Ocena całej serii, nawet 7+, Lemire jakiego lubię, rysunki i zastosowane kolory pasują do całości. Koniec na 10/10.

Ps. Ciekawe "zapożyczenie" z Mass Effect.

Ocena całej serii, nawet 7+, Lemire jakiego lubię, rysunki i zastosowane kolory pasują do całości. Koniec na 10/10.

Ps. Ciekawe "zapożyczenie" z Mass Effect.

Solidne zakończenie. Nie było tak fajnie jak się zapowiadało po pierwszym tomie, ale też nie tak źle jak zapowiadał tom trzeci.

Solidne zakończenie. Nie było tak fajnie jak się zapowiadało po pierwszym tomie, ale też nie tak źle jak zapowiadał tom trzeci.

Jeśli dotarłeś tu, bo podobały ci się pierwsze trzy części - będziesz zadowolony. Jeśli skreśliłeś serię na początku, nie musisz się zmuszać. Poziom utrzymany, a Lemire doskonale wie kiedy skończyć, żeby czytelnik nie czuł przesytu. Wprawdzie następny w kolejce jest "Ascender", ale tu mamy na tyle zamkniętą historię, że można na niej poprzestać. Części 4-6 to nadal list miłosny do nieco archaicznej i trochę naiwnej konwencji science fiction, która bazuje przede wszystkim na nostalgii odbiorców, ale jest jednocześnie popisem świetnego rzemiosła autorów

Jeśli dotarłeś tu, bo podobały ci się pierwsze trzy części - będziesz zadowolony. Jeśli skreśliłeś serię na początku, nie musisz się zmuszać. Poziom utrzymany, a Lemire doskonale wie kiedy skończyć, żeby czytelnik nie czuł przesytu. Wprawdzie następny w kolejce jest "Ascender", ale tu mamy na tyle zamkniętą historię, że można na niej poprzestać. Części 4-6 to nadal list...

Zamknięcie "Descendera" stoi na przyzwoitym poziomie. Lemire ponownie nie zagłębił się w humanistyczną tematykę, dając nam jedynie okruchy rozważań na ciekawe tematy. Zamiast tego dostaliśmy swego rodzaju miks przyjemnych motywów. Trochę space opery, trochę mówienia o empatii i człowieczeństwie, sporo akcji.

Taki jest ostatni tom, i taka jest właściwie cała seria. Przyzwoita, interesująca, ale bez efektu "wow". Tyle wystarczy, by podczas lektury bawić się całkiem nieźle, ale nie wystarczy, by chcieć do serii powrócić po kilku latach. Dla mnie jest to też za mało, by zainteresować się kontynuacją, czyli "Ascenderem". Znaczy nie wykluczam, że go przeczytam, ale jeśli już, to kiedyś, gdy przecena będzie naprawdę bardzo dobra.

Zamknięcie "Descendera" stoi na przyzwoitym poziomie. Lemire ponownie nie zagłębił się w humanistyczną tematykę, dając nam jedynie okruchy rozważań na ciekawe tematy. Zamiast tego dostaliśmy swego rodzaju miks przyjemnych motywów. Trochę space opery, trochę mówienia o empatii i człowieczeństwie, sporo akcji.

Taki jest ostatni tom, i taka jest właściwie cała seria....

Zbiorczo 1-6

Jak trochę problem z ta seria. Początek bardzo wtórny (Mass Effect, czy Reynolds). Przestrzen akcji z rozległym światem i różnymi bohaterami, których losem można się przejąć. Świetny tom 3 poszerzający świat i bohaterów. Trochę pytań o granice człowieczeństwa, trochę przygody i awantury, trochę przewidywalnych zwrotów, czy mało rozsądnych decyzji czy niespójnych wydarzeń. Trochę bełkotu.Troche wzruszeń i pięknych scen.
Nierówna to opowieść, z trochę zmarnowanym potencjałem (mimo banalnego punktu wyjścia).
Grafika bardzo dyskusyjna. Artystyczna, ładna, charakterystyczna. Ale mało czytelna, chowająca szczegóły świata i jego różnorodność. Wolałbym kreskę Lemire albo bardziej realistycznego artysty. Ale na pewno niektórym się bardzo spodoba.
Nie żałuję lektury, ale niedosyt pozostał.

Zbiorczo 1-6

Jak trochę problem z ta seria. Początek bardzo wtórny (Mass Effect, czy Reynolds). Przestrzen akcji z rozległym światem i różnymi bohaterami, których losem można się przejąć. Świetny tom 3 poszerzający świat i bohaterów. Trochę pytań o granice człowieczeństwa, trochę przygody i awantury, trochę przewidywalnych zwrotów, czy mało rozsądnych decyzji czy...

