Nie ukrywam, że skusił mnie blurb. Jerzy jest siedemdziesięcioletnim wdowcem, na portalu randkowym poznaje młodszą od siebie kobietę i od razu ulega jej urokowi. To mogłaby być ciekawa historia. Miłość w dojrzałym wieku. Świetny pomysł! W świecie, w którym goni się za ułudą sztucznie przedłużanej młodości, nieczęsto trafia się poruszanie tematów niemedialnych. A uczucie przecież nie wybiera i kochać może każdy. Drugi atut to różnica wieku między partnerami. Z treści wynika, że wynosi ok. 15 lat. Dla jednych to przepaść, dla innych drobiazg bez znaczenia. Więc i tu byłoby pole do literackiego popisu. I last but not least – zakochać się w Żydówce? Dla określonej grupy społeczeństwa wciąż nie do zaakceptowania. Dlatego perspektywa rozprawienia się ze stereotypowym podejściem do kwestii judaistycznych bardzo mi przypadła do gustu.
Niestety, na każdym z tym odcinków spotkał mnie zawód. Nie będę się rozpisywać o przykrych rzeczach, bo to też i dla mnie żadna specjalna przyjemność. Pomysł – jak wspomniałam wcześniej – świetny, ale realizacja wielce nędzna. Warsztat pisarski Jerzego Justyna pozostawia wiele do życzenia i można go przyrównać do poziomu pensjonarskiego. Opis w pierwszej osobie miał najprawdopodobniej przydać historii autentyczności. Wyszło jednak tak, że czułam się, jak gdybym miejscami czytała zeznania a nie wyznania. Akcja skupia się wokół opisów garderoby, na jedzeniu, spacerach i rozmowach telefonicznych. Bodajże najczęściej występującym słowem jest lakoniczne „pa”. Dialogi sztywne i drewniane, nie wnoszą niczego nowego, a jedynie oscylują wokół konwenansowych grzeczności. Miałam wrażenie, że rozdziały były pisane wg jednego schematu. Może gdyby autor wybrał krótszą formę, np. opowiadanie, uzyskałby lepszy efekt, a tak wyszło, że fabuła jest niejako naciągana na siłę. Nie wspomnę już o smaczkach w stylu „Zerwał się lekki wietrzyk.”
„Kochałem Żydówkę” Jerzego Justyna mnie rozczarowała. Kilka momentów, gdzie bohater próbuje snuć rozważania na temat miłości, podejrzeń i braku zaufania czy zazdrości, stanowiły jedynie niezaspokojoną nadzieję na pogłębienie tych wątków. Dla mnie to zdecydowanie zbyt mało, by ocenić książkę pozytywnie.
PS. Apel i prośba do Wydawnictwa Psychoskok. Słowo „zarazem” w znaczeniu „jednocześnie” pisze się łącznie, a nie „za razem”. Zupełnie niepotrzebna korektorska wpadka akurat w opisie na okładce. Rolą wydawnictw jest nie tylko publikacja i wprowadzanie na rynek kolejnej pozycji książkowej, lecz także dbałość o odpowiednią jakość swej pracy. Czytelnicy to widzą i doceniają. Trzymam za Was kciuki następnym razem, bo mój głos wewnętrzny podpowiada mi, że stać Was na więcej😊

Nie ukrywam, że skusił mnie blurb. Jerzy jest siedemdziesięcioletnim wdowcem, na portalu randkowym poznaje młodszą od siebie kobietę i od razu ulega jej urokowi. To mogłaby być ciekawa historia. Miłość w dojrzałym wieku. Świetny pomysł! W świecie, w którym goni się za ułudą sztucznie przedłużanej młodości, nieczęsto trafia się poruszanie tematów niemedialnych. A uczucie...

„Kochałem Żydówkę“ to powieść obyczajowa, w której miłość przeplata się z zazdrością.
Narracja pierwszoplanowa zastosowana w czasie przeszłym pozwala wniknąć w umysł głównego bohatera. Sposób, w jaki opowiada o sobie i swojej miłości, przypomina relację z przebiegu związku z Natalii. Sytuacje są przedstawiane z perspektywy czasu, co powoduje, że Jerzy niejednkrotnie uprzedza on o konsekwencjach swoich decyzji. Targają nim emocje, kłębią się myśli i wątpliwości ale mimo to nie potrafi przerwać tej znajomości.

Książkę czyta się szybko i z ciekawością, mimo że nie ma w niej dynamicznej fabuły i szybkich zwrotów akcji. Są w niej konkretne epizody, głównie toczące się wokół tytułowej Żydówki. Jej osoba intryguje od początku. Razem z bohaterem próbujemy dociec, kim ona jest i co robi. Opieramy się tylko na tym, co przekazuje nam Jerzy Kotarski i możemy wysnuwać własne wnioski śledząc tok jego myślenia oraz sposób, w jaki on odbiera zachowanie swojej ukochanej kobiety. Nie brakuje scen erotycznych ale opisane są one sucho, bez specjalnie dobieranego, literackiego języka.
Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2019/05/469-kochaem-zydowke.html

„Kochałem Żydówkę“ to powieść obyczajowa, w której miłość przeplata się z zazdrością.
Narracja pierwszoplanowa zastosowana w czasie przeszłym pozwala wniknąć w umysł głównego bohatera. Sposób, w jaki opowiada o sobie i swojej miłości, przypomina relację z przebiegu związku z Natalii. Sytuacje są przedstawiane z perspektywy czasu, co powoduje, że Jerzy niejednkrotnie...

