Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Mogę się domyślić się, skąd wzięła się pisarka Donna Leon. Mieszkająca w Wenecji Amerykanka najwyraźniej pozazdrościła sławy i uznania Andrei Camillieri i postanowiła także stworzyć cykl takich sympatycznych kryminałów. Tyle, że zamiast Sycylii, jak u Camillieri, akcje swoich powieści osadziła Donna Leon w ukochanej Wenecji. Komisarza Montalbana zastąpił komisarz Brunetii. A pozostałe elementy są łudząco podobne: ostra krytyka polityczna i społeczna współczesnych Włoch, ładne obrazki i kulinarne odniesienia do włoskich tradycji, ciepłe, ujmujące klimatem i nastrojem szkice. Jednym słowem - sympatyczne powieści.

Nie o ewidentną wtórność mam jednak pretensje do Donny Leon bo oryginalny był tylko Bóg. Lecz o powierzchowność, naskórkowość jej powieści. Powieści Camillieri są przesycone Włochami i Sycylią, pełne głebokich odniesień i aluzji do włoskiej literatury, archeologii, do wielkiej spuścizny Rzymu. Leon też próbuje to robić, ale jakieś to wątłe, nieprzekonujące.

Ponadto, jeśli chodzi o konkretną powieść "Zauroczenie" (właściwsze byłoby zapewne tłumaczenie "Zakochanie"),to nie ma tam tempa, napięcie jest budowane na siłę, a zakończenie zupełnie przypadkowe, nie wynikające z przebiegu całej fabuły.

Jednym słowem: średnio.

Mogę się domyślić się, skąd wzięła się pisarka Donna Leon. Mieszkająca w Wenecji Amerykanka najwyraźniej pozazdrościła sławy i uznania Andrei Camillieri i postanowiła także stworzyć cykl takich sympatycznych kryminałów. Tyle, że zamiast Sycylii, jak u Camillieri, akcje swoich powieści osadziła Donna Leon w ukochanej Wenecji. Komisarza Montalbana zastąpił komisarz Brunetii....

Buon giorno Serenissima!
Ach! Jak tęskniłam! Za Brunettim, jego rodziną, współpracownikami, Wenecją!

Zapraszam na www.czytaska.pl na dwudzieste czwarte spotkanie z komisarzem Brunettim!

Buon giorno Serenissima!
Ach! Jak tęskniłam! Za Brunettim, jego rodziną, współpracownikami, Wenecją!

Zapraszam na www.czytaska.pl na dwudzieste czwarte spotkanie z komisarzem Brunettim!

Właśnie przeczytałam Zauroczenie Donny Leon. Tym razem nie ma morderstwa, ale jest stalking. Plus włoska kuchnia żony komisarza, jak zwykle zrównoważony Guido (mężczyzna, na którym można polegać),opera i oczywiście nękana przez turystów Wenecja. Ponadto zwracam uwagę na ciekawe spostrzeżenia wychowawcze, pożyteczne dla dorosłych i młodzieży. Tym razem pod hasłem- dlaczego Paola lubi czasem zostać sama w domu......i dlaczego mylimy się, jeśli uważamy się za "pępek świata", czyli lekcja dla egocentryków. Reasumując, kolejne spotkanie z jednym z ulubionych bohaterów było udane. Dobra książka.

Właśnie przeczytałam Zauroczenie Donny Leon. Tym razem nie ma morderstwa, ale jest stalking. Plus włoska kuchnia żony komisarza, jak zwykle zrównoważony Guido (mężczyzna, na którym można polegać),opera i oczywiście nękana przez turystów Wenecja. Ponadto zwracam uwagę na ciekawe spostrzeżenia wychowawcze, pożyteczne dla dorosłych i młodzieży. Tym razem pod hasłem- dlaczego...

Tym razem Donna Leon powróciła do formuły kryminału, choć bynajmniej nie podkręciła tempa wydarzeń. Znajoma Brunettiemu śpiewaczka Flavia Petrelli zwierza się komisarzowi, że zatrważa ją liczba kwiatów, którą otrzymuje od wytrwałego fana. Zdarza się wypadek młodej śpiewaczki skomplementowanej przez Flavię, a Brunetti zauważa związek ze stalkerem Flavii. W swoim stylu, z przerwami na lunche i filozoficzne rozważania Brunetti sprawdza swoją hipotezę. W tle fascynująca "nuda" życia rodzinnego komisarza i prywatna wojenka signoriny Elletry.
Bardzo lubię te wizyty w Wenecji i cieszę się, że czekają na mnie kolejne tomy. W tym tomie więcej akcji, więcej Wenecji, trochę mniej rozmów z Viannellim, ale atmosfera wciąż taka sama - spokojny komisarz Brunetti wynurzający się ze swej zadumanej prawdy tylko na tyle, żeby przetrwać w rzeczywistości. Coraz częściej przyjmuję postawę komisarza, chyba przychodzi to z wiekiem. Trochę smutno, że starania Brunettiego nie mają wpływu na rozwój wydarzeń :). Żaden czytelnik serii, który dotrwał do 24. tomu nie nastawia się już chyba na efektywną czy efektowną intrygę kryminalną.
Polecam fanom.

Tym razem Donna Leon powróciła do formuły kryminału, choć bynajmniej nie podkręciła tempa wydarzeń. Znajoma Brunettiemu śpiewaczka Flavia Petrelli zwierza się komisarzowi, że zatrważa ją liczba kwiatów, którą otrzymuje od wytrwałego fana. Zdarza się wypadek młodej śpiewaczki skomplementowanej przez Flavię, a Brunetti zauważa związek ze stalkerem Flavii. W swoim stylu, z...