widziałem jak wiersze czyta autorka i jakoś nie tak bym to widział; ani mnie to nie siekło, ani mnie to nie rzygło

widziałem jak wiersze czyta autorka i jakoś nie tak bym to widział; ani mnie to nie siekło, ani mnie to nie rzygło

WIEŚ I SZTUKA DOBREGO KŁAMANIA

Tomik z tezą. Tomik w nurcie. Tomik z zaangażowaniem.

Teza i intencje są jak najbardziej szczytne – tomik wybija się zarówno z nurtu poezji wiejskiej-ekopoetyckiej (Lebda, Honek),jak i z nurtu „odrzucam miasto i kapitalizm” (Witkowska). Tosiek oddaje głos podmiotom i podmiotkom, dla których wiejska codzienność nie jest ani mistycznym kontaktem z poza-ludzką przyrodą, ani wyborem (stojącym w opozycji do życia w mieście),ani przestrzenią wspomnień z trudnego dzieciństwa. Tu nie potrzeba żadnych zbliżeń, rysowania egzotyzujących wiejskich krajobrazów - wow wieś, wow wow ludowość. Bycie poza centrum PO PROSTU SIĘ DZIEJE. Jednocześnie pisząc o owym „oddawaniu głosu”, mam wrażenie, że wszyscy (piszący i czytający) tkwimy trochę w jakimś fetyszyzowaniu tego właśnie zabiegu. Bo tak naprawdę w „storytellingu” nie mówi starsza pani z Kcyni, ani pan pracujący kiedyś w pegeerach.
Najlepiej, najszczerzej i najbardziej wyraziście Tosiek wypada wtedy, kiedy porzuca „oddawanie głosu” i przemawia głosem swoim: uprzywilejowanym, nieznającym z autopsji prowincjonalnej rzeczywistości, głosem poetki wydającej tomik w najbardziej liczącym się polskim poetyckim wydawnictwie:

„moje doświadczenie ziemi
jest czysto estetyczne

mój upór jest śmieszny
(...)
(z offu: brawo! brawo!
niech pani tylko od tego
nie pęknie tej wiejskości
przywłaszczonej tych
sztandarów z dederonu
(…)”

(„Biesiada ostatnia”, s. 45)

Koniec końców, „storytelling” faktycznie jest opowiadaniem historii: a nie od dziś wiadomo, że każdą historię można ubarwić i zmienić, kiedy tylko zmienimy perspektywę: poetka pozostaje opowiadaczką, nie uczestniczką – ani nawet nie świadkinią, tylko tą, która ma przywilej mówienia (pisania). Co w wielu miejscach ujawnia się także w wierszach (i bardzo dobrze, to najlepsze teksty z tomiku). Czytam sobie zatem tomik Tosiek po raz kolejny i odkrywam, że żadna tam wieś, żadne dawanie głosu, żadne wpisywanie się w nurty. To jest tomik opowiadający o tym, jak kłamiemy sami przed sobą, jak okłamują nas cudze narracje i nasze własne snute przed innymi. I żadnej prawdy nie ma.

WIEŚ I SZTUKA DOBREGO KŁAMANIA

Tomik z tezą. Tomik w nurcie. Tomik z zaangażowaniem.

Teza i intencje są jak najbardziej szczytne – tomik wybija się zarówno z nurtu poezji wiejskiej-ekopoetyckiej (Lebda, Honek),jak i z nurtu „odrzucam miasto i kapitalizm” (Witkowska). Tosiek oddaje głos podmiotom i podmiotkom, dla których wiejska codzienność nie jest ani mistycznym...

Chciałem dać tej książce 8, bo to jest świetny debiut, ale daję 10, bo nie rozumiem różnicy w ocenach, więc podbiję se średnią i kij wszystkim do tego. Komuś może być nie po drodze z poglądami autorki, albo ktoś może się nie odnajdywać w poezji zaangażowanej (czy tam społecznej),rozumiem. Nikt mnie jednak nie przekona, że to są źle napisane wiersze! Panowanie nad różnymi elementami warsztatu, przebogaty język, bardzo samoświadome podejście do tematu i porządne obrazowanie. Okładka jest do dupy, ale to chyba nie za okładkę ktoś tu wystawił 3, 2 i 1 (sic!).

Chciałem dać tej książce 8, bo to jest świetny debiut, ale daję 10, bo nie rozumiem różnicy w ocenach, więc podbiję se średnią i kij wszystkim do tego. Komuś może być nie po drodze z poglądami autorki, albo ktoś może się nie odnajdywać w poezji zaangażowanej (czy tam społecznej),rozumiem. Nikt mnie jednak nie przekona, że to są źle napisane wiersze! Panowanie nad różnymi...

Czytana na fali chłopskich rozrachunków w duecie z ,,Ludową Historią Polski'', bardzo dobre zestawienie.

Czytana na fali chłopskich rozrachunków w duecie z ,,Ludową Historią Polski'', bardzo dobre zestawienie.

dlaczego BL wydaje coraz gorszych debiutantów/gorsze debiutantki? i nie mówcie, że to jest kondycja polskiej poezji. poezja jest różna, a w BL coraz częściej zdarzają się wydmuszki, które obiecują dużo i nie dają nic. ta książka to typowe obiecanki cacanki. wielkie nie!

dlaczego BL wydaje coraz gorszych debiutantów/gorsze debiutantki? i nie mówcie, że to jest kondycja polskiej poezji. poezja jest różna, a w BL coraz częściej zdarzają się wydmuszki, które obiecują dużo i nie dają nic. ta książka to typowe obiecanki cacanki. wielkie nie!