Bardzo dobry thriller! Podczas czytania miałam kilku podejrzanych ale co do żadnego nie byłam na 100% pewna, co oznacza, że książka jest naprawdę świetna!

Bardzo dobry thriller! Podczas czytania miałam kilku podejrzanych ale co do żadnego nie byłam na 100% pewna, co oznacza, że książka jest naprawdę świetna!

"Błyski w mroku" Stacy Willingham to książka, która zrobiła na mnie duże wrażenie. Już od pierwszych stron autorka wciąga nas w gęstą atmosferę amerykańskiego Południa, gdzie duszność i napięcie w powietrzu zdają się niemal namacalne. Historia Chloe Davis, która próbuje odbudować swoje życie po traumatycznych wydarzeniach z dzieciństwa, jest nie tylko emocjonująca, ale i poruszająca.

Fabuła rozpoczyna się w momencie, kiedy Chloe, obecnie psychoterapeutka, otrzymuje telefon od dziennikarza. Ten moment staje się katalizatorem powrotu przeszłości, z którą myślała, że już się uporała. Książka balansuje na granicy thrillera psychologicznego i dramatu, nieustannie podsycając napięcie i zmuszając do zastanowienia się nad tym, jak przeszłość kształtuje naszą teraźniejszość.

Narracja Stacy Willingham jest płynna i przemyślana, a sposób, w jaki oddaje głos Chloe, sprawia, że jej postać staje się wyjątkowo trójwymiarowa. Jako czytelniczka czułam jej lęki, wątpliwości oraz determinację w dążeniu do odkrycia prawdy. Dialogi są naturalne i przekonujące, co dodatkowo wzmacnia realizm przedstawionej historii.

"Błyski w mroku" to także głębokie rozważania na temat rodziny i zbrodni, winy i odkupienia. Willingham nie boi się zagłębiać w ciemne zakamarki ludzkiej psychiki, pokazując, że prawdziwe potwory, jak wspomina cytat z okładki, "żyją wśród nas". To, jak autorka łączy elementy thrillera z psychologicznym głębokim nurtem, robi ogromne wrażenie i sprawia, że książka jest trudna do odłożenia.

Niewątpliwym atutem "Błyski w mroku" jest sposób, w jaki Stacy Willingham skłania nas do refleksji nad granicami pomiędzy pamięcią a rzeczywistością. Chloe Davis, zmaga się nie tylko z traumą, ale i z niepewnością dotyczącą tego, co naprawdę wydarzyło się dwadzieścia lat temu. Autorka brawurowo operuje retrospekcjami i wspomnieniami, które stopniowo ujawniają kolejne warstwy prawdy. W tej podróży do przeszłości Chloe i w miarę rozwoju fabuły stajemy się coraz bardziej zaangażowani w rozwiązanie zagadki, ale i w zrozumienie psychologicznych mechanizmów postaci.

Interesujący jest również sposób, w jaki Willingham przedstawia przemianę Chloe z ofiary w bohaterkę, która aktywnie dąży do odkrycia prawdy. Ta transformacja jest znakomicie zilustrowana i stanowi kluczowy element w rozwoju narracji, który trzyma w napięciu i sprawia, że książka staje się niemożliwa do odłożenia.

"Błyski w mroku" to także doskonały przykład literatury, która mierzy się z ciemnymi stronami ludzkiej natury. Willingham nie stroni od trudnych tematów, takich jak przemoc, strata i odrzucenie, które są przedstawiane z dużą wrażliwością i głębią. Autorka pokazuje, że przeszłość, nawet ta najciemniejsza, zawsze ma wpływ na teraźniejszość, a jej bohaterka musi stawić czoła demonom, aby móc iść do przodu.

Stylistycznie, Willingham używa języka, który jest zarówno bogaty, jak i precyzyjny, świetnie oddający zarówno klimat Południa, jak i wewnętrzny świat Chloe. Książka jest pełna metafor i porównań, które dodają głębi opisom i wrażeń, nadając narracji poetycki wymiar.

