Przeczytałam ją już całkiem dawno, ale wcześniej nie miałam siły na wystawienie opinii tej pozycji, więc może być niedokładna. ''Trzynaście krzeseł'' jest jednak całkiem dobrą książką, z, może nie przerażającymi, ale niepokojącymi historiami. Nie sądzę, żeby miała ona jakąś większą fabułę, coś do czego dąży, jest to po prostu zbiór opowieści, dzięki którym może przejść cię dreszczyk. I jest w tym pewien urok, który akurat mnie opatulił (choć to może złe stwierdzenie, biorąc pod uwagę, że mówimy tu o książce, która podchodzi pod horror). Niektóre historie były przydługawe, Niektóre, według mnie, nie miały dopracowanego zakończenia, ale jako całość prezentowały się naprawdę dobrze. Oczekiwania miałam do niej całkiem wysokie i nie do końca wszystkie zostały spełnione, natomiast kończąc tę książkę byłam usatyswakcjonowana. I uważam, że to wystarczy, aby dać tej książce 8 gwiazdek, bo po prostu wywarła na mnie emocje i poczułam jej klimat na sobie. ~ Eve

Przeczytałam ją już całkiem dawno, ale wcześniej nie miałam siły na wystawienie opinii tej pozycji, więc może być niedokładna. ''Trzynaście krzeseł'' jest jednak całkiem dobrą książką, z, może nie przerażającymi, ale niepokojącymi historiami. Nie sądzę, żeby miała ona jakąś większą fabułę, coś do czego dąży, jest to po prostu zbiór opowieści, dzięki którym może przejść cię...

Świetne historie, może niezbyt przerażające ale wciągające. Zakończenie mnie zawiodło...

Świetne historie, może niezbyt przerażające ale wciągające. Zakończenie mnie zawiodło...

Szczerze spodziewałem się czegoś lepszego. Niby niektóre historię na plus , ale sama książka dość przeciętna

Szczerze spodziewałem się czegoś lepszego. Niby niektóre historię na plus , ale sama książka dość przeciętna

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Będąc w szponach mroczniejszych klimatów mam dla Was świetna propozycje. Jest to książka dla starszych dzieci i młodzieży ale tym co lubią mroczne klimaty z dreszczykiem również polecam. Dzięki współpracy reklamowej z wydawnictwem @wydawnictwo_dwukropek mogę Wam przybliżyć jej wnętrze..

Trzynaście krzeseł

Na samym początku poznajemy chłopca imieniem Jack. Zafascynowany pewnym tajemniczym miejscem postanawia któregoś dnia zbadać je na swój sposób. Dojrzawszy światło nie mógł odeprzeć pokusy by odkryć co jest wewnątrz.
Jest na tyle ciekawski że przegrywa ze zdrowym rozsądkiem i zagląda za drzwi opuszczonego domu a tam zastaje 12 ludzi w przeróżnym wieku i różnej płci. Przed każdym z nich stoi świeca a wszyscy mają jeden cel po wyznaczeniu przez tajemniczego mężczyznę muszą opowiedzieć mroczne historie. Chłopiec zasiada na swoim miejscu i zaczyna poznawać obecnych ludzi poprzez opowiedziane historie które przyprawiają o ciarki. Co się dzieje z tymi którzy dopełnia opowiadanie?
Książka przedstawia bardzo ciekawe zestawienie mrocznych historii, legend bądź podań ludowych. Nam się książka ogromnie podobała i jest w sam raz na zbliżający się Halloween 🤩

Będąc w szponach mroczniejszych klimatów mam dla Was świetna propozycje. Jest to książka dla starszych dzieci i młodzieży ale tym co lubią mroczne klimaty z dreszczykiem również polecam. Dzięki współpracy reklamowej z wydawnictwem @wydawnictwo_dwukropek mogę Wam przybliżyć jej wnętrze..

Trzynaście krzeseł

Na samym początku poznajemy chłopca imieniem Jack. Zafascynowany...

