Komiks może być sztuką. To jest dobry tego przykład.

Komiks może być sztuką. To jest dobry tego przykład.

Nie rozumiem zachwytów nad tym komiksem. Kreska rzeczywiście jest niezła, ale sama historia i jej morały nie są niczym wyjątkowym czy odkryczym. Fabuła posuwa się do przodu powoli i w sumie niewiele ciekawego się po drodze dzieje. Generalnie takie 6/10 jak dla mnie.

Nie rozumiem zachwytów nad tym komiksem. Kreska rzeczywiście jest niezła, ale sama historia i jej morały nie są niczym wyjątkowym czy odkryczym. Fabuła posuwa się do przodu powoli i w sumie niewiele ciekawego się po drodze dzieje. Generalnie takie 6/10 jak dla mnie.

Arcydzieło! Żywy dowód, że komiks jest dojrzałą formą sztuki, która potrafi podejmować najtrudniejsze tematy. Album przedstawia najwyższą, fenomenalną jakość zarówno pod względem graficznym, jak i fabularnym.

Arcydzieło! Żywy dowód, że komiks jest dojrzałą formą sztuki, która potrafi podejmować najtrudniejsze tematy. Album przedstawia najwyższą, fenomenalną jakość zarówno pod względem graficznym, jak i fabularnym.

Genialna pozycja!

Genialna pozycja!

porażający, a kreska... kreska tak bardzo współgra z historią, która wciąga i niepokoi, bo - tak jak bohaterowie - dostajemy lustro... Arcydzieło! (w dodatku tak odmienny od Codziennej walki, a równie wybitny)

porażający, a kreska... kreska tak bardzo współgra z historią, która wciąga i niepokoi, bo - tak jak bohaterowie - dostajemy lustro... Arcydzieło! (w dodatku tak odmienny od Codziennej walki, a równie wybitny)

Arcydzieło. Nie jestem w stanie pozbierać się po lekturze. Komiks jest wstrząsający i zawiera potężny bagaż emocjonalny. Raport Brodecka to jedna z najlepszych powieści graficznych, jakie w swoim życiu przeczytałem. Na tak pozytywny odbiór wpływa również niesamowita czarno-biała, brudna kreska, która buduje mroczny i gesty jak smoła klimat. Wojna to zło, która zło budzi w ludziach. Moim zdaniem komiks powinien przeczytać każdy (nie tylko fan komiksu). Prawdziwe dzieło sztuki.

Arcydzieło. Nie jestem w stanie pozbierać się po lekturze. Komiks jest wstrząsający i zawiera potężny bagaż emocjonalny. Raport Brodecka to jedna z najlepszych powieści graficznych, jakie w swoim życiu przeczytałem. Na tak pozytywny odbiór wpływa również niesamowita czarno-biała, brudna kreska, która buduje mroczny i gesty jak smoła klimat. Wojna to zło, która zło budzi w...

Bez nadmiaru słów, bo są tu zbędne. Bo nie oddadzą tych emocji. Zaschniętego gardła, ucisku w żołądku, dreszczy. Dzieło sztuki. Od pierwszego dotknięcie wiedziałam, że mam do czynienia z czymś naprawdę ważnym.
Ta adaptacja, uhonorowanej nagrodą Goncourtów, która ostatnio się tu przewija, powieści Philippe’a Claudela „Raport Brodecka”, jest dobitna i mocna. Bez półśrodków i rozmydlania realiów. Potężna rozmiarem księga, o bezkresnej słabości.
Kończy się JAKAŚ wojna, która rozgrywała się w JAKIMŚ miejscu, pomiędzy JAKIMIŚ ludźmi. Bo czy wojny się od siebie różnią? Przecież każda zaczyna i kończy się tak samo. Ruinami bólu, rozszarpanymi więzami, krwawiącą niewinnością. Każda wyzwala wszystko co najgorsze. Każda w rzeczywistości jest przegraną.
Brodeck wraca z obozu koncentracyjnego do miasteczka, w którym mieszkał przed wojną, w którym pozostawił ukochaną i nadzieję na jaśniejszą przyszłość. Jednak pragnienie ponownego spojrzenia w oczy tej, którą kochał, pozwalała mu brać kolejny oddech. Podnosiła go każdego ranka z obozowej beznadziei…
To rzecz o bezlitosnej ludzkiej naturze, która odpycha, odrzuca, budzi sprzeciw, a jednak nie jest fantasmagorią, czy niechcianą iluzją. Jest faktem. Brakuje więc tchu.
Wydana z największym kunsztem, a jej czarno-biała charakterna kreska kreuje gęstą atmosferę. Budzi niepokój, przez który przedzieramy się strona po stronie. Obraz po obrazie. Cios za ciosem. Czarne pociągnięcia skupiają uwagę czytelnika na detalach. Pomarszczonej twarzy i skrawka płaszcza.
Głęboki, uniwersalny przekaz, który dziś nabrzmiewa szczególnie. Napina się do granic możliwości, wreszcie pęka. Wpija się w skórę. Chciałoby się spytać jak to wszystko możliwe w XXI wieku? Kiedy tacy elokwentni, z bagażem wojennej historii, tak ciężkim, że nie do udźwignięcia, z najnowszymi technologiami i mądrością pokoleń. Zabrakło czucia, że od władzy, pieniędzy, terytoriów mas cenniejszy jest pojedynczy człowiek. Że od rozżarzonych oczu nienawiści zawsze cenniejsze są kojące oczy pokoju. I tego NIC nie jest w stanie zmienić. Na wieku wieków. www.zyj-bardziej.pl