Jak bardzo można być "ślepym" jeśli chodzi o miłość? No niestety można!
Banalna historia pewnej miłości, miłości jaka przytrafiła się w dojrzałym wieku. On pokochał ją, ona go wykorzystuje, on to widzi ale trudno mu czasem zareagować racjonalnie.

Książka niech będzie przestrogą dla innych, którzy myślą, że miłość nie wymaga by od nas zbyt wiele... czasem warto zdjąć różowe okulary, wtedy rzeczywistość okazać się może zupełnie inna, niekoniecznie tak kolorowa jak nam się wydaje.

Polecam, książka łatwa, lekka i przyjemna...

Jak bardzo można być "ślepym" jeśli chodzi o miłość? No niestety można!
Banalna historia pewnej miłości, miłości jaka przytrafiła się w dojrzałym wieku. On pokochał ją, ona go wykorzystuje, on to widzi ale trudno mu czasem zareagować racjonalnie.

Książka niech będzie przestrogą dla innych, którzy myślą, że miłość nie wymaga by od nas zbyt wiele... czasem warto zdjąć...

„Kochałem Żydówkę” to opowieść damsko- męska.
Jerzy na portalu randkowym poznaje Natali. Zakochuje się w niej.
Ale czy z jej strony to miłość czy zwykły sponsoring?
Czy im się uda?
A może pojawi się ktoś inny?
Książka pełna rozterek i podejrzeń. Czy słusznych?
Opowieść dla każdego. Czytałam z przymrużeniem oka.
Historia mnie wciągnęła. Ciekawa byłam zakończenia.
Dla fanów gatunku o późnej miłości i jej urokach.
Czyta się lekko i przyjemnie.
Polecam.

„Kochałem Żydówkę” to opowieść damsko- męska.
Jerzy na portalu randkowym poznaje Natali. Zakochuje się w niej.
Ale czy z jej strony to miłość czy zwykły sponsoring?
Czy im się uda?
A może pojawi się ktoś inny?
Książka pełna rozterek i podejrzeń. Czy słusznych?
Opowieść dla każdego. Czytałam z przymrużeniem oka.
Historia mnie wciągnęła. Ciekawa byłam zakończenia.
Dla...

Rzeczowa książka, w której autor w udziela odpowiedzi na niniejsze pytanie:
Czy w obecnych realiach portali społecznościowych i randkowych można pokochać prawdziwie i szczerze?

Często, w takiej sytuacji, poznane w ten właśnie sposób osoby, okazują się ostatecznie kompletnie kimś innym, za kogo się wcześniej podawały. Nie artykułując już o tym, iż niejednokrotnie fotografia zamieszczona w ofercie, od realiów dzielą dziesięciolecia.

Historia powieści ma miejsce w tętniącym życiem dużym mieście. Główny bohater, Jerzy poznaje na jednym z portali randkowych piękną kobietę, Natali i od razu pozostaje pod jej urokiem.

Nowo poznana kobieta, okazuje się młodsza od niego, a swoim czarem sprawia, że siedemdziesięcioletni wdowiec na nowo zaczyna wierzyć w miłość, pomimo świadomości, że nie godzi się to, z jego dotychczasowym diametralnie krytycznym poglądem, w kwestii tego rodzaju związków.
Pogoń za pożądaniem i niesamowita fascynacja powoduje, że Jerzy zakochuje się bez reszty w młodszej kobiecie. Nie potrafi trzeźwo, z boku ocenić co się dzieje w ich związku. Pomimo skomplikowanych splotów miłości i zazdrości jednocześnie, które coraz częściej wkraczają w ich życie, mężczyzna nie wyobraża sobie rozstania z poznaną Natali. Bije się z myślami i podejmuje decyzje, które nie zawsze są proste do przyjęcia, w szczególność dla osoby bez pamięci zakochanej.

Czy uczucie okaże się prawdziwe, czy będzie tylko prawdopodobnym wyobrażeniem związku dojrzałego mężczyzny z młodszą kobietą?

Książka jednocześnie czyni zadość powiedzeniu - „historia lubi się często powtarzać”, to znaczy On poznaje, kolejną partnerkę, która jota w jotę, okazuje się podobna do poprzedniej.

Rzeczowa książka, w której autor w udziela odpowiedzi na niniejsze pytanie:
Czy w obecnych realiach portali społecznościowych i randkowych można pokochać prawdziwie i szczerze?

Często, w takiej sytuacji, poznane w ten właśnie sposób osoby, okazują się ostatecznie kompletnie kimś innym, za kogo się wcześniej podawały. Nie artykułując już o tym, iż niejednokrotnie fotografia...