Książka dotyczy lichwy i lichwiarzy w średniowieczu. Autor omawia jak doszło do rehabilitacji pożyczek na procent w średniowieczu. Bardzo szybko się tę książkę czyta. Jest bardzo dobrze napisana.

Książka dotyczy lichwy i lichwiarzy w średniowieczu. Autor omawia jak doszło do rehabilitacji pożyczek na procent w średniowieczu. Bardzo szybko się tę książkę czyta. Jest bardzo dobrze napisana.

Gwoli doprecyzowania tytułu eseju, chodzi o sakiewkę lub życie w niebie po śmierci dla lichwiarza. Tylko skąd ten rozdział? A właśnie stąd, że lichwa była grzechem przez okres badań mediewisty Le Goffa. Co ciekawe, to nie prawa różnych państw na ziemi pozwoliły na rozwój tego zawodu (lichwiarstwa - prekursora kapitalizmu),ale właśnie wprowadzenie przez Kościół konceptu czyśćca po wczesnym średniowieczu. Dzięki temu lichwiarze liczyli na to, że zjedzą ciastko i będą mieli ciastko, bo np. fortunę zarobioną z tego zawodu zwrócą Kościołowi tuż przed śmiercią. Bardzo ciekawa i wnikliwa analiza tego zagadnienia, w której zamiast suchych statystyk dostaliśmy analizę kulturową i religijną.

Gwoli doprecyzowania tytułu eseju, chodzi o sakiewkę lub życie w niebie po śmierci dla lichwiarza. Tylko skąd ten rozdział? A właśnie stąd, że lichwa była grzechem przez okres badań mediewisty Le Goffa. Co ciekawe, to nie prawa różnych państw na ziemi pozwoliły na rozwój tego zawodu (lichwiarstwa - prekursora kapitalizmu),ale właśnie wprowadzenie przez Kościół konceptu...

Esej wybitnego francuskiego mediewisty, przedstawiciela szkoły Annales dotyczący lichwy w czasie średniowiecza i ewolucji jej postrzegania (głównie z punktu widzenia teologicznego) od X do XV wieku w zachodniej Europie. Autor skupia się mocno na tym jak udzielanie pożyczek wpłynęło na stworzenie dogmatu o istnieniu czyśćca i jak lichwiarstwo/bankierstwo było niezbędnym warunkiem powstawania kapitalizmu. Esej jest raczej krótki i rzeczowy, jeżeli kogoś interesuje historia gospodarcza Europy/rozwój religii katolickiej/eseje w nurcie szkoły Annales to zdecydowanie warto, ale jest to raczej rzecz dla ludzi wkręconych w temat.

Wybrane cytaty:

"Wczesne średniowiecze potępiało bądź traktowało z niechęcią wiele zawodów. Ich uprawiania najpierw zakazano klerowi, a później niektóre zabronione zostały także laikom. Uznawano, że profesje te sprzyjają popełnianiu grzechów. Najczęściej na indeksie pojawiali się: oberżyści, rzeźnicy, żonglerzy, histrionowi, magicy, alchemicy, medycy, lekarze, chirurdzy, żołnierze, sutenerzy, prostytutki, notariusze i w pierwszym rzędzie kupcy; ale także folusznicy, tkacze, siodlarze, farbiarze, cukiernicy, szewcy, ogrodnicy, malarze, rybacy, balwierze, sędziowie, wiejscy strażnicy, celnicy, osobnicy trudniący się wymianą, krawcy, producenci perfum, handlarze podrobów, młynarze."

"Na ziemskim padole lichwiarz żyje w stanie swego rodzaju społecznej schizofrenii, jak bogaty i pogardzany w średniowiecznych miastach rzeźnik, który często będzie gorliwym rewolucjonistą; jak żongler (a później aktor) wychwalany i wykluczany; jak w niektórych epokach kurtyzany i faworyty, pożądane, budzące obawy z powodu urody, rozumu oraz władzy ich bogatych i potężnych kochanków, a równocześnie odrzucane przez "uczciwe kobiety" i Kościół. W społeczeństwie, w którym cześć dla Boga wyklucza oddawanie czci Mamonie, lichwiarzowi schlebia się z powodu jego pieniędzy, z tej samej przyczyny budzi on lęk; równocześnie pogardzano nim i uważano, że nie jest godny szacunku."

Esej wybitnego francuskiego mediewisty, przedstawiciela szkoły Annales dotyczący lichwy w czasie średniowiecza i ewolucji jej postrzegania (głównie z punktu widzenia teologicznego) od X do XV wieku w zachodniej Europie. Autor skupia się mocno na tym jak udzielanie pożyczek wpłynęło na stworzenie dogmatu o istnieniu czyśćca i jak lichwiarstwo/bankierstwo było niezbędnym...