Opinia o całym cyklu.
Podobne trochę do Łasucha, ale zdecydowanie słabsze. Ładne rysunki, super plastyczne, ale miejscami jednak wyglądają jak niedokończone szkice. Niektóre wątki poboczne słabe, albo nierówne - np. wiertacz, jego historia była fajna, ale całe spotkanie z magicznym dziadem mi nie podeszło, a końcowe "odkupienie win" było oklepane i bardzo na siłę. Całość ma wydaje się dużo treści, ale świat i frakcje są zbudowane po łepkach i wszystko jest wypchane watą - jasne wątki obyczajowe, ukazują nam charaktery postaci, ale i tak ich motywacje są bardzo płytkie, a wszystko jest poskładane z oklepanych wzorców. W ogóle główne zło to Żniwiarze, jak z serii gier Mass Effect - mają co prawda inną motywację, ale też chodzi im o sztuczną inteligencję, zresztą to nie jedyne podobieństwo do tego co mamy w tych grach.

Bonusowe czepianie się od fana sci-fi: koncept robotów, sztucznej inteligencji i sieci pomiędzy nimi, maksymalnie spłycony, mamy akcje jak podłączanie się do systemów statku i wyłączanie skanerów na nim, więc roboty muszą oczami szukać zbiega, w ogóle są to roboty, które przekazują sobie informacje tylko za pomocą mowy! - równie dobrze mogła to być jakaś uciśniona kosmiczna rasa, magiczne elfy, albo cokolwiek innego równie oklepanego.
Jest dziewięć planet rdzenia (Megakosmosu :D) - jakiego rdzenia, rdzenia ich galaktyki? No jest mowa o ich galaktyce, ale zamiennie mówi się o losach wszechświata, do tego za chwilę bohaterowie lecą w przestrzeni międzygalaktycznej - dokąd? Także ciężko jest przymykać oczy na pseudonaukowy bełkot kiedy trzeba kogoś uleczyć, albo naprawić jakiegoś bota.

Jest to kolejny komiks, który udowodnił mi jaką rzadkością jest dobre hard sci-fi (bez bełkotu i bzdur). Można zawiesić niewiarę, ale tutaj mi to wszystko naprawdę bardzo przeszkadzało i chyba lepiej, żeby Lemire pozostał przy fantasy, mystery, horror i superhero - zresztą w kontynuacji "Ascender" ma być świat, do którego powróciła magia, więc chyba o tym wie :D

Opinia o całym cyklu.
Podobne trochę do Łasucha, ale zdecydowanie słabsze. Ładne rysunki, super plastyczne, ale miejscami jednak wyglądają jak niedokończone szkice. Niektóre wątki poboczne słabe, albo nierówne - np. wiertacz, jego historia była fajna, ale całe spotkanie z magicznym dziadem mi nie podeszło, a końcowe "odkupienie win" było oklepane i bardzo na siłę. Całość ma...

Opinia wszystkich 6 tomow.
Genialna opowiesc sci-fi. Duzo w niej robotow, milosci, prob zrozumienia ludzkosci.
Swietne ilustracje, wspaniale wprowadzaja w klimat tego swiata.
Bardzo mi sie te komiksy spodobaly i z niecierpliwoscia czekam na kontynuacje.
Bardzo polecam.

Opinia wszystkich 6 tomow.
Genialna opowiesc sci-fi. Duzo w niej robotow, milosci, prob zrozumienia ludzkosci.
Swietne ilustracje, wspaniale wprowadzaja w klimat tego swiata.
Bardzo mi sie te komiksy spodobaly i z niecierpliwoscia czekam na kontynuacje.
Bardzo polecam.

Ocena dla całej serii - mam wrażenie, że Lemire próbuje tutaj przenieść swojego "Łasucha" na realia science fiction. Gdyby się zastanowić, ile punktów wspólnych mają obie te historie, można dojść do wniosku, że twórca opowiada znowu dokładnie to samo, tylko w innej otoczce.

Nie zmienia to jednak faktu, że podczas lektury bawiłem się całkiem nieźle, mimo licznych dłużyzn.

Taaak, akcja nieco się wlecze, ale to ślamazarne tempo wynagradzają nam skrupulatnie budowane, bogate portrety psychologiczne poszczególnych postaci. Każdy (bo nawet randomy z drugiego i trzeciego planu) dostaje tu swoje pięć minut i niemal każdy okazuje się zaskakująco złożonym charakterem... Niemal - bo za wyjątkiem głównego bohatera, któremu - przez jego nijakość - zwyczajnie trudno kibicować. Serio, obchodziły mnie tutaj losy absolutnie wszystkich (nawet robo-psa) tylko nie jego.

Tak czy owak jednak - polecam, jeśli polubiliście Łasucha, jeśli kochacie Sagę, i jeśli uroniliście łzę podczas seansu "A.I. Sztuczna inteligencja". To niezły komiks, któremu niewiele brakuje, żeby być bardzo dobrym komiksem. Mam nadzieję, że Ascender okaże się jeszcze lepszy - i że doczekamy się polskiego wydania!

instagram.com/polishpopkulture

Ocena dla całej serii - mam wrażenie, że Lemire próbuje tutaj przenieść swojego "Łasucha" na realia science fiction. Gdyby się zastanowić, ile punktów wspólnych mają obie te historie, można dojść do wniosku, że twórca opowiada znowu dokładnie to samo, tylko w innej otoczce.

Nie zmienia to jednak faktu, że podczas lektury bawiłem się całkiem nieźle, mimo licznych...

Majstersztyk!

Majstersztyk!