Filozoficzna analiza sporu między Stephenem Hawkingiem (pozytywistą),a Rogerem Penrosem (platonikiem).

Książka przeznaczona dla filozofów fizyki/natury/nauki. I tych fizyków, którzy na widok filozofów nie dostają czkawki.

"Kontrowersja pomiędzy Hawkingiem i Penrosem rysować będzie się na granicy pytania o to, czy struktury matematyczne teorii są jedynie mentalnymi reprezentacjami, służącymi do przewidywania pomiarów (rozumiane jako pozytywizm),czy też można im przypisać realne istnienie w fizycznej rzeczywistości (rozumiane jako platonizm)". str. 230

i cytat z Hawkinga:
"... nie można wymagać od teorii, aby odpowiadała rzeczywistości, ponieważ nie wiadomo, czym taka rzeczywistość jest". str. 230

Filozoficzna analiza sporu między Stephenem Hawkingiem (pozytywistą),a Rogerem Penrosem (platonikiem).

Książka przeznaczona dla filozofów fizyki/natury/nauki. I tych fizyków, którzy na widok filozofów nie dostają czkawki.

"Kontrowersja pomiędzy Hawkingiem i Penrosem rysować będzie się na granicy pytania o to, czy struktury matematyczne teorii są jedynie mentalnymi...

Lord Bertrand Russell w książeczce „ABC teorii względności” napisał, jak to każdy wie, że Einstein zrobił coś wielkiego, ale mało kto wie, co to konkretnie jest.

Podobnie jest z celebrytą współczesnej nauki – Stephenem Hawkingiem. Niektóre jego osiągnięcia streszcza się w sensacyjnych sloganach jak „Czarne dziury parują” albo „Bóg nie był potrzebny”, podczas gdy jego zasługi leżą przede wszystkim w twierdzeniach o osobliwościach. Penrose jest znany głównie fizykom i matematykom, ale jego osobisty wkład do tych dziedzin też jest dość hermetyczny. We własnych książkach przedstawia głównie swoje kontrowersyjne poglądy na umysł i ostatnio na cykle czasu.

Dobrze, że na rynku polskim pojawiła się monografia, która prześwietla obydwu panów. Streszcza kilkanaście książek, jakie łącznie napisali, a także wykracza poza nie, porównując starannie ich debaty do tych Einsteina z Bohrem oraz analizując ich poglądy przez pryzmat współczesnej filozofii nauki. Autor nie unika żargonu, wiedząc że pisze do wymagających czytelników – i dzięki temu np. z tej książki dowiedziałem się o twierdzeniu Kochena-Speckera (istotnym prekursorze i uzupełnieniu twierdzenia Bella). Ta książka pomogła mi też (razem z „Elementami filozofii przyrody” Hellera i Pabjana) zrozumieć różnicę między tym, co nazywam słabą i silną strzałką czasu – różnymi sposobami wyjaśnienia jego asymetrii. To jeden z tematów dzielących tych dwóch wielkich teoretyków.

Polecam wszystkim, których interesują Hawking i Penrose „od kuchni” – jako uzupełnienie ich własnych książek lub ambitny wstęp do nich.

Lord Bertrand Russell w książeczce „ABC teorii względności” napisał, jak to każdy wie, że Einstein zrobił coś wielkiego, ale mało kto wie, co to konkretnie jest.

Podobnie jest z celebrytą współczesnej nauki – Stephenem Hawkingiem. Niektóre jego osiągnięcia streszcza się w sensacyjnych sloganach jak „Czarne dziury parują” albo „Bóg nie był potrzebny”, podczas gdy jego...