Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Diabełki. Siostrom wstęp wzbroniony to już trzeci tom zajmujących przygód dwójki rodzeństwa, zarówno dla młodszych, jak i starszych odbiorców. Styl był, jak w przypadku poprzednich tomów – kreskówkowy, przywodzący na myśl stare animacje, co bardzo mi się podobało. W porównaniu do części drugiej akcja była nieco ciekawsza, bo bohaterowie zetknęli się z czymś, czego nie znali i wywołało to mnóstwo zabawnych sytuacji. Warto dodać, że mimo całej tej otoczki, jakoby niby się nienawidzą i dobrze byłoby im oddzielnie, wciąż pokazują, jak bardzo się kochają i że zrobiliby dla siebie wszystko. Odsłania to kulisy takiego typowego życia z młodszym/starszym rodzeństwem – możecie się nielubić bardziej lub mniej, ale tak naprawdę skoczylibyście za sobą w ogień. Co nie zmienia faktu, że wplątanie młodszego brata w kłopoty sprawia tak wiele radości, prawda?

Więcej na: CzasoStrefa.pl

Diabełki. Siostrom wstęp wzbroniony to już trzeci tom zajmujących przygód dwójki rodzeństwa, zarówno dla młodszych, jak i starszych odbiorców. Styl był, jak w przypadku poprzednich tomów – kreskówkowy, przywodzący na myśl stare animacje, co bardzo mi się podobało. W porównaniu do części drugiej akcja była nieco ciekawsza, bo bohaterowie zetknęli się z czymś, czego nie znali...

Knypek i Kosmitka, jak się pieszczotliwie nazywają Tomek i Nina, to nasze tytułowe Diabełki. Pewnie się już domyślacie, że niezbyt grzeczne dzieci dostarczą czytelnikom wiele emocji i śmiechu. Tu nie ma miejsca na nudę!
Nina jest nieco starsza od Tomka i wypadł jej właśnie mleczak. Chłopiec nie może przejść z tym do porządku dziennego i ciągle naśmiewa się z siostry, że jest szczerbata. Nina czeka na odpowiedni moment, a potem brata spotyka sroga kara…
A co zrobić, kiedy chciałoby się poganiać, a brat woli czytać komiks? Można mu go zabrać i pociąć nożyczkami, pogoń gwarantowana.
Czy chłopcom wypada prowadzić dziennik? Jak odchudzić kota? Jak tata radzi sobie z rodzeństwem, gdy mama wyjeżdża?
To trzeba przeczytać 😉 Tomek nie ustaje w staraniach, żeby chociaż raz mama ukarała Ninę, a nie jego, a dziewczynka umiejętnie wbija bratu szpilę. Przekomarzań nie ma końca, a i tata czasami ma coś za uszami (np. nie chce zmywać naczyń). Ten komiks to krótkie scenki, które pozwalają poznać rodzeństwo od tej niegrzecznej strony, co owocuje dynamiczną akcją i permanentnym uśmiechem na twarzy. Ale uwaga, grozi możliwością kopiowania pomysłów i próbowania ich na własnym rodzeństwie 😉
Diabełki to świetna rozrywka w atrakcyjnej formie komiksu. Fajne, kolorowe ilustracje i naprawdę minimalna ilość tekstu zachęcą nawet opornych czytelników. Polecam.

Knypek i Kosmitka, jak się pieszczotliwie nazywają Tomek i Nina, to nasze tytułowe Diabełki. Pewnie się już domyślacie, że niezbyt grzeczne dzieci dostarczą czytelnikom wiele emocji i śmiechu. Tu nie ma miejsca na nudę!
Nina jest nieco starsza od Tomka i wypadł jej właśnie mleczak. Chłopiec nie może przejść z tym do porządku dziennego i ciągle naśmiewa się z siostry, że...

Nina i Tomek są rodzeństwem, które no cóż, nie darzy się wielką miłością, a przynajmniej na co dzień. On uważa ją za kosmitkę, ona nie potrzebuje wiele, aby mu dokopać. Przez większość czasu są swoimi wrogami, jednak są chwile, gdy wszystko się zmienia. Potrafią stworzyć wspólny front przeciw rodzicom i wtedy nie ma na nich mocnych.

