Życie towarzyskie mózgu. 21 powodów, by być z ludźmi.

Postawić hipotezę, zebrać materiały ją potwierdzające i bach mamy książkę, która bardziej przypomina referat na zaliczenie przedmiotu na studiach.
Btw przeraża fakt, że marnowany jest czas i pieniądze na badania, których efektem są prawdy objawione. Człowiek jest istotą stadną posiadającą mózg, który jest szczęśliwy gdy jest w zdrowiu, nie w chorobie, w formie, a nie bez formy, w wianuszku bliskich osób, a nie sam jak palec itd. Serio!?

Postawić hipotezę, zebrać materiały ją potwierdzające i bach mamy książkę, która bardziej przypomina referat na zaliczenie przedmiotu na studiach.
Btw przeraża fakt, że marnowany jest czas i pieniądze na badania, których efektem są prawdy objawione. Człowiek jest istotą stadną posiadającą mózg, który jest szczęśliwy gdy jest w zdrowiu, nie w chorobie, w formie, a nie bez...

Bardzo mi się podobała. Coś między reportażem a książką psychologiczną. Ciężko sklasyfikować. W moim odczuciu to był zbiór ciekawostek, badań i naukowych wniosków, które były zogniskowane dookoła jakiegoś tematu i na tej podstawie podzielone na rozdziały. Bardzo lubię tego typu wiedzę, w dodatku podaną w bardzo przystępnej formie, więc dla mnie czytanie tej książki to czysta przyjemność. I wiadomo, że nie wszystko pamiętam po jej przeczytaniu, ale sporo szczegółów ze mną zostało, a część z nich dała mi do myślenia, więc polecam!

Bardzo mi się podobała. Coś między reportażem a książką psychologiczną. Ciężko sklasyfikować. W moim odczuciu to był zbiór ciekawostek, badań i naukowych wniosków, które były zogniskowane dookoła jakiegoś tematu i na tej podstawie podzielone na rozdziały. Bardzo lubię tego typu wiedzę, w dodatku podaną w bardzo przystępnej formie, więc dla mnie czytanie tej książki to...

„My, ludzie, wbrew obiegowej opinii i dotychczasowemu stanowisku nauki jesteśmy ze sobą niezwykle połączeni. Nie chodzi tu o aspekt wyłącznie psychologiczny. Nie tylko nasze umysły, ale przede wszystkim nasze ciała i nasze mózgi wchodzą nieustannie w interakcje z innymi ciałami i mózgami. Są od siebie zależne, żeby nie powiedzieć: uzależnione”. [s.41]

„(…) samotny człowiek to przepis na osobistą katastrofę”. [s.40]

DLA KOGO:
Szczególnie dla osób, które myślą, że nie potrzebują wokół siebie ludzi :)

CO W ŚRODKU:
- Pomysł na napisanie książki o takiej tematyce zrodził się Autorki z powodu trwającej pandemii, co całkowicie rozumiem. Ja też myślałam, że mam naturę silnie introwertyczną, dopóki nie okazało się, że chyba jednak wychodziłam z domu częściej niż myślałam, a spotykanie nawet zupełnie obcych ludzi w sklepie czy kawiarni okazało się bardzo potrzebne dla poczucia równowagi (a dotychczas tak przeze mnie niedoceniane).

- Książka w 21 rozdziałach przedstawia na podstawie 21 wyselekcjonowanych przez Autorkę powodów, jak bardzo człowiek jest fascynujący ze swoją umiejętnością tworzenia i wykorzystywania więzi. A przede wszystkim, że ewolucyjnie jesteśmy stworzeni i przystosowani do bycia wśród innych ludzi. Niezależnie od tego, co sami byśmy o swojej naturze nie mówili.

- Autorka przedstawia dużo badań, choć prosto przedstawionych. Moim zdaniem nawet za prosto, a niektóre zagadnienia (szczególnie te o hormonach i strukturach mózgu) są trochę niezaopiekowane. Chociaż wiedza zaczerpnięta jest z wielu książek (obszerna bibliografia na końcu), przytaczane są cytaty i wypowiedzi naukowców, to dla mnie jest to bardziej zbiór zagadnień do dalszego zgłębiania.

