Jak to w tego typu kompilacjach bywa, zbiór dosyć nierówny. Rzecz została napisana u schyłku szczytu twórczych możliwości Mastertona, są tutaj charakterystyczne dla niego perełki (niepokojący "Obiekt seksualny", "Skarabeusz z Jajouki", "Kształt bestii", "Apartament ślubny"),ale także opowiadania zapowiadające demencję twórczą ("Matka z wynalazku", "Jajko", "Ponsford"),utwory z niezłym pomysłem wyjściowym, ale kiepskim wykonaniem ("Serce Helen Day", "Dywan", "Korzeń wszelkiego zła", "Szara madonna"),czy też mniej lub bardziej udane trawestacje postaci autentycznych i fikcyjnych ("Porwanie Pana Billa", "Will", "Dziecko voodoo").
W czytaniu Mastertona lubię być zaskakiwany, po jakie mity, legendy, religie, czy utarte schematy sięgnie i jak je wykorzysta. Nie jest to mistrz pióra, czy suspensu, niemniej jest udanym rzemieślnikiem, któremu od czasu do czasu uda się skrobnąć przyzwoity horror, jak ostatnio "Dziecko ciemności". Często przesadza z gore i porno, rzadko jednak się zdarza, by te elementy były zbędne dla fabuły, co należy docenić.

Jak to w tego typu kompilacjach bywa, zbiór dosyć nierówny. Rzecz została napisana u schyłku szczytu twórczych możliwości Mastertona, są tutaj charakterystyczne dla niego perełki (niepokojący "Obiekt seksualny", "Skarabeusz z Jajouki", "Kształt bestii", "Apartament ślubny"),ale także opowiadania zapowiadające demencję twórczą ("Matka z wynalazku", "Jajko", "Ponsford"),...

Zbiór różnych strasznych opowiadań. Jedne lepsze, drugie gorsze, ale suma summarum mnie się podobało.

Zbiór różnych strasznych opowiadań. Jedne lepsze, drugie gorsze, ale suma summarum mnie się podobało.

Niektóre słabsze, niektóre lepsze, jak to zazwyczaj bywa.

Niektóre słabsze, niektóre lepsze, jak to zazwyczaj bywa.

Jajko - króciutka ale fajna historyjka o dziecku wyklutym z jajka. 7/10
Szara Madonna - o żywych, mściwych posągach. Przypomina znany odcinek Doctor Who. 6/10
J.R.E. Ponsford - dzieciak dręczony w szkole wzywa na pomoc zmarłego kilkadziesiąt lat temu kapitana krykieta. 5/10
Dziecko voodoo - wariacja na temat Hendrixa. Nudy. 2/10
Obiekt seksualny - najlepsze opowiadanie. Seksualna makabra. 10/10
Porwanie pana Billa - Piotruś pan i kapitan Hook to jedna i ta sama osoba? Gwałci matki i porywa dzieci? Polski akcent. 5/10
Dywan - tytułowy dywan to skóra wilka, a opowiadanie jest o wilkołakach. Trochę chaotyczne. 5/10
Matka z wynalazku - bardzo fajne opowiadanie w klimacie Frankensteina. 9/10
Apartament ślubny - o łóżku pochłaniającym mężczyzn. 7/10
Korzeń wszelkiego zła - o muzułmańskim demonie. Takie sobie, choć scena w kostnicy przeraża. 5/10
Will - o mumii Williama Szekspira, w klimacie Lovecrafta. Takie sobie. 3/10
Serce Helen Day - audycja radiowa sprzed 30 lat i morderstwo aktorki. Klimatyczne. 7/10
Skarabeusz z Jajouki - mały, legendarny chrząszcz wprowadzony do penisa da rozkosz podczas seksu. 8/10
Kształt bestii - wyobraźnia małego chłopca i nowy partner matki. 4/10

Jajko - króciutka ale fajna historyjka o dziecku wyklutym z jajka. 7/10
Szara Madonna - o żywych, mściwych posągach. Przypomina znany odcinek Doctor Who. 6/10
J.R.E. Ponsford - dzieciak dręczony w szkole wzywa na pomoc zmarłego kilkadziesiąt lat temu kapitana krykieta. 5/10
Dziecko voodoo - wariacja na temat Hendrixa. Nudy. 2/10
Obiekt seksualny - najlepsze opowiadanie....

Po dwunastu latach, zupełnie przypadkiem, wpadła mi w rece. Uwielbiam krótkie formy! Jednak magii opowiadaniom ujmuje teraźniejszość- tu na codzień tacy "zwyrole" biegają po ulicach i już nikogo nie dziwią. A gdzie dopiero straszą...

Po dwunastu latach, zupełnie przypadkiem, wpadła mi w rece. Uwielbiam krótkie formy! Jednak magii opowiadaniom ujmuje teraźniejszość- tu na codzień tacy "zwyrole" biegają po ulicach i już nikogo nie dziwią. A gdzie dopiero straszą...

Moja opinia sprowadza się do tego, że nie polecam tej pozycji. Jedyny plus to to, że się szybko czyta, a z 14 opowiadań "podobały" mi się 4 (a raczej tylko te były coś warte). Więc dwie gwiazdki za te 4 opowiadania i 1 gwiazda za to, że się szybko czytało.

