Niestety, niewykorzystany potencjał. Drugi raz bym nie siegnęła.

Niestety, niewykorzystany potencjał. Drugi raz bym nie siegnęła.

"Ludowy antyklerykalizm" Rauszera to książka, nad oceną której się długo zastanawiałam. Z jednej strony porusza ona bowiem bardzo ciekawą tematykę, autor zrobił naprawdę porządny research i nie brakuje tu dobrych materiałów, a z drugiej - rozdziały są, niestety, bardzo nierówne i jest coś w stylu pisania Rauszera, co mi nieszczególnie podchodziło. Autor opisuje stulecia polskiej historii w oparciu o dostępne materiały (pamiętniki, listy, artykuły prasowe, spisane piosenki czy legendy) pod kątem podejścia ludu do kościoła. I przez lud rozumie się tu nie szlachtę, która z klerem zazwyczaj żyła za pan brat, co zwykłych chłopów, którzy zawsze stanowili przecież większość mieszkańców kraju. A chłopi, choć szczerze wierzący, wcale nie mieli po drodze z kościołem - religia zorganizowana była tu często narzucana siłą. Zresztą jak inaczej miało by być, gdy - w przeciwieństwie do choćby protestantyzmu - kościół katolicki nie chciał, by lud umiał czytać i rozumieć Słowo Boże, więc msze odbywały się po łacinie, a po Pismo Święte nikt poza "wysoko urodzonymi" nie sięgał. Księża kojarzyli się chłopom przede wszystkim z pańszczyzną, z zakazami i ograniczeniami, no i nie były to dobre skojarzenia. Zmianę przyniósł tu dopiero komunizm, gdy kościół stanął w opozycji do władzy i stał się "bezpiecznym miejscem" dla ludzi... Trwało to jednak tyle, ile trwał sam system, a od jego upadku odejście ludu od kościoła jest znów widoczne, nie bez powodu Polska znajduje się w czołówce najszybciej laicyzujących się krajów. Rauszer sporo pisze też o tym współczesnym polskim antyklerykalizmie i tego było dla mnie może trochę za dużo - są to w końcu tematy dość powszechnie znane, jeśli śledzi się media, nie czytałam tych rozdziałów więc z taką samą ciekawością jak tych poświęconych historii. Warto jednak zapoznać się z "Ludowym antyklerykalizmem", żeby zweryfikować swoje podejście do tej "zawsze katolickiej, religijnej Polski"... ;)

"Ludowy antyklerykalizm" Rauszera to książka, nad oceną której się długo zastanawiałam. Z jednej strony porusza ona bowiem bardzo ciekawą tematykę, autor zrobił naprawdę porządny research i nie brakuje tu dobrych materiałów, a z drugiej - rozdziały są, niestety, bardzo nierówne i jest coś w stylu pisania Rauszera, co mi nieszczególnie podchodziło. Autor opisuje stulecia...

Moim zdaniem bardzo ciekawym jest fakt, że człowiek nie jest nawet świadomy jak bardzo religia, chrześcijaństwo była WYMUSZANE na społeczeństwie Polskim od wieków. Kościół, który od zawsze ściągał pieniądze i dobra od ludu, wymuszał te daniny bo "się im należy", nic się od tamtego czasu nie zmieniło. Kler dalej robi co chce, ingeruje w życie zwykłych ludzi i tylko psuje krew ludziom, którzy nie chcą się im podporządkować.
I nie, nie szkaluję tutaj chrześcijaństwa jako takiego, róbta ludzie co chceta i wierzcie też w co chcecie. Problemem jest wymuszanie. Mimo, że ktoś odrzuca te wierzenia to były one nakazywane wręcz przez elitę siłą.
Kler do wora, wór do jeziora.
Gdyby nie religia, to słowianie nie straciliby tak ogromnej części naszej kultury, która została wyparta, zamazana przez kler tylko po to, żeby przyporządkować sobie społeczeństwo.
Bo w końcu myślący lud, który sam potrafi o sobie decydować nie jest dobrym ludem. Bo ciężko nim manipulować, ciężko naciągać na kolejne datki żeby kler sobie mógł wygodnie żyć.
Smutna historia państwa Polskiego.

Moim zdaniem bardzo ciekawym jest fakt, że człowiek nie jest nawet świadomy jak bardzo religia, chrześcijaństwo była WYMUSZANE na społeczeństwie Polskim od wieków. Kościół, który od zawsze ściągał pieniądze i dobra od ludu, wymuszał te daniny bo "się im należy", nic się od tamtego czasu nie zmieniło. Kler dalej robi co chce, ingeruje w życie zwykłych ludzi i tylko psuje...