Podsumowując, "Błyski w mroku" Stacy Willingham to książka kompletna, która zaspokoi oczekiwania nawet najbardziej wymagających miłośników thrillerów psychologicznych. To dzieło, które porusza, intryguje i zostawia czytelnika z szeregiem emocji oraz pytań. W mojej ocenie jest to jedna z tych książek, które nie tylko bawią, ale również inspirują do przemyśleń nad ludzką naturą i mechanizmami, które nią kierują. Absolutnie polecam każdemu, kto szuka w literaturze czegoś więcej niż zwykłego zaspokojenia ciekawości.

To książka, która zasługuje na uwagę. Stacy Willingham udowadnia, że potrafi nie tylko budować napięcie, ale i tworzyć postacie, które zostają z nami na długo po zakończeniu lektury. To lektura obowiązkowa dla fanów thrillerów psychologicznych oraz tych, którzy w literaturze szukają czegoś więcej niż tylko rozrywki.

"Błyski w mroku" Stacy Willingham to książka, która zrobiła na mnie duże wrażenie. Już od pierwszych stron autorka wciąga nas w gęstą atmosferę amerykańskiego Południa, gdzie duszność i napięcie w powietrzu zdają się niemal namacalne. Historia Chloe Davis, która próbuje odbudować swoje życie po traumatycznych wydarzeniach z dzieciństwa, jest nie tylko emocjonująca, ale i...

Małe pytanie . Jak 13 latka mogła sama funkcjonować po " ucieczce" z domu? Co do reszty się nie czepiam. Solidne rzemiosło . A końcówka wyrównuje wcześniejsze " braki".

Małe pytanie . Jak 13 latka mogła sama funkcjonować po " ucieczce" z domu? Co do reszty się nie czepiam. Solidne rzemiosło . A końcówka wyrównuje wcześniejsze " braki".

Hmmm… Zyta.o się szybko i raczej dobrze, z tym, że gdzieś po 1/3 można już było upewnić się kto popełnia zbrodnie, a to trochę słabo. Na całe szczęście opowieść była emocjonująca co daje jej przewagę nad podobnymi.

Hmmm… Zyta.o się szybko i raczej dobrze, z tym, że gdzieś po 1/3 można już było upewnić się kto popełnia zbrodnie, a to trochę słabo. Na całe szczęście opowieść była emocjonująca co daje jej przewagę nad podobnymi.

To już trzecia moja w tym tygodniu książka słaba i o niczym. Mocno przegadana, również o niczym. Główna bohaterka prowadzi wynurzenia na poziomie mało mądrej osoby, mówi cały czas to samo do siebie opisując najdrobniejsze szczegóły otaczającego ją świata. Przeczytawszy połowę nadal nic się nie wydarzyło, a ona mówi mówi i mówi. Dokulałam się z wielkim trudem do końca mając poczucie zmarnowanego czasu. Nie wiem kto recenzuje książki, ale tyle pozytywnych opinii a w środku rozczarowanie przeciętne wielkie nic. Jałowe dialogi, które absolutnie nic nie wnoszą i są o niczym. Dodam ponownie, że to już moje trzecie w tym tygodniu spotkanie z książką niskich lotów.

To już trzecia moja w tym tygodniu książka słaba i o niczym. Mocno przegadana, również o niczym. Główna bohaterka prowadzi wynurzenia na poziomie mało mądrej osoby, mówi cały czas to samo do siebie opisując najdrobniejsze szczegóły otaczającego ją świata. Przeczytawszy połowę nadal nic się nie wydarzyło, a ona mówi mówi i mówi. Dokulałam się z wielkim trudem do końca mając...

Fabuła jakich wiele w gatunku, nic odkrywczego. Bohaterka zachowuje sie przez wiekszosc czasu jak niemota dopiero na samym koncu pokazuje co nieco charakteru.

Fabuła jakich wiele w gatunku, nic odkrywczego. Bohaterka zachowuje sie przez wiekszosc czasu jak niemota dopiero na samym koncu pokazuje co nieco charakteru.

