Ja lubię książki o seryjnych mordercach. Niestety tą książką mniej mi się podobała. Powtarza się dużo elementów z poprzednich książek. Jestem osobą, która nie lubi czytać tego samego cały czas. A tu było nawiązywanie do tych samych morderców co w poprzednich książkach. Moim zdaniem książka mogłabym bardziej poświęcona żonom i kochanką anie nie grały one tu drugoplanową rolę.

Ja lubię książki o seryjnych mordercach. Niestety tą książką mniej mi się podobała. Powtarza się dużo elementów z poprzednich książek. Jestem osobą, która nie lubi czytać tego samego cały czas. A tu było nawiązywanie do tych samych morderców co w poprzednich książkach. Moim zdaniem książka mogłabym bardziej poświęcona żonom i kochanką anie nie grały one tu drugoplanową rolę.

Autor mógłby sobie darować swoje subiektywne komentarze. Jego książki tylko na tym tracą. Merytorycznie są w porządku, ale dopiski autora są niesmaczne, obraźliwe i po prostu koszmarne.

Autor mógłby sobie darować swoje subiektywne komentarze. Jego książki tylko na tym tracą. Merytorycznie są w porządku, ale dopiski autora są niesmaczne, obraźliwe i po prostu koszmarne.

Tym razem autor porusza głównie tematykę żon i kochanek seryjnych morderców. Opowiada o ich zapatrywaniu się na sprawę kiedy wszystko się wydało.

Każdy kto przeczytał chociaż jedną książkę od Christophera wie czego może się spodziewać. Autor notorycznie krytykuje i naśmiewa się z osobowości narcystycznej chociaż w moim mniemaniu sam taką posiada. Oczywiście nie ma to związku z zaburzeniami morderczymi, ale jest bardzo zadufany w sobie. Gdybyśmy wycieli z książki czcze przechwałki ile on to nie napisał bestsellerów, wywiadów nie przeprowadził, jakim to jest ekspertem i jak to nie pomógł policji książka skróciłaby się o połowę. Abstrahując jednak od jego stylu ja lubię jego książki. Podoba mi się to jak jedzie po wszystkich bez wyjątku. Jeżeli uważa, że ktoś jest głupi to to mówi. Nie owija w bawełnę. Unaocznia jak to biedne nieświadome kobiety po kilkunastu latach życia z psychopatycznym mordercą są w ogromnym szoku po odkryciu prawdy. Jedna musiała się zapowiadać za każdym razu jak chciała wejść do garażu, innej synek wykopał czaszkę w ogródku a ta zamiast wezwać policję, zapytała męża i uwierzyła, że to plastikowy szkielet jego ojca. Kolejna u której w domu ledwo wystarczało na jedzenie i opłaty dostawała od męża drogie pierścionki, czy naszyjniki. Poważnie? Nie uwierzę w to, że niczego nie podejrzewały. Są dwa wyjścia. Albo nie chciały utracić swojej miłości życia co dowodzi, że były ogromnymi idiotkami, albo wyrażały na to nieme przyzwolenie. W tej książce jest pełno takich smaczków. Autor wspomina również inne książki z pokrewnej tematyki. Bardzo miło pisał o Anne Rule, której książka dotycząca Teda Bundiego czeka u mnie na stosie na przeczytanie. Polecam samemu sprawdzić czy to jest książka dla was.

Tym razem autor porusza głównie tematykę żon i kochanek seryjnych morderców. Opowiada o ich zapatrywaniu się na sprawę kiedy wszystko się wydało.

Każdy kto przeczytał chociaż jedną książkę od Christophera wie czego może się spodziewać. Autor notorycznie krytykuje i naśmiewa się z osobowości narcystycznej chociaż w moim mniemaniu sam taką posiada. Oczywiście nie ma to...

„Sprawiał, że codziennie się uśmiechałam. Miałam idealnego męża, idealne życie. Uwielbiałam go.”

JUDITH MAWSON O SERYJNYM MORDERCY GARYM RIDGWAYU

„Jestem jedyną osobą, która nie miała o niczym pojęcia. Zastanawiam się, dlaczego nikt mi nie powiedział, co się działo pod moim nosem.”

JULIE BAUMEISTER O SERYJNYM ZABÓJCY HERBERCIE BAUMEISTERZE

Jak to możliwe, że ten sam człowiek może mieć dwa oblicza? W domu kochający mąż, wspierający partner, a poza domem bestia brutalnie krzywdząca i zabijająca niewinne ofiary.

Co musi czuć kobieta w momencie gdy dowiaduje się, że osoba z którą dzieliła dom, łóżko i życie, dopuściła się makabrycznych zbrodni i to przeważnie nie tylko jeden raz? Czy powinna obwiniać się o to, że niczego się nie domyśliła, nie zauważyła żadnych niepokojących sygnałów?

