Cudze chwalicie swego nie znacie. To powiedzenie, świetnie oddaje stosunek nadwiślańskich miłośników klasycznych opowieści z dreszczykiem, w stosunku do rodzimej prozy, tego typu. Kto bowiem, z zaczytujących się w mrocznych opowiadaniach, które tworzył, Edgar Allan Poe, lub Bram Stoker, kojarzy nazwiska Antoniego Pietkiewicza 1823 - 1903? Czy też, Seweryna Goszczyńskiego? Tymczasem, nasza literatura niesamowita okresu zaborów, wciąż skrywa głęboko ukryte perełki.

Drzewo Przeklęte, Antoni Pietkiewicz 6/10

To opowiadanie, jest połączeniem klasycznych motywów rodzimego romantyzmu, spod znaku Mickiewicza z opowieścią niesamowitą. Pewien podróżny, przejeżdżający przez okolice, którą zamieszkiwała znana mu, a już wymarła rodzina szlachecka, odwiedza miejscowy cmentarz. Tam poznaje, mroczne szczegóły dziejów tego rodu, od Potopu wojsk szwedzkich, po rozbiory. Wracający z zagranicznych wojaży, ostatni z rodu, postanawia zanocować wbrew ostrzeżeniom sług, w pokoju który nawiedza duch jego nieszczęśliwego ojca, jak zakończy się ta noc?

Gość z grobu, Antoni Pietkiewicz. Opowiadanie z 1851 roku 6/10

Pewien arystokrata, żyje zbytkownie i rozpustnie, zaniedbując nawet groby swych rodziców. Pewnego dnia, odwiedza kaplice w której spoczywają, rozwleczone przez dzikie zwierzęta, kości jego przodków, w złości kopie leżącą na ziemi czaszkę. Zdaje mu się, iż słyszy głos, mówiący, że nieboszczyk pofatyguje się do jego pałacu w odwiedziny. Wieczorem arystokrata wyprawia ucztę, na którą zaprasza innych hulaków i płatne panie. Czy coś wydarzy się tej nocy?

Upiór, Józef Ignacy Kraszewski 6/10

Pewien szwoleżer, po zakończeniu wojen napoleońskich, powraca do Polski. Postanawia nabyć majątek w dzierżawę, aby móc się ustabilizować, trafia w poszukiwaniu szansy na korzystną okazje zdobycia owej dzierżawy, do pewnego majątku na Podlasiu. Pech chce, że wszyscy biorą, go tutaj, za zmarłego członka rodu. Czyżby, był upiorem, człowieka który poległ na wojnie, niezdającym sobie sprawy ze swej śmierci i nawiedzającym rodzinne strony, czy tez wyjaśnienie, tej tajemnicy jest o wiele bardziej prozaiczne?

Król Zamczyska, Seweryn Goszczyński 7/10

Najlepsze opowiadanie zbioru. Przybysz z zaboru rosyjskiego, przebywa w gościach u galicyjskiej szlachty. Tutaj poznaje dzieje, tajemniczego szaleńca, który mianuje się Królem opuszczonego zamku. Opowiadanie zawiera wszystkie elementy, klasycznej opowieści gotyckiej. Lochy, przykute łańcuchami kościotrupy, podziemia i ruiny. Tutaj stanowią, jednak, tylko sztafaż, dla o wiele poważniejszej tematyki.

Cudze chwalicie swego nie znacie. To powiedzenie, świetnie oddaje stosunek nadwiślańskich miłośników klasycznych opowieści z dreszczykiem, w stosunku do rodzimej prozy, tego typu. Kto bowiem, z zaczytujących się w mrocznych opowiadaniach, które tworzył, Edgar Allan Poe, lub Bram Stoker, kojarzy nazwiska Antoniego Pietkiewicza 1823 - 1903? Czy też, Seweryna...