"Ptaki-dziwaki" to krótka historia z morałem przeznaczona dla dzieci. Powstała jako sztuka teatralna, w której pięć zupełnie odmiennych ptaków stara się w trakcie telewizyjnego show o tytuł najbardziej niezwykłego ptaka na świecie.

Chociaż z początku rywalizują i są wobec siebie nieufne, szybko się przekonują, że tylko wspólne działanie i bunt przeciwko ujednolicającym mechanizmom masowej kultury może im zapewnić wolność. Sztuka przekształcona na bajkę dla przedszkolaków naucza tolerancji wobec inności. Ptaki, a wraz z nimi dzieci, przekonują się, że najwspanialsze jest to, że każdy jest inny i swoisty, nawet jeśli komuś innemu wydaje się niepozorny. Uczy także, aby pozostać nieufnymi, kiedy ktoś lub coś próbuje nas przyciąć do miary innych - tak np. jak to w pewnym stopniu robi kultura masowa - Internet i telewizja.

Co ciekawe, każdy ptak, chociaż oczywiście uczłowieczony, pozostaje również sobą, czyli ma cechy charakterystyczne gatunku, do którego przynależy (książka zawdzięcza to merytorycznemu wsparciu ornitologa Piotra Czabańskiego). Na tym w dużej mierze polega komizm opowiastki - charakter zwierząt jest w jakimś stopniu wypadkową ich fizyczności, ale też kształtuje się w odniesieniu do wydarzeń. Na szczególnego bohatera wyrasta niepozorna wrona, ptak który dzięki swej skromności i braku światowych ambicji widzi więcej niż inne gatunki, barwniej upierzone i bardziej egzotyczne. To on podrywa pozostałych do buntu, w trakcie którego bohaterowie zaczynają rozumieć, czym jest wolność i jak bardzo jest cenna.