Uwielbiam czytać książki o przeżyciach ludzi, którzy doświadczyli cierpienia, pokazuje to nam jak było kiedyś. Dużo emocji wywołały te opowieści we mnie, ból i cierpienie nie do opisania, makabryczne opisy zdarzeń łapią za serce.
Przewija się w niej dużo ludzi, więc musiałam poświecić całe swoje skupienie, żebym się nie pogubiła.
Polecam ją osobiście każdemu, ponieważ historia nasza jest ważna, większość państw zawsze uważała nas za morderców, katów itp. pamiętajcie o tym

Uwielbiam czytać książki o przeżyciach ludzi, którzy doświadczyli cierpienia, pokazuje to nam jak było kiedyś. Dużo emocji wywołały te opowieści we mnie, ból i cierpienie nie do opisania, makabryczne opisy zdarzeń łapią za serce.
Przewija się w niej dużo ludzi, więc musiałam poświecić całe swoje skupienie, żebym się nie pogubiła.
Polecam ją osobiście każdemu, ponieważ...

Takie książki powinny być lekturami w szkole,aby nasze dzieci poznały historię tego okrutnego czasu dla naszego kraju. Warto.

Takie książki powinny być lekturami w szkole,aby nasze dzieci poznały historię tego okrutnego czasu dla naszego kraju. Warto.

Sięgając po tą książkę, byłam zaciekawiona tym, co niesie za sobą jej tytuł. Autor ma zamiar opisać wydarzenia z Auschwitz bez cenzury i obalić mity, na ich temat?
Jak dla mnie, zupełnie nie tego się spodziewałam. Fakt, faktem dowiedziałam się kilku nowych informacji, poznałam sylwetki zasłużonych w tamtych czasach ludzi, natomiast oprócz kilku sprzecznych informacji, jakie wykazywał autor, książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jakiego mogłam się spodziewać. Momentami bardzo ciekawa, momentami nudna. W niektórych fragmentach odniosłam wrażenie, że autor chce podkreślić że wszystko wie najlepiej, że wszystko o tamtejszych wydarzeniach i faktach wie i pamięta nawet lepiej, niż osoby, które w nich uczestniczyły. Ale to może jedynie moje subiektywne wrażenie...

Sięgając po tą książkę, byłam zaciekawiona tym, co niesie za sobą jej tytuł. Autor ma zamiar opisać wydarzenia z Auschwitz bez cenzury i obalić mity, na ich temat?
Jak dla mnie, zupełnie nie tego się spodziewałam. Fakt, faktem dowiedziałam się kilku nowych informacji, poznałam sylwetki zasłużonych w tamtych czasach ludzi, natomiast oprócz kilku sprzecznych informacji, jakie...

Nie wiem czemu miało służyć włączenie rozdziału o Janie Pawłe 2.Nie jest to wspomnienie obozowe.

Nie wiem czemu miało służyć włączenie rozdziału o Janie Pawłe 2.Nie jest to wspomnienie obozowe.

Porządna dawka wiedzy na temat trudnej sytuacji i codziennego życia w obozie Auschwitz. Książka przedstawia dużo zasłużonych postaci, które się zasłużyły w tamtych czasach, a o których w tych się już tyle nie mówi.

Porządna dawka wiedzy na temat trudnej sytuacji i codziennego życia w obozie Auschwitz. Książka przedstawia dużo zasłużonych postaci, które się zasłużyły w tamtych czasach, a o których w tych się już tyle nie mówi.

Ostatnio powróciłam do czytania literatury faktu. Tym razem padło na wspomnienia Jerzego Ptakowskiego, człowieka, który jako jeden z nielicznych przeżył piekło obozowe niemal przez cały okres jego funkcjonowania. Nawet nie jestem w stanie wyobrazić sobie tego, przez co przeszedł. Tym bardziej podziwiam jego odwagę, że zdecydował się opowiedzieć o tym, co miało tam miejsce.

Czytając tę książkę, czułam jak pęka mi serce. Nigdy nie zrozumiem tego, jak człowiek człowiekowi mógł zgotować taki los. Znajdziemy tu między innymi opis śmierci ojca Maksymiliana Marii Kolbego. Podziwiam jego heroizm i spokój, z jakim podszedł do swojej śmierci, modląc się o starając się podnosić innych na duchu.

