Pierwszy tom kontynuacji „Imperium Achai”, Virion nie może już dłużej wytrzymać bez swojej żony upiorzycy, lecz ta ma dla niego dużą niespodziankę.

Zamek chwieje się ku upadkowi, pani prokurator Taida postanawia poszukać pomocy u niegdyś swojego wroga. Razem z Virionem starają się rozwikłać intrygę związana z przejęciem władzy w cesarstwie.

Książka trzyma poziom, wciąga i zachęca do sięgnięcia po kolejne części przygód Viriona. Wszystko napisane prosto i przyjemnie się to czyta, fajnie poprowadzone postacie i akcja.

Pierwszy tom kontynuacji „Imperium Achai”, Virion nie może już dłużej wytrzymać bez swojej żony upiorzycy, lecz ta ma dla niego dużą niespodziankę.

Zamek chwieje się ku upadkowi, pani prokurator Taida postanawia poszukać pomocy u niegdyś swojego wroga. Razem z Virionem starają się rozwikłać intrygę związana z przejęciem władzy w cesarstwie.

Książka trzyma poziom, wciąga i...

Pojawienie się na rynku Viriona w wersji „dziadkowej”, przyspieszyło moje plany na zapoznanie się z cyklem Szermierz Natchniony, którą dumnie otwiera tom pierwszy pod tytułem Virion. Zamek.

Współpraca.
Mrok otwierał właśnie swe wrota. Pokazywał, co jest za nimi. A najciekawsze było, że Virion nie mógł zobaczyć tam niczego, co by go odstręczało. Czego by już nie poznał.
Szalony świat Viriona – szermierza natchnionego, byłego skazańca, męża upiorzycy i przyjaciela upiorów – właśnie przeistoczył się w istny sen wariata.

Pozostawiona w klasztorze Niki ma dla męża niespodziankę, która wprawi w osłupienie zarówno jego, jak i najstarsze upiory.

Szalenie niebezpieczny, ale jednak uporządkowany świat Zamku drży w posadach.

Gwiazda z ogonem przetacza się przez nieboskłon.

Taida i Virion stają do walki ramię w ramię.

Świat się kończy. Nadchodzi czas wszechogarniającego zła, nieposkromionego chaosu i doszczętnego zniszczenia.

Wielki powrót Viki, Taidy i Viriona.
Biorąc pod uwagę mocno rozwleczone zakończenie poprzedniej serii, miałam trochę obawy, czy Virion wkraczający w cykl kolejny po prostu mi się nie znudzi.

Już po pierwszych stronach książki wiedziałam, że nuda w tym odcinku mi nie grodzi, a cała zabawa zapowiada się wręcz pysznie.

Pomysł współpracy Viriona z Taidą, to był strzał w dziesiątkę, który mocno podgrzał atmosferę otoczenia. Jakby jednak całego zamieszania ze wspólnym ratowaniem Cesarstwa przez doborowy zespół było mało, to jeszcze dla podkręcenia zabawy Viki powróciła w swojej najlepszej formie i to w dodatku w dwupaku.

Nowy „bohaterski” nabytek — Kody — doskonale wkomponował się w tło powieści, a jego przemyślenia dotyczące każdej sytuacji, to był prawdziwy majstersztyk. :) Starzy wyjadacze (Hekke, Nolan czy Tania) też spisali się wyśmienicie.

Dzięki pomysłowi, wyraźnej chemii między bohaterami, cała powieść od akcji aż wrzała. Brutalny świat dawał wszystkim nieźle popalić. Intryga i wszelkiej maści knowania doskonale uzupełniały krajobraz, a humor jak zawsze był odpowiednio soczysty i ironiczny.

Jednym słowem. To było, to czego oczekiwałam od tego typu, rozrywkowej, fantastycznej powieści.

Polecam do czytania na lekko!

https://unserious.pl/2024/02/virion-zamek/

Pojawienie się na rynku Viriona w wersji „dziadkowej”, przyspieszyło moje plany na zapoznanie się z cyklem Szermierz Natchniony, którą dumnie otwiera tom pierwszy pod tytułem Virion. Zamek.

Współpraca.
Mrok otwierał właśnie swe wrota. Pokazywał, co jest za nimi. A najciekawsze było, że Virion nie mógł zobaczyć tam niczego, co by go odstręczało. Czego by już nie...

Bardzo dobra część, w sumie to nie mam co jej zarzucić. Fajerwerków fabularnych też nie było, jednak zdecydowanie jest to solidna pozycja ze świata fantasy.

Bardzo dobra część, w sumie to nie mam co jej zarzucić. Fajerwerków fabularnych też nie było, jednak zdecydowanie jest to solidna pozycja ze świata fantasy.

