Zawsze interesowała mnie praca służb specjalnych , wywiadowców. Kiedy znalazłam tę pozycję nazwisko autora (Niemczyk - polski antyterrorysta )wydawało się gwarantem ,że dowiem się wszystkiego " z pierwszej ręki".Wiele się w mojej głowie rozjaśniło ,jednak sposób , w jaki napisana jest ta książka niekoniecznie mi odpowiada , bowiem pan Piotr pisał o służbach posługując się fragmentami z książek poruszających tę tematykę. Krótko mówiąc - czytaj blurby ze zrozumieniem , a nie będziesz kręcił nosem.Jak mówiłam - fajna tematyka, ale niestety niewykorzystana , szkoda.

Zawsze interesowała mnie praca służb specjalnych , wywiadowców. Kiedy znalazłam tę pozycję nazwisko autora (Niemczyk - polski antyterrorysta )wydawało się gwarantem ,że dowiem się wszystkiego " z pierwszej ręki".Wiele się w mojej głowie rozjaśniło ,jednak sposób , w jaki napisana jest ta książka niekoniecznie mi odpowiada , bowiem pan Piotr pisał o służbach posługując się...

"jedną z najważniejszych zasad w pracy wywiadu jest...brak zasad"

Przepadłam wczoraj na krótkim kursie szpiegowania.
Zastanawialiście się kiedyś ile prawdy kryje się w literaturze szpiegowskiej? Czy autorzy tacy jak Joseph Conrad, Forsyth, John le Carre, Tom Clancy, Vincent V. Severski czy Ian Fleming w swoich książkach inspirowali się autentycznymi wydarzeniami i opisywali faktyczną pracę wywiadu czy była to czysta fikcja literacka. Tym bardziej że większość z tych autorów była związana z różnymi wywiadami czy agencjami.

Krótki kurs szpiegowania to ciekawa rozmowa autorów z których jeden jest byłym analitykiem służb specjalnych i funkcjonariuszem UOP na temat wywiadu.
To analiza różnych metod działania szpiegów, inwigilacji, werbunku, martwych skrzynek, fałszowania dokumentów czy dezinformacji na przykładach powieści szpiegowskich.
Autorzy analizują zarówno starsze "metody" wywiadowcze jak i omawiają współczesne szpiegowanie (tak jak system śledzenia obywateli, inwigilację elektroniczną, dezinformację czy memy i śmieszki, które wymyślają specjalni pracownicy wywiadu) lol

Czy pisarze inspirowali się autentycznymi wydarzeniami czy może to wywiad korzysta z przykładów przedstawionych w książkach i wymyślonych przez autorów gadżetów. Kto to wie. Podobno gdzieś działa nawet specjalna komórka utworzona do czytania i analizowania powieści szpiegowskich (praca marzeń ) ale czy to prawda...

"szpiegowanie to czekanie" chociaż tu idealnie pasowało by "szpiegowanie to czytanie"

"jedną z najważniejszych zasad w pracy wywiadu jest...brak zasad"

Przepadłam wczoraj na krótkim kursie szpiegowania.
Zastanawialiście się kiedyś ile prawdy kryje się w literaturze szpiegowskiej? Czy autorzy tacy jak Joseph Conrad, Forsyth, John le Carre, Tom Clancy, Vincent V. Severski czy Ian Fleming w swoich książkach inspirowali się autentycznymi wydarzeniami i...

Pan przeprowadzający wywiad jest nie na miejscu. Po pierwsze, reprezentuje sobą nic szczególnego ;) a i opcja polityczna jest wątpliwa. Po drugie, średnio pasuje jako partner do rozmowy dla Niemczyka... Ale biorąc pod uwagę, że sam Niemczyk jest postacią przereklamowaną, jak to w służbach, wiadomo liczy się siła sugestii i lans... to może być i tak. Ogólnie, dobra rzecz. Oczywiście przydałoby się więcej przykładów z literatury. Człowiek interesujący się służbami specjalnymi nie dowie się niczego nowego. Jako pozycja systematyzująca jakąś tam wiedzę, ujdzie.

Pan przeprowadzający wywiad jest nie na miejscu. Po pierwsze, reprezentuje sobą nic szczególnego ;) a i opcja polityczna jest wątpliwa. Po drugie, średnio pasuje jako partner do rozmowy dla Niemczyka... Ale biorąc pod uwagę, że sam Niemczyk jest postacią przereklamowaną, jak to w służbach, wiadomo liczy się siła sugestii i lans... to może być i tak. Ogólnie, dobra rzecz....

Po "Krótki kurs szpiegowania" sięgnęłam bardzo chętnie, ponieważ lubię czytać wszelkie kryminały i detektywistyczne powieści. Całość książki jest formą wywiadu pomiędzy Jasią Kapelą a Piotrem Niemczykiem. Pierwszy raz dotychczas spotkałam się z taką formą i przyznaję, że czytało się dzięki temu dużo łatwiej i przejrzyściej. Znajdziemy tu przegląd z wielu pozycji szpiegowskich z komentarzami. Zapoznać możeny się m.in z tym jak werbowani są agenci, jak działają podwójnie agenci, jak i po co tworzy się fałszywe dokumenty oraz ich niszczenie ,na czym polega SIGINT - wywiad elektroniczny.
Na pewno znalazlam tu sporo odpowiedzi. Sporo można dowiedzieć się też o celach, metodach i zasadach dezinfornacji a także o nowych technologiach jakie są wykorzystywane w wywiadach. Najbardziej zaciekawił mnie wątek o tajnych przeszukaniavh. Jak wyglądają przygotowania,
Książka pisana przystępnym językiem. To kawał dobrej lektury o takiej dość nietypowej tematyce, której brakowało mi na naszych półkach w księgarni. Polecam na pewno każdemu kto choć trochę lubi czytać kryminały oraz powieści szpiegowskie. Chętnie przeczytałabym druga część jeśli kiedyś powstanie.

