Pan Widmowej Wyspy

Takiej książki w historii "Baśnioboru" i "Smoczej Straży" jeszcze nie było. Pozwala ona poznać losy świta z innej perspektywy. Stanowi to ciekawą odmianę. Dzięki temu tą część czytało się bardzo przyjemnie. Polecam

Takiej książki w historii "Baśnioboru" i "Smoczej Straży" jeszcze nie było. Pozwala ona poznać losy świta z innej perspektywy. Stanowi to ciekawą odmianę. Dzięki temu tą część czytało się bardzo przyjemnie. Polecam

Super książka! Do fanów Smoczej Straży! Nie będize je zawiedzeni!

Super książka! Do fanów Smoczej Straży! Nie będize je zawiedzeni!

Autor jak zawsze naszpikował książkę akcją i przygodami. Wyobraźni mu nie brakuje. Dla mnie za dużo było tutaj postaci i za wiele wątków. Łatwo było się pogubić po co i gdzie dokładnie teraz znajduje się Kendra i jej drużyna. Przez nawarstwienie i nagromadzenie wszystkiego sięgałam po książkę z przyjemnością ale mniejszą niż w poprzednich tomach. Nie mniej rozrywka przednia.

Autor jak zawsze naszpikował książkę akcją i przygodami. Wyobraźni mu nie brakuje. Dla mnie za dużo było tutaj postaci i za wiele wątków. Łatwo było się pogubić po co i gdzie dokładnie teraz znajduje się Kendra i jej drużyna. Przez nawarstwienie i nagromadzenie wszystkiego sięgałam po książkę z przyjemnością ale mniejszą niż w poprzednich tomach. Nie mniej rozrywka przednia.

Spodziewałam się, że moja frustracja, spowodowana zakończeniem drugiego tomu, przysłoni mi radość z poznawania dalszych losów Kendry i Setha. Tak się jednak nie stało, a tom trzeci (Pan Widmowej Wyspy) naprawdę mnie wciągnął! Z zainteresowaniem obserwowałam rozwój wydarzeń i odkrywałam nowe miejsca, a także poznawałam nowych bohaterów.

Cieszę się, że Paprot wrócił, nawet jeśli tylko na chwilę. Może to tylko sam fakt bycia jednorożcem, ale naprawdę go lubię. No i oczywiście powrót Warrena też mnie cieszy. Vanessy z kolei trochę mniej - nie żywię do niej zbyt wielkiej sympatii, ale nie mogę też powiedzieć, że jej nie lubię. Nie jest chyba moim typem postaci. Sfinks podniósł mi ciśnienie (Ale czego ja się spodziewałam?!),a z kolei Ronodin zaintrygował (choć też czułam przez niego ogromną frustrację).

Myślę, że przez wątek utraty pamięci Seth nie stracił w moich oczach, a wręcz zyskał, bo ponownie pokazał swoje największe zalety - nawet jeśli popełnił poważne błędy. Kendra również miała w tym tomie dużą rolę do odegrania, ale chciałabym też wspomnieć o Knoxie, który zyskał w moich oczach. Jego postać się rozwija i choć bardzo mnie irytował w pierwszej części, teraz wzbudza sympatię. Żałuję jednak, że Tess przez swój wiek jest tylko postacią z tła - taką uroczą maskotką drużyny bohaterów.

Trzeci tom odkrywa przed nami kolejne tereny wykreowanego przez Mulla uniwersum. Trafiamy do smoczego azylu na Hawajach (!!!) i do Podziemnej Dziedziny, co samo w sobie robi genialny klimat. Właśnie czegoś takiego potrzebowałam w czasie trwania zimy.

Nie zabrakło tu też szokujących zwrotów akcji, na które wpływ miały smoki oraz inne magiczne istoty... Jak zawsze autorowi udało się wciągnąć mnie do swojego świata i sprawić, że przeżywałam przygody bohaterów z pełnym zaangażowaniem!

Książce daję zasłużone 10/10 i polecam ją osobom 15+ TW: śmi€rć

Spodziewałam się, że moja frustracja, spowodowana zakończeniem drugiego tomu, przysłoni mi radość z poznawania dalszych losów Kendry i Setha. Tak się jednak nie stało, a tom trzeci (Pan Widmowej Wyspy) naprawdę mnie wciągnął! Z zainteresowaniem obserwowałam rozwój wydarzeń i odkrywałam nowe miejsca, a także poznawałam nowych bohaterów.

Cieszę się, że Paprot wrócił, nawet...

