Bardzo dobra kontynuacja powieści. Pierwszy tom bardzo mi się podobał i z niecierpliwością czekałam na kolejny. Nie zawiodłam się, Adriana Tomaszewska stworzyła świetną powieść, pełną interesujących bohaterów i wartkiej akcji. Nie mogłam się oderwać od lektury, dopóki się nie skończyła, a szkoda, chętnie przeczytałabym więcej. Polecam serdecznie!

Bardzo dobra kontynuacja powieści. Pierwszy tom bardzo mi się podobał i z niecierpliwością czekałam na kolejny. Nie zawiodłam się, Adriana Tomaszewska stworzyła świetną powieść, pełną interesujących bohaterów i wartkiej akcji. Nie mogłam się oderwać od lektury, dopóki się nie skończyła, a szkoda, chętnie przeczytałabym więcej. Polecam serdecznie!

Przeczytałam już dawno, ale książka jest warta polecenia ❤ Adriana Tomaszewska przeszła samą siebie i zafundowała mi emocjonalną mieszankę wybuchową! Pierwsza część była fantastyczna, ale druga... Jeśli mam ochotę rzucać książką to znak, że było dużo zwrotów akcji i... niczego nie przewidziałam! Jestem zaskoczona! A końcówka... Przewracałam kartki, nie potrafiąc uwierzyć, że to naprawdę koniec... Głosowa recenzja zaczęła się od słów: "Ada, jak mogłaś to zrobić?!" 😁 Chyba nie trzeba pisać więcej? 😁 Polecam z całego serca ❤❤❤

Przeczytałam już dawno, ale książka jest warta polecenia ❤ Adriana Tomaszewska przeszła samą siebie i zafundowała mi emocjonalną mieszankę wybuchową! Pierwsza część była fantastyczna, ale druga... Jeśli mam ochotę rzucać książką to znak, że było dużo zwrotów akcji i... niczego nie przewidziałam! Jestem zaskoczona! A końcówka... Przewracałam kartki, nie potrafiąc uwierzyć,...

Interesująca kontynuacja. Ofiara jest bardzo ciekawa, akcja goni akcję, a bohater coraz bardziej mi się podoba. Polecam!

Interesująca kontynuacja. Ofiara jest bardzo ciekawa, akcja goni akcję, a bohater coraz bardziej mi się podoba. Polecam!

🎭Od chwili, gdy przeczytałam jej debiut, wiedziałam, że chcę przeczytać kontynuację. Tego dnia, gdy dostałam wiadomość od Adriany, zwariowałam. Dostałam propozycję objęcia patronatu nad jej książką, nad kolejnym tomem.
🎭W "Ofierze" zagościło kilku nowych bohaterów. To wokół nich kręci się fabuła powieści. Ich imiona są również łamaczami języków, ale spokojnie, to nadaje całości tylko dodatkowego uroku, autentyczności i zapamiętania postaci na dłużej niż by mogło się nam wydawać. W pierwszych chwilach historii przenosimy się do biura Straży Miejskiej (odpowiednik Policji w tym wymiarze). Poznajemy tam jednego ze strażników, jest to jeden z głównych bohaterów-sierżant Albrecht Delfholt dostaje zadanie, by znaleźć mordercę miejscowej ladacznicy. Nie jest to łatwe dla naszego pijaczyny, bo jedynymi śladami jakimi dysponuje to data śmierci i imię tytułowej ofiary. Z niemałą pomocą po źle zakończonym śledztwie, przychodzi mu przyjaciółka Saliny (ofiary)-Valeria. Jako jedyna wierzy, że zdoła dopaść morderców. I tu pojawiają się bohaterowie części pierwszej. Leopold - dawna miłość Valerii, Lavinia-obecna żona Leopolda, Istrelbrin-elf, którego ściga już nie tylko Leopold oraz najemnicy Leopolda. Gdy Valeria dowiaduje się od czarodzieja kim są mordercy jej przyjaciółki postanawia ich ścigać, niestety tak jak szybko podejmują podróż (strażnik, kobieta, hrabia i mag),tak szybko sprawy zaczynają się komplikować. Uśpiona miłość daje kobiecie o sobie znać, mag nie jest tym za kogo się podaje, a w między czasie do karawany dołącza się krasnolud polujący na mutanty.
🎭Tu nic nie jest tym co się wydaje. W międzyczasie poznajemy także historię krwiopijcy, który ma ogromne znaczenie w fabule. I tu niestety zdradzę Wam, że ofiar tak na prawdę jest kilka.. Ale co, jak i dlaczego musicie dowiedzieć się sami.
🎭Tom 2 czyta się sprawnie, lekko i przyjemnie tak jak i tom 1. Przy braku obowiązków można ją przeczytać w 1-2 wieczory. W książce nie zabraknie elfów, krasnoludów, humoru, czy nawet ukrytego sarkazmu.
🎭Autorka zadbała również o to by mieć nadzieję do samego końca, ale tylko po to by nas nieziemsko w tym zakończeniu zaskoczyć. Żałuję jedynie, że niektóre wątki nie zostały rozwinięte i nie jest aż tak przerażająca jak część pierwsza, mimo że trafiały się bardzo drastyczne sceny. Jednak jest to komplement dla Adriany, bo historii spod jej pióra chce się więcej i więcej. Autorka opisuje wszystko na bieżąco, nie cofa się wstecz, dlatego też łatwiej się czyta.
🎭Ogromnie się cieszę, że patronuję tej książce i mam nadzieję, że 3 tom będzie równie dobry jak 1 i 2.
🎭Poznając "Ofiarę" bez znajomości "Mistyfikacji" nie ucierpicie, jednak przeczytanie ich w kolejności ułatwi Wam czytanie i sprawi, że po trzeci tom sięgniecie bez zastanowienia.