Le Goff analizuje na kartach tej książki pozycję lichwiarzy w średniowiecznym społeczeństwie. Na podstawie licznych pism teologicznych (np. egzemplów i kazań) rysuje nam obraz lichwiarza - potępieńca, grzesznika, skazanego na wieczne męki w Piekle. Z drugiej jednak strony to właśnie lichwiarze i ich działalność, zdaniem Le Goffa, byli motorem rozwoju gospodarki i to oni tworzyli podwaliny pod rozwój kapitalizmu. Esej świetnie napisany i rzeczowy. Warto!

Le Goff analizuje na kartach tej książki pozycję lichwiarzy w średniowiecznym społeczeństwie. Na podstawie licznych pism teologicznych (np. egzemplów i kazań) rysuje nam obraz lichwiarza - potępieńca, grzesznika, skazanego na wieczne męki w Piekle. Z drugiej jednak strony to właśnie lichwiarze i ich działalność, zdaniem Le Goffa, byli motorem rozwoju gospodarki i to oni...

W miarę jak rozwijały się miasta, powstawały nowe zawody i rosła rola pieniądza, na celowniku znalazł się lichwiarz, prekursor dzisiejszych kredytów bankowych, koła zamachowego kształtujących się dopiero podwalin kapitalizmu.
Skoro istniała lichwa, to znaczy, że było na nią zapotrzebowanie. Wiadomo, pożyczali i biedni i bogaci, i kler i królowie. Religia przenikająca średniowieczną codzienność do szpiku kości, regulowała zatem również gospodarkę. I tu pojawił się "nierozwiązywalny" problem, ponieważ w doktrynie biblijnej i kościelnej lichwa była traktowana na równi z morderstwem i kradzieżą, a więc sprzeniewierzała się przykazaniom bożym.
Ta niewielka książeczka, na przykładzie drobnego wycinka rzeczywistości, doskonale obrazuje średniowieczną mentalność, sposób widzenia świata i radzenia sobie z rzeczywistością człowieka zawieszonego pomiędzy piekłem a niebem, na symbolicznej drabinie ziemskiej egzystencji. Ciekawie o finansach i moralności z dobie galopujących stóp procentowych.

W miarę jak rozwijały się miasta, powstawały nowe zawody i rosła rola pieniądza, na celowniku znalazł się lichwiarz, prekursor dzisiejszych kredytów bankowych, koła zamachowego kształtujących się dopiero podwalin kapitalizmu.
Skoro istniała lichwa, to znaczy, że było na nią zapotrzebowanie. Wiadomo, pożyczali i biedni i bogaci, i kler i królowie. Religia przenikająca...

Książka wbrew tytułowi opisuje lichwę, lichwiarze w średniowiecznej Europie. Z książki nie dowiemy się nic o średniowiecznej gospodarce. Autor skupił się tylko na opisie lichwy i lichwiarzy w nauczaniu Kościoła Katolickiego powielając wiele stereotypów na temat życia w średniowiecznej Europie.

Książka wbrew tytułowi opisuje lichwę, lichwiarze w średniowiecznej Europie. Z książki nie dowiemy się nic o średniowiecznej gospodarce. Autor skupił się tylko na opisie lichwy i lichwiarzy w nauczaniu Kościoła Katolickiego powielając wiele stereotypów na temat życia w średniowiecznej Europie.

Trudne miał życie lichwiarz w średniowiecznej epoce. Pogardzany przez prawie wszystkich, musiał znosić ciągłe bycie na świeczniku. Otóż średniowieczni księża, mnisi i teologowie, ciągle grzmieli z ambon i uczonych pism, że czeka ich wieczne potępienie. Ubarwiając swoje racje, opowieściami, godnymi niejednego pisarza grozy, o lichwiarzach porwanych przez demony do piekła. Choć w średniowieczu sporo zawodów spotykało się z podobną stygmatyzacją jak np. rzeźnik, to przynajmniej w mniej więcej w XIII wieku zrehabilitowano ich. Jako tych, których zawód z "natury" zły nie jest, ale w pewnych sytuacjach może do grzechu prowadzić. Lichwiarzom nie było to dane, więc ich profesja pozostała w jednym rzędzie z prostytucją;) I to wszystko opisane jest znakomitym piórem Le Goffa.

Trudne miał życie lichwiarz w średniowiecznej epoce. Pogardzany przez prawie wszystkich, musiał znosić ciągłe bycie na świeczniku. Otóż średniowieczni księża, mnisi i teologowie, ciągle grzmieli z ambon i uczonych pism, że czeka ich wieczne potępienie. Ubarwiając swoje racje, opowieściami, godnymi niejednego pisarza grozy, o lichwiarzach porwanych przez demony do piekła....