Kolejna świetna przygoda, od której trudno było się oderwać. Uwielbiam Brandona Mulla i to jak rozwijają się postaci w jego powieściach. Kendra i Seth tym razem byli rozdzieleni i musieli sobie radzić w pojedynkę, natomiast siłą dzieci jest ich współpraca. Rodzeństwo nie zawsze się ze sobą dogaduje, ale ich całkowicie odmienne charaktery idealnie się uzupełnią. No, akurat nie tym razem. Mimo wszystko przygoda była świetna i naprawdę bardzo dobrze się bawiłam!

Kolejna świetna przygoda, od której trudno było się oderwać. Uwielbiam Brandona Mulla i to jak rozwijają się postaci w jego powieściach. Kendra i Seth tym razem byli rozdzieleni i musieli sobie radzić w pojedynkę, natomiast siłą dzieci jest ich współpraca. Rodzeństwo nie zawsze się ze sobą dogaduje, ale ich całkowicie odmienne charaktery idealnie się uzupełnią. No, akurat...

Idea książek.

Idea książek.

Kolejna część Smoczej Straży przeczytana. Z każdym kolejnym tomem wkręcam się w książkę coraz bardziej. Nie mogę się doczekać przygód bohaterów w czwartym tomie, a zapowiada się bardzo ciekawie.

Kolejna część Smoczej Straży przeczytana. Z każdym kolejnym tomem wkręcam się w książkę coraz bardziej. Nie mogę się doczekać przygód bohaterów w czwartym tomie, a zapowiada się bardzo ciekawie.

Myślałam, że smocza straż będzie powtórką z baśnioboru, ale autor pozytywnie mnie zaskakuje. Dobrze napisana fabuła i bohaterowie.

Myślałam, że smocza straż będzie powtórką z baśnioboru, ale autor pozytywnie mnie zaskakuje. Dobrze napisana fabuła i bohaterowie.

O dziwo kolejny tom, który wydaje mi się jeszcze ciekawszy niż pozostałe. Coraz bardziej podoba mi się postać Setha i jego porozumienie z "ciemnymi" mocami. Zupełnie nie potrafię wyczuć intencji Ronodina, a bardzo lubię takie tajemnicze niejednoznaczne postacie. Słabymi punktami są dla mnie Kenda i Paprot. Wiem, że bardzo są lubiani przez wiele osób, ale dla mnie to taka idealna królowa dram i tak "niesamowity" magiczny jednorożec, że ciągle trafia do paki, z której wyciąga go dziewczyna. Świetna końcówka z Sethem i lewiatanem.

O dziwo kolejny tom, który wydaje mi się jeszcze ciekawszy niż pozostałe. Coraz bardziej podoba mi się postać Setha i jego porozumienie z "ciemnymi" mocami. Zupełnie nie potrafię wyczuć intencji Ronodina, a bardzo lubię takie tajemnicze niejednoznaczne postacie. Słabymi punktami są dla mnie Kenda i Paprot. Wiem, że bardzo są lubiani przez wiele osób, ale dla mnie to taka...

Nawet nie wiedziałam, że na to w tej książce czekałam!
Narracja rozdziela się na dwie: Kendry i Setha, którzy tym razem są rozdzieleni.
Seth nie pamięta swojego życia. Przechodzi na stronę Ronodina, który trzyma go u Króla Demonów i zaczyna go szkolić. Zaczynają się lekcje, podczas których Seth poznaje umiejętności, jakie daje mu bycie Zaklinaczem Cieni. Ronodin jest świetnym mentorem, ale czy Seth mu ufa? Zdecydowanie nie.
Uważam, że z charakteru Seth nie zmienił się szczególnie, ale w końcu wykorzystano potencjał tej postaci. Zawsze skupiano się tylko na Kendrze i jej charakterze światłej królewny. Seth ze swoim humorem i nowymi zdolnościami okazuje się świetną postacią. W tym tomie miał kilka swoich momentów. Ronodin od początku był postacią jakiej tu brakowało i zdania w tym tomie nie zmienię (jak również w żadnym kolejnym :)
Dałabym 10 gwiazdek, ale narracja Kendry była zwyczajnie nudna. Często ją pomijałam. Jednak książka warta przeczytania ze względu na Setha i Ronodina. A może jeszcze ze względu na Paprota lub Sfinksa? ;)

Nawet nie wiedziałam, że na to w tej książce czekałam!
Narracja rozdziela się na dwie: Kendry i Setha, którzy tym razem są rozdzieleni.
Seth nie pamięta swojego życia. Przechodzi na stronę Ronodina, który trzyma go u Króla Demonów i zaczyna go szkolić. Zaczynają się lekcje, podczas których Seth poznaje umiejętności, jakie daje mu bycie Zaklinaczem Cieni. Ronodin jest...