Jakie przygody tym razem przeżyją? Przed Niną nowe wyzwanie w postaci kuzyna Franka. Tomek nadal będzie „obrywał” za nie swoje przewinienia. Na dodatek mama wyjedzie, a przed dziećmi czas z tatą.

Za nami trzeci tom komiksu, który dostarcza ogromną dawkę humoru. Naszym zdaniem jest świetny, a na dodatek momentami pokazuje sceny z niejednego domu (wile rodziców się ze mną zgodzi, że mają w domu na co dzień akcje w stylu Niny i Tomka). Tym razem nie tylko dzieci pokażą, na co je stać.

Wizualnie komiks jest ciekawy. Ilustracje są ładne, momentami dość zabawne, a jednocześnie przyciągają wzrok, zachęcając do sięgania po niego.

„Komiksy są super! Diabełki. Siostrom wstęp wzbroniony. Tom 3” należy do jednej z ulubionych serii komiksów dzieci. My z przyjemności polecamy. Duża dawka śmiechu gwarantowana.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/02/blog-post.html

Nina i Tomek są rodzeństwem, które no cóż, nie darzy się wielką miłością, a przynajmniej na co dzień. On uważa ją za kosmitkę, ona nie potrzebuje wiele, aby mu dokopać. Przez większość czasu są swoimi wrogami, jednak są chwile, gdy wszystko się zmienia. Potrafią stworzyć wspólny front przeciw rodzicom i wtedy nie ma na nich mocnych.

Jakie przygody tym razem przeżyją? Przed...

PopKulturowy Kociołek: Sięgając po recenzowany album Diabełki tom 3, kolejny raz mamy do czynienia ze zbiorem trzech prostych, ale wypełnionych po brzegi zwariowanym humorem historii. Podtytuł komiksu (Siostrom wstęp wzbroniony) dosyć dobrze obrazuje treść poszczególnych rozdziałów. Motywem przewodnim jest bowiem tutaj rywalizacja Niny i Tomka. Brat i siostra nieustannie bowiem kombinują jak sobie wzajemnie uprzykrzyć życie. O dziwo potrafią oni jednak kiedy sytuacja tego wymaga zakopać wojenny topór. Szczególnie jeśli chodzi o wykombinowanie nowego pomysłu jak przyprawić dorosłych o kolejne siwe włosy na głowie. Określanie ich “diabełkami” w końcu mocno zobowiązuje.

Olivier Dutto serwuje więc tutaj czytelnikowi solidną porcję mocno zwariowanych treści, w których skrajnie przerysowuje on rodzinne relacje. Młodzi bohaterowie to wulkany energii, która zostaje wykorzystana w dość diabolicznej formie. Naprawdę trudno jest więc komiksowi odmówić sporej dawki humoru. Przy większości zawartych tu żartów na twarzy czytelnika mimowolnie pojawia się uśmiech. Pozycja ta pozostaje jednak w cieniu innych serii (np. Ptyś i Bill). Brakuje bowiem tutaj moim zdaniem jakiegoś głębszego przesłania, które byłoby dla albumu pewną wartością dodaną.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-diabelki-tom-3/

PopKulturowy Kociołek: Sięgając po recenzowany album Diabełki tom 3, kolejny raz mamy do czynienia ze zbiorem trzech prostych, ale wypełnionych po brzegi zwariowanym humorem historii. Podtytuł komiksu (Siostrom wstęp wzbroniony) dosyć dobrze obrazuje treść poszczególnych rozdziałów. Motywem przewodnim jest bowiem tutaj rywalizacja Niny i Tomka. Brat i siostra nieustannie...

Komiksowy świat wciąga nas coraz bardziej. Czytamy, poznajemy i poszukujemy tych ciekawych, śmiesznych i zaskakujących. Jedne świetnie się sprawdzą wśród młodszych dzieci, inne przeznaczone są dla nieco starszych. Są też i przesycone humorem, które będą bawić starszych czytelników.

W nasze ręce trafiła właśnie kolejna część serii Komiksy są super!. W środku znajdziecie aż trzy tomy: Prawdziwe Aniołki, Jedna siostra wystarczy oraz Siostrom wstęp wzbroniony.

Tomek i Nina to rodzeństwo. Kochają się na swój własny sposób. Na co dzień rywalizują między sobą, wygłupiają się, jednak, gdy zajdzie potrzeba, potrafią zjednoczyć siły. Tomek nazywa siostrę kosmitką, a ona za cel obrała sprawienie, by brat został ukarany. Założyła w tym celu poradnik, który bardzo chce kiedyś wydać.

