Kuna za kaloryferem

Zbiór ciekawych opowiadań i spora garść wiedzy o dzikich zwierzętach. Wajrak umie opowiadać i robi to ciekawie i mądrze. Swoimi opowieściami o własnych przygodach i pomaganiu dzikim zwierzętom daje nam czytelnikom lekcję co możemy a czego nie powinniśmy robić spotykając na swoje drodze dzikie małe dziecko, czy to ptaka, czy gryzonia. Pan Wajrak w Teremiskach na pewno się nie nudzi i dobrze że podzielił się tymi historiami z szerszą grupą czytelników. Książka okraszona ciekawymi zdjęciami, więc jest to ciekawa pozycja do wszystkich zwierzolubów, małych i dużych.

Zbiór ciekawych opowiadań i spora garść wiedzy o dzikich zwierzętach. Wajrak umie opowiadać i robi to ciekawie i mądrze. Swoimi opowieściami o własnych przygodach i pomaganiu dzikim zwierzętom daje nam czytelnikom lekcję co możemy a czego nie powinniśmy robić spotykając na swoje drodze dzikie małe dziecko, czy to ptaka, czy gryzonia. Pan Wajrak w Teremiskach na pewno się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetnie się czyta te typowe wajrakowe opowieści o zwierzętach, pełne ciekawych obserwacji i tchnące pasją autora dla życia naszych braci mniejszych; jeden z pierwszych ebooków, jakie przeczytałem.

Świetnie się czyta te typowe wajrakowe opowieści o zwierzętach, pełne ciekawych obserwacji i tchnące pasją autora dla życia naszych braci mniejszych; jeden z pierwszych ebooków, jakie przeczytałem.

Pokaż mimo to

“Nuria wyjęła z pudełka szczeniaka. Co prawda trochę dziwnego, z długimi twardymi wąsami i błoną pomiędzy palcami, ale co tam. Antonina spojrzała, powąchała i od razu było widać, że to jej długo wyczekiwane dziecko”

Uwielbiam książki Adama Wajraka. Za każdym razem dowiaduje się nowych ciekawostek o świecie zwierząt. Tym razem sięgnęłam po “Kune za kaloryferem”. Jest to zbiór opowieści o zwierzętach, które małżeństwo wzięło pod swoją opiekę. Oprócz losów tytułowych kun, autorzy opisują losy borsuków, bocianów, puchaczy, dzięcioła czy kruków. Dodatkowo w każdej opowieści bohaterami drugoplanowymi są psy małżeństwa. Najbardziej podobały mi się historię o ratowaniu bocianów i losy kruka. Tę książkę przepełnia Wielka miłość do zwierząt.

“Kuna za kaloryferem” to świetna opowieść o zwierzętach. Adam i Nuria przedstawia losy zwierzaków w bardzo prosty i humorystyczny sposób. "Kuna za kaloryferem" jest idealna na długie, jesienne wieczory. To książka, która na pewno spodoba się starszym jak i młodszym.

“Nuria wyjęła z pudełka szczeniaka. Co prawda trochę dziwnego, z długimi twardymi wąsami i błoną pomiędzy palcami, ale co tam. Antonina spojrzała, powąchała i od razu było widać, że to jej długo wyczekiwane dziecko”

Uwielbiam książki Adama Wajraka. Za każdym razem dowiaduje się nowych ciekawostek o świecie zwierząt. Tym razem sięgnęłam po “Kune za kaloryferem”. Jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie często daje "10". Tym razem, z wielką satysfakcją robię wyjątek. Książka genialna. Wspaniała. Cudowna i co najważniejsze zaskakująca.

Zaskakuje Pan Adam i Pani Nuria swoją bezinteresowną miłością do zwierząt, oddaniem, altruizmem. I jeśli dodamy do tego wspaniały opis wraz ze szczyptą pięknych i kolorowych fotografii mamy coś co nie może się nie spodobać.

Książka dla każdego. Dorosłego i dziecka. Kobiety i mężczyzny. Nie zależnie od rasy, koloru skóry, wieku, płci i upodobania.

Polecam i życzę wspanialej zabawy. Nie mniej udanej jakiej ja zaznałem.

Nie często daje "10". Tym razem, z wielką satysfakcją robię wyjątek. Książka genialna. Wspaniała. Cudowna i co najważniejsze zaskakująca.

Zaskakuje Pan Adam i Pani Nuria swoją bezinteresowną miłością do zwierząt, oddaniem, altruizmem. I jeśli dodamy do tego wspaniały opis wraz ze szczyptą pięknych i kolorowych fotografii mamy coś co nie może się nie spodobać.