Świetnie napisana książka o polskim antyklerykalizmie. Antyklerykalizmie o proweniencjach ludowych. Autor w sposób interesujący opisuje zjawisko antyklerykalizmu i związki między praktykami religijnymi, wiarą ludową a rożnymi formami oporu ze strony ludu wiejskiego i nie tylko.

Świetnie napisana książka o polskim antyklerykalizmie. Antyklerykalizmie o proweniencjach ludowych. Autor w sposób interesujący opisuje zjawisko antyklerykalizmu i związki między praktykami religijnymi, wiarą ludową a rożnymi formami oporu ze strony ludu wiejskiego i nie tylko.

Zbyt krótka i powierzchowna, pozostawia niedosyt. Jest tu jednak sporo ciekawych anegdot i informacji.

Zbyt krótka i powierzchowna, pozostawia niedosyt. Jest tu jednak sporo ciekawych anegdot i informacji.

Bardzo dobrze napisane. Pochłonąłem to w 1 wieczór. Już teraz wiem, skąd fascynacja muzyką metalową i jej przekazem. Nie myślałem tylko nad tym, że ma to swoje korzenie już w średniowieczu w walce postu z karnawałem, "karnawalizacji" sztywnych norm, oporze wobec dominacji jedynego słusznego wyboru, a początki w ludowych utworach przeciw gnuśnym i rozpustnym plebanom z XVI/XVIII wieku,. Polecam!

Bardzo dobrze napisane. Pochłonąłem to w 1 wieczór. Już teraz wiem, skąd fascynacja muzyką metalową i jej przekazem. Nie myślałem tylko nad tym, że ma to swoje korzenie już w średniowieczu w walce postu z karnawałem, "karnawalizacji" sztywnych norm, oporze wobec dominacji jedynego słusznego wyboru, a początki w ludowych utworach przeciw gnuśnym i rozpustnym plebanom z...

Książka z cyklu "historii ludowych", ale świeża, bo o polskim antyklerykalizmie dotąd właściwie - tak szeroko - nigdzie nie czytałem. Najciekawsze są źródła do których dotarł autor: przysłowia, świadectwa czy przyśpiewki ludowe. Takie jak np. ta - która zrobiła na mnie piorunujące wrażenie - bo jest świadectwem pedofilii wśród księży zapisanym w ludowej pamięci: "Organista dzwoni / A Ksiądz Kaśkę goni / Dogonił ją pod dzwonnicą / I szukał jej pod spódnicą. / Organista woła / Że u Kaśki goła. / A Ksiądz tylko głową kiwa / Lepsza goła niźli siwa".

Książka z cyklu "historii ludowych", ale świeża, bo o polskim antyklerykalizmie dotąd właściwie - tak szeroko - nigdzie nie czytałem. Najciekawsze są źródła do których dotarł autor: przysłowia, świadectwa czy przyśpiewki ludowe. Takie jak np. ta - która zrobiła na mnie piorunujące wrażenie - bo jest świadectwem pedofilii wśród księży zapisanym w ludowej pamięci:...

Po przeczytaniu Ludowego Antyklerykalizmu mam mieszane uczucia. Z jednej strony dowiedziałem się o buntach chłopów w okresie pańszczyzny przeciwko kościołowi i to mnie bardzo interesowało. Pozniej zwłaszcza ostatnie około 100 stron jest poświęcone współczesnym czasom. Czytamy o wręcz bardzo wulgarnych protestach różnych grup jaki i też zespołów muzycznych. Chwilami przytoczone są bardzo odrażające przykłady antyklerykalizmu. O wielu z nich słyszałem w TV ale też o wielu nie wiedziałem, bo najzwyczajniej w świecie nie pociągają mnie tego typu tematy kościół - polityka.

Rozumiem że można być oburzonym w tym co dzieje się w polskim kościele i wiele z tych rzeczy nie jest akceptowalna i powinno się to zmienić, ale czy manifestując swoje niezadowolenie po przez różne naprawdę wulgarne odrażające poczynania można coś osiągnąć ?
Mnie osobiście takie praktyki się nie podobają, mimo że też mam zastrzeżenia do tej instytucji. Uważam że jakieś granice są a agresja rodzi agresję.

Polecam przeczytać jeśli ktoś jest bardzo ciekawy jak to wyglądało i jak antyklerykalizm rozwijał się i ewaluował przez setki lat po dzień dzisiejszy. Może wasze spostrzeżenia będę zgoła inne.

Po przeczytaniu Ludowego Antyklerykalizmu mam mieszane uczucia. Z jednej strony dowiedziałem się o buntach chłopów w okresie pańszczyzny przeciwko kościołowi i to mnie bardzo interesowało. Pozniej zwłaszcza ostatnie około 100 stron jest poświęcone współczesnym czasom. Czytamy o wręcz bardzo wulgarnych protestach różnych grup jaki i też zespołów muzycznych. Chwilami...