Wymuszona, bez pomysłu nawet na minisensację powieść( czy na pewno?) dopowiadająca szczegółowo, co robili bohaterowie "Wyspy"

Wymuszona, bez pomysłu nawet na minisensację powieść( czy na pewno?) dopowiadająca szczegółowo, co robili bohaterowie "Wyspy"

Książka niestety nie dla mnie. Irytowało mnie łączenie na siłę języka dokumentu z narracją typową dla powieści obyczajowych. Książka mnie umęczyła :(

Książka niestety nie dla mnie. Irytowało mnie łączenie na siłę języka dokumentu z narracją typową dla powieści obyczajowych. Książka mnie umęczyła :(

„ Cierpienie jest nieodłącznym elementem ludzkiej egzystencji.” (str.139)

Autorka odwiedziła Spinalongę i wyspa zrobiła na niej niesamowite wrażenie. Później wielokrotnie odwiedzała wyspę, spotkała się z ekspertem do spraw trądu. Przeczytała wiele książek na temat choroby i wyspy. To wszystko stało się zalążkiem do napisania jej debiutanckiej powieści „ Wyspa”, która stała się bestsellerem. Jej kontynuacją jest „Pewnej sierpniowej nocy” powieść w której wracają wątki i bohaterowie poprzedniej, pojawiają się też nowe postaci. Moim zdaniem ta część nie umywa się do pierwszej części.

Bohaterkami są siostry Anna i Maria i mężczyźni z nimi związani. Anna była córką rybaka, która weszła do rodziny właścicieli ziemskich i zapewniła sobie awans społeczny. To zmieniło jej życie. Była próżną osobą, przywiązującą dużą wagę do strojów i wyglądu. Ciąża i poród wprawiły ją w stan przygnębienia. Robiła wszystko by wrócić do dawnej kondycji, zajmowała się sobą, dziecko niewiele ją interesowało. Kochankiem Anny był kuzyn jej męża, z którym regularnie się spotykała i oddawała namiętnościom. I w którym była bez pamięci zakochana. Była osobą kapryśną i humorzastą.

Maria i jej matka zostały zesłane na wyspę z objawami trądu. Maria była ciepłą, życzliwą osobą, głęboko wierzącą, współczującą każdemu w nieszczęściu. Starała się pomagać cierpiącym. Była zaręczona z kochankiem siostry. Maria na wyspie poznała lekarza w którym się z wzajemnością zakochała.

W związku z wynalezieniem lekarstwa na trąd i wyleczeniem wielu chorych zapadła decyzja o odesłaniu ozdrowieńców do domu. Wśród wyleczonych osób była Maria. Anna na myśl o powrocie siostry i utracie kochanka dostawała szału. Zazdrość na stała zagościła w jej życiu. Powrót „ skazańców” do domu miał być wielką uroczystością. Rodziny cieszyły się na powrót swoich bliskich. Lecz nie wszyscy okazywali taki entuzjazm. Trędowaci spotkali się z niechęcią i i okazywaniem obrzydzenia przez część społeczeństwa. Podczas świętowania powrotu ozdrowieńców dochodzi do tragedii. Zabójstwa w afekcie.

Śledzimy dalsze losy kochanka Anny, który opuścił wyspę i szukał szczęścia gdzie indziej. Długo trwał w żałobie i rozpaczy po stracie ukochanej. A że był lubiany przez innych, umiał dogadać się z każdym niezależnie od wieku, majątku i wykształcenia i potrafił czarować swoją muzyką szybko znalazł grono przyjaciół.

Sprawca zbrodni otrzymał wyrok dożywocia i został umieszczony w więzieniu, gdzie panowały koszmarne warunki. Rodzina się go wyrzekła prawie nikt go nie odwiedzał. W końcu popadł w religijny fanatyzm.

To powieść o zakazanej miłości, która nigdy nie powinna się wydarzyć. Krzywdzie i żałobie rodziny. Odbijaniu się od dna i układaniu sobie przyszłości. Krzywdzie i niesprawiedliwości jaką doznali ludzie dotknięci trądem. A także o umiejętności wybaczania i współczuciu tym którzy czynili zło.

