Ta sama rewelacyjna kreska, fabularnie trzyma się kupy, jednak trochę zabrakło mi tu jakiegoś efektu "wow". Tzn. nie było niczego, czego nie widziałbym już w poprzednich zeszytach z serii (uwzględniając Metal).

Ta sama rewelacyjna kreska, fabularnie trzyma się kupy, jednak trochę zabrakło mi tu jakiegoś efektu "wow". Tzn. nie było niczego, czego nie widziałbym już w poprzednich zeszytach z serii (uwzględniając Metal).

Niewątpliwie postać Batmana, który się śmieje jest obecnie jednym z najciekawszych, o ile nie najlepszym, złolem w komiksach DC. To genialne wynaturzenie Batmana i Jokera, dla mnie jest swego rodzaju spełnieniem marzeń z dzieciństwa. A co by było, gdyby to Joker był Batmanem. Ogólnie seria Batman Metal ma swoje bolączki, jednak ten przerażający Mroczny Rycerz, tak wspaniale manipulujący innymi bohaterami, przykuwa mnie do każdego komiksu. Nie inaczej było tym razem i muszę przyznać - Batman, który się śmieje nie zawodzi. On naprawdę jest geniuszem.

Tym razem nasz morderczy gacek stworzył sześć unikalnych batarangów z entego metalu. Każdy jest nasączony toksyną Jokera i przeznaczony dla jednego z herosów Ligi Sprawiedliwości. Batman i Superman szybko odkrywają, że jedna z ofiar jest Shazam a drugą ma być Superman. Nie wiedzą jednak kim są pozostałe cztery ofiary i czy już zostały zainfekowane, a sytuacja z każdą chwilą robi się coraz bardziej dramatyczna.

Historia przedstawia czytelnikowi całkiem zgrabnie pomyślany plan głównego antagonisty. To jak wybierał cele, dlaczego oraz co ważniejsze, jak manipuluje każdym kogo napotka. Jego cel wydaje się prosty, ale z każdą kolejną opowieścią coś się tutaj nie zgadza. Finał jest świetnie napisany i przedstawiony, zaś czytelnik nie tylko poznaje prawdziwe oblicze Batmana, który się śmieje, ale też wszystkie słabości bohaterów. Słabości, dzięki którym ich przeciwnik zawsze jest o kilka kroków przed nimi.

Kolejnym genialnym manewrem jest przedstawienie tego, co naprawdę trucizna robi z bohaterami. Jak ich zmienia, czym się stają i dlaczego. Czy zawsze tacy byli? Czy skrywany w ich duszach mrok był od początku? A może zrodził się z czasem? Niby trywialne pytania, ale odpowiedzi na nie są więcej niż satysfakcjonujące. Co więcej ich konfrontacje z parą głównych protagonistów oraz innymi bohaterami też nie zawsze kończą się jednoznacznym wynikiem.

Batman, który się śmieje tchnął w uniwersum DC naprawdę nowe życie. Dzięki niemu naprawdę mam ochotę wracać do tej serii, która wypada o niebo lepiej od wątku ze Strażnikami czy Lewiatanem. Tamte historie, choć należą do tego samego uniwersum, jakoś mnie nie porwały. Ale tutaj... tutaj wszystko jest inne. Lepsze, mroczniejsze i bardziej upiorne. Tutaj śmiech oznacza śmierć.

Niewątpliwie postać Batmana, który się śmieje jest obecnie jednym z najciekawszych, o ile nie najlepszym, złolem w komiksach DC. To genialne wynaturzenie Batmana i Jokera, dla mnie jest swego rodzaju spełnieniem marzeń z dzieciństwa. A co by było, gdyby to Joker był Batmanem. Ogólnie seria Batman Metal ma swoje bolączki, jednak ten przerażający Mroczny Rycerz, tak wspaniale...

I teraz pod moją oceną powinna się znaleźć domorosła recenzja jak to album mi się podobał lub, i nie. Jednak zamiast zwykłych wypocin pozwolę sobie na małą dywagację do której skusiły mnie opinie znalezione tu i ówdzie na temat najbardziej metalowego Batmana ever.

Po co czytać komiksy? Po co czytać książki? Po co oglądać filmy? Po co robić cokolwiek skoro wszystko to jeden wielki chłam. Ale czy na pewno tak jest? Czy też może stajemy się kolejnym zblazowanymi poszukiwaczami nie doścignionych doznać?

