenie, iż wcale nie mamy do czynienia z pisarstwem Russella. Gdzieś zanika tak charakterystyczny dla niego sposób łączenia wyjątkowego kunsztu słowa ze specyficznym humorem. Jak wiele zależy od sposobu przekładu dla oddania stylu autora, tego nie trzeba tłumaczyć osobom, dla których kontakt z książkami nie jest jedynie przykrym obowiązkiem z czasów szkolnych.
Jeśli chodzi o samą treść „Poglądów i widoków nauki współczesnej”, to w związku z powyższymi uwagami, ale nie tylko, należy ją zaliczyć do mniej zajmujących w całym dorobku wybitnego myśliciela. Nauka, jej geneza, dorobek, stan i prognozy jej rozwoju na przyszłość, to z grubsza esencja rozważań zawartych w tym dziele. Russell nigdy oczywiście nie schodzi poniżej pewnego poziomu rozważań, aczkolwiek w tym przypadku rzuca się w oczy fakt jakby trochę mniej przemyślanej koncepcji pracy. Jest to szczególnie widoczne w końcowym fragmencie książki, gdzie na wzór platońskiego „Państwa”, Russell stara się w sposób profetyczny nakreślić rozwój „państwa światowego”, opartego na naukowych podstawach. Charakterystyczne dla tych przewidywań jest to, że oprócz pewnej dozy obaw, zawierają one sporo pomysłów, które w jakiejś mierze faktycznie udało się zrealizować społeczeństwom rozwiniętym w drugiej połowie XX wieku. Natomiast myśl, iż nic gorszego nie może ludzkość już spotkać niż katastrofa 1914 roku, okazała się dosyć naiwna, mimo tego, że gdzieś tam świtała w umyśle autora wizja kolejnego konfliktu zbrojnego, z którego Europa może się już nie podnieść.
Nie jest to książka, którą polecałbym osobom chcącym rozpocząć przygodę z twórczością tego myśliciela. Za mało w niej tego, z czego jest on najbardziej znany, i co powoduje, że czas spędzony przy lekturze daje poczucie jego najlepszego z możliwych zagospodarowania.

Kolejna z książek Bertranda Russella, która napisana została, a następnie wydana w naszym kraju w okresie między dwiema wojnami światowymi. Jest to jedyne wydanie w Polsce, co niesie za sobą pewne konkretne następstwa. W odróżnieniu od prac „O wychowaniu”, czy też „Wychowanie a ustrój społeczny”, jej tłumaczeniem nie zajęła się Janina Hosiasson, lecz Jan Krassowski, inny...