Porażające. Świadectwa są krótkie i ułożone chronologicznie, od powzięcia decyzji o Powstaniu, przez jego przebieg, do kapitulacji i tego, co było dalej. Opowiadają uczestnicy tych wydarzeń. W zasadzie nie ma jak tego recenzować, po prostu trzeba przeczytać.

Porażające. Świadectwa są krótkie i ułożone chronologicznie, od powzięcia decyzji o Powstaniu, przez jego przebieg, do kapitulacji i tego, co było dalej. Opowiadają uczestnicy tych wydarzeń. W zasadzie nie ma jak tego recenzować, po prostu trzeba przeczytać.

Bardzo dobra, szczegółowa książka o Powstaniu Warszawskim. Wypowiadają się w niej osoby, które brały w nim czynny udział, a od kogo można dowiedzieć się najwięcej jak nie od nich?
Poruszająca, wzruszająca, odpowiadającą na wszelakie pytania i rozwiązująca watpliwosci, obowiązkowa dla tych którzy chcą zagłębić temat tak wstrząsający, pozycja.

Bardzo dobra, szczegółowa książka o Powstaniu Warszawskim. Wypowiadają się w niej osoby, które brały w nim czynny udział, a od kogo można dowiedzieć się najwięcej jak nie od nich?
Poruszająca, wzruszająca, odpowiadającą na wszelakie pytania i rozwiązująca watpliwosci, obowiązkowa dla tych którzy chcą zagłębić temat tak wstrząsający, pozycja.

Nic nie powie więcej o walce i bitwie, niż relacje świadków i uczestników. Bardzo dobra książka, warto ją nie tylko przeczytać, ale też mieć na półce.

Nic nie powie więcej o walce i bitwie, niż relacje świadków i uczestników. Bardzo dobra książka, warto ją nie tylko przeczytać, ale też mieć na półce.

Co tu pisać... ? Łzy mi kapią, płyną po policzkach. Mam wyrzuty sumienia, ze mam dom, rodzinę i chleb. Co tu pisać? Zabrano Polakom wszystko, zniszczono stolicę, wymordowano ludzi. A my trwamy, istniejemy, dajemy radę. Polska żyje, a my wraz z nią.
Po zakończeniu tej książki polecam przeczytać 1945 Wojna i Pokój. Jako kontynuację losów nie tylko Warszawy od 17 stycznia.

Co tu pisać... ? Łzy mi kapią, płyną po policzkach. Mam wyrzuty sumienia, ze mam dom, rodzinę i chleb. Co tu pisać? Zabrano Polakom wszystko, zniszczono stolicę, wymordowano ludzi. A my trwamy, istniejemy, dajemy radę. Polska żyje, a my wraz z nią.
Po zakończeniu tej książki polecam przeczytać 1945 Wojna i Pokój. Jako kontynuację losów nie tylko Warszawy od 17 stycznia.

https://zacofany-w-lekturze.pl/2020/10/jakby-swiat-sie-rozpadl.html

https://zacofany-w-lekturze.pl/2020/10/jakby-swiat-sie-rozpadl.html

Zagłada miasta Świadectwa ludzi Powstania, wyboru dokonała Agnieszka Dębska, redakcja zespół kwartalnika Karta , w sierpniu planowałam przeczytać w końcu Kuriera z Warszawy Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Co prawda film mnie nie zachwycił, ale spisana przez emisariusza Armii Krajowej historia to całkiem co innego. Nie wyszło. W końcu się jednak zabiorę, ale póki co postanowiłam sięgnąć po dużo cieńszą książkę poświęconą Powstaniu Warszawskiemu.

Zagłada miasta jest wyborem świadectw osób, które przeżyły powstanie, publikowanych już wcześniej na łamach kwartalnika. Interesująca jest w tym wypadku konstrukcja książki. Wspomnienia kilku wybranych osób, cywilów, sanitariuszki, łączniczki i żołnierzy poprzedzają wybrane przez Tomasza Borkowskiego wypowiedzi dowódców powstania, przedstawicieli rządu, fragmenty rozkazów, depeszy, protokołów z ostatnich dni przed godziną "W", a kończy wielogłos składający się głównie z fragmentów wspomnień kilkunastu warszawskich Robinsonów, którzy pomimo wydanego rozkazu opuszczenia miasta przez ludność cywilną, zdecydowali się pozostać w ruinach budynków.

Od młodzieńczego optymizmu, ogromnej determinacji, aby w końcu przeciwstawić się Niemcom będąc często bez broni, poprzez niebywałe zaangażowanie cywilnej ludności, aż do ostatnich dni walk, kiedy już było wiadomo, że nie ma żadnej nadziei, pomoc znikąd nie nadejdzie, a Warszawa zostanie zrównana z ziemią. Musimy o tym pamiętać.

Dobrze, że Ośrodek Karta zdecydował się na całościowe wydanie wcześniej publikowanych świadectw w formie książki. Dostępna w taki sposób, ma możliwość dotrzeć do szerszego grona odbiorców, a jej konstrukcja powoduje, że idealnie nadaje się do czytania zarówno przez osoby, które o Powstaniu Warszawskim mają wiedzę jedynie ze szkoły, jak również, tak myślę, przez bardziej dociekliwych czytelników.

Zagłada miasta Świadectwa ludzi Powstania, wyboru dokonała Agnieszka Dębska, redakcja zespół kwartalnika Karta , w sierpniu planowałam przeczytać w końcu Kuriera z Warszawy Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Co prawda film mnie nie zachwycił, ale spisana przez emisariusza Armii Krajowej historia to całkiem co innego. Nie wyszło. W końcu się jednak zabiorę, ale póki co...

Powstanie Warszawskie z "lotu ptaka" wygląda na 63 dni chwały, jednak gdy rozbić je na atomy pojedynczych wspomnień ujawnia swoją niezmierzoną głębię rozpaczy i tragedii. Dlatego polecam te staranie wybrane przez redaktorów Wydawcy wspomnienia jego uczestników - świadków.

Powstanie Warszawskie z "lotu ptaka" wygląda na 63 dni chwały, jednak gdy rozbić je na atomy pojedynczych wspomnień ujawnia swoją niezmierzoną głębię rozpaczy i tragedii. Dlatego polecam te staranie wybrane przez redaktorów Wydawcy wspomnienia jego uczestników - świadków.