Sięgnęłam po książkę dowiedziawszy się, że scenerią romansu jest Florencja, którą bardzo chciałabym zobaczyć i w tym roku, gdyby nie pandemia, może by się to udało. Ale głównym powodem był autor, Weston Parker, pierwszy Amerykanin, na którego się natknęłam uprawiający gatunek typowy dla tzw. literatury kobiecej. (Jedyny znany mi współczesny autor polskich romansów dla dorosłych specjalnie mnie nie zachwycił.)

Zaczyna się nieźle. Włoski miliarder Marco Ricci, po zabawnej rozmowie z bratem bliźniakiem telefonującym w imieniu mamusi zaniepokojonej tygodniową nieobecnością synalka, błyskotliwie finalizuje w Chinach fuzję swojej spółki logistycznej z tamtejszą firmą. Tymczasem w jego rodzinnej Florencji Addy Tidwell, Amerykanka zauroczona miastem, w którym pragnie pozostać, zostaje zwolniona z obskurnej knajpy i niechętnie podejmuje pracę kelnerki w striptizowym klubie, aby zarobić na czynsz. Tam się poznają. Pod wrażeniem nie tylko jej urody, także błyskotliwej inteligencji, Marco proponuje Addy pracę w swojej firmie.

Ciąg dalszy niespecjalnie różni się od erotycznych romansów pisanych przez kobiety, szczególnie w opisach uprawiania seksu. Według obowiązującego obecnie w tej dziedzinie standardu satysfakcja pań jest najważniejsza. W przypadku Parkera być może na taki kształt erotyki wpływ miała jego siostra, Ali Parker, która jest współautorką niektórych jego romansów.

Ciekawostką w tej powieści jest specyfika kulturowa włoskich tradycji rodzinnych, co stanowi główną przyczynę perturbacji w relacjach między Marco i Addy. Choć oczywiście na drodze do tzw. ever after, po naszemu długo i szczęśliwie, przeszkody zostają pokonane, Marco w zasadzie do końca pozostaje wzorcowym maminsynkiem. Podobno wszyscy Włosi tak mają. Weston Parker poświęcił parę swoich romansów również greckim samcom alfa. Więc jeśliby ktoś był zainteresowany... Ale chyba bez wygórowanych oczekiwań.

Sięgnęłam po książkę dowiedziawszy się, że scenerią romansu jest Florencja, którą bardzo chciałabym zobaczyć i w tym roku, gdyby nie pandemia, może by się to udało. Ale głównym powodem był autor, Weston Parker, pierwszy Amerykanin, na którego się natknęłam uprawiający gatunek typowy dla tzw. literatury kobiecej. (Jedyny znany mi współczesny autor polskich romansów dla...