Słaba i dość nudnawa powieść osadzona w realiach XVII-wiecznej Rzeczypospolitej, a dokładniej Podhala. Nie bardzo zresztą wiadomo o czym jest ta powieść. Tetmajer zamiast osnuć swoje dzieło na kanwie największego chłopskiego buntu na ziemiach etnicznie polskich i jego przywódcy, tajemniczego Kostki-Napierskiego (na torturach miał się przyznać, że był synem Władysława IV Wazy - więcej na jego temat patrz: Kersten Adam, Na tropach Napierskiego, Warszawa 1970),ewentualnie wokół postaci fikcyjnej, tytułowej Maryny lub innej, wybrał dość dziwną drogę. Bohatera zastąpił bohaterem zbiorowym gdzie obok Napierskiego mamy i tytułową bohaterkę i magnata Sieniawskiego i różnych górali, a także przedstawicieli szlachty i sporadycznie innych warstw ówczesnego świata. Żadnemu z nich nie poświęcił zbyt dużo czasu, a tym samym uniemożliwił czytelnikowi identyfikację z którymś z nich i celami jakie sobie wyznaczyli. Sam opis buntu jest słaby i schematyczny i właściwie nie za bardzo wiadomo jak do niego doszło i czemu się nie udał. Także rzuca się w oczy podział książki na część fikcyjną, gdzie autor pisze co sam chce, oraz tą gdzie korzysta z ówczesnych źródeł by przedstawić przebieg buntu. Na minus należy również zaliczyć częste przeskakiwanie z tematu na temat.
Chyba jedyną wartością pracy są opisy pięknej przyrody polskich tatr, dialektu górali oraz ówczesnych obyczajów (dla czasów powstania dzieła nie dla XVII wieku, a i tu trzeba uważać bowiem nie ma pewności, że autora gdzieniegdzie nie poniosła fantazja) opisane na łamach powieści.
Podsumowując: słaba powieść którą się czyta bez zainteresowania i emocji, a skończywszy odkłada na półkę z dopiskiem odhaczone.

Słaba i dość nudnawa powieść osadzona w realiach XVII-wiecznej Rzeczypospolitej, a dokładniej Podhala. Nie bardzo zresztą wiadomo o czym jest ta powieść. Tetmajer zamiast osnuć swoje dzieło na kanwie największego chłopskiego buntu na ziemiach etnicznie polskich i jego przywódcy, tajemniczego Kostki-Napierskiego (na torturach miał się przyznać, że był synem Władysława IV...

Przeczytałem, na szczęście zapomniałem. I to by było na tyle.

Przeczytałem, na szczęście zapomniałem. I to by było na tyle.