Bez nadmiaru słów, bo są tu zbędne. Bo nie oddadzą tych emocji. Zaschniętego gardła, ucisku w żołądku, dreszczy. Dzieło sztuki. Od pierwszego dotknięcie wiedziałam, że mam do czynienia z czymś naprawdę ważnym.
Ta adaptacja, uhonorowanej nagrodą Goncourtów, która ostatnio się tu przewija, powieści Philippe’a Claudela „Raport Brodecka”, jest dobitna i mocna. Bez półśrodków i...

Duszny, mroczny, powojenny klimat znakomicie podkreślony rysunkami. Przywodzi trochę na myśl film Lighthouse (2019).
Małe miasteczko z sekretami, tajemnicami i okrucieństwem w czasie wojny. Okrucieństwem, które zostawia osad w duszy i którego nie da się już pozbyć. A każdy obcy przywołuje demony przeszłości.
Czuć ten zaduch, tę hipokryzję, ciasnote umysłów i paranoiczną podejrzliwość.
I obrazy wojny, które zwłaszcza teraz podczas sowieckiego ataku i okrucieństwa parszywych nieludzi nabierają (niestety) aktualnego rysu.
Ważne dzieło, niełatwe i przygnębiające w swoim pokazaniu ludzkiej natury.
Warto!

Duszny, mroczny, powojenny klimat znakomicie podkreślony rysunkami. Przywodzi trochę na myśl film Lighthouse (2019).
Małe miasteczko z sekretami, tajemnicami i okrucieństwem w czasie wojny. Okrucieństwem, które zostawia osad w duszy i którego nie da się już pozbyć. A każdy obcy przywołuje demony przeszłości.
Czuć ten zaduch, tę hipokryzję, ciasnote umysłów i paranoiczną...

Ten komiks miażdży. Nie tylko z racji kalibru, jest to bowiem album słusznych rozmiarów i o adekwatnej do nich masie.

Przede wszystkim "Raport Brodecka" w graficznej adaptacji Manu Larceneta miażdży ciężarem opowiadanej historii. Już na początku sygnalizuje, że będziemy mieli styczność z mroczną stroną ludzkiej natury. A niemalże z każdą kolejną kartą ów mrok się zagęszcza. Kreska - wygląd postaci, widoki, kadrowanie - doskonale oddaje ów ciężki klimat i gęstą atmosferę odciętego od świata miasteczka.

To bez wątpienia jeden z najlepszych komiksów, jakie było mi dane przeczytać w ostatnich latach.

Ten komiks miażdży. Nie tylko z racji kalibru, jest to bowiem album słusznych rozmiarów i o adekwatnej do nich masie.

Przede wszystkim "Raport Brodecka" w graficznej adaptacji Manu Larceneta miażdży ciężarem opowiadanej historii. Już na początku sygnalizuje, że będziemy mieli styczność z mroczną stroną ludzkiej natury. A niemalże z każdą kolejną kartą ów mrok się...

OPOWIEŚĆ O MORDERCZYM MIASTECZKU

„Raport Brodecka” to dochodzenie w sprawie ludzkiej duszy, bo w komiksie nie poznamy nazw miejsc, ani nikt nie powie, o która wojnę chodzi. Każda obnaża mroki ludzkiej duszy. A mrok i czerń rysunków Larceneta wydobyły barbarzyństwo ludzi w mistrzowski sposób.

Zdecydowanie się z powyższym opisem zgadzam.
Opowieść, gdy się już w nią zagłębiło, nie nużyła. Pędziło się wciąż naprzód poznając kolejne skrawki przeszłości, z której główny bohater na szczęście wyciągnął właściwe wnioski.

OPOWIEŚĆ O MORDERCZYM MIASTECZKU

„Raport Brodecka” to dochodzenie w sprawie ludzkiej duszy, bo w komiksie nie poznamy nazw miejsc, ani nikt nie powie, o która wojnę chodzi. Każda obnaża mroki ludzkiej duszy. A mrok i czerń rysunków Larceneta wydobyły barbarzyństwo ludzi w mistrzowski sposób.

Zdecydowanie się z powyższym opisem zgadzam.
Opowieść, gdy się już w nią...