"He had a private collection of eyeballs, fingers, toes, nipples, clitoral, hoods, and slivers of labia. He only collected what he considered prime cuts, and he kept them locked in the basement's freezer."

"I want more underground films- the pitch-black ones, the blood and guts. [...] Gore, violence, sin. All of the pleasures I've tasted here. I want to make more of this art."

Amerykański horror ekstremalny bez Kristophera Triany byłby naprawdę smutnym miejscem. Facet za każdym kolejnym razem udowadnia mi, że jest wspaniałym artystą, a jego dzieła prawdziwą sztuką.

W przypadku dzisiejszej opinii muszę podkreślić, że "sztuka" to słowo klucz, ponieważ chciałbym opowiedzieć Wam o jego klasycznej "Sztuce ciała" z 2016 roku. Klasycznej, oczywiście w Stanach, bo u nas jak to zwykle bywa, nie doczekała się wydania.

Na początek wspomnę, że tytuł powieści to nie tylko puste słowa, nakierowane na przyciągnięcie czytelników. Triana wziął na warsztat definicję "prądu artystycznego wykorzystującego ciało ludzkie jako przedmiot sztuki" i za pomocą swojej pokracznej magii słowa, wykręcił z niej wszystko aż do ostatniej kropli krwi. Otworzył przed nami worek z mięsem, a następnie pociął go na drobne kawałki.

"Body art" to książka, która mocno eksploruje temat ciała, granice pomiędzy bólem a przyjemnością i istotę człowieczeństwa. To jedna z tych splatterpunkowych historii, które skręciły w stronę nadmiernej erotyki, ostrych perwersji, różnych dziwnych fetyszy seksualnych i ostatecznie obcowania z trupami poprzez szereg przykładów, o których lepiej nie pisać.

Oprócz "mięsnej" historii, której przygrywa rytm poruszanych pośladów, warto wspomnieć o samych postaciach z powieści. Niezmiennie podoba mi się to, że Triana stawia na psychikę narratorów i zmiany jakie w niej zachodzą na przestrzeni kolejnych rozdziałów. Jak stopniowo zrzuca maskę przyzwoitości i rękami swoich bohaterów pogrąża się w prawdziwym pandemonium zła i pożądania.

Mam lekkie zastrzeżenia, co do zakończenia powieści, wyjątkowo uważam, że Triana zbyt mocno skręcił w stronę szeroko pojętego bizzaro. W pewnym momencie wszystko zrobiło się tak dziwne i hardkorowe, że w jakimś stopniu odebrało mi to przyjemność z czytania.

Niemniej wiem, że ekstrema ma szokować i wywoływać pytania, dlatego jestem w stanie przełknąć tego typu zakończenie.

Chciałbym Wam to z czystym sercem polecić, ale wiem, że przez brak polskiego wydania mało, kto się tym zainteresuje. Mam zatem ogromną nadzieję, że kiedyś doczekamy się spolszczonej wersji.

"He had a private collection of eyeballs, fingers, toes, nipples, clitoral, hoods, and slivers of labia. He only collected what he considered prime cuts, and he kept them locked in the basement's freezer."

"I want more underground films- the pitch-black ones, the blood and guts. [...] Gore, violence, sin. All of the pleasures I've tasted here. I want to make more of this...

349 / 2021

349 / 2021