Bierzesz do ręki kryminał, a tu barok: skojarzeń, języka, humoru. Tłumaczka zmieniła dialekt rzymski na jakiś niezwykły, komiczny język: "r" zamiast "l" ("ciężkie warizy", "wesorutka") itd. No i po co to? Nie mógł autor napisać "normalnie"? Pewnie mógł, ale wtedy nie byłoby zabawy. A fragmenty o Mussolinim - sam miód: "Obowiązywał teraz nowy wigor Mocnej Szczęki..." Dużo by pisać, bo książka bogata. Najlepiej samemu przeczytać.

Bierzesz do ręki kryminał, a tu barok: skojarzeń, języka, humoru. Tłumaczka zmieniła dialekt rzymski na jakiś niezwykły, komiczny język: "r" zamiast "l" ("ciężkie warizy", "wesorutka") itd. No i po co to? Nie mógł autor napisać "normalnie"? Pewnie mógł, ale wtedy nie byłoby zabawy. A fragmenty o Mussolinim - sam miód: "Obowiązywał teraz nowy wigor Mocnej Szczęki..."...

Tłumaczka pisze w posłowiu, że "Powieść została przyjęta chłodno" i dopiero dzięki entuzjazmowi młodych awangardowych krytyków i pisarzy została uznała za wybitną. Niestety, podzielam chłód pierwszych odbiorców i zgadzam się z jedną z zamieszczonych niżej opinii "wymęczyła mnie strasznie". Może barocco gaddiano oddaje chaos i splątanie świata, ale czy jest to rzeczywiście aż takie nowe odkrycie filozoficzne i czy ten jednak wcale nie odkrywczy sąd trzeba od razu przekładać na literaturę, a w następstwie znęcać nad czytelnikami? Może "Pasztet..." brzmi lepiej po włosku, a właściwie w językowej włoskiej mieszance, w polskim przekładzie czuje się językowy fałsz, drażniącą nienaturalność.
Dodaję punkt za wszystkie epitety określające Mussoliniego.

Tłumaczka pisze w posłowiu, że "Powieść została przyjęta chłodno" i dopiero dzięki entuzjazmowi młodych awangardowych krytyków i pisarzy została uznała za wybitną. Niestety, podzielam chłód pierwszych odbiorców i zgadzam się z jedną z zamieszczonych niżej opinii "wymęczyła mnie strasznie". Może barocco gaddiano oddaje chaos i splątanie świata, ale czy jest to rzeczywiście...

szapo ba dla tłumaczki!

szapo ba dla tłumaczki!

To wchodzi głębiej niż normalnie. Od samego dźwięku dialektu wciągnęłam dwie pizze, dwa lambrusco i prmitivo. Dziwnie się czułam jak to czytałam. Jakbym bez cienia zachwytu podglądała ludzi co się myją. Nie w kąpieli. Co się myją.
I kiedy zastanawiałam się czy taki klimat rozmieniania się na drobne trochę się poprawił w ciągu tych stu lat zadzwonił facet że w pliku XLS com mu go wysłała przez trzy inne osoby brakuje kropki po literce w komórce tej i tej. Popraw i wyślij. Świat to rechocząca żaba.

To wchodzi głębiej niż normalnie. Od samego dźwięku dialektu wciągnęłam dwie pizze, dwa lambrusco i prmitivo. Dziwnie się czułam jak to czytałam. Jakbym bez cienia zachwytu podglądała ludzi co się myją. Nie w kąpieli. Co się myją.
I kiedy zastanawiałam się czy taki klimat rozmieniania się na drobne trochę się poprawił w ciągu tych stu lat zadzwonił facet że w pliku XLS com...

To moje pierwsze spotkanie z prozą Gaddy i rację ma Aggi - ja też się zgubiłam, nawet znając Rzym. Oryginał pisany jest w dialekcie, tym bardziej więc czapki z głów dla tłumacza. Chętnie wysłuchałabym kilku wykładów specjalistów od literatury włoskiej na temat tego dzieła, które nie wiem, jak określić i do którego nie potrafię się odnieść. Czy mam wobec tego prawo je oceniać? Znalazłam na YT film "Un maledetto imbroglio" nakręcony na podstawie "Niezłego pasztetu..". Ciekawe, jak będzie się oglądało.

To moje pierwsze spotkanie z prozą Gaddy i rację ma Aggi - ja też się zgubiłam, nawet znając Rzym. Oryginał pisany jest w dialekcie, tym bardziej więc czapki z głów dla tłumacza. Chętnie wysłuchałabym kilku wykładów specjalistów od literatury włoskiej na temat tego dzieła, które nie wiem, jak określić i do którego nie potrafię się odnieść. Czy mam wobec tego prawo je...

