Klasyk serii, poza obroną Paryża dokładny opis innych najazdów Wikingów w tamtym okresie oraz przedstawienie zawiłości polityki na dworach Franków.

Klasyk serii, poza obroną Paryża dokładny opis innych najazdów Wikingów w tamtym okresie oraz przedstawienie zawiłości polityki na dworach Franków.

Barkowski w HBeku przedstawia dość zgrabny opis najazdów wikingów (duńskich) na Franków, gdzie tytułowemu tematowi zostało poświęcone trochę więcej miejsca. Na temat taktyki walki wikingów i ówczesnej Europy, autor mógłby poświęcić trochę więcej miejsca. Plusy za przedstawienie zawiłości na dworach Franków i dalszy opis podboju/podróży wikingów w Hiszpanii i Afryce Północnej.

Barkowski w HBeku przedstawia dość zgrabny opis najazdów wikingów (duńskich) na Franków, gdzie tytułowemu tematowi zostało poświęcone trochę więcej miejsca. Na temat taktyki walki wikingów i ówczesnej Europy, autor mógłby poświęcić trochę więcej miejsca. Plusy za przedstawienie zawiłości na dworach Franków i dalszy opis podboju/podróży wikingów w Hiszpanii i Afryce Północnej.

W mojej ocenie całkiem udany HB-ek i dość pozytywne zaskoczenie bo poprzednią książkę tego autora trochę ciężko mi się czytało (Połabie 983). Tytułowe oblężenie Paryża opisano na szerokim tle najazdów Wikingów na państwo Franków (autor napisał też trochę o uzbrojeniu i armiach obu stron). Następnie Barkowski szczegółowo zajmuje się losami Wielkiej Armii od początków jej działań, przez samo oblężenie i kolejne dzieje aż do opuszczenia ziem frankijskich. Całość wieńczy rozdział o objęciu władzy w Normandii jako wasala króla Francji przez Rollo. Chwilami książka zamienia się w wyliczankę kolejnych starć i nazwisk dowódców, ale nie jest aż tak źle i można przebrnąć przez takie fragmenty. Na plus oceniam, że autor jest świadom wpływu popkultury na postrzeganie i we wstępnej części książki wspomniał o serialu "Wikingowie" i dość luźnym, co do faktów potraktowaniu oblężenia Paryża w tym serialu (równocześnie, co ciekawe Barkowski pozytywnie ocenia produkcję, w zakresie przedstawienia samych realiów i klimatu epoki).

W mojej ocenie całkiem udany HB-ek i dość pozytywne zaskoczenie bo poprzednią książkę tego autora trochę ciężko mi się czytało (Połabie 983). Tytułowe oblężenie Paryża opisano na szerokim tle najazdów Wikingów na państwo Franków (autor napisał też trochę o uzbrojeniu i armiach obu stron). Następnie Barkowski szczegółowo zajmuje się losami Wielkiej Armii od początków jej...

Tym razem mnie nie urzekła. Dużo za dużo wyliczeń kto kogo pokonał przez kilkadziesiąt lat walk, cieżko sie to czytało. Tak samo nieco brak mi podsumowania, dlaczego to oblężenie było tak kluczowym wydarzeniem w historii Francji i Europy - w odróżnieniu do np. Bitwy pod Poitiers w 732. Aczkolwiek podejrzewam, ze gdyby nie autor, to nie przebrnąłbym tej pozycji.
Szczerze mówiąc, bardziej mnie zaciekawił temat Normandii jako opis co sie działo po Paryżu niż samo oblężenie. Niemniej traktuje te pozycje jako uzupełnienie wiedzy, aczkolwiek przyznaje sie sam przed sobą, ze zapamiętam ogólniki, rys historyczny a nie konkrety jak przy innych książkach pana Barkowskiego

Tym razem mnie nie urzekła. Dużo za dużo wyliczeń kto kogo pokonał przez kilkadziesiąt lat walk, cieżko sie to czytało. Tak samo nieco brak mi podsumowania, dlaczego to oblężenie było tak kluczowym wydarzeniem w historii Francji i Europy - w odróżnieniu do np. Bitwy pod Poitiers w 732. Aczkolwiek podejrzewam, ze gdyby nie autor, to nie przebrnąłbym tej pozycji.
Szczerze...

Uczucia po lekturze mieszane. Opis oblężenia Paryża barwny, wciągający i ciekawy, oparty na kronikach. Szkoda tylko, że autor nie skoncentrował się na tej wyprawie, a zaprezentował długą wyliczankę wszystkich najazdów Wikingów na królestwa frankijskie od czasów Karola Wielkiego do powstania Normandii. Wyliczankę równie chaotyczną jak same najazdy. Dzięki temu przykładowo w rozdziale opisującym dalsze losy Wielkiej Armii po oblężeniu cofamy się nagle o 30 lat i poznajemy dzieje najazdów na Bretanię i opis wyprawy Hastinga do Włoch i Iberii.

Wydaje mi się, że książka zyskałaby na skróceniu opisywanego okresu i koncentracji na tych najazdach, których kulminacją było oblężenie Paryża. Trochę za mało jest o wojskowości obu stron, niewiele jest też na temat życia Wikingów w trakcie tych kilkunastoletnich pobytów na wrogim terytorium. Nie zabrakło za to kilku wzmianek o Obodrytach, ale te były nawet w książce o podboju Syberii. Nie jest to najgorsza pozycja, ale Barkowski ma na koncie lepsze (Syberia).

Uczucia po lekturze mieszane. Opis oblężenia Paryża barwny, wciągający i ciekawy, oparty na kronikach. Szkoda tylko, że autor nie skoncentrował się na tej wyprawie, a zaprezentował długą wyliczankę wszystkich najazdów Wikingów na królestwa frankijskie od czasów Karola Wielkiego do powstania Normandii. Wyliczankę równie chaotyczną jak same najazdy. Dzięki temu przykładowo w...