🎭Od chwili, gdy przeczytałam jej debiut, wiedziałam, że chcę przeczytać kontynuację. Tego dnia, gdy dostałam wiadomość od Adriany, zwariowałam. Dostałam propozycję objęcia patronatu nad jej książką, nad kolejnym tomem.
🎭W "Ofierze" zagościło kilku nowych bohaterów. To wokół nich kręci się fabuła powieści. Ich imiona są również łamaczami języków, ale spokojnie, to nadaje...

"Pod maską pięknych słów potrafi się skryć bardzo szpetna dusza."
J.R.R. Tolkien – Dwie Wieże
Moja pierwsza myśl po przeczytaniu Ofiary to: no dobra wszystko ładnie, pięknie ale co dalej? Czy tu rzeczywiście stało się to co myślę, że się stało czy to tylko moja wyobraźnia? A jeśli to rzeczywiście miało miejsce to ja już chcem kontynuację. Ale po kolei. Akcja toczy się wokół morderstwa Seliny, przyjaciółki głównej bohaterki, która postanawia znaleźć jej morderców, gdyż straż miejska znalazła sobie kozła ofiarnego i zakończyła śledztwo. Dziewczyna do pomocy ma przyjaciela Hrabiego, maga i sierżanta z czasami dołącza do nich krasnolud. Wyprawa przebiega spokojnie, aż w pewnym zjeździe dochodzi do nieoczekiwanych zdarzeń, po których w dalszą drogę rusza już tylko trzech jeźców. Z każdą chwilą jest coraz gorzej, a akcja zmienia się bardzo dynamicznie i wciąga w swój wir co rusz zaskakująca czytelnika. Pojawienie się wampira wywołuje mieszane uczucia z jednej strony wiemy, że jest czarnym harakterem, ale z drugiej opowiadana przez niego historia łapie za serce i powoduje uronienie łzy. I to chyba moja ulubiona scena w całej książce, chociaż do najbardziej zaskakujących nie należy. W tej kategorii inna scena ma pierwsze miejsce ale to już było by zbyt duże zdradzenie fabuły. Autorka postanowiła zakończyć książkę w wielkim stylu zostawiając nas z masą pytań i niepewności. A samo zakończenie niewiadomo czy jest szczęśliwe czy też nie. Przynajmniej dla mnie.
Tak na koniec moje małe przemyślenie, książka opiera się na odwiecznym "problemie", a mianowicie na ślepym podążaniu do celu. Według mnie czasami lepiej jest odpuścić, żeby nie ranić innych bądź siebie.
A Wy jesteście w stanie iść po trupach do celu, nie zważając na krzywdę innych, tylko po to by osiągnąć swój cel?