Kilkanaście historii typu niesamowite, albo niepokojące dla młodzieży. Choć dobrze napisane nie jest to właściwie jedna fabuła, ale zbiór osobnych opowiadań. Zakończenie zupełnie do mnie mnie nie dotarło, dlatego nie zrozumiałam puenty, chyba, że jej po prostu nie było. Miałam nadzieję, że te opowieści do czegoś będą zmierzały a tak się nie stało. Ale jeśli ktoś ma ochotę na krótkie opowiastki z lekką grozą to się nie zawiedzie

Kilkanaście historii typu niesamowite, albo niepokojące dla młodzieży. Choć dobrze napisane nie jest to właściwie jedna fabuła, ale zbiór osobnych opowiadań. Zakończenie zupełnie do mnie mnie nie dotarło, dlatego nie zrozumiałam puenty, chyba, że jej po prostu nie było. Miałam nadzieję, że te opowieści do czegoś będą zmierzały a tak się nie stało. Ale jeśli ktoś ma ochotę...

Wciąga od pierwszych stron. Dobrze napisana. Książka przeznaczona jest dla miłośników strasznych opowieści.

Wciąga od pierwszych stron. Dobrze napisana. Książka przeznaczona jest dla miłośników strasznych opowieści.

Niektóre z tych opowiadań nie miały sensu ale były strasznie nudne i ciężko było się w nie wciągnąć. Dodatkowo opis książki z okładki jest bardzo przesadzony. Zapowiada tam nie wiadomo jakie rzeczy a tak naprawdę nic z tego nie ma

#czytamirecenzuję

Niektóre z tych opowiadań nie miały sensu ale były strasznie nudne i ciężko było się w nie wciągnąć. Dodatkowo opis książki z okładki jest bardzo przesadzony. Zapowiada tam nie wiadomo jakie rzeczy a tak naprawdę nic z tego nie ma

#czytamirecenzuję

Wyjątkowa opowieść o opowieściach

Mam ogromną słabość do tego typu książek, dlatego bawiłam się podczas lektury doskonale. I to nie tylko ze względu na kryjącą się w niej grozę – chociaż przyznaję, że to ona okazała się w tym przypadku główną siłą przyciągania – a to, że jest, jak budzący uśpioną tęsknotę podręczny wehikuł czasu. Dlatego też nie mam wątpliwości, że w „Trzynastu krzesłach” Dave’a Sheltona może przepaść każdy, niezależnie od wieku. I młody czytelnik lubujący się w mrocznych, mrożących krew w żyłach historiach, i ten starszy, chociaż znający konwencję na wylot, stający się podczas czytania na powrót dzieckiem.

A świec płonie coraz mniej…

W akcję wkraczamy bez zbędnych wstępów – na wyjaśnienia przyjdzie czas później. Od pierwszych chwil więc towarzyszymy Jackowi, który dostrzegając tlące się w starym, opuszczonym domu światło, nie może oprzeć się pokusie sprawdzenia, co się w nim dzieje (swoją drogą, podziwiam go za odwagę, ja bym też poszła, ale na pewno nie sama). Nieoczekiwanie trafia na spotkanie, podczas którego każdy z siedzących przy stole uczestników opowiada straszną historię, po czym zdmuchuje płomień swojej świecy i odsuwa się w cień. W przerwach, pomiędzy kolejnymi opowieściami, gdy współopowiadacze wymieniają się uwagami, mimo pozornego wyciszenia nasila się niepokój. Jesteśmy coraz bardziej pewni, że dzieje się tutaj coś nie do końca rzeczywistego, że całe to wydarzenie ma drugie dno. Zaczynamy się zastanawiać kim jest siedzący u szczytu stołu, blady gospodarz, kim są jego goście i jaka jest w tym wszystkim rola Jacka – bo tego jednego jesteśmy pewni: nie trafił tutaj przypadkowo. Książka pochłania nas więc i niepokoi na dwóch poziomach. Z jednej strony wsłuchujemy się bowiem w stare miejskie legendy, ludowe podania i całkiem współczesne straszaki o upiorach, duchach, klątwach, a nawet morderczych drzewach i podłych kotach, które z założenia mają napawać nas lękiem, z drugiej, coraz bardziej niepokoi nas nieoczywistość wydarzeń w centrum, których znalazł się chłopiec.

