Dałbym mniej, ale podciągam do 4/10 za wzmiankowanie 2 guys 1 horse xD

Dałbym mniej, ale podciągam do 4/10 za wzmiankowanie 2 guys 1 horse xD

Świetnie napisana - nie za długa, żeby nie znużyła, ale jednak wyczerpuje całkiem nieźle tematykę związaną z tą częścią ciała. Przez dosyć "luzackie" podejście językowe, choć oczywiście lekarsko-merytoryczne, przypomina książkę Giulii Enders o jelitach. Masa przydatnych informacji i w sumie sporo też chyba nie przydatnych ;),ale podanych w bardzo interesujący sposób. Jedna z lepszych książek popularnonaukowych o tematyce zdrowotnej. Duży ukłon w stronę tłumacza - nie wiem na ile łatwo czy trudno można przetłumaczyć te niuanse i żarty językowe, ale i tak chylę czoła!

Świetnie napisana - nie za długa, żeby nie znużyła, ale jednak wyczerpuje całkiem nieźle tematykę związaną z tą częścią ciała. Przez dosyć "luzackie" podejście językowe, choć oczywiście lekarsko-merytoryczne, przypomina książkę Giulii Enders o jelitach. Masa przydatnych informacji i w sumie sporo też chyba nie przydatnych ;),ale podanych w bardzo interesujący sposób. Jedna...

Porusza bardzo dobre tematy o których zazwyczaj nikt nie chce rozmawiać. Przemyca dużo informacji i nie jest ciężka do przetrawienia.

Porusza bardzo dobre tematy o których zazwyczaj nikt nie chce rozmawiać. Przemyca dużo informacji i nie jest ciężka do przetrawienia.

Otrzymałem niniejszą książkę w prezencie, a że mam w zwyczaju czytać dane mi prezenty, toteż pochyliłem się nad tą pozycją, poruszała bowiem temat zdrowia człowieka, który mnie interesuje. Niestety, ale widzę że nie jestem jedyny, ale nie urzekł mnie "humor" autorów, który często przekraczał zwykłe granice przyzwoitości oraz powodował ciary wstydu. Trochę ciekawych rzeczy oczywiście przemycili, aczkolwiek trywializowanie chorób autoimmunologicznych do "pecha i złych genów" nie przystoi lekarzom.

Otrzymałem niniejszą książkę w prezencie, a że mam w zwyczaju czytać dane mi prezenty, toteż pochyliłem się nad tą pozycją, poruszała bowiem temat zdrowia człowieka, który mnie interesuje. Niestety, ale widzę że nie jestem jedyny, ale nie urzekł mnie "humor" autorów, który często przekraczał zwykłe granice przyzwoitości oraz powodował ciary wstydu. Trochę ciekawych rzeczy...

Ciekawa, napisana w sposób lekki i z dużą dozą humoru. Lektura, która powinna być obowiązkowa na lekcjach biologii przy przerabianiu anatomii człowieka.

Ciekawa, napisana w sposób lekki i z dużą dozą humoru. Lektura, która powinna być obowiązkowa na lekcjach biologii przy przerabianiu anatomii człowieka.

Książka absolutnie rewelacyjna. Nauka podana w sposób strawny i bardzo zabawny.

Książka absolutnie rewelacyjna. Nauka podana w sposób strawny i bardzo zabawny.

Czyta sie szybko, bywa śmiesznie, bywa interesująco. Drugi raz bym nie kupił, bo wystarczyło mi przeczytanie jeden raz. Odnośnie żartów o dupie i kupie, jeśli się ich boicie, to książki nie kupujcie, o.

Czyta sie szybko, bywa śmiesznie, bywa interesująco. Drugi raz bym nie kupił, bo wystarczyło mi przeczytanie jeden raz. Odnośnie żartów o dupie i kupie, jeśli się ich boicie, to książki nie kupujcie, o.

Książka jest popularnym poradnikiem opowiadającym, według autorów, o najważniejszym organie ludzkiego ciała, o którym mówi się raczej niewiele. Wykład jest ciekawy, pełen przydatnych informacji, ale frywolność autorów i puszczanie oka do czytelnika czasami irytują. 

