Przeciętny kryminał, którego główną ideą jest - jak mi się zdaje - profilowanie głównego bohatera jako "kolesia z zespołem". Sam pomysł na plus, w sumie to zawsze na plusie jest wejście w buty mniej tuzinkowej postaci. Niestety, tutaj trochę szwankuje zrozumienie czym naprawdę jest zespół aspergera. Z jednej strony autor opiera się - jak sam przyznaje - na licznych listach od swoich czytelników i rozbudowuje charakterystykę swojej postaci, z drugiej co i rusz wychodzi na jaw, że jest to dla niego po prostu literacka koncepcja, która funkcjonuje na dość płytkim poziomie. Bohater notorycznie - jak przystało na osobę ze swoją dolegliwością - łamie sobie głowę nad zwyczajnymi dla "normalnych" ludzi związkami frazeologicznymi czy powiedzeniami i autor podkreśla, że tacy ludzie po prostu muszą traktować wszystko dosłownie, ich mózgi nie dają sobie rady z abstrakcją... ale kilka już kilka stron później autor się zapomina i w narrację (pierwszoosobową) wplata wyrażenia i sformułowania, których osoba z aspergerem by nie użyła. Czyli, jak to często bywa, kolejność jest taka: najpierw pomysł na bohatera, później szukanie jak tego bohatera stworzyć, pomiędzy zaś brak konsekwencji.

Niestety, największym problemem książki nie jest bohater - bo niedoróbki charakterologiczne można zaakceptować, to i tak nie jest thriller psychologiczny - ale sama historia. Nic tu nie trzyma się kupy, wszystko jest tak naciągane, że trzeszczy w szwach. Niby pomysł na to kto zabił jest fajny, momenty są fajne, ale już wszystko wiemy to niestety, wyraźnie widzimy jak wiele w tym wszystkim dziur i nielogiczności.

Przeciętny kryminał, którego główną ideą jest - jak mi się zdaje - profilowanie głównego bohatera jako "kolesia z zespołem". Sam pomysł na plus, w sumie to zawsze na plusie jest wejście w buty mniej tuzinkowej postaci. Niestety, tutaj trochę szwankuje zrozumienie czym naprawdę jest zespół aspergera. Z jednej strony autor opiera się - jak sam przyznaje - na licznych listach...

Pierwszą część słabo już pamiętam, ale była na pewno dość oryginalna. Tutaj tego atutu już nie ma, a sama historia jest wtórna i przewidywalna. Lekkie pióro i humor ratują nieco sprawę, ale nie na tyle, aby być w pełni zadowolonym z lektury.

Pierwszą część słabo już pamiętam, ale była na pewno dość oryginalna. Tutaj tego atutu już nie ma, a sama historia jest wtórna i przewidywalna. Lekkie pióro i humor ratują nieco sprawę, ale nie na tyle, aby być w pełni zadowolonym z lektury.

Muszę przyznać, że wciągnęła mnie ta seria, chociaż samą zagadkę uważam za odrobinę gorszą niż tę z tomu pierwszego. Znowu przeszkadzał mi opis życia wewnętrznego bohatera w spektrum autyzmu, ale po pierwszych 20% książki robi się pod tym względem mniej łopatologicznie i stereotypowo. Pochłonęłam dwa tomy jeden za drugim i zaczynam żałować, że nawet w oryginale z dostępnością kolejnych jest aż taki problem.

Muszę przyznać, że wciągnęła mnie ta seria, chociaż samą zagadkę uważam za odrobinę gorszą niż tę z tomu pierwszego. Znowu przeszkadzał mi opis życia wewnętrznego bohatera w spektrum autyzmu, ale po pierwszych 20% książki robi się pod tym względem mniej łopatologicznie i stereotypowo. Pochłonęłam dwa tomy jeden za drugim i zaczynam żałować, że nawet w oryginale z...

Dość specyficzny kryminał, bo i bohater jest nietuzinkowy. Jednak pierwsza część podobała mi się bardziej.

Dość specyficzny kryminał, bo i bohater jest nietuzinkowy. Jednak pierwsza część podobała mi się bardziej.

Moim zdaniem ta część jest lepsza od części pierwszej. Może dlatego, że fabula jest bliższa realnym wydarzeniom?

Moim zdaniem ta część jest lepsza od części pierwszej. Może dlatego, że fabula jest bliższa realnym wydarzeniom?

Zabawna i absurdalna opowieść o Samuelu, który, pomimo przeciwności, walczy o swoje miejsce w świecie.

Nikt nie chce cię zatrudnić? pomyśl w czym jesteś lepszy od innych i zatrudnij sam siebie. Nawet coś co wydaje się absurdalne może okazać się świetnym pomysłem. Nie trzeba się poddawać. Nawet jak odmawiają można zapytać raz jeszcze, a potem raz jeszcze.

Bardzo pozytywna. Jestem pod wrażeniem uporu Samuela i tego jak wiele spraw, np kwestie mieszkania z matką, miał doskonale poukładane.