Te i wiele innych pytań zapewne pojawia się w naszych głowach, gdy myślimy o partnerkach największych zwyrodnialców na świecie. W swojej książce brytyjski kryminolog i dziennikarz, Christopher Berry-Dee, analizuje psychikę kobiet, które pewnego dnia dowiedziały się, że ich ukochany dopuścił się zbrodni.

Autor prawie w ogóle nie skupia się na postaciach morderców, ich sylwetki przytacza tylko w ogólnym zarysie, większą część rozważań poświęcając żonom, kochankom i partnerkom, które w większości nie miały pojęcia, że sypiają z potworami. Pozwala nam poznać ich perspektywę i daje możliwość wczucia się w ich położenie.

Książka nie spełniła do końca moich oczekiwań, mam lekki niedosyt. Chyba liczyłam na coś więcej, ale za to rozbudziła moją ciekawość co do innych książek autora z serii "Rozmowy z seryjnymi mordercami".

„Sprawiał, że codziennie się uśmiechałam. Miałam idealnego męża, idealne życie. Uwielbiałam go.”

JUDITH MAWSON O SERYJNYM MORDERCY GARYM RIDGWAYU

„Jestem jedyną osobą, która nie miała o niczym pojęcia. Zastanawiam się, dlaczego nikt mi nie powiedział, co się działo pod moim nosem.”

JULIE BAUMEISTER O SERYJNYM ZABÓJCY HERBERCIE BAUMEISTERZE

Jak to możliwe, że ten sam...

Ten reportaż, to już dziesiata część cyklu z tej serii napisana przez brytyjskiego kryminologa i dziennikarza Christophera Berry- Dee.
*
Autor przedstawia nam w tej ksiażce portrety kobiet, które były partnerkami, żonami, kochankami- seryjnych morderców.
Czy jest możliwe być z kimś na codzień i nie wiedzieć, nie przeczuwać , nie domyślać się jakiego człowieka mamy blisko siebie?
Jakie wnioski wysnuwa autor dowiecie się z ksiażki.
*
Mnie ta lektura mocno szokowała, momentami wpadałam wręcz w osłupienie. Mocna pozycja, dającą do myślenia, niełatwa w czytaniu. Myślę , że warto jednak ja czytać, może ku przestrodze…
*

Ten reportaż, to już dziesiata część cyklu z tej serii napisana przez brytyjskiego kryminologa i dziennikarza Christophera Berry- Dee.
*
Autor przedstawia nam w tej ksiażce portrety kobiet, które były partnerkami, żonami, kochankami- seryjnych morderców.
Czy jest możliwe być z kimś na codzień i nie wiedzieć, nie przeczuwać , nie domyślać się jakiego człowieka mamy blisko...

Autor w książce nie skupia się na psychologicznych oraz kryminalistycznych relacjach pomiędzy seryjnymi mordercami a partnerami/partnerkami a tylko pobieżnie oraz dość płytko zahacza o tematykę.
To wszystko dałoby się znieść, gdyby nie rozdział o rosyjskim seryjnym mordercy- Popkowie. Uwielbienie Rosji przez autora jest conajmniej dziwne a robi się jeszcze bardziej niesmaczne kiedy autor podkreśla że pomimo wojny z Ukrainą, uwielbia ten kraj. Oczywiście jak to Brytyjczyk podkreśla ogromną role Brytyjczyków w walce z Nazistami, o szkodach jakie w tym czasie poniosła Rosja oraz Ukraina, nie wspominając o tym jak ogromnym oprawcą była Rosja nie tylko podczas wojny ale również po niej. Powoduje to ostatecznie ogromny rozczarowanie, już nawet nie książką a samym autorem.

Autor w książce nie skupia się na psychologicznych oraz kryminalistycznych relacjach pomiędzy seryjnymi mordercami a partnerami/partnerkami a tylko pobieżnie oraz dość płytko zahacza o tematykę.
To wszystko dałoby się znieść, gdyby nie rozdział o rosyjskim seryjnym mordercy- Popkowie. Uwielbienie Rosji przez autora jest conajmniej dziwne a robi się jeszcze bardziej...

Temat ciekawy jednak sposób prezentacji i styl pisania autora - nie dla mnie.

Temat ciekawy jednak sposób prezentacji i styl pisania autora - nie dla mnie.

Czy można dzielić codzienność z seryjnym mordercą nie mając o tym zielonego pojęcia? Czy żona, partnerka bądź kochanka mogą pozostawać w błogiej nieświadomości na temat koszmaru jakiego nosicielem jest ich druga połowa?