Trzynastka

Jeśli interesujecie się nieco symboliką, po lekturze od razu dodacie dwa do dwóch i zrozumiecie, że wybór tytułowej liczby nie był ani trochę przypadkowy. Zresztą w „Trzynastu krzesłach” nic nie jest przypadkowe. Chociażby fakt, że każda z postaci przemawia własnym głosem, co przekłada się na to, że w każdym z opowiadań spotykamy się z zupełnie innym stylem wypowiedzi i z zupełnie inną wrażliwością. Zależnie od wieku opowiadającego, różne jest w nich także natężenie „straszności”. To godny podziwu i zgrabny zabieg, dzięki któremu nie postrzegamy kolejnych tekstów jako „nierównych” lecz doceniamy ich różnorodność. Bo chociaż składają się na całość, każdy z nich jest osobny. I, co równie ważne, osobisty.

Niesamowitość

„Trzynaście krzeseł” doceniam za budowę szkatułkową, za możliwość dotknięcia tajemnicy, za sposób budowania napięcia, za mgłę niesamowitości, nastrój grozy i kreację świata pozornie realistycznego. To co mnie jeszcze w tej książce ujęło, to zaniechanie lukrowania rzeczywistości i karnawalizacji strachu. Zamiast tego doświadczamy tutaj powrotu do starej i sprawdzonej gry konwencją horroru, w którym to nie ma winy bez kary, zło jest wszechogarniające, a prastara magia nie cacka się z bohaterami, jeśli ci wejdą jej w drogę. Autor co prawda nie epatuje makabrą, ale co ważne nie boi się nazywać rzeczy po imieniu. Co za tym idzie, opowieści skrojone są zgodnie z potrzebami młodych czytelników, a zarazem traktują ich poważnie, zamiast upupiać.

Idealna na długie wieczory

Będę do niej wracać, zwłaszcza w długie zimowe wieczory i wspominać, jak to było gdy z grupką przyjaciół, rozbrajając mrok tylko wątłym światłem latarki, napędzaliśmy sobie nawzajem pietra i tęskniliśmy za niesamowitym, opowiadając straszne historie. Do czasów, gdy ograniczała mnie tylko wyobraźnia.

Wyjątkowa opowieść o opowieściach

Mam ogromną słabość do tego typu książek, dlatego bawiłam się podczas lektury doskonale. I to nie tylko ze względu na kryjącą się w niej grozę – chociaż przyznaję, że to ona okazała się w tym przypadku główną siłą przyciągania – a to, że jest, jak budzący uśpioną tęsknotę podręczny wehikuł czasu. Dlatego też nie mam wątpliwości, że w...

Opuszczony dom, trzynaście krzeseł, trzynaście świec i trzynaście opowieści, które powodują szybsze bicie serca. Czy odważysz się otworzyć drzwi i wejść do środka?

Jack słyszał o opuszczonym domu wiele historii. Mimo to, gdy zauważa tlące się w oknie światło, wchodzi do środka. Strach miesza się z ciekawością, a drzwi prowadzące do pokoju są coraz bliżej. Gdy wchodzi do środka, inni już na niego czekają.

Przy stole siedzi 13 osób, a przed każdą z nich tli się światło świecy. Po kolei opowiadają historie. Historie pełne mroku, strachu, przypominające baśnie i legendy. Każda z nich przybliża chłopca do poznania, kim są osoby zgromadzone w pokoju. Gdy opowieść się kończy, osoba ją opowiadająca gasi świecę i niknie w mroku. Jack zdaje sobie sprawę z tego, że wkrótce będzie jego kolej.

Opowiedziane historie, mimo, że są osobnymi opowieściami, łączą się w jedną spójną całość. Poprzedzone są one czarno-białymi ilustracjami, które od razu wprowadzają nas w nieco mroczny klimat. Autor zadbał o to, by historie były różne i przekazane zupełnie innym językiem. Każda z osób opowiada je w swoim własnym stylu, co sprawia, że stają się one bardziej atrakcyjne w odbiorze.

"Trzynaście krzeseł" to książka, od której ciężko się oderwać. Kolejne opowieści wypełniają wnętrze i sprawiają, że ciekawość bierze górę. Zabierają czytelnika do baśniowego świata i rozbudzają jego wyobraźnię.

Opuszczony dom, trzynaście krzeseł, trzynaście świec i trzynaście opowieści, które powodują szybsze bicie serca. Czy odważysz się otworzyć drzwi i wejść do środka?

Jack słyszał o opuszczonym domu wiele historii. Mimo to, gdy zauważa tlące się w oknie światło, wchodzi do środka. Strach miesza się z ciekawością, a drzwi prowadzące do pokoju są coraz bliżej. Gdy wchodzi do...