RYCERZE CYDONII

„Rycerze Sidonii”, jedna z najlepszych mangowych serii science fiction ukazujących się na polskim rynku, powoli dobiegają końca. Wraz z kolejnymi tomami rysunki Tsutomu Niheiego stawały się co prawda coraz bardziej niechlujne i odarte z detali, ale fabuła wciąż trzymała ten sam znakomity poziom. I nie inaczej jest w czternastej części, która graficznie potrafi zarówno urzec, jak i rozczarować, niemniej sama opowieść, jak zwykle wciąga, intryguje i przede wszystkim tak bardzo nabiera tempa, że oczekiwanie na kolejny – i ostatni już – tom będzie się dłużyło wręcz niemiłosiernie.

Walka Sidonii o przetrwanie wchodzi w ostateczną fazę. I wcale nie chodzi o to, że praca nad emiterem grawitronów zostaje ukończona, a o odrodzenie Ochiaia, który przejmuje kontrolę nad hybrydą i staje się niemal niezniszczalny. Sto lat temu udało się o co prawda go powstrzymać, ale teraz Sidonia nie dość, że pozbawiona jest człowieka, dzięki któremu odniosła zwycięstwo, to jeszcze jej siła militarna została poważnie osłabiona, a jakby tego było mało, wszyscy szykują się do wielkiej walki z pustelniakami. Ochiai jednak też nie jest jeszcze gotowy by stawić czoła sidończykom…
Ale to przecież tylko jeden z problemów. Siły Sidonii ruszają do walki z Kolosalnym Statkiem Klasterowym, niestety ponieważ Tanikaze wciąż nie wrócił do zdrowia, muszą poradzić sobie bez niego. Tymczasem i na niego czeka ważne zadanie obrony Sidonii, zanim jednak będzie mógł wykazać się w akcji, przeszłość daje o sobie znać. Gdy na jaw wychodzą informacje o jego dziadku i nim samym, życie chłopaka po raz kolejny zostaje wywrócone do góry nogami…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/02/rycerze-sidonii-14-tsutomu-nihei.html

RYCERZE CYDONII

„Rycerze Sidonii”, jedna z najlepszych mangowych serii science fiction ukazujących się na polskim rynku, powoli dobiegają końca. Wraz z kolejnymi tomami rysunki Tsutomu Niheiego stawały się co prawda coraz bardziej niechlujne i odarte z detali, ale fabuła wciąż trzymała ten sam znakomity poziom. I nie inaczej jest w czternastej części, która graficznie...