Trzeba przyznać, że tej dwójce pomysłów nie brakuje. Krótkie komiksy przedstawiają jakąś sytuację z życia rodzeństwa i ich rodziny. Będą placki z cukinii, odchudzanie kota, wizyta Franka, urodziny Tomka i wyjazd mamy na kilka dni. Oj, będzie się działo. Czeka was mnóstwo śmiechu i zaskakujących wydarzeń. A ten, kto ma w domu małych psotników, uśmiechnie się niejednokrotnie.

W komiksie znajdziecie także przepis na ulubioną pizzę Tomka.

Książka przepełniona jest typowo komiksowymi obrazkami, żywymi kolorami i świetnie przedstawionymi postaciami. Zdecydowanie polecamy wszystkim, którzy mają poczucie humoru i potrafią odróżnić rzeczywistość od komiksowych scenek. Dobra zabawa gwarantowana.

Komiksowy świat wciąga nas coraz bardziej. Czytamy, poznajemy i poszukujemy tych ciekawych, śmiesznych i zaskakujących. Jedne świetnie się sprawdzą wśród młodszych dzieci, inne przeznaczone są dla nieco starszych. Są też i przesycone humorem, które będą bawić starszych czytelników.

W nasze ręce trafiła właśnie kolejna część serii Komiksy są super!. W środku znajdziecie aż...

Posiadanie rodzeństwa wiąże się z konkurowaniem, porównywaniem, zabieganiem o uwagę i względy dorosłych oraz koniecznością dzielenia się z drugą osobą tym, co się ma. Podejście do dzieci, w którym jedno stawia się za wzór dla drugiego (nawet nieświadomie) sprawia, że mamy w naszej kulturze zakodowaną rywalizację. A to przekłada się na złe relacje rodzeństwa – tak wynika z wielu książek i filmów. Do tych czynników dochodzi ilość kontaktu ze sobą, poczucie osaczenia. Młodzi bohaterzy chcą mieć jakiś tam zakres autonomii, prawo do asertywności, ale rodzice i nauczyciele zagarniają te strefy. A jakby tego było mało na ich prywatny teren wchodzą inne dzieci i najczęściej jest to brat lub siostra. Wisienką na torcie niechęci może być ciągłe porównywanie dzieci przez dorosłych. W takim przypadku pozostaje niechęć i walka o granice swojej wolności. Czasami jest ona delikatna i bierna, ale bywa też złośliwa tak jak w serii „Sisters”, w której siostry są najlepszymi przyjaciółkami i wrogami jednocześnie. Każda kocha drugą, ale na co dzień są dla siebie złośliwe, rywalizują ze sobą, zrzucają jedna na drugą obowiązki, starają się zaimponować i zdobyć jak najwięcej uwagi otoczenia. Posiadanie siostry nie jest łatwe. Bycie siostrą również. Wiąże się to z ciągłą czujnością i koniecznością stawiania granic prywatności oraz ciągłej walki o szacunek. Jednak siostry czasami potrafią zjednoczyć swoje siły, stworzyć razem coś pięknego. O takich relacjach opowiadają tomy komiksu „Sisters”. A jak jest z posiadaniem brata? O tym przekonamy się sięgając po „Diabełki”, czyli najbardziej antykoncepcyjny komiks, bo jeśli przez myśl przejdzie Wam, żeby sobie spłodzić kolejne dziecko to czytając go dojdziecie do wniosku, że jednak warto sobie odpuścić takie wyzwanie. Zresztą sami rodzice bohaterów wiedzą, że kolejne dziecko byłoby jeszcze większą katastrofą. Miewają złudne przebłyski, że jednak dobrze wychowują swoje dzieci, ale czytelnicy znając kontekst działań bohaterów uśmiechają się pod nosem patrząc na ich naiwność.
Tytułowe Diabełki to Nina i Tomek, czyli najbardziej rozrabiające rodzeństwo prześcigające się w robieniu sobie i innym na złość. Dzieciaki są niesamowicie pomysłowe i okrutne, przez co ciągle się krzywdzą i bardzo denerwują otoczenie. Można by stwierdzić, że brakuje im granic i zasad. A może to obraz bohaterów pokazanych okiem zrzędy, któremu wszystko przeszkadza i uwypukla każde przewinienie? A może wykorzystywanie tego, że za każde przewinienie któreś z nich jest karane i jest to sposób dokopania rodzeństwu? Ocenę pozostawiam Wam.
„Diabełki. Tom 1: Zabawy nie z tej ziemi” nie mają dłuższej fabuły. Można powiedzieć, że ich przygody składają się z epizodycznych historyjek, w których humor krąży wokół robienia innym na złość. Olivier Dutto sięga po najprostsze chwyty humorystyczne polegające na uderzeniu kogoś, zniszczeniu mu rzeczy, obrzucaniu się jedzeniem, wrabianiu w odpowiedzialność za zniszczenia. Przygody są bardzo przerysowane i mamy takie nastawienie bohaterów jak w przypadku komiksów „Sisters”, ale tu spotykamy się z dużo prostszą kreską, młodszymi bohaterami.
Podobnie jest w drugim tomie zatytułowanym „Sama radość”. Do tomu wchodzimy, kiedy rodzeństwo kłóci się o to, kto szybciej rośnie, kto nad kim będzie miał przewagę. Jest też motyw gier zespołowych i rywalizacji w nich, ale też pojawia się współpraca, kiedy dzieciaki chcą z rodzicami obejrzeć film, a mają iść spać. Potrafią wtedy stworzyć drużynę przytulaczy i protestujących w imię walki o własne prawa, próbują zdobyć wolność wszelkimi sposobami, aby odkryć, że wiąże się ona ze zbyt dużą odpowiedzialnością. Do tego dochodzi temat posiadania zwierząt, walki o nie. A wszystko obok niecnego planu wyeliminowania drugiego z rodzeństwa w walce o uwagę i zasoby. Wszystko to wzbogacone dużą wyobraźnią bohaterów.
W trzecim tomie zatytułowanym „Siostrom wstęp wzbroniony” tytułowy problem pojawia się już na początku komiksu. Tomek tak skutecznie zabezpiecza pokój przed wejściem siostry, że sam może mieć wielki problem z dostaniem się do niego. Nim jednak do tego dotrzemy do tego tomu wprowadza nas wymowny rysunek z gniazdem ptaszków, które będą nam towarzyszyły na dalszych stronach. Z podpisu na ilustracji dowiemy się, że posiadanie siostry jest trudne. A poniżej jeden z ptaków wyskakujący (uciekający?) z gniazda. Po takim wprowadzeniu wiemy, że nie będzie lekko. Zobaczymy jak dzieci reagują na wypadanie mleczaków, w jaki sposób przekonują kota lub rodzeństwo do różnych aktywności. W tym tomie sporo miejsca poświęcono odpowiedniej diecie: dzieci stosują ją wobec kota, mama wobec członków rodziny. Pojawia się też temat bezmyślnego uporu i braku ustępowania pola dla samej zasady i poczucia, że się nie ustąpiło. Do tego dużo tu różnorodnych psot i zrzucania winy na rodzeństwo. Do tego okazuje się, że Nina osiągnęła mistrzostwo w nękaniu brata i z tego powodu postanawia szkolić w tej specjalności inne siostry. Brat też nie pozostaje jej dłużny. Kiedy jesteśmy przekonani, że tylko oni potrafią tak manipulować dorosłym i sobie szkodzić do akcji wkracza ich młodszy kuzyn. Uchodzący za nieśmiałego chłopca bohater robi rodzeństwu prawdziwe piekło z ich codzienności. Wtedy okaże się, że nawet współpraca Niny i Tomka nie pomoże. Uświadomimy też sobie, że dorośli zdają sobie sprawę z cech charakteru gościa i kiedy będzie to potrzebne wykorzystają przeciwko własnym dzieciom. A wszystko w imię świętego spokoju, o którym marzą. Tylko czy cisza może być bezpieczna? Wiadomo, że najbardziej niebezpieczne i zadziwiające rzeczy robią dzieci, kiedy są bardzo skupione, czyli ciche. Poza tym mamy temat urodzin Tomka, pobijania rekordów świata oraz nowych znajomości, wcielania się w różne role. Zabawnych sytuacji będzie bardzo wiele.
W tym komiksie najbardziej podobała mi się oprawa graficzna. Cartoonowy styl, duża ilość kontrastujących kolorów i bogactwo palety, znikające tła, pojedyncze meble lub przedmioty pokazujące otoczenie, w którym dzieje się akcja. Do tej już mam więcej zastrzeżeń, bo należę do grupy osób, które wolą, kiedy dzieci nie dostają instrukcji tego w jaki sposób dokopać innym. A tu to jest. I to na każdej stronie. Z drugiej strony dostajemy tu brutalną prawdę, a ta nie jest urocza i niestety warto ją sobie uświadomić: dzieci nie są grzeczne. Zdarza im się być, ale zwykle psocą i może nie z samej potrzeby czynienia zła, co z próby zakreślenia granic swojej autonomii, odreagowania ciągłej zależności od innych. Do tego sami młodzi czytelnicy nie lubią opowieści o grzecznych dzieciach. Nie ma nic gorszego niż pokazywanie dzieciom wzorów i mówienie: „Ty też byś tak mógł/a”. „Diabełki” są tu ciekawą alternatywą dla tych, którzy uważają, że są niegrzeczni i mają z tego powodu niskie poczucie własnej wartości, bo ciągle dostają za wzór innych, chociaż sami wiedzą, że oni też mają niejedno za uszami. Tu te przewinienia są pokazane, podkreślone, przerysowane. Z takiej perspektywy komiks Oliviera Dutto może zadziałać jak wentyl bezpieczeństwa. Zwłaszcza, że siłą napędową jest tu humor. Jednostronicowe przygody z jednej strony rozśmieszają, a z drugiej wytykają i obśmiewają zachowania bohaterów. Mamy tu do czynienia ze światem dzieci widzianym z ich perspektywy. Dorośli są przemykającym tłem, a czasami ofiarami psot lub wykonawcami kar, którzy w zderzeniu z pomysłami pociech robią się bordowi. Mamy tu szybką akcję zakończoną jakąś tragedią lub krzywdą, a czasami ewakuacją dorosłych. Czytanie jest tu pogonią od scenki do scenki, od psoty do psoty bez większego tematu przewodniego. Scenki są luźno powiązane i dopiero po przeczytaniu całości tworzą spójną opowieść o codzienności rodziny.