Myślę że Pan Synder maił wielką frajdę pisząc o mrocznym multiwersum i jego smaczkach. Albumy z którymi do tej pory przyszło mi się zapoznać jak najbardziej to pokazują. Nie wiem gdzie to zagubienie, zmieszanie i przesadny patos którym czytałem w wielu opiniach. Nie miałem żadnych problemów z odnalezieniem się na każdej ze strony pojedynczego albumu, a i wątki wydawały mi się wiązać ze sobą z sensem. Mroczne multiwersum wprowadza bardzo ciekawe postacie od których, aż kipi ale to dobrze. To nie jest historia, ani grzeczna jak miałem również wątpliwą przyjemność gdzieś czytać, ani też przesadnie heroiczna, a Batman Który Się Śmieje to obecnie dla mnie najgorszy zło jakie wydało komiksowe łono.
Sam Batman to postać z nieograniczone potencjałem. Można tworzyć historyki dla dzieci nie pozbawione sztampy i humoru, ale również mroczne historie z pograniczna kryminału lub horroru. I ten potencjał oraz mnogość ścieżek zawsze bardzo mi się podobał. Czasami lubię po prostu obejrzeć coś lekkiego z gackiem w roli głównej, innym razem czytam "Rok Pierwszy" potem sięgnę którąś z produkcji Bartona bądź Nolana, a na kolacje wsuwam "Sektą" i to jest właśnie piękne. Ewidentnie są tacy którym się to nie podoba, wewnętrzne dziecko dawno już zabili, a został w nich tylko malkontent którego ciężko zadowolić. Bardzo widać to po recenzjach. Moi drodzy, komiksy to przede wszystkim forma przekazu dla najmłodszych więc muszę być choć trochę naiwne.
Co się tyczy samego albumu to uważam, że jest świetną kontynuacją poprzednich części i jedyne co mogę powiedzieć to tyle, że nie mogę się doczekać kiedy zabiorę się za następne.
Na koniec przekaz dla jednego Pana z tego forum. Nie kolego tego komiksu nie można brać jako osobnej historii, nie po to jest tam nr 2, żeby czytać jak się chce. Myślę, że dla kogoś kto będzie chciał zapoznać się z całą historią nie będzie problemu zacząć od 1 ;)

I teraz pod moją oceną powinna się znaleźć domorosła recenzja jak to album mi się podobał lub, i nie. Jednak zamiast zwykłych wypocin pozwolę sobie na małą dywagację do której skusiły mnie opinie znalezione tu i ówdzie na temat najbardziej metalowego Batmana ever.

Po co czytać komiksy? Po co czytać książki? Po co oglądać filmy? Po co robić cokolwiek skoro wszystko to...

Komiks do przeczytania dla rozrywki. Dobrze się bawiłem czytając go, niekiedy trzymał w napięciu lub zaskakiwał, jednakże jakiegoś większego wrażenia na mnie nie wywarł. Nie ma w nim jakiś niezwykle ważnych wydarzeń dla uniwersum. Gorszy od 1 tomu tej serii, ale bynajmniej nie zły. Jakbym miał coś wyróżnić, to historię z zarażeniem Skarabeusza - bardzo mroczny klimat i inna, specyficzna kreska, która przypadła mi do gustu.

Komiks do przeczytania dla rozrywki. Dobrze się bawiłem czytając go, niekiedy trzymał w napięciu lub zaskakiwał, jednakże jakiegoś większego wrażenia na mnie nie wywarł. Nie ma w nim jakiś niezwykle ważnych wydarzeń dla uniwersum. Gorszy od 1 tomu tej serii, ale bynajmniej nie zły. Jakbym miał coś wyróżnić, to historię z zarażeniem Skarabeusza - bardzo mroczny klimat i...

Zarażeni to zbiór historii, w których najważniejszą postacią nadal pozostaje Batman, który się śmieje. Jednak jego działania są raczej zakulisowe. Mimo to realizacja jego makiawelicznego planu idzie w najlepsze. Za scenariusz odpowiadają różni twórcy. Wśród nich jest Joshua Williamson, który kreśli główny wątek opowieści. Całość ma jednak podobne cechy. Opowieści różnych autorów są złożone, wyraziste, brutalne i dynamiczne zarazem. Historia jest mroczna i przerażająca momentami, choć w stosunku do pierwszego tomu jest tu więcej fantastyki, a także kilka psychologicznych aspektów.

Ilustracje też robią wrażenie, choć na pewno nie są jednorodne. Najbardziej od reszty odstaje historia Skarabeusza rysowana przez Freediego Williamsa II. Jest ona najbardziej mroczna i przerażająca. Wrażenie robią też zawsze te kadry, w których pojawia się Batman, który się śmieje. Z nich wylewa się wręcz szaleństwo, które reprezentują sobą ta postać.

Batman, Który Się Śmieje. Zarażeni to historia ciekawa i intrygująca, a zarazem pozostawiająca po sobie pewien niedosyt, na zaspokojenie którego trzeba będzie trochę poczekać. Mowa oczywiście o evencie Death Metal, który miejmy nadzieje będzie równie przyjemną rozrywką, jak do tej pory wydane historie z serii Metal.

http://kulturacja.pl/2020/12/batman-ktory-sie-smieje-zarazeni-recenzja/

Zarażeni to zbiór historii, w których najważniejszą postacią nadal pozostaje Batman, który się śmieje. Jednak jego działania są raczej zakulisowe. Mimo to realizacja jego makiawelicznego planu idzie w najlepsze. Za scenariusz odpowiadają różni twórcy. Wśród nich jest Joshua Williamson, który kreśli główny wątek opowieści. Całość ma jednak podobne cechy. Opowieści różnych...

Komiks zarażeni jest pomostem między wielkimi wydarzeniami w świecie DC, między Batman Metal i Death Metal.