Po "Krótki kurs szpiegowania" sięgnęłam bardzo chętnie, ponieważ lubię czytać wszelkie kryminały i detektywistyczne powieści. Całość książki jest formą wywiadu pomiędzy Jasią Kapelą a Piotrem Niemczykiem. Pierwszy raz dotychczas spotkałam się z taką formą i przyznaję, że czytało się dzięki temu dużo łatwiej i przejrzyściej. Znajdziemy tu przegląd z wielu pozycji...

Nikt z nas nie jest anonimowy. Beztrosko publikujemy nasze fotografie. Mamy swoje przyzwyczajenia, niezmienny styl życia. Mamy też szczęście, jeśli jesteśmy szarymi, przeciętnymi obywatelami. Tylko osoby publiczne i szpiedzy są kontrolowani. Zamiast „Wielkiego brata” działa SIGINT – Sojusz Pięciorga Oczu.
Inwigilowany osobnik jest tym bezpieczniejszy im bardziej jest nieuporządkowany. Zapiski robione na papierze, tradycyjne bilety w komunikacji miejskiej, telefon z miedzianym drutem, bałagan w mieszkaniu – to niezawodne metody funkcjonowania przebiegłego i dyskretnego szpiega.
„Kiedy otworzyłem drzwi, zorientowałem się, że mój pokój przeszukano: ja nigdy nie zostawiłem go w takim porządku”
Zapewne wywiadowcy byli bardziej niedoświadczeni od szpiega, bo zapomnieli o fotografowaniu wszystkich miejsc i kurzu w aerozolu. Być może ów mężczyzna miał szansę zostać podwójnym szpiegiem, który potrafi wykorzystać martwą skrzynkę kontaktową. Najlepszym miejscem takiej instalacji są szatnia, toaleta czy cmentarz. Tam po prostu nie ma kamer. Taki agent czasem bywa wykorzystywany w akcjach dezinformacyjnych. Nie zawsze wystarczy podważanie autorytetu państwa lub grupy społecznej.
„Przez całą zimną wojnę Rosjanie wymyślali kawały o Amerykanach, żeby ich ośmieszyć i zdyskredytować, a Amerykanie o Rosjanach. W Polsce kawały o księżach wymyślano w IV Departamencie Służby Bezpieczeństwa”
Zdecydowanie bardziej wnikliwie ode mnie opowiedzieli o szpiegach i ich działalności Piotr Niemczyk i Jaś Kapela. Swoją rozmowę podsumowali intrygująco brzmiącym tytułem „Krótki kurs szpiegowania”. Nie wiem tylko, do kogo adresowali swoją książkę. Jeśli czytelnikami mieli być szpiedzy, to na ich ostrzeżenia już jest za późno. Przeczytałem dotychczas niejedną powieść szpiegowską i tę publikację wypada potraktować jedynie jako przewodnik po tym gatunku literackim. Autorzy pisali o problemach znanych większości ludzi i może tylko wyłącznie fani romansów nie zetknęli się z tymi zagadnieniami. Wiem, że thrillery i kryminały mogą nieść podpowiedź dla psychopatów i morderców, ale chyba nie tędy wiedzie droga na szpiegowskie szczyty. Nie zaskoczyła mnie ta książka i nie porwała. To była po prosta lekka rozrywka, którą jeden z autorów w pewnym sensie podsumował stwierdzając: „Ja też bym sobie żadnych tajemnic państwowych nie powierzył”.
Życzę przyjemnej lektury :)

Nikt z nas nie jest anonimowy. Beztrosko publikujemy nasze fotografie. Mamy swoje przyzwyczajenia, niezmienny styl życia. Mamy też szczęście, jeśli jesteśmy szarymi, przeciętnymi obywatelami. Tylko osoby publiczne i szpiedzy są kontrolowani. Zamiast „Wielkiego brata” działa SIGINT – Sojusz Pięciorga Oczu.
Inwigilowany osobnik jest tym bezpieczniejszy im bardziej jest...

Ilość szuryzmu zawarta w tej książce, wprost świadczy o tym, że Jaś Kapela definitywnie powinien przestać ćpać.

Ilość szuryzmu zawarta w tej książce, wprost świadczy o tym, że Jaś Kapela definitywnie powinien przestać ćpać.

Niezbyt odkrywcza, temat potraktowany bardzo ogólnikowo.

Niezbyt odkrywcza, temat potraktowany bardzo ogólnikowo.

Luźne rozmowy o sztuce wywiadu. Bardzo dużo odniesien do innych powieści szpiegowskich. Dobra książka na przerywnik i jako wstęp do literatury szpiegowskiej i raczej nic więcej.

Luźne rozmowy o sztuce wywiadu. Bardzo dużo odniesien do innych powieści szpiegowskich. Dobra książka na przerywnik i jako wstęp do literatury szpiegowskiej i raczej nic więcej.