To bardzo sensualna poezja, mnóstwo tu dotyku, delikatnych muśnięć, gry świateł (sfery dnia i nocy, związana z nimi metafora przebudzenia) oraz barw, odbierania wielu wrażeń różnymi kanałami, są też przeróżne smaki podrażniające apetyt, "słowa pełne nadzienia". Niezwykła jest tu także atmosfera wierszy, podmiot kroczy przez to, co realne, ale i to, co wyobrażane, możliwe, upragnione. Wiele tu z klimatu snów i marzeń. Poetykę Brzozowskiej wyróżniają subtelne obrazy, "koronkowe wzory", łączenie przyziemnego z tajemnicą, z czymś ulotnym, niejednoznaczność oraz głęboka więź ze światem natury (podmiot ukazywany jest najczęściej za pomocą przyrodniczych metafor).

„Imago” to niezwykły portret liryczny kobiety, próbującej odszukać w sobie… siebie. To zmysłowa poezja detalu (pojedyncze wrażenie, emocję, myśl, wspomnienie itp.). Książka Lucyny Brzozowskiej jest jeszcze swoistą grą, w której to czytelnik wybiera, jak sobie poukładana poszczególne cząstki, na jakie połączenia (ach, te zachwycające przerzutnie!) się zdecyduje i co finalnie z nich wyczyta.

Więcej: https://dajprzeczytac.blogspot.com/2019/08/imago-lucyna-brzozowska.html

To bardzo sensualna poezja, mnóstwo tu dotyku, delikatnych muśnięć, gry świateł (sfery dnia i nocy, związana z nimi metafora przebudzenia) oraz barw, odbierania wielu wrażeń różnymi kanałami, są też przeróżne smaki podrażniające apetyt, "słowa pełne nadzienia". Niezwykła jest tu także atmosfera wierszy, podmiot kroczy przez to, co realne, ale i to, co wyobrażane, możliwe,...