Historia obraca się wokół tego, że Batman Który się Śmieje zainfekował szóstkę bohaterów, a Batman z Supermanem próbują dojść do tego których i im pomóc, nie mogąc ufać nikomu, ponieważ każdy może okazać się zarażonym.

Tom składa się z zeszytów serii Batman/Superman przeplatanymi zeszytami o poszczególnych zarażonych i tak jak główne zeszyty czyta się bardzo dobrze, tak te o zarażonych stoją na bardzo różnych poziomach.

Komiks zarażeni jest pomostem między wielkimi wydarzeniami w świecie DC, między Batman Metal i Death Metal.

Historia obraca się wokół tego, że Batman Który się Śmieje zainfekował szóstkę bohaterów, a Batman z Supermanem próbują dojść do tego których i im pomóc, nie mogąc ufać nikomu, ponieważ każdy może okazać się zarażonym.

Tom składa się z zeszytów serii Batman/Superman...

Całość jest ogólnie męcząca i drażniąca. Joshua Williamson, nowy scenarzysta odpowiedzialny za główny wątek w niniejszym tomie, chciał w wielu momentach nadać historii lżejszy ton niż wcześniej Scott Snyder, ale wyszło to tak sobie. Nie pomagają też rysunki w większości autorstwa Davida Marqueza, które również miały pomóc w ucieczce od ponurych obrazów z poprzedniego tomu, ale to właśnie rysunki Jocka i Eduardo Risso sprawiały, że perypetie Batmana, Który się Śmieje czytało się z większym zaangażowaniem. W “Zarażonych” ten ekstremalny klimat, trochę rodem z “Hellraisera” gdzieś zniknął i zostało takie nie wiadomo co. Po prostu mini event, który musiał się wydarzyć, by poprowadzić do eventu w skali maxi.
Cała recenzja tutaj: https://tinyurl.com/3mypv7w6

Całość jest ogólnie męcząca i drażniąca. Joshua Williamson, nowy scenarzysta odpowiedzialny za główny wątek w niniejszym tomie, chciał w wielu momentach nadać historii lżejszy ton niż wcześniej Scott Snyder, ale wyszło to tak sobie. Nie pomagają też rysunki w większości autorstwa Davida Marqueza, które również miały pomóc w ucieczce od ponurych obrazów z poprzedniego tomu,...

ZARAŹLIWY ŚMIECH

Event „Batman: Metal” (czy jak kto woli „Dark Nights: Metal”),miał z założenia zrobić sporą rewolucję. Nie zrobił, ale za to opowiedział kilka intrygujących historii o horrorowych wersjach bohaterów DC, a także wypromował Batmana, który się śmieje – połączenie obrońcy Gotham i Jokera, który tak się spodobał fanom, że dostał własną miniserię, zebraną w tomie „Batman, który się śmieje”. Co znalazło się w drugim tomie, skoro to tam zebrane zostały wszystkie jej zeszyty? Opowieść „Superman/Batman”, gdzie tytułowy zły staje się jednym z głównych przeciwników naszych bohaterów, a także sporo dodatkowych zeszytów związanych z wydarzeniem „Year of the Villain”, co stanowi pomost między „Batman Metal” i nadciągającym eventem „Dark Nights: Death Metal”. A wszystko to w dobrym komiksie, który spodoba się miłośnikom poprzednich przygód Batmana, który się śmieje.

Batman, który się śmieje nie śpi, nie czeka na nadarzającą się okazję tylko działa. Po poprzednich niepowodzeniach nie poddał się i rusza do boju. Dzięki mocom z mrocznego wszechświata, udaje mu się zarazić sześcioro ziemskich herosów. Koniec? Raczej dopiero początek. Zarażeni stają do walki z Batmanem i Supermanem. Czy obrońcy Gotham i Metropolis mają jakąkolwiek szansę na zwycięstwo? Kogo jeszcze dosięgnie zaraza? I co wyniknie z tego starcia?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/12/batman-ktory-sie-smieje-2-zarazeni.html

ZARAŹLIWY ŚMIECH

Event „Batman: Metal” (czy jak kto woli „Dark Nights: Metal”),miał z założenia zrobić sporą rewolucję. Nie zrobił, ale za to opowiedział kilka intrygujących historii o horrorowych wersjach bohaterów DC, a także wypromował Batmana, który się śmieje – połączenie obrońcy Gotham i Jokera, który tak się spodobał fanom, że dostał własną miniserię, zebraną w...

Po vol 1, który był jak na razie najlepszy z serii mamy powrót do poziomu dna i wodorostów, najgorszy tom cyklu Metal i ogólnie najnudniejszy komiks, który czytałem w 2022. Dużo zmarnowanego potencjału i poziom scenariusza rodem z wieczorynki.

Po vol 1, który był jak na razie najlepszy z serii mamy powrót do poziomu dna i wodorostów, najgorszy tom cyklu Metal i ogólnie najnudniejszy komiks, który czytałem w 2022. Dużo zmarnowanego potencjału i poziom scenariusza rodem z wieczorynki.