Dwóch norweskich lekarzy napisało książkę temacie tabu, czyli o organie, który według nich jest być może najważniejszym organem ludzkiego ciała (tak głosi podtytuł książki). No cóż, trudno tu o ranking, jakby mózg, serce czy płuca były mniej ważne. Ale oczywiście stwierdzenie o ważności wynika z ducha opowieści, książka bowiem skrzy się puszczaniem oka do czytelnika i mało wybrednym humorem. Autorzy piszą: „Ludzie lubią kloaczny humor. Dzięki ludzkiej słabości do niego rozwinęły się całe gałęzie przemysłu. Pomyśl tylko, jak śmieszna potrafi być strategicznie umieszczona pierdząca poduszka.” No więc nie, to uogólnienie jest nieuprawnione, nie wszyscy (w tym ja) lubią humor skatologiczny. Mało wybredne żarciki są obecne w całej książce, mamy nawet 'wesołe' rozdziały, na przykład o tym jakie przedmioty można wkładać do odbytu, a jakie nie; takie podejście autorów dosyć utrudniało mi czytanie. 

Na szczęście, książka zawiera też sporo pożytecznych informacji i porad, przytoczę parę z nich. I tak czopki należy wkładać tępym końcem do środka, poza tym czopki często są lepsze od lekarstw doustnych, bo „substancja czynna leku trafi szybciej do krwiobiegu przez odbyt niż przyjmowana doustnie.”

Dalej, pisząc o higienie odbytu autorzy twierdzą, że brak papieru toaletowego lub niepozbywanie się go po zużyciu, jest jedną z przyczyn wysokiej umieralności dzieci na biegunkę w krajach rozwijających się. Co ciekawe, w wielu rejonach świata – krajach muzułmańskich, Indiach i Chinach – czyszczenie odbytu wodą jest popularniejsze niż używanie papieru toaletowego. Według autorów ta pierwsza metoda będzie zdobywać popularność, bowiem jest czystsza, tańsza i bardziej przyjazna dla środowiska. 

Mamy też dobry, pełen pożytecznych porad rozdział o chorobach odbytu, których najbardziej powszechnymi objawami są krwawienie, swędzenie, nietrzymanie i ból. Mówiąc o krwawieniu, autorzy uspokajają, że to nie jest objaw raka, raczej chodzi o hemoroidy, ale dyskusja jest dużo głębsza, zainteresowanych odsyłam do książki. 

Jest też rozdział o seksie analnym, autorzy rozwiewają różne mity na jego temat.

W sumie to dosyć ciekawy poradnik na temat, o którym się mało mówi, tylko ten nachalny humor... Piszą w posłowiu autorzy: „Mamy nadzieję, że nasza książka była dla ciebie źródłem wiedzy i śmiechu.” Wiedzy tak, śmiechu nie.

Książka jest popularnym poradnikiem opowiadającym, według autorów, o najważniejszym organie ludzkiego ciała, o którym mówi się raczej niewiele. Wykład jest ciekawy, pełen przydatnych informacji, ale frywolność autorów i puszczanie oka do czytelnika czasami irytują. 

Dwóch norweskich lekarzy napisało książkę temacie tabu, czyli o organie, który według nich jest być może...

Gdyby nie żenujące poczucie humoru autorów, ocena byłaby wyższa.
Przeczytać warto, natomiast żarciki nie każdemu przypadną do gustu. Mi nie przypadły.

Gdyby nie żenujące poczucie humoru autorów, ocena byłaby wyższa.
Przeczytać warto, natomiast żarciki nie każdemu przypadną do gustu. Mi nie przypadły.

Zabawne przedstawienie poważnego tematu. W pewnym momencie jednak już jest to trochę zbyt dużo, ale książka niewątpliwie poprawia humor.
Polecam czytanie o poranku. Wtedy dzień wygląda inaczej... jeśli koledzy z pracy rozumieją żarty :)

Zabawne przedstawienie poważnego tematu. W pewnym momencie jednak już jest to trochę zbyt dużo, ale książka niewątpliwie poprawia humor.
Polecam czytanie o poranku. Wtedy dzień wygląda inaczej... jeśli koledzy z pracy rozumieją żarty :)