Książka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

IG @angelkubrick

Książki Adama Wajraka i jego żony, Nurii Salvy Fernandez, to fantastyczne połączenie przygody i humoru z wiedzą, którą powinien posiadać każdy miłośnik Matki Natury. Całkiem niedawno ukazało się trzecie wydanie "Kuny za kaloryferem" uzupełnione o dalsze losy wajrakowych podopiecznych, a także w nowej, cudownej szacie graficznej projektu Uli Pągowskiej, która to szata pięknie koresponduje z wcześniejszą "Wielką księgą prawdziwych tropicieli" (patrz zdjęcie 9 i 10).

Książka, którą polecam nie tylko dzieciom i młodzieży, ale również dorosłym, a może nawet głównie im. Autor, opisując swoje własne przygodny z dziką przyrodą, przede wszystkim uczula nas, czytelników, że to po naszej stronie leży odpowiedzialność za każde zwierzę, które weźmiemy pod opiekę. Pomoc potrzebującemu to tylko jeden z etapów, z którymi trzeba się zmierzyć. Apeluje również do rozsądku. Wiele przypadków, jakimi zajmują się osoby ratujące dziką faunę, to młode osobniki zabrane rodzicom bezmyślnie, mowa tu o tych młodych (sarny, sowy), które w ciągu dnia, zupełnie naturalnie, są pozostawiane same. To, co ludziom wydaje się pomocą, dla nich jest jak kidnaping.

"Kuna za kaloryferem" jest trochę jak księga pamięci, wspomnienia, które lepiej spisać niż zapomnieć. Mnie najbardziej rozbawiła opowieść o Curro, kruku, który lubił słowa na "k", wzruszyła zaś suka Antonia, przybrana matka Julka, który jako wspaniały okaz wydry wyemigrował do Holandii, gdzie miał odegrać ważną rolę w ratowaniu wydr holenderskich, i wszystkie opowieści o bocianach, które nieodłącznie kojarzą mi się w polskim latem.

Masz dzieciaka?
Nie kupuj mu Maka,
kup mu Wajraka :)

IG @angelkubrick

Książki Adama Wajraka i jego żony, Nurii Salvy Fernandez, to fantastyczne połączenie przygody i humoru z wiedzą, którą powinien posiadać każdy miłośnik Matki Natury. Całkiem niedawno ukazało się trzecie wydanie "Kuny za kaloryferem" uzupełnione o dalsze losy wajrakowych podopiecznych, a także w nowej, cudownej szacie graficznej projektu Uli Pągowskiej,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

córka szczęsliwa

córka szczęsliwa

Pokaż mimo to

Urocza, wspaniała książka o "zezwierzęceniu" pewnego domu w Teremiskach... I przed Teremiskami. Jak zwierzęta weszły na głowę... dosłownie i w przenośni. Jak pogodzić pracę zawodową, życie prywatne i duszę prozwierzęcą?
Książka podwójnego autorstwa - podoba mi się to docenienie pracy pani Nurii, która opiekowała się całą zwierzęcą czeredą, a przecież zoo-dom w Teremiskach nie było pracą zawodową żadnego z autorów. Zaczęło się od potrzeby serca.

Świat dzieli się ponoć na tych, którzy Wajraka kochają i tych, co go nie lubią. Ja należę do tych, którzy uwielbiają. Zdecydowanie i szaleńczo. Od akcji z Rospudą, kiedy nie przypinał się wraz z innymi eko... do drzew, tylko usiłował znaleźć rozwiązanie "pomiędzy" - żeby dzikie zwierzęta i ludzie mogli koegzystować jak najmniejszym kosztem (nie tylko finansowym). Wtedy buchnęła moje nieokiełznane uwielbienie dla "człowieka puszczy". Potem zobaczyłam film, na którym Wajrak obserwuje truchło jelenia, podglądając jak mieszkańcy lasu wykorzystują niemal wszystko. Podejście pana Wajraka do tematu po prostu mnie urzekło. Takie normalne, bez zadęcia, niepotrzebnej filozofii.