"Pod maską pięknych słów potrafi się skryć bardzo szpetna dusza."
J.R.R. Tolkien – Dwie Wieże
Moja pierwsza myśl po przeczytaniu Ofiary to: no dobra wszystko ładnie, pięknie ale co dalej? Czy tu rzeczywiście stało się to co myślę, że się stało czy to tylko moja wyobraźnia? A jeśli to rzeczywiście miało miejsce to ja już chcem kontynuację. Ale po kolei. Akcja toczy się...

,,Ofiara'' jest to druga część ,,Pragnienia Zemsty'', którą również miałam zaszczyt zrecenzować. Drugi tom opowiada jednak całkiem inną historię... chociaż też niekoniecznie. Ciekawi? Tak myślałam. Zapraszam do recenzji.

Powieść rozpoczyna się dosyć tajemniczo i nieco kryminalnie. Albrecht Delfholt dostaje sprawę, w której ma dowiedzieć się, kto zabił przyjaciółkę Valerii, która później trochę namiesza w życiu naszego pracownika straży miejskiej. Mężczyzna popełnia jednak błąd, który później prowadzi chyba do największej w jego życiu wyprawy. Bardzo ryzykownej, ale i koniecznej oraz piekielnie ciekawej, która zaowocuje w czytelniku chęć do mordu (być może jak u mnie) lub zadaniu sobie paru istotnych pytań. Takich jak np.: Czy powinno się ufać innym?

Książka bardzo ciekawa i wciągająca. Widać, że autorka włożyła w nią jeszcze więcej serca i swojej wyobraźni. Wyraźnie widać w tej powieści jej progres twórczy i to jak się rozwinęła.

Mimo nowych bohaterów w trakcie trwania powieści spotykamy tych, którzy występowali w pierwszej części. Jest to bardzo dobrze zrobione, chociaż szkoda, że nie było zbytnio dużych nawiązać do ich przygody, ale tu wychodzi już moje czepialstwo. Ogólnie najbardziej miałam problem z pewnym towarzyszem podróży - magiem. Nie powiem wam dlaczego, ale oprócz niego występuje tam krasnolud, który ma super mądrości i chociaż zapewne uznacie go za zabobonnego, to wczytajcie się uważnie w jego kwestie.

Co do samej fabuły to jest ona zwarta i pełna akcji, co bardzo mi się podobało. Szkoda jednak, że niektóre wątki nie zostały bardziej rozwinięte. Książka króciutka i przyjemna, chociaż końcówka... eh. Autorka już wie, że chcę ją dopaść za nią. Mówię wam, ten koniec jest taki epicki i tyle potem emocji kłębiło się w mojej głowie i pytań, że już chcę trzecią część.

,,Ofiara'' dostaje ode mnie 8/10 z wielkim uśmiechem, bo tak bardzo cieszę się, że patronuję tej cudownej książce.

Pozdrawiam serdecznie i zapraszam na mojego instagrama: Wilczekczyta

,,Ofiara'' jest to druga część ,,Pragnienia Zemsty'', którą również miałam zaszczyt zrecenzować. Drugi tom opowiada jednak całkiem inną historię... chociaż też niekoniecznie. Ciekawi? Tak myślałam. Zapraszam do recenzji.

Powieść rozpoczyna się dosyć tajemniczo i nieco kryminalnie. Albrecht Delfholt dostaje sprawę, w której ma dowiedzieć się, kto zabił przyjaciółkę Valerii,...

Nawet nie mam pojęcia od czego zacząć. 😁
Tyle mam emocji w sobie, ale oczywiście emocje te są pozytywne. 😍
Nie dość, że patronuję tej książce, to i moje uczucia co do pierwszej i drugiej części się nie zmieniły. Dalej jestem na duże Tak. 😍
A teraz co zostało?
Matko kochana, dajcie mi już trzecią część! 😭😁
W drugiej tyle się dzieje, że serce moje nie jest w stanie chyba tak szybko bić...
Jak zawsze nie zawiodłam się na autorce i tym razem gratuluję 😘😘 kochana. 😍😘
Książka opisuje historię Albrechta Delfholta, któremu na początku zostaje przydzielona sprawa zabójstwa pewnej kobiety. Jak się okazuje, była to przyjaciółka Valerii. Valeria też nie jest przypadkową postacią w całej historii. W pewnym momencie (gdy owinęła już sobie mężczyznę wokół palca) namieszała tak, że jego cały dotychczasowy spokój życiowy zostaje zachwiany. Musi on podjąć decyzję, która ciągnie za sobą poważne konsekwencje. Podróż, w jaką się udaje, jest tak pełna napięcia, że umierałam z ciekawości i nie mogłam oderwać się od książki. Albrecht to główna postać i zarazem moja ulubiona. Mężczyzna jest tak ciekawy sam w sobie, że nie da się go nie lubić.
Valeria od początku wydawała mi się jakaś dziwna. Nie przypadła mi do gustu, ale w końcu to ona nadała barw całej fabule.
Zakończenie w głowie od początku miałam inne. To, co okazało się na ostatnich stronach książki, kompletnie mnie zaskoczyło. Oczywiście w pozytywny sposób.
Jedynym minusem, jakim zauważyłam, było to, że tak szybko skończyłam ją czytać. Aż tak bardzo mnie wciągnęła. Nie jest to oczywiście żadna uwaga, a wręcz pochwała.
Moja ocena to oczywiście 10/10 i z niecierpliwością czekam na następną - już trzecią część.