Moja opinia sprowadza się do tego, że nie polecam tej pozycji. Jedyny plus to to, że się szybko czyta, a z 14 opowiadań "podobały" mi się 4 (a raczej tylko te były coś warte). Więc dwie gwiazdki za te 4 opowiadania i 1 gwiazda za to, że się szybko czytało.

Momentami szokująca,zadziwiająca i interesująca. Czternaście obliczy strachu jest książką, którą powinno się czytać będąc samemu. Każdy powinien odnaleźć swój strach w tej książce, chociaż nie każdy jest taki oczywisty jak by się mogło zdawać

Momentami szokująca,zadziwiająca i interesująca. Czternaście obliczy strachu jest książką, którą powinno się czytać będąc samemu. Każdy powinien odnaleźć swój strach w tej książce, chociaż nie każdy jest taki oczywisty jak by się mogło zdawać

Bardzo słaby zbiór. Dramatycznie słaby. Już pierwsze z opowiadań zostawiło mnie z rozdziawionymi ustami na kilkanaście minut. O czym właściwie jest "Jajko"? Facet usiłuje spałaszować tytułowy smakołyk, jednak powstrzymuje go od tego fakt, że w środku coś siedzi. Okazuje się, że jest to dziecko. Ludzkie, tyle że małe. Poczciwina wychowuje je przez kilka stron, ono dorasta, na koniec oznajmia, że odchodzi do swego ojca, ojcem jest diabeł, bohater utworu uświadamia sobie, że jest pierwszym człowiekiem który pokochał diabła. Szok, niedowierzanie, konsternacja. Co to w ogóle było? Kompletne zero. Żadnej głębi, żadnego sensu, żadnej mistyki, nic. Dno.

"Szara madonna" o posągu który poprzez włosy zaplecione w powróz wypowiada krucjatę aborcjonistom. Znów beznadzieja. "J.R.E. Ponsford" o prześladowanym chłopcu który miesza podejrzane ingrediencje oraz wypowiada tajemne formuły dzięki czemu z szafy wychodzi kukła i niszczy jego wrogów niczym Steven Seagal w najlepszej formie. Już myślałem czy nie wyrzucić tego tomiszcza do kosza, serio.

"Dziecko voodoo" było całkiem interesujące, "Obiekt seksualny" mocno porażał swoją plastycznością i lodowatym, bezwzględnym samookaleczeniem spowodowanym wypaczonym zagadnieniem miłości. "Porwanie pana Billa" rozczarowało nijakim zakończeniem (tak poza tym, King miewa kiepskie zakończenia w opowiadaniach ale Masterton nie miał tu ani jednego naprawdę wstrząsającego),podobnie jak "Dywan" który kojarzył się z milionem horrorów klasy Ź. "Matka wynalazku" była całkiem niezłą odskocznią, tutaj fabuła przeprowadzana została chyba najciekawiej. "Apartament ślubny" do mnie nie przemówił, "Korzeń wszelkiego zła" miał mocne momenty i potrafił zaintrygować, jednak przegonienie najpotężniejszego z diabłów dzięki hollywoodzkiej przemowie... no cóż, "Will" to niemal kopia "Dziecka voodoo", w dodatku nudna i na siłę zapleciona w kosmiczne warkocze. "Serce Helen Day" - matko, jak mi się śmiać chciało przy końcówce. Vernon morduje tego biednego frajera, a ów krzyczy: O Boże! Rozprułeś mi brzuch! O rany, jak to boli! Pomóż mi! To było tak beznadziejnie plastikowe i sztuczne, że tylko czekałem na coś w stylu: Och, łotrze nikczemny, mało ci, żeś mi zgruchotał kość jarzmową? Jeszcze mnie będziesz pętami rozciągał? Bieda z nędzą.

"Skarabeusz z Jajouki" był interesująco nakreślony, sugestywne opisy dodawały mu ikry. "Kształt bestii" - bezsensowny, nieciekawy, pusty.

Było to moje pierwsze spotkanie z panem Grahamem i póki co absolutnie nie mam ochoty na więcej.

Bardzo słaby zbiór. Dramatycznie słaby. Już pierwsze z opowiadań zostawiło mnie z rozdziawionymi ustami na kilkanaście minut. O czym właściwie jest "Jajko"? Facet usiłuje spałaszować tytułowy smakołyk, jednak powstrzymuje go od tego fakt, że w środku coś siedzi. Okazuje się, że jest to dziecko. Ludzkie, tyle że małe. Poczciwina wychowuje je przez kilka stron, ono dorasta,...

Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu że Mastertonowi lepiej wychodzą zbiory opowiadań niż poszczególne rozbudowane historie.
Całość oceniam zdecydowanie na plus.Historie są świetne i wciągające...
także nie zastanawiać się tylko czytać ;D

Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu że Mastertonowi lepiej wychodzą zbiory opowiadań niż poszczególne rozbudowane historie.
Całość oceniam zdecydowanie na plus.Historie są świetne i wciągające...
także nie zastanawiać się tylko czytać ;D

Bardzo przeciętna pozycja, nic szczególnego.

Bardzo przeciętna pozycja, nic szczególnego.