Gorączka

Mniej tu patrzenia na siebie i ekshibicjonizmu z debiutu, a więcej patrzenia na świat i tematów społecznych: jest przywołana Greta Thunberg, covid, wydarzenia z sierpnia 2020 i dużo innych tematów, którymi wielu z nas chociaż przez chwilę żyła, a do których podchodzi się tu w bardzo oryginalny sposób. Ulubione wiersze - "ta trzecia", bo się utożsamiam bardzo, "sekcja seksu", bo dość żartobliwie i lekko porusza jednak ważny i ciekawy temat, "obawa" i "nie przyszli", no i ten o Maffashion - chociaż najpierw mnie wprawił w konsternację i wydawał się trochę nie pasować, to po oswojeniu się z całością stwierdzam, że to też dobra rzecz.

Mniej tu patrzenia na siebie i ekshibicjonizmu z debiutu, a więcej patrzenia na świat i tematów społecznych: jest przywołana Greta Thunberg, covid, wydarzenia z sierpnia 2020 i dużo innych tematów, którymi wielu z nas chociaż przez chwilę żyła, a do których podchodzi się tu w bardzo oryginalny sposób. Ulubione wiersze - "ta trzecia", bo się utożsamiam bardzo, "sekcja...

„Gorączka” to zbiór 34 datowanych wierszy w dwóch częściach (16+18). Trzy podpisane są 26 czerwca. Różni je jedynie rok („posmród” – 2019, „numer dowodu” – 2018, „ta trzecia” – 2020). Dwa nie posiadają daty, ponieważ są zadedykowane: „pigmalion” (Mojemu debiutowi),„sort by default” (Mojemu przyszłemu mężowi). Tytułowe słowo – pojawia się dwa razy: na końcu – jako wyraźna aluzja i swoisty hołd dla słynnego filmu Michaela Manna „The Heat” z 1995 roku (możemy rozpoznać sylwetkę Al Pacino na czymś w rodzaju komiksowego kadru) oraz w środku tomu: tu - miłosna „Gorączka” składa się z trzech odrębnych mikro części. Książkę uzupełniają cztery fotografie. Pierwsza ukazuje kilkunastopiętrowy żelbetonowy blok, który po procesie ocieplania został pomalowany w bezsensownie przygnębiający sposób. Druga – na odwrót – dokumentuje ścianę starego budynku, z którego odpadł tynk tak, że przypadkowo odtwarza kontury granic Polski. Trzecia to obraz nieba z chmurami przypominającymi oczy ogarnięte paranoicznym strachem. Czwarta wygląda niczym park z filmu „Powiększenie” Antonioniego. Tak to tutaj wszystko sobie nadinterpretuję roboczo. Melancholijny fiolet okładki trafnie koresponduje z równie zamyślonymi refleksjami wypełniającymi wiersze: ”dzięki pracy czuję/ jak plecy zwijają się w garb” („po roku”),„ja wiem że ty chcesz żebym pokazała dupę/ jak wiem że ty wiesz że ja wiem/ że ty chcesz żebym pokazała dupę” („zanik”),„nie przyszli po mnie/ bo za bardzo się bałam wywiesić flagę” („nie przyszli”).
Pojawia się lęk przed bezsensem: pracy, uczuć, rytuałów, a także - nadmiarem gromadzonych rzeczy, wrażeń, śmieci, toksycznych związków i krzywd. Bardzo długo i źle wychodzi się z gorączki, ale jak już wreszcie znika nagle tracimy o niej wszelką pamięć. Dopóki znowu nie powróci – z jeszcze większą siłą.
Jak utrzymać w ryzach własną ponadprzeciętną inteligencję, wrażliwość, erudycję, zdolność postrzegania gromad niezwykle subtelnych zjawisk jakimi na co dzień częstuje nas szczodra ponad miarę rzeczywistość?
Każdy wiersz mówi coś o cierpieniu. Musimy z nim trwać zmagając się ze swoim losem. Heroiczny to czyn. W wymiarze prywatnym – rzecz całkowicie wykonalna. Ceną – melancholia, która zatruwa osobowość, aż do poziomu wegetatywnego trwania wbrew wszystkim okolicznościom na zewnątrz.
Jakieś optymistyczne wnioski na przyszłość? Może kiedyś je poznamy. W następnym tomie Anny Fiałkowskiej?

„Gorączka” to zbiór 34 datowanych wierszy w dwóch częściach (16+18). Trzy podpisane są 26 czerwca. Różni je jedynie rok („posmród” – 2019, „numer dowodu” – 2018, „ta trzecia” – 2020). Dwa nie posiadają daty, ponieważ są zadedykowane: „pigmalion” (Mojemu debiutowi),„sort by default” (Mojemu przyszłemu mężowi). Tytułowe słowo – pojawia się dwa razy: na końcu – jako wyraźna...

książka ze wszech miar wybitna.

książka ze wszech miar wybitna.

O taką polską poezję współczesną nic nie robiłem. Czekam na kolejne tomiki i debiut prozatorski.

O taką polską poezję współczesną nic nie robiłem. Czekam na kolejne tomiki i debiut prozatorski.

Nadal za długie choć mniej przegadane niż debiut. Potwornie sentymentalne. 5.5 ale lc nie umożliwia takiej opcji więc finalnie 5.

Nadal za długie choć mniej przegadane niż debiut. Potwornie sentymentalne. 5.5 ale lc nie umożliwia takiej opcji więc finalnie 5.