„ Cierpienie jest nieodłącznym elementem ludzkiej egzystencji.” (str.139)

Autorka odwiedziła Spinalongę i wyspa zrobiła na niej niesamowite wrażenie. Później wielokrotnie odwiedzała wyspę, spotkała się z ekspertem do spraw trądu. Przeczytała wiele książek na temat choroby i wyspy. To wszystko stało się zalążkiem do napisania jej debiutanckiej powieści „ Wyspa”, która stała...

Nie jest to sequel bestsellerowej „Wyspy”, a jedynie rozwinięcie kilku wątków i dopowiedzenie tej części historii Marii, Manolisa, Andreas i Antonisa, które w pierwszej części zostały pominięte. Początek nowej opowieści stanowi wieczór powitania wyleczonych pacjentów wracających ze zlikwidowanego izolatorium dla trędowatych na wyspie Spinalonga. Dla złączonych ze sobą rodów Petrakich i Vandoulakisów ta radosna chwila, zamienia się w tragedię, bo dochodzi wtedy do morderstwa powodowanego miłośnym zawodem, które zmieni na zawsze losy głównych bohaterów.

Kontynuacja „Wyspy”, nie najgorsza i momentami ciekawie ukazująca życie w Grecji, sprawia wrażenie lekko wymuszonej i nie do końca potrzebnej. Otwarte zakończenie z motywem zaginionego listu sprawia wrażenie, że to jeszcze nie koniec tej historii.

Nie jest to sequel bestsellerowej „Wyspy”, a jedynie rozwinięcie kilku wątków i dopowiedzenie tej części historii Marii, Manolisa, Andreas i Antonisa, które w pierwszej części zostały pominięte. Początek nowej opowieści stanowi wieczór powitania wyleczonych pacjentów wracających ze zlikwidowanego izolatorium dla trędowatych na wyspie Spinalonga. Dla złączonych ze sobą rodów...

W bezpośrednim związku z „Wyspą” Wiktorii Hislop jest kontynuacja jej bestsellerowej sagi rodzinnej "Pewnej sierpniowej nocy". Fabuła tej książki to powrót do postaci znanych z „Wyspy” i ujawnienie, a raczej rozwinięcie wątków, które nie znalazły swego miejsca w pierwszej części sagi.
Historia rozpoczyna się w dniu 25 sierpnia 1957 roku, kiedy kolonia trędowatych na wyspie Spinalonga zostaje zlikwidowana. Ten moment ma ogromne znaczenie dla głównych bohaterek, Marii Petrakis i jej siostry Anny, które poznali już Ci czetnicy, który lekturę Wyspy mają już za sobą. Dla tych dwóch bohaterek ta noc to zamrożenie czasu i rozdzielenie rodzin na zawsze. To wydarzenie, choć z pozoru symboliczne, ma druzgocące konsekwencje dla mieszkańców Plaki oraz dla samej historii Spinalongi.
Autorka w niezwykły sposób ponownie ukazuje, jak ludzka tragedia, choroba i skandal mogą naznaczyć miejsce i ludzi na zawsze. To przemyślana opowieść o przemijaniu, ale także o sile ludzkiej determinacji i zdolności do budowania przyszłości na gruzach przeszłości.
Hislop kieruje naszymi krokami z powrotem do postaci nakreślonych na kartach „Wyspy”, gdyż oprócz dwóch sióstr pojawią się jeszcze dwaj istotni przedstawiciele płci brzydkiej - Manolis i Andreas. Ponowne spotkanie z bohaterami Wyspy stanowiło będzie przestrzeń do wzruszeń i ujawnienia tajemnic, które nie ujrzały światła dziennego w poprzedniej części. Autorka pozwoli czytelnikowi ponownie zanurzyć się w ich życiu, towarzyszyć im w trudnych chwilach i świętować ich sukcesy, ale i poczuć gorycz porażki.
Jednym z najważniejszych aspektów tej powieści jest pytanie, jak można na nowo obudzić życie w miejscu, które było świadkiem tak wielu tragedii i cierpienia. Hislop bada tę kwestię z wrażliwością i głębią, ukazując, że nawet w najciemniejszych chwilach istnieje nadzieja i siła, aby odbudować to, co zostało zniszczone.
W "Pewnej sierpniowej nocy" czytelnik ma okazję poznać także kontekst historyczny i społeczny tamtych czasów, co sprawia, że opowieść staje się jeszcze bardziej fascynująca. Hislop nie tylko rysuje portrety swoich bohaterów, ale również ukazuje szeroki obraz życia na Spinalongi i w Plaki w latach 50. XX wieku.
Hislop w swojej pisarskiej narracji jest również mistrzynią opisywania greckiego krajobrazu, kultury i tradycji. Jej talent polega na tym, że potrafi przenieść czytelnika na to magiczne miejsce i uczynić je niemal realnym. W "Kolejnej sierpniowej nocy" widzimy piękno greckiego krajobrazu, a zarazem uczestniczymy w emocjonalnych podróżach bohaterów.
Choć "Pewnej sierpniowej nocy" to kontynuacja sagi rodzinnej, tnie to tylko ponownie przybliża nam historię znanych postaci, ale także rozwija i wzbogaca świat opisany w "Wyspie." Z całą pewnością autorce udało się stworzyć drugą część, która równie mocno porusza i angażuje emocje, jak jej pierwsza książka, co uznać należy za jej ogromny sukces.