Bardzo dobry thriller. Można rzec, że nawet wyśmienity biorąc pod uwagę moje ostatnie przygody z tym gatunkiem.
To jest taka historia, która mogła się wydarzyć. Która jest spójna i w świetny sposób łączy ze sobą wszystkie elementy układanki. Nie jest przewidywalna czego akurat bardzo się bałam. Co jeszcze lepsze - nie ma zakończenia totalnie z czapy, które jest odklejone od całej historii.
Jak na debiut jestem pod ogromnym wrażeniem. Książki takie jak "Za zamkniętymi drzwiami", "Tylko ona została" mogą się schować 😂

Bardzo dobry thriller. Można rzec, że nawet wyśmienity biorąc pod uwagę moje ostatnie przygody z tym gatunkiem.
To jest taka historia, która mogła się wydarzyć. Która jest spójna i w świetny sposób łączy ze sobą wszystkie elementy układanki. Nie jest przewidywalna czego akurat bardzo się bałam. Co jeszcze lepsze - nie ma zakończenia totalnie z czapy, które jest odklejone...

Jakie jest według Was najbardziej niekomfortowe pytanie?
Gdy Chloe Davis miała dwanaście lat, w jej rodzinnym miasteczku na amerykańskim Głębokim Południu zaczęły znikać nastoletnie dziewczęta. Nim parne luizjańskie lato dobiegło końca, ojciec Chloe został zatrzymany w związku z zaginięciami, a cała ich dotąd szczęśliwa rodzina dosłownie rozpadła się na drobne kawałki. Teraz, 20 lat później, Chloe pracuje jako psychoterapeutka i jest już prawie gotowa uznać, że jej życie wróciło na właściwe tory. Ale wystarczy jeden telefon od dziennikarza, który zadaje niewygodne pytania o przeszłość, aby koszmar ożył na nowo. Zbliża się 20 rocznica zaginięć, a Chloe będzie musiała zweryfikować, co wówczas było prawdą, a co jedynie wytworem dziecięcej wyobraźni. I jakie kształty tak naprawdę kryły się w mroku otaczającym jej rodzinny dom.
Fabuła książki może nie jest innowacyjna, ale z pewnością wciąga. Autorka daje nam mnóstwo poszlak, wątpliwości, zostawia pytania – a dotyczą one nie tylko osób z otoczenia bohaterki. Można mieć mętlik w głowie i całą sieć podejrzeń. Pierwszoosobowa narracja bieżących wydarzeń przeplata się z wspomnieniami bohaterki. Tworzy spójną i szokującą całość. Skłania do przemyśleń i pozwala spojrzeć na obecne chwile z innej perspektywy.
Książka opowiada o ludziach, którzy zostali mocno doświadczeni przez życie. Dzieciach, które widziały okropne rzeczy, z jakimi nawet dorośli nie umieliby sobie poradzić. Mistrzowskie połączenie suspensu, napięcia psychologicznego i eksploracji pamięci. Granice między rzeczywistością a wyobraźnią mocno się zacierają. Napięcie narasta stopniowo, osiągając punkt kulminacyjny, który zaskoczy niejednego czytelnika.

Jakie jest według Was najbardziej niekomfortowe pytanie?
Gdy Chloe Davis miała dwanaście lat, w jej rodzinnym miasteczku na amerykańskim Głębokim Południu zaczęły znikać nastoletnie dziewczęta. Nim parne luizjańskie lato dobiegło końca, ojciec Chloe został zatrzymany w związku z zaginięciami, a cała ich dotąd szczęśliwa rodzina dosłownie rozpadła się na drobne kawałki....

naprawdę niezła, jedyne co to redaktor Paweł Sajewicz nie wie, że pijemy łyk wina czy np. wody a nie łyka wina - wkurzające

naprawdę niezła, jedyne co to redaktor Paweł Sajewicz nie wie, że pijemy łyk wina czy np. wody a nie łyka wina - wkurzające

Książka jest ok, ale ocena moim zdaniem mocno zawyżona. Mniej więcej w połowie domyśliłam się zakończenia. Nużące opisy i zagmatwanie sprawy bardzo na siłę. Główna bohaterka mimo doktoratu z psychologii jest bardzo naiwna,głupiutka dziewczynka,która nie potrafi samodzielnie myśleć.

Książka jest ok, ale ocena moim zdaniem mocno zawyżona. Mniej więcej w połowie domyśliłam się zakończenia. Nużące opisy i zagmatwanie sprawy bardzo na siłę. Główna bohaterka mimo doktoratu z psychologii jest bardzo naiwna,głupiutka dziewczynka,która nie potrafi samodzielnie myśleć.