Jednak są też tacy, którzy, delikatnie rzecz ujmując, go nie lubią.
Wypominają mu brak specjalistycznej wiedzy, zoo-celebryctwo i pisanie do GW. Rozumiem, jeżeli komuś nie podoba się pisarstwo pana Adama Wajraka, ale zarzucanie mu niekompetencji i celebryctwa to po prostu przejaw chorej zazdrości. A nawet zawiści. Żaden zoolog nie jest w stanie być specjalistą zarówno w temacie wilczym, jak i mysim oraz bocianim. Cały profesjonalizm polega na tym, żeby wiedzieć, że się czegoś nie wie i umieć znaleźć specjalistę od danej rzeczy (bo to nie tylko o przyrodę chodzi) i przyznać się do braku wiedzy. To jest sztuka ogromna.
W książce "Kuna za kaloryferem" właśnie ta sztuka jest pokazana dobitnie. Poczynając od bocianów, kruków, psów i wydry (zakochałam się w Julku!) a skończywszy na sowie i kunach.
Już po pierwszej lekturze autorstwa pana Wajraka (były to Wilki...) przeczuwałam, że jest on tym dla przyrody czym Decathlon dla turystyki. Decathlon oraz inne firmy produkujące "modną odzież turystyczną" dla mas wprowadziły trend, który "szybkim kopem" zmienił podejście do ubrań w górach. OK - dalej wybranie się na zimowe wyjście w Kaukaz, czy na Mont Blanc ze sprzętem z "sieciówek" to niecałkiem mądre posunięcie, ale już pójście w dolinki tatrzańskie czy w niewysokie Beskidy - może być nawet rozsądne. A na pewno rozsadniejsze niż pójście w klapkach czy szpilkach... Wspomniane sieciówki dla mas dość ładnie i mocno ograniczyły ilość obcasów na granitowych skałach. Spowodowały też zmiany w świadomości 'turystów", może i na bazie "mody", a nie potrzeby, ale jednak coraz mniej widać na szlakach (choć wyeliminować się nie da) osoby ubrane jak na dyskotekę.

I tak jak wspomniane sklepy zmieniły (i zmieniają) świadomość turystów, tak pan Wajrak zmienia świadomość ludzi mających jakikolwiek kontakt z przyrodą. Jasnym jest, że żaden "bocianolog" nie dowie się niczego o bocianach z książki pana Wajraka. Ale o wydrze już tak :) A nawet jeśli nie... to wciąż jest tp przemiłe opowiadanie o zezwierzęconym domu i próbach nauczenia dzikich zwierząt, jak być właśnie dzikimi zwierzętami. I próbach nauczenia ludzi jak żyć z dzikimi zwierzętami.

PS. Tej książki się nie czyta. Ją się po prostu "łyka".

Urocza, wspaniała książka o "zezwierzęceniu" pewnego domu w Teremiskach... I przed Teremiskami. Jak zwierzęta weszły na głowę... dosłownie i w przenośni. Jak pogodzić pracę zawodową, życie prywatne i duszę prozwierzęcą?
Książka podwójnego autorstwa - podoba mi się to docenienie pracy pani Nurii, która opiekowała się całą zwierzęcą czeredą, a przecież zoo-dom w Teremiskach...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lekka książka, do przeczytanie między trudniejszymi tematami, dla mnie była świetną odskocznią.

Bardzo lekka książka, do przeczytanie między trudniejszymi tematami, dla mnie była świetną odskocznią.

Pokaż mimo to

Dobra lektura.Momentami śmieszna,czasami smutna.Zaciekawiły mnie cechy charakteru poszczególnych zwierząt,ich kaprysy i zwyczaje.Przy okazji zdobyłem wiedzę o naszych braciach mniejszych.Autorów książki podziwiam za pomoc zwierzakom choć czasem miałem mieszane uczucia czytając jak potrafią one zdemolować mieszkanie.Fajna lekka lektura.Polecam.

Dobra lektura.Momentami śmieszna,czasami smutna.Zaciekawiły mnie cechy charakteru poszczególnych zwierząt,ich kaprysy i zwyczaje.Przy okazji zdobyłem wiedzę o naszych braciach mniejszych.Autorów książki podziwiam za pomoc zwierzakom choć czasem miałem mieszane uczucia czytając jak potrafią one zdemolować mieszkanie.Fajna lekka lektura.Polecam.

Pokaż mimo to

Urocza opowieść o zwierzakach, którym pomógł Adam Wajrak wraz z Nurią Selvą. Swietnie napisane perypetie poturbowanych przez życie zwierzaków, ich walkę o powrót do swojego świata i zwykłe ludzie problemy przy pomaganiu dzikim zwierzętom. Dla większych i całkiem dużych.

Urocza opowieść o zwierzakach, którym pomógł Adam Wajrak wraz z Nurią Selvą. Swietnie napisane perypetie poturbowanych przez życie zwierzaków, ich walkę o powrót do swojego świata i zwykłe ludzie problemy przy pomaganiu dzikim zwierzętom. Dla większych i całkiem dużych.

Pokaż mimo to