W bezpośrednim związku z „Wyspą” Wiktorii Hislop jest kontynuacja jej bestsellerowej sagi rodzinnej "Pewnej sierpniowej nocy". Fabuła tej książki to powrót do postaci znanych z „Wyspy” i ujawnienie, a raczej rozwinięcie wątków, które nie znalazły swego miejsca w pierwszej części sagi.
Historia rozpoczyna się w dniu 25 sierpnia 1957 roku, kiedy kolonia trędowatych na...

48/2023, audio. Druga część nie porwała mnie. Zdecydowanie "Wyspa" jest ciekawsza pozycja autorki

48/2023, audio. Druga część nie porwała mnie. Zdecydowanie "Wyspa" jest ciekawsza pozycja autorki

Kupiłam książki ze względu na jej poprzedniczkę, czyli "Wyspę", która bardzo mi się podobała, ale mam mieszane uczucia co do tej książki. Książka jest napisana, jakby na siłę. Sukces "Wyspy" mógł skłonić autorkę do kontynuowania serii, ale mam nieodparte wrażenie, że książka jest tylko niezbyt ciekawym, trochę naciąganym dopełnieniem tamtej.

Kupiłam książki ze względu na jej poprzedniczkę, czyli "Wyspę", która bardzo mi się podobała, ale mam mieszane uczucia co do tej książki. Książka jest napisana, jakby na siłę. Sukces "Wyspy" mógł skłonić autorkę do kontynuowania serii, ale mam nieodparte wrażenie, że książka jest tylko niezbyt ciekawym, trochę naciąganym dopełnieniem tamtej.

Czytało się dobrze, ale nie dorównuje pierwszej części, czegoś jednak zabrakło.

Czytało się dobrze, ale nie dorównuje pierwszej części, czegoś jednak zabrakło.

Mniej porywająca niż "Wyspa", ale też dobrze przybliza zycie Grekow i ich losy oraz atmosferę tego kraju., szczególnie Aten. Polecam przed lub po wizycie w tej stolicy.

Mniej porywająca niż "Wyspa", ale też dobrze przybliza zycie Grekow i ich losy oraz atmosferę tego kraju., szczególnie Aten. Polecam przed lub po wizycie w tej stolicy.

Nie tak wciągająca jak pierwsza część, ale dalsze losy Manolisa, które w tomie „Wyspa” nagle się urywają wynagradzają niższy poziom literacki. To trochę jak słabszy sezon dobrego serialu. Miałam porzucić książkę po początkowych rozdziałach, które streszczają poprzedni tom. Nie żałuję, że dobrnęłam do końca.

Nie tak wciągająca jak pierwsza część, ale dalsze losy Manolisa, które w tomie „Wyspa” nagle się urywają wynagradzają niższy poziom literacki. To trochę jak słabszy sezon dobrego serialu. Miałam porzucić książkę po początkowych rozdziałach, które streszczają poprzedni tom. Nie żałuję, że dobrnęłam do końca.