Plus za to, że autor opowiedział o różnych organizacjach w obozie koncentracyjnym. O tym raczej na lekcjach historii się nie dowiecie.

Czuję po lekturze pewien niedosyt. Trochę za dużo było dla mnie powiązań politycznych, jednak nie żałuję czasu spędzonego z książką. Każda relacja więźnia obozu koncentracyjnego to bezcenny skarb. Bez nich nie wiedzielibyśmy o tym, co działo się w piekle na ziemi.

Książka ma swoje lata, Wydawnictwo Replika po ponad 30 latach wydało jej wznowienie, ale nie powiedziałabym, że jej czytanie sprawia jakąś trudność. Może i niektóre zwroty są nieco przestarzałe, ale nie przeszkadza to w odbiorze.

Ostatnio powróciłam do czytania literatury faktu. Tym razem padło na wspomnienia Jerzego Ptakowskiego, człowieka, który jako jeden z nielicznych przeżył piekło obozowe niemal przez cały okres jego funkcjonowania. Nawet nie jestem w stanie wyobrazić sobie tego, przez co przeszedł. Tym bardziej podziwiam jego odwagę, że zdecydował się opowiedzieć o tym, co miało tam...

W dobie mody na literaturę obozową dobrze jest, że wznawiane zostają pozycje starsze, oraz takie, które dopiero teraz trafiają na rynek Polski. Daje to nadzieję, że cały ten 'Czarny Disneyland' ma również swoje jasne strony.
Książka Jerzego Ptakowskiego została wydana w roku 1985, ale dopiero teraz po raz pierwszy' za sprawą Wydawnictwa Replika trafia do polskich czytelników. Autor, przed wojną członek Stronnictwa Narodowego, wiele uwagi poświęca ruchowi oporu w Auschwitz, jak również stosunkom pomiędzy więźniami różnych narodowości. I nie ukrywam, że to drugie było dla mnie bardziej interesujące. To, w jaki sposób zostają opisane relacje Warszawsko-Śląskie, Polsko-Żydowskie czy wreszcie Polsko-Niemieckie, rzeczywiście można uznać za 'bez cenzury'. Jako Górnoślązaczka nie zawsze zgadzałam się z jego opinią w kwestii roli Ślązaków w obozie. Śląsk od zawsze miał historię szalenie trudną i bardzo zniuansowaną. Ciężko jest oceniać cały region przez pryzmat kilku osób. Trudno również czasem pojąć z zewnątrz, że nie zawsze mieszkaniec Śląska utożsamiał się z jednym bądź drugim narodem. Często czuł się po prostu kimś pomiędzy. Po raz kolejny sprawdza się stara prawda, że każdy były więzień, pisząc o Auschwitz przekazuje nam tak naprawdę subiektywną relację na podstawie własnych przeżyć, miejsca zajmowanego w hierarchii obozowej oraz indywidualnego charakteru. Inaczej będzie wyglądał obóz z perspektywy węgierskiej żydówki osadzonej w Birkenau, a inaczej z perspektywy polaka przywiezionego w drugim transporcie i 'dobrze ustawionego' w obozie. Każda z tych relacji będzie równie cenna i prawdziwa, chociaż Auschwitz z obu perspektyw może się całkowicie różnić.
Książka nie jest typową relacją. Jest to raczej zbiór przemyśleń autora na temat rożnych zagadnień, co ujęte zostało w rozdziały. Jedne interesowały mnie bardziej ('Wieża Babel', 'Literatura i zagadnienia moralne', 'Ostatnie dni Auschwitz'),a drugie, zwłaszcza te, które traktują o tarciach pomiędzy rożnymi stronnictwami politycznymi, nieco mniej. Ma to również swoje plusy, ponieważ każdy może w tej pozycji znaleźć coś dla siebie. Kończąc, uważam, że książka daje nam kolejne unikatowe spojrzenie na Auschwitz tym razem przez pryzmat ugrupowań narodowych. Pokazuje również trudną sytuację byłych więźniów politycznych, traktowanych po wojnie nieufnie i często szykanowanych przez nowe władze. Książka dla tych którzy chcą o Auschwitz dowiedzieć się czegoś więcej i poznać nowy punkt widzenia.

Sandra

W dobie mody na literaturę obozową dobrze jest, że wznawiane zostają pozycje starsze, oraz takie, które dopiero teraz trafiają na rynek Polski. Daje to nadzieję, że cały ten 'Czarny Disneyland' ma również swoje jasne strony.
Książka Jerzego Ptakowskiego została wydana w roku 1985, ale dopiero teraz po raz pierwszy' za sprawą Wydawnictwa Replika trafia do...