NOWY WPIS

Pasztet Gaddy, historie bez zakończenia

Czytelnik tej książki na pewno się zgubi, nawet jeśli zna tamten Rzym, zgubi się; dziwne wyda mu się, że autor Mediolańczyk czuje się w nim jak ryba w wodzie. Czytelnik przeżyje też chwile niepewności, dezorientacji spowodowanej mnogością szczegółów oraz historii rozmnażających się przez pączkowani

Całość: https://ksiazkisaniebezpieczne.blogspot.com/2018/10/pasztet-gaddy-historie-bez-zakonczenia.html

NOWY WPIS

Pasztet Gaddy, historie bez zakończenia

Czytelnik tej książki na pewno się zgubi, nawet jeśli zna tamten Rzym, zgubi się; dziwne wyda mu się, że autor Mediolańczyk czuje się w nim jak ryba w wodzie. Czytelnik przeżyje też chwile niepewności, dezorientacji spowodowanej mnogością szczegółów oraz historii rozmnażających się przez pączkowani

Całość:...

Tłumaczenie dzieła tak mocno zakorzenionego w lokalnym języku, kulturze i historii to zawsze zadanie bardzo karkołomne. Nawet gdy podejmuje się go taka specjalistka jak Anna Wasilewska. Z równym skutkiem można by zapewne tłumaczyć Buczkowskiego na włoski.
Ale to wciąż intrygująca lektura, za pomocą groteski oddająca tragikomiczną ludzką kondycję, a chaosem narracyjnym odwzorowująca nieuporządkowaną według Gaddy strukturę świata. Niech jednak zwolennicy kryminałów nie dadzą się zwieść krótkiemu opisowi powieści – don Ciccio wyrusza bowiem nie na poszukiwania mordercy, tylko uniwersalnej formuły, toteż rezultat śledztwa jest z góry przesądzony.

Tłumaczenie dzieła tak mocno zakorzenionego w lokalnym języku, kulturze i historii to zawsze zadanie bardzo karkołomne. Nawet gdy podejmuje się go taka specjalistka jak Anna Wasilewska. Z równym skutkiem można by zapewne tłumaczyć Buczkowskiego na włoski.
Ale to wciąż intrygująca lektura, za pomocą groteski oddająca tragikomiczną ludzką kondycję, a chaosem narracyjnym...

Nie daję oceny bo nie czuję, żebym miała narzędzia do jej wystawienia.
Trudno sobie wyobrazić jak wspaniale byłoby czytać tę książkę po włosku i jak tytaniczną pracą musiało być jej tłumaczenie.
Jeśli ktoś pisze, że nie zrozumiał nic z tej książki, to bardzo wątpię, że w ogóle miał pojęcia po co sięga.
Czyta się trudno, przez stylizowany język, oraz liczne dygresje w tekście. Ale to właśnie stanowi istotę Pasztetu. Nie akcja, nie rozwiązanie zagadki.

Nie daję oceny bo nie czuję, żebym miała narzędzia do jej wystawienia.
Trudno sobie wyobrazić jak wspaniale byłoby czytać tę książkę po włosku i jak tytaniczną pracą musiało być jej tłumaczenie.
Jeśli ktoś pisze, że nie zrozumiał nic z tej książki, to bardzo wątpię, że w ogóle miał pojęcia po co sięga.
Czyta się trudno, przez stylizowany język, oraz liczne dygresje w...

Za punkt honoru postawiłam sobie przeczytać tą książke, a łatwe to nie było.
Czułam się jakbym czytała lekturę, obowiążkową , taką co się ich w szkole nienawidziło.
Wymęczyła się strasznie momentami nie wiedziałam co i o czym czytam.
Ksiżżka jest pisana dialektem włoskim, co jest strasznie męczące.
Pan ma manię pisania o fekaliach, i to chyba najbardziej utkwiło mi w pamięci, cała stona rozważań o (za przeproszeniem) kurzym gównie.
Może jest to arycydzieło a ja poprosu jestem zbyt mało inteligentna.
Dla mnie dno.

Za punkt honoru postawiłam sobie przeczytać tą książke, a łatwe to nie było.
Czułam się jakbym czytała lekturę, obowiążkową , taką co się ich w szkole nienawidziło.
Wymęczyła się strasznie momentami nie wiedziałam co i o czym czytam.
Ksiżżka jest pisana dialektem włoskim, co jest strasznie męczące.
Pan ma manię pisania o fekaliach, i to chyba najbardziej utkwiło mi w...