Nawet nie mam pojęcia od czego zacząć. 😁
Tyle mam emocji w sobie, ale oczywiście emocje te są pozytywne. 😍
Nie dość, że patronuję tej książce, to i moje uczucia co do pierwszej i drugiej części się nie zmieniły. Dalej jestem na duże Tak. 😍
A teraz co zostało?
Matko kochana, dajcie mi już trzecią część! 😭😁
W drugiej tyle się dzieje, że serce moje nie jest w stanie chyba...

Po tylu miesiącach czekania w końcu się doczekałam — druga część „Pragnienia Zemsty” powraca w wielkim stylu!

Akcja „Ofiary” zaczyna się już w pierwszym rozdziale.
Albrecht, strażnik i zarazem jeden z głównych bohaterów, zostaje obarczony sprawą zabójstwa. Ot zwykły dzień jego pracy. Podczas śledztwa podejmuje decyzje, których konsekwencje musi później ponieść.

Z ręką na sercu przyznaję, że jedna z tych decyzji wycisnęła ze mnie łzy. Mimo to nie byłam w stanie darzyć go antypatią, wręcz przeciwnie, strasznie mu współczułam. Mimo jego wielu wad, zdecydowanie polubiłam tego bohatera.

Poznajemy również Valerię, która wywołała we mnie tak mieszane uczucia, że sama byłam w lekkim szoku. Jak to się mówi, między miłością a nienawiścią jest cienka granica. Ona zdecydowanie ją przekroczyła, ale nie powiem, w którą stronę, samemu trzeba to ocenić. :)

Ciężko mi tu coś więcej pisać, bo nie chcę zbyt wiele zdradzić. Wszystkie drobne wydarzenia genialnie splatają się ze sobą, tworząc spójną całość. Nic nie jest przypadkowe i widać, że wszystko jest dokładnie przemyślane. Sposób, w jaki wydarzenia z tej części łączą się z poprzednią, zasługuje na brawa.

Oczywiście nie zabrakło również mojego ulubionego elementu — humoru! Były chwile, gdzie uśmiechałam się jak głupia. W pamięć zapadły mi szczególnie dwa momenty, ale nie przytoczę ich tu, żeby nie psuć innym frajdy. Myślę, że każdemu chociaż kącik ust powędruje w górę. ;)

Zakończenie natomiast sprawiło, że miałam ochotę warczeć i bluzgać do tego stopnia, że wyszorowanie buzi mydłem to by było za mało! Dlaczego? Cóż, jedyne co mogę powiedzieć, to „Przeczytaj, a się dowiesz”.

Tak jak ostatnim razem, z niecierpliwością czekam na ostatnią część. Nie mam pojęcia, czego mogę się spodziewać, tyle różnych możliwości krąży mi po głowie, ale znając życie, autorka jeszcze nie raz mnie zaskoczy swoją pomysłowością. :D

Serdecznie polecam!

Po tylu miesiącach czekania w końcu się doczekałam — druga część „Pragnienia Zemsty” powraca w wielkim stylu!

Akcja „Ofiary” zaczyna się już w pierwszym rozdziale.
Albrecht, strażnik i zarazem jeden z głównych bohaterów, zostaje obarczony sprawą zabójstwa. Ot zwykły dzień jego pracy. Podczas śledztwa podejmuje decyzje, których konsekwencje musi później ponieść.

Z ręką...