Sformułowana w 1915 roku ogólna teoria względności stanowi rezultat niezwykłego bo trwającego prawie dziesięć lat wysiłku Alberta Einsteina, zmierzającego do uogólnienia szczególnej teorii względności na układy odniesienia poruszające się z przyspieszeniem. Choć z pozoru idea wydaje się być prosta, to jednak ujęcie jej w postaci sformalizowanej wymagało sięgnięcia do narzędzi matematycznych, które w swojej złożoności i wyrafinowaniu znacznie przekraczają matematyczny warsztat teorii szczególnej. Fundamentalny charakter prac nad ogólną teorią względności zmusił również Einsteina do rewizji jego poglądów filozoficznych wskazując jednocześnie, że kontekst odkrycia tej teorii angażuje cały szereg wielkich pytań natury filozoficznej, z których chyba najważniejszym jest pytanie o to, co to znaczy, że uzyskiwany opis teoretyczny jest rzeczywisty. W prezentowanej pozycji autor podjął się przede wszystkim trudu pokazania, jak z głębi zaawansowanego formalizmu te pytania wydobyć i jak ulokować je w szerszym kontekście filozoficznej debaty. W takim ujęciu ogólna teoria względności nie jawi się jedynie jako zastrzeżona dla wąskiego grona specjalistów sztuka manipulacji symbolami, ale manifestuje swój walor jako niezwykle oryginalny produkt ludzkiego geniuszu, czerpiącego z bogatej spuścizny nie tylko fizyków ale i filozofów, których dokonania stworzyły właściwy konceptualny kontekst dla powstania teorii, która po dziś dzień inspiruje do dalszego namysłu nie tylko nad kolejnym unifikacyjnym krokiem fizyki, ale też nad wielkimi pytaniami o sens Wszechświata jako ontycznej całości.