Każdy pisarz powie więc: od szału wolny, zdrowia niegodny, neurotykiem zostałem. --- najklasyczniejsze opowiadanie (Zoli, Balzaca, Dickensa, Tołstoja) zawiera rodzaj osłabionej tmezy (źródła przyjemności)--- przeskakujemy bezkarnie (nikt nie widzi) opisy przyrody, wyjaśnienia, rozważania, rozmowy --- rytm tego co się czyta i tego co się nie czyta wyznacza przyjemność tekstu --- w tekście współczesnym to, co się dzieje powstaje w akcie wypowiadania, a nie w następstwie wypowiedzi - trzeba drobiazgowo przeżuwać --- Anioł Ślązak mówi: tym samym okiem, którym widzę Boga, i On mnie widzi --- smakuję zbytek precyzji, maniacką dokładność języka - rodzaj leksykograficznego artefaktu --- jedyna ocena bez przymiotników: to jest to! --- perwersyjnie udajemy przed sobą , że nie znamy końca historii --- nie ma gramatyki lokutywnej (języka mówionego)--- dialektyka chwyta tylko to , co pozytywnie następuje po sobie --- język enkratyczny rozprzestrzenia się pod kontrolą władzy, jest językiem powtórzeń, oficjalne instytucje stają się maszynami do powielania: szkoły, reklama, mass-media, piosenka, stereotyp stał się faktem politycznym --- estetyka przyjemności tekstu musi zawierać pisanie na głos by uchwycić dźwięk słowa (audiobook)

Każdy pisarz powie więc: od szału wolny, zdrowia niegodny, neurotykiem zostałem. --- najklasyczniejsze opowiadanie (Zoli, Balzaca, Dickensa, Tołstoja) zawiera rodzaj osłabionej tmezy (źródła przyjemności)--- przeskakujemy bezkarnie (nikt nie widzi) opisy przyrody, wyjaśnienia, rozważania, rozmowy --- rytm tego co się czyta i tego co się nie czyta wyznacza przyjemność tekstu...

Staram się nie oceniać tutaj tekstów teoretycznych, bo jednak dbam o jakościowy kontent poetycko-prozatorski na moim profilu (xdddddhdhfhfd) niemniej - jest to moja ulubiona lektura "okołopolonistyczna". Cudownie sensualny język, mnogość zagadnień, szereg kontekstów i ten wyborny antydziaderski rewolucyjny dryg do rzeczowych podsumowań (<3). Jako dziecko post-postmodernizmu (spontaniczne słowotwórstwo, mam nadzieję że nigdy nie powstanie coś takiego) kiełkujące na żyznej glebie płynnej nowoczesności lubuję się we fragmentaryczności, którą stosuje Barthes. Źródełko mądrości tego tekstu jest zawsze pełne i zawsze pożywne. To ciekawe - nie wydaje mi się żeby móżna było te książkę streścić bez odbierania jej wartości. Fajne. Polecam.

Staram się nie oceniać tutaj tekstów teoretycznych, bo jednak dbam o jakościowy kontent poetycko-prozatorski na moim profilu (xdddddhdhfhfd) niemniej - jest to moja ulubiona lektura "okołopolonistyczna". Cudownie sensualny język, mnogość zagadnień, szereg kontekstów i ten wyborny antydziaderski rewolucyjny dryg do rzeczowych podsumowań (<3). Jako dziecko post-postmodernizmu...

Czy ktoś wie gdzie można to dostać?

Czy ktoś wie gdzie można to dostać?