Zabawna i absurdalna opowieść o Samuelu, który, pomimo przeciwności, walczy o swoje miejsce w świecie.

Nikt nie chce cię zatrudnić? pomyśl w czym jesteś lepszy od innych i zatrudnij sam siebie. Nawet coś co wydaje się absurdalne może okazać się świetnym pomysłem. Nie trzeba się poddawać. Nawet jak odmawiają można zapytać raz jeszcze, a potem raz jeszcze.

Bardzo...

Pokręcony, ale ciekawy kryminał. Plus bardziej zabawny niż poprzednia wersja.

Pokręcony, ale ciekawy kryminał. Plus bardziej zabawny niż poprzednia wersja.

Lepsza od pierwszej części.

Lepsza od pierwszej części.

Kolejna bardzo udana komedia kryminalna z serii "Tajemnica Aspergera". Sympatyczny Samuel Hoenig perfekcyjnie i z pasją szuka odpowiedzi na zawiłe pytania w czym pomagają mu drobiazgowość , spostrzegawczość, dokładność i precyzja towarzyszące osobowości z tzw zespołem Aspergera . Akcja skrzy się od mylnych tropów, zmian i nieoczekiwanych zwrotów . Książkę czyta się bardzo płynnie i mimo, ze pojawiają się trupy jak to w kryminale to jednak dominującym stanem przy czytaniu był u mnie uśmiech i przyjemność z czytania

Kolejna bardzo udana komedia kryminalna z serii "Tajemnica Aspergera". Sympatyczny Samuel Hoenig perfekcyjnie i z pasją szuka odpowiedzi na zawiłe pytania w czym pomagają mu drobiazgowość , spostrzegawczość, dokładność i precyzja towarzyszące osobowości z tzw zespołem Aspergera . Akcja skrzy się od mylnych tropów, zmian i nieoczekiwanych zwrotów . Książkę czyta się...

Znany mi już z pierwszej części cyklu „Tajemnicy Aspergera” Samuel Hoenig, główny bohater i właściciel firmy „Odpowiedzi na Pytania”, jest niezwykle oryginalną postacią. To inteligentny mężczyzna, który ma zespół zaburzenia rozwojowego ze spektrum autyzmu. Pomimo tego zaburzenia, w którym umiejętności społeczne trzeba ćwiczyć i rozwijać oraz uczyć się dostosowywać do otoczenia, wiele jego reakcji w relacjach międzyludzkich jest nienaturalnych dla nas. I o dziwno, wiele z nich potrafi czytelnika zaskoczyć. Samuel jest niezwykłym obserwatorem, widzi więcej niż przeciętny człowiek. Ma pełną świadomość swoich wad i zalet, które umiejętnie potrafi wykorzystywać przy wykonywaniu swoich nadzwyczajnych usług. To po prostu jego praca.
Prowadzona w pierwszej osobie narracja obrazuje nam komunikację ze światem, widzianym i słyszanym przez aspergerowca. I właśnie to uwiodło mnie od początku poznania tej serii. Całkiem inne spojrzenie, na rozwiązywanie zagadek kryminalnych. Więc bardzo chętnie sięgnęłam po „Tajemnicę rzekomego małżonka”.

„Luźnych wątków jest tu tyle, że dałoby się utkać z tego ze trzy dywany”.

Przy „Tajemnicy brakującej głowy”, pierwszej części, odnajdywanie odpowiedzi na zadane pytania przez klientów, okazało się wcale nie tak proste, jakby się wydawało. Nie inaczej jest tutaj.
Pewnego dnia do biura Samuela zgłasza się kobieta, która chce wiedzieć, kim jest jej mąż. Przyznacie, że pytanie dość zaskakujące?

„Na miano szczęśliwca zasługuje ten, kto wie, co dzieje się w jego własnym”.

W znalezieniu odpowiedzi na zadane pytanie pomoże mu znów Janet Washburn. Kobieta, która intuicyjnie potrafi „zastąpić’ Samuela w każdej sytuacji. Tworząc zgrany duet, kolejny raz stawią czoła skomplikowanej intrydze oraz będą świadkami znalezienia zwłok..w biurze Hoeniga.
Trzeba przyznać, że autorom wyszedł z tego całkiem niezły galimatias. Nie tylko małżeński.
Kto z kim i po co, i dlaczego?
Pytania w trakcie lektury się mnożyły i mimo niespiesznej akcji, z przyjemnością oczekiwałam odpowiedzi. I to niejednej.

Czekam na kolejną komedię kryminalną owianą Tajemnicą.

Znany mi już z pierwszej części cyklu „Tajemnicy Aspergera” Samuel Hoenig, główny bohater i właściciel firmy „Odpowiedzi na Pytania”, jest niezwykle oryginalną postacią. To inteligentny mężczyzna, który ma zespół zaburzenia rozwojowego ze spektrum autyzmu. Pomimo tego zaburzenia, w którym umiejętności społeczne trzeba ćwiczyć i rozwijać oraz uczyć się dostosowywać do...