Są takie książki, które mimo iż gatunkowo nie należą do moich zainteresowań, czasem muszę przeczytać coś co wiąże się z historią naszego kraju, by pamiętać, i nie zapomnieć. Każdy wiadomo pamięta II wojnę światową, tą walkę z Niemcami, strach przeciwko śmierci i niewoli, a także czasy w których wychowywali się nasi pradziadkowie/dziadkowie. Ale czy pamiętacie coś więcej? Kto, co i jak?

W tej książce mamy wspomnienia nazwisk osób, które mogły nigdy Wam się nie obić o uszy. Lider stronnictwa Narodowego Jerzy Ptakowski, bliżej ukazuje nam działanie narodowców takich jak np. Witold Pilecki, czy ojca Maksymiliana Marie Kolbę. Warto jest czasami przeczytać o tym jak naprawdę wyglądało piekło w Auschwitz, o ich poświeceniu, i bohaterstwie.

Co ciekawe ta książka została wydana bardzo dawno temu, ale w Polsce nie miała wtedy jeszcze szans się ukazać. A dzisiaj wreszcie możemy bliżej zapoznać się z bólem, głodem, tęsknocie za wolnością i walce o przetrwanie.

To nie jest pozycja lekka, fakty jakie zostały tu ukazane z pewnością nie raz i nie dwa zmrożą krew w żyłach. Jeśli chodzi o czytanie, to jak wiadomo w tego typu książkach nie jest łatwo przeczytać ją od deski do deski w jeden dzień. Na nią potrzeba czasu, skupienia i spokojnej głowy, a z tym jest tutaj ciężko, bo ta lektura wstrząsa. Jest to książka historyczna, więc może nie każdemu się spodobać ale myślę, że jak się chcę to można ją przeczytać, tylko potrzeba chęci i motywacji, bo ten temat jest trudny.

Pamietajmy, że świat chce zmienić Naszą historie. Chce zrobić z nas Polaków wrogów naszego państwa, i morderców naszych rodaków. Ta książka pokazuje same fakty, a nie mity, czy plotki. Takie pozycje są światu potrzebne, by ukazywać prawdę i by nasza historia nie została zapomniana, czy co najgorsze zmieniona. Gdy pokolenie II wojny światowej zniknie na zawsze, nikt nie będzie mógł już bronić naszej historii, przed zmianami, w jakie ingeruje świat. Polecam zapoznać się z tą lekturą, bo to jedna z książek bardzo cennych dla nas Polaków.

Są takie książki, które mimo iż gatunkowo nie należą do moich zainteresowań, czasem muszę przeczytać coś co wiąże się z historią naszego kraju, by pamiętać, i nie zapomnieć. Każdy wiadomo pamięta II wojnę światową, tą walkę z Niemcami, strach przeciwko śmierci i niewoli, a także czasy w których wychowywali się nasi pradziadkowie/dziadkowie. Ale...

Przeczytałam połowę. Nie dla mnie. Rozczarowała mnie, opis kilku osób poznanych w Auschwitz i ich powiązania polityczne. Spodziewałam się czegoś więcej.

Przeczytałam połowę. Nie dla mnie. Rozczarowała mnie, opis kilku osób poznanych w Auschwitz i ich powiązania polityczne. Spodziewałam się czegoś więcej.

Książka dobra, ale bez rewelacji. Tytuł mylący, bo książka to głownie opis osób które autor spotkał w Auschwitz, z którymi się przyjaźnił lub tylko znał. Sporo współwięźniów to osoby które prezentują ugrupowania polityczne. Więc mamy tu ich dokonania lub poglądy. W sumie w książce wszystkiego po trochu i przez to wychodzi nijak. Mnie jednak trochę rozczarowała.

Książka dobra, ale bez rewelacji. Tytuł mylący, bo książka to głownie opis osób które autor spotkał w Auschwitz, z którymi się przyjaźnił lub tylko znał. Sporo współwięźniów to osoby które prezentują ugrupowania polityczne. Więc mamy tu ich dokonania lub poglądy. W sumie w książce wszystkiego po trochu i przez to wychodzi nijak. Mnie jednak trochę rozczarowała.