12/2024 bardzo lekka, czyta się szybko. Jak zwykle Pan Andrzej, historię buduje bardzo dobrze, sumiennie krok po kroczku, aby wzbudzić w czytelniku zachwyt. Jest to na tyle ciekawe, że od razu sięgnąłem po następny tom.

12/2024 bardzo lekka, czyta się szybko. Jak zwykle Pan Andrzej, historię buduje bardzo dobrze, sumiennie krok po kroczku, aby wzbudzić w czytelniku zachwyt. Jest to na tyle ciekawe, że od razu sięgnąłem po następny tom.

Ciekawa książka, dobra fabuła i nietuzinkowe postacie

Ciekawa książka, dobra fabuła i nietuzinkowe postacie

Dalsza część tej genialnej serii i kolejne cudowne przygody. Szkoda, że nie wracają niektóre wątki z pierwszej serii i w związku z tym brak niektórych postaci, natomiast nowe wątki i nowi bohaterowie są równie cudowni i po prostu całość chłonie się od początku do końca i nie można się oderwać.
Bardzo polecam, dla mnie ta seria i Pan Andrzej to niesamowite odkrycie.

Dalsza część tej genialnej serii i kolejne cudowne przygody. Szkoda, że nie wracają niektóre wątki z pierwszej serii i w związku z tym brak niektórych postaci, natomiast nowe wątki i nowi bohaterowie są równie cudowni i po prostu całość chłonie się od początku do końca i nie można się oderwać.
Bardzo polecam, dla mnie ta seria i Pan Andrzej to niesamowite odkrycie.

Bardzo mi się podobała ta część, bo było sporo akcji, trochę intryg, niespodziewany zwrot akcji (choć jednak trochę spodziewałam się co do Imsa, ale nie aż tak...). Humor mniej siermiężny niż w pierwszych tomach Viriona i motyw z Kiełbaską xD <3 No i jest Niki! Czy ja zaczęłam lubić Taidę???

Bardzo mi się podobała ta część, bo było sporo akcji, trochę intryg, niespodziewany zwrot akcji (choć jednak trochę spodziewałam się co do Imsa, ale nie aż tak...). Humor mniej siermiężny niż w pierwszych tomach Viriona i motyw z Kiełbaską xD <3 No i jest Niki! Czy ja zaczęłam lubić Taidę???

Pierwszy tom drugiej serii trzyma poziom.
Widać, że postacie rozwijają się, dojrzewają.
Mamy zalążek problemu już nie regionalnego tylko imperialnego. Ciekawa fabuła, może miejscami trochę nielogiczności, ale umówmy się... To nie rodzaj literatury, którą trzeba rozkładać na czynniki pierwsze.

Pierwszy tom drugiej serii trzyma poziom.
Widać, że postacie rozwijają się, dojrzewają.
Mamy zalążek problemu już nie regionalnego tylko imperialnego. Ciekawa fabuła, może miejscami trochę nielogiczności, ale umówmy się... To nie rodzaj literatury, którą trzeba rozkładać na czynniki pierwsze.

Pierwsza część drugiej serii o Virionie. Fajnie się tego słucha, styl niezły, ale mam wrażenie że to już trochę odgrzewany kotlet. Kotlet jak kotlet schabowego zawsze ze smakiem, mielone też można czasem zjeść. Niemniej po poznaniu wszystkich książek z serii: Achaja i Pomnik cesarzowej gdzie uniwersum było to same to jednak przesunięcie czasowe o 1000 lat dało inną historię. W tamtych historiach nawet fragmenty nawiązujące do Achaji nie były oczywiste. Mam wrażenie że w pierwszej części, drugiej serii o Virionie nie udało się tego osiągnąć gdyż zostało wiele postaci które pojawiły się wcześniej w innych książkach i to pomimo że zmienił się główny motyw przewodni. Być może autor próbuje stworzyć coś na kształt uniwersum Tolkiena, ale nawet u J.R.R. przerwy w uniwersum pomiędzy historiami były dłuższe co dawało efekt mitologizacji historii. W Achaji udało się go osiągnąć, w Virionie jak na razie nie.

Pierwsza część drugiej serii o Virionie. Fajnie się tego słucha, styl niezły, ale mam wrażenie że to już trochę odgrzewany kotlet. Kotlet jak kotlet schabowego zawsze ze smakiem, mielone też można czasem zjeść. Niemniej po poznaniu wszystkich książek z serii: Achaja i Pomnik cesarzowej gdzie uniwersum było to same to jednak przesunięcie czasowe o 1000 lat dało inną...

W dalszym ciągu niezmiennie wciągająca przygoda. Każda kolejna część wciąga mnie równie mocno. Polecam :)

W dalszym ciągu niezmiennie wciągająca przygoda. Każda kolejna część wciąga mnie równie mocno. Polecam :)