- Jeśli jednak szukasz lekkiej literatury popularnonaukowej, która być może zmieni Twoje postrzeganie kolejek w sklepie i zatłoczonego parku w letnie popołudnie, to może być odpowiednia książka :)

„My, ludzie, wbrew obiegowej opinii i dotychczasowemu stanowisku nauki jesteśmy ze sobą niezwykle połączeni. Nie chodzi tu o aspekt wyłącznie psychologiczny. Nie tylko nasze umysły, ale przede wszystkim nasze ciała i nasze mózgi wchodzą nieustannie w interakcje z innymi ciałami i mózgami. Są od siebie zależne, żeby nie powiedzieć: uzależnione”. [s.41]

„(…) samotny człowiek...

Czyta się jak dobrą opowieść ;)

Czyta się jak dobrą opowieść ;)

W gruncie rzeczy to jest ciekawa książka ale napisana tak strasznie nudno... Autorka przytacza po prostu dziesiątki różnych badań - jedne ciekawe, inne mniej ale sam sposób przedstawiania ich - mordęga. Wyłącznie dla wytrwałych. Mnie ta książka usypiała każdego wieczora kiedy po nią sięgałam. A szkoda, bo temat ciekawy.

W gruncie rzeczy to jest ciekawa książka ale napisana tak strasznie nudno... Autorka przytacza po prostu dziesiątki różnych badań - jedne ciekawe, inne mniej ale sam sposób przedstawiania ich - mordęga. Wyłącznie dla wytrwałych. Mnie ta książka usypiała każdego wieczora kiedy po nią sięgałam. A szkoda, bo temat ciekawy.

Autorka osiągnęła to, co rzadko udaje się twórcom literatury popularnonaukowej - znalazła równowagę między przystępnością treści a rzetelnością naukową. Z jednej strony mamy więc dobrze napisany, angażujący tekst, niepozbawiony przykładów z życia codziennego i humoru, z drugiej zaś solidne opracowanie badań zgłębiających funkcjonowanie mózgu w kontekście biologii, ewolucji, psychologii i socjologii. Bez suchych statystyk, niezrozumiałej terminologii i przynudzania, ale także bez nadmiernych uproszczeń mogących prowadzić do przeinaczej i mylnej interpretacji, Autorka krok po kroku tłumaczy, dlaczego nasz mózg potrzebuje innych mózgów niczym tlenu i glukozy.

Choć po miesiącach lockdownu temat izolacji może się wydawać przeżuty, czytelnik nie raz szerzej otworzy oczy ze zdumienia, a niektóre z przedstawionych zjawisk i obserwacji wręcz wprawią go w osłupienie. Już sama pomysłowość opisanych w książce eksperymentów mile zaskoczy szare komórki czytającego, a wyciągnięte na podstawie badań wnioski dadzą do myślenia.

Na szczególną pochwałę zasługują też liczne odwołania do historii naturalnej naszego gatunku w myśl wygłoszonego przez klasyka twierdzenia, że „nic w biologii nie ma sensu, jeśli jest rozpatrywane w oderwaniu od ewolucji”. Takie ewolucyjne spojrzenie będzie na pewno bliskie sercu każdego przyrodnika, laikowi zaś pomoże dostrzec w dziele Matki Natury głęboki sens, dzięki czemu nie tylko pozna, jak działa nasz zmysł towarzyski, ale także zrozumie dlaczego właśnie w taki sposób.

Podsumowując, „Życie towarzyskie mózgu” to rewelacyjna popularnonaukowa pozycja, która usatysfakcjonuje zarówno osoby, które interesują się neurobiologią i psychologią, jak i te kompletnie nieobeznane z tematem.

Autorka osiągnęła to, co rzadko udaje się twórcom literatury popularnonaukowej - znalazła równowagę między przystępnością treści a rzetelnością naukową. Z jednej strony mamy więc dobrze napisany, angażujący tekst, niepozbawiony przykładów z życia codziennego i humoru, z drugiej zaś solidne opracowanie badań zgłębiających funkcjonowanie mózgu w kontekście biologii, ewolucji,...