W przeciwieństwie do poprzedniej książki Santy Montefiore „Tu i teraz”, której akcja długo się rozwijała, „Szkatułka z motylem” od razu przyciągnęła moją uwagę i właściwie już do samego końca trzymała w napięciu. Losy Federiki Campione, najstarszej z rodzeństwa przedstawione przez autorkę od wczesnego dzieciństwa aż do osiągnięcia przez nią dorosłości i wkroczenia w moment dokonywania poważnych wyborów, wciągnęły mnie bez reszty. Nie tylko Federika stanowi centrum wydarzeń, również opisane zostały losy innych postaci – jej matki Heleny, ojca Ramona, brata Hala wraz z pobocznymi bohaterami. Wspólnie tworzą opowieść o ludzkich dramatach związanych z rozpadem rodziny, o układaniu sobie życia od nowa, jak i o typowych wyzwaniach życiowych. Fabuła dzieje się na przestrzeni wielu lat, dlatego czytelnik ma możliwość poznać każdą z postaci od pewnego etapu w życiu i obserwować ich przemianę.
Tym, co mnie wyjątkowo urzekło w tej powieści to możliwość identyfikowania się z postaciami, jak i wspólne przeżywanie z nimi ich bolączek. Trudno przychodziło mi bycie obojętną wobec ich problemów, które często okazywały się dramatami trwającymi przez lata. Autorka w wydarzenia rozgrywające się na kartach książki wplata też pewne wartości, pozostawione do wychwycenia w domyśle przez odbiorcę. W ten sposób opowieść Santy Montefiore nie tylko wywołuje emocje, ale również zmusza do refleksji, pociesza, daje pewne wskazówki na co dzień. Pisarka świetnie moim zdaniem ukazała też konstrukcję psychologiczną postaci, co nadało całej historii realności.
Fabuła oparta jest na wielowątkowości. Czytelnik może poznać głównych bohaterów i rodziny jakie tworzą, a także poboczne postacie mające ogromny wpływ na poważniejsze wątki. Każdy fragment książki ma kluczowe znaczenie dla całości. Język literacki powieści uważam za znacznie lepszy niż w „Tu i teraz”, podejrzewam, iż jest to zasługa innego tłumaczenia. Dzięki temu losy rodziny Campione śledziłam ze znacznie większym zainteresowaniem, a tekst nie męczył ani nie nudził. Akcja prawie do końca trzyma w napięciu i nie pozwala na oderwanie się od niej.
Końcówka książki delikatnie mnie rozczarowała, konkretnie mam na myśli moment dorosłości Federiki. Decyzje bohaterki nagle zaczęły mnie irytować i chociaż znałam powody jej zachowania to nie potrafiłam przekonać się do tej części historii. Ostatecznie końcówka wypadła nieźle i potrafiła podnieść mnie na duchu, ale mam również żal do opisu z tyłu książki. Uważam, że zdradza o wiele za dużo czytelnikowi, psując w ten sposób całe zaskoczenie.
Czy polecam? Tak, jest to pełna wartości opowieść o rodzinie i jej rozpadzie, a także o trudnym dorastaniu. Jeśli szukacie książki, która jest pełna emocji oraz wzruszeń to ta z pewnością Wam je zapewni.

W przeciwieństwie do poprzedniej książki Santy Montefiore „Tu i teraz”, której akcja długo się rozwijała, „Szkatułka z motylem” od razu przyciągnęła moją uwagę i właściwie już do samego końca trzymała w napięciu. Losy Federiki Campione, najstarszej z rodzeństwa przedstawione przez autorkę od wczesnego dzieciństwa aż do osiągnięcia przez nią dorosłości i wkroczenia w moment...

Jak dla mnie: zbyt długa ta historia.

Jak dla mnie: zbyt długa ta historia.

Według mnie ta powieść byłaby dużo bardziej interesująca, gdyby nie była tak mocno "rozwleczona". Ale ogólnie dobrze się czyta.

Według mnie ta powieść byłaby dużo bardziej interesująca, gdyby nie była tak mocno "rozwleczona". Ale ogólnie dobrze się czyta.

Wspaniała, wzruszająca i wciągająca historia napisana pięknym językiem. Polecam.

Wspaniała, wzruszająca i wciągająca historia napisana pięknym językiem. Polecam.

Lekka lektura na kilka wieczorów. Postać Ramona jest dla mnie tak irytująca że aż... dawno nikt mnie tak nie drażnił. Autorka bardzo dobrze opisała ten typ skrajnego egoizmu.

Lekka lektura na kilka wieczorów. Postać Ramona jest dla mnie tak irytująca że aż... dawno nikt mnie tak nie drażnił. Autorka bardzo dobrze opisała ten typ skrajnego egoizmu.

Rewelacyjna książka. Warto zarwać noc .

Rewelacyjna książka. Warto zarwać noc .

Ponieważ nie przepadam za telenowelami, to też powiem, że książka mnie nie zachwyciła, ale jak już coś zacznę to muszę dokończyć, więc dokończyłam te 600 stron , czuję się po prostu zmęczona, - lekka powieść o uczuciach, błędach, smutkach i życiowych radościach, pierwszej miłości, zdradach, przebaczaniu - wszystko to potraktowane jest zbyt płytko, doprawdy trzeba dużo silnej woli, żeby dobrnąć do końca.