Kolejna część cyklu „Rozmowy z seryjnymi mordercami” traktuje właśnie o tej tematyce. Tutaj autor nie skupia się na oprawcach i popełnianych przez nich zbrodniach, a poświęca w głównej mierze uwagę ich wybrankom. Rysuje portrety kobiet, które znalazły swoje miejsce u boku mężczyzn, których czyny mrożą krew w żyłach. Snuje rozważania na temat możliwości pozostawania przedstawicielek płci pięknej w zupełnej nieświadomości, która wydaje się wręcz niemożliwa. Czy faktycznie nie miały wiedzy na temat potworności, które działy się pod ich nosem? A może znały prawdę, lecz ukrywały ją przed światem ze strachu? Czy odnalezienie ludzkich szczątków we własnym ogródku nie powinno zasiać ziarnka niepewności w każdym z nas? Czy można przeoczyć obecność rozkładających się zwłok we własnym domu?

„Rozmowy z seryjnymi mordercami. Żony i kochanki” to jedna z tych książek, które szokują i wprowadzają w osłupienie. I to nie tylko za sprawą kwestii pozostawania w nieświadomości partnerek najbardziej okrutnych i brutalnych morderców. Bowiem jak wyjaśnić fascynacje obcym mężczyzną, który z zimną krwią pozbawiał życia innych? W dodatku zbudowaną właściwie wyłącznie w oparciu o wizerunek sadystycznego zbrodniarza. Zatrważające.

Szokująca, dająca do myślenia, warta przeczytania ku przestrodze. Cyferkowo 7/10.

Czy można dzielić codzienność z seryjnym mordercą nie mając o tym zielonego pojęcia? Czy żona, partnerka bądź kochanka mogą pozostawać w błogiej nieświadomości na temat koszmaru jakiego nosicielem jest ich druga połowa?

Kolejna część cyklu „Rozmowy z seryjnymi mordercami” traktuje właśnie o tej tematyce. Tutaj autor nie skupia się na oprawcach i popełnianych przez nich...

"Rozmowy z seryjnymi mordercami. Żony i kochanki", to już dziesiąta część z tej serii. Tym razem autor postanowił, skupić się na żonach i kochankach, bestialskich morderców. To z nimi zrobił reportaże. To z kobietami spędził czas na rozmowach o ich partnerach, którzy odsiadują wyroki dożywocia.

Czy to możliwe, że o niczym nie wiedziały? Czy ci mordercy, byli aż tak dobrzy, by ukryć ten fakt i nie zostawić krzty podejrzenia? Jakimi byli mężami/partnerami, dla tych kobiet? A jakie były te kobiety, jeśli się związały z takimi bestiami?

Bardzo ciekawe podejście i z zainteresowaniem czytałam, o każdej żonie/partnerce, trochę niedowierzając, że można być tak naiwnym i łatwo wiernym. Nie raz przemyśl mi przeszło, że część z tych kobiet, ponosi winę za współudział. Jaka jest prawda, wie tylko on i ona.

"Rozmowy z seryjnymi mordercami. Żony i kochanki", to już dziesiąta część z tej serii. Tym razem autor postanowił, skupić się na żonach i kochankach, bestialskich morderców. To z nimi zrobił reportaże. To z kobietami spędził czas na rozmowach o ich partnerach, którzy odsiadują wyroki dożywocia.

Czy to możliwe, że o niczym nie wiedziały? Czy ci mordercy, byli aż tak dobrzy,...

Wiem, wiem... Zarzekałam się, że już nie sięgnę po żadną książkę autora. Że jego twórczość nie jest dla mnie. Wiem...

Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie, może poza tym, że ciekawość zwyciężyła. I... Muszę przyznać, że to był błąd.

Tak naprawdę autor nie wnosi niczego nowego do kolejnego tomu serii. Berry-Dee korzysta z materiałów, które gromadził latami (m.in rozmowy z policjantami, korespondencja z seryjnymi mordercami czy też odwiedzanie miejsc zbrodni).

Tym razem swoją uwagę poświęcił żonom, kochankom, krewnym i znajomym zwyrodniałych przestępców. Przerabia temat, próbując wycisnąć z niego co się da. Chociaż patrzy na sytuację pod innym kątem, nie sprawia to, że czytelnik czuje powiew świeżości. Wręcz przeciwnie. Dla mnie wiało nudą i przysłowiowym "odgrzewanym kotletem".

Książkę przeczytałam jeszcze w grudniu, więc zaliczam ją do puli ubiegłorocznych rozczarowań. Ale tym razem jestem sama sobie winna.

Wiem, wiem... Zarzekałam się, że już nie sięgnę po żadną książkę autora. Że jego twórczość nie jest dla mnie. Wiem...

Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie, może poza tym, że ciekawość zwyciężyła. I... Muszę przyznać, że to był błąd.

Tak naprawdę autor nie wnosi niczego nowego do kolejnego tomu serii. Berry-Dee korzysta z materiałów, które gromadził latami (m.in rozmowy...