Posiadanie rodzeństwa wiąże się z konkurowaniem, porównywaniem, zabieganiem o uwagę i względy dorosłych oraz koniecznością dzielenia się z drugą osobą tym, co się ma. Podejście do dzieci, w którym jedno stawia się za wzór dla drugiego (nawet nieświadomie) sprawia, że mamy w naszej kulturze zakodowaną rywalizację. A to przekłada się na złe relacje rodzeństwa – tak wynika z...

DIABEŁKI WCIELONE

I trzeci tom „Diabełków” wskoczył na sklepowe półki. I ja się cieszę, bo lubię tę serię, choć to nic wielkiego, nic odkrywczego i nic tak mocnego, jak niektóre uwielbiane przeze mnie serie („Titeuf” chociażby). Bo nadal dobrze się bawię, bo nadal mnie to śmieszy – nie cały czas, ale jednak – i ogólnie rzecz biorąc przyjemne jest to wszystko, z mile niegrzeczną nutą, choć jednocześnie, jak wiadomo, bez treści, których mali czytelnicy poznawać nie powinni. A wszystko jest tak zrobione, że ma szansę spodobać się nie tylko dzieciom.

Oto oni. Rodzeństwo, prawdziwe diabełki, diabły wcielone. Ciągle coś psocą, a przede wszystkim ciągle sobie dokuczają, ciągle wykręcają jakieś numery i zmagają się ze sobą. Kto jest górą? Oczywiście Nina, ale czasem Tomek też potrafi pokazać na co stać. A tu jeszcze pojawia się tym razem kuzyn Franek, który może zmienić układ sił. Do tego wkrótce rodzeństwo zostanie samotnie z tatą i…

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/01/diabeki-3-siostrom-wstep-wzbroniony.html

DIABEŁKI WCIELONE

I trzeci tom „Diabełków” wskoczył na sklepowe półki. I ja się cieszę, bo lubię tę serię, choć to nic wielkiego, nic odkrywczego i nic tak mocnego, jak niektóre uwielbiane przeze mnie serie („Titeuf” chociażby). Bo nadal dobrze się bawię, bo nadal mnie to śmieszy – nie cały czas, ale jednak – i ogólnie rzecz biorąc przyjemne jest to wszystko, z mile...