Ponieważ nie przepadam za telenowelami, to też powiem, że książka mnie nie zachwyciła, ale jak już coś zacznę to muszę dokończyć, więc dokończyłam te 600 stron , czuję się po prostu zmęczona, - lekka powieść o uczuciach, błędach, smutkach i życiowych radościach, pierwszej miłości, zdradach, przebaczaniu - wszystko to potraktowane jest zbyt płytko, doprawdy trzeba dużo...

Bajka dla dorosłych, i nie jest to zarzut. Można się przenieść w fikcyjny barwny świat pełen, czasem trudnych, uczuć.

Bajka dla dorosłych, i nie jest to zarzut. Można się przenieść w fikcyjny barwny świat pełen, czasem trudnych, uczuć.

wciągająca i ciekawa, ale ciągle czekałam na to coś...

wciągająca i ciekawa, ale ciągle czekałam na to coś...

Ta książka była dla mnie zupełnym zaskoczeniem. Wybrałam ją ze względu na okładkę sugerującą lekką radosną, romantyczną powieść. Jednak pozory mylą i otrzymałam coś niespodziewanego - rozbudowaną historię i ukazanie emocji, które były mi niezwykle bliskie, ale sama nie umiałam ich nazwać. To niezwykłe, że biorąc do rąk coś, co myślałam, że będzie dość zwyczajne i powszechne, dostałam tego przeciwieństwo, tak jakby ktoś zajrzał do środka moich skrywanych myśli i przelał je na papier jak uważny obserwator. Nie wiem, czy autorka podczas pisania sugerowała się własnymi doświadczeniami, czy ma tak bogatą wyobraźnię i empatię, ale zdecydowanie nie byłam na to przygotowana.
Miałam do niej dwa podejścia. Za pierwszym razem po kilku stronach uznałam, że jest nudna. Po kilku miesiącach zapomniałam o nudzie jaka mnie spotkała podczas pierwszego spotkania i postanowiłam ją przeczytać, ze zdumieniem odkrywając na początku książki przełożoną zakładkę. Jednak zaczęłam czytać od początku.
Opowieść była inna, niż zwykle, rozgrywała się w egzotycznym miejscu, jednak pokazywała bardzo bliskie uczucia. Momentami była wciągająca, innymi lekko się dłużyła, ale wynagradzała to psychologicznym sportretowaniem bohaterów. Postaci były złożone, popełniały błędy, miały swoje wady i zdecydowanie nikt nie był święty. Wiele ukazanych schematów można zaliczyć do toksycznych, wśród postaci nie brakowało zaburzeń osobowości, które na co dzień nie są tak bezwzględnie nazywane, pojawiło się kilkoro narcyzów.
Jesteśmy świadkami dużej części życia głównej bohaterki, od lat dziecięcych do czasów, kiedy jest już dojrzałą kobietą. Poznajemy jej najbliższych. Pierwsza część jej życia, dzieciństwo spędzone w dwóch odległych krajach, pozwala na odprężenie mimo różnych starć w jej najbliższym gronie, tajemnic i konfliktów. Kiedy zaczynają się czasy jej pełnoletności jednak "krajobraz" się zmienia, postaci zaczynają pokazywać swoje ciemne oblicze, zaczynają z nich wychodzić te cechy, które w dzieciństwie były całkiem zabawne, ale w dorosłości napawają wstrętem i odrazą. Wybory życiowe Federiki są dość logiczne, ale chciałoby się, żeby były inne i już w wieku 18 lat miała tę mądrość, co parę lat później, be potrzeby uwikłania się w przykre sytuacje. Widzimy jak nieprzepracowane sytuacje z dzieciństwa odbijają się w jej późniejszym życiu. Na szczęście otrzymujemy szczęśliwe zakończenie, dość nieoczywiste. Może nie tyle niespodziewane, bo jednak to było coś potrzebnego, ta iskierka nadziei, jednak ciąg wydarzeń, który się do tego przyczynił był trochę w stylu deus ex machina, po prostu zbiegiem sprzyjających wydarzeń, które odbyły się w odpowiednim czasie i miejscu. Sama bohaterka jest zaskoczona i jako wyjaśnienie nie bierze pod uwagę realnej opcji, a przypisuje to niejako bogu (niedosłownie, ale w jej postrzeganiu świata tak możemy określić osobę, którą uważa za swojego anioła stróża).
Nie są opisywane zdarzenia tylko z jej życia, ale również życiorysy innych postaci - jej najbliższych, zarówno tych których łączą z nią więzy krwi ale też bliskość emocjonalna, a niektórych w ogóle przez nią nieznanych, jednak mających duży wpływ na rozwój wydarzeń.
Jeszcze jedna niezwykła cecha tej książki to sposób ukazania świata przedstawionego. Poznajemy wiele szczegółów dotyczących Chile (opisy przyrody, potrawy, architektura) i Anglii (która w połowie XX wieku jest przedstawiona jako bardziej nowoczesna pod niektórymi względami niż Polska obecnie - 2022, jak chociażby akceptacja osób homoseksualnych i wychowywanie przez nie dziecka).

Ta książka była dla mnie zupełnym zaskoczeniem. Wybrałam ją ze względu na okładkę sugerującą lekką radosną, romantyczną powieść. Jednak pozory mylą i otrzymałam coś niespodziewanego - rozbudowaną historię i ukazanie emocji, które były mi niezwykle bliskie, ale sama nie umiałam ich nazwać. To niezwykłe, że biorąc do rąk coś, co